Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt

Druk nr 3148


Warszawa, 6 lutego 2015 r.
SEJM

RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
VII kadencja
Prezes Rady Ministrów

RM-10-107-14




Pan

Radosław Sikorski

Marszałek Sejmu

Rzeczypospolitej Polskiej



Szanowny Panie Marszałku
Na podstawie art. 118 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia
2 kwietnia 1997 r. przedstawiam Sejmowi Rzeczypospolitej Polskiej projekt
ustawy

- o zmianie ustawy o ochronie zdrowia
zwierząt oraz zwalczaniu chorób
zakaźnych zwierząt z projektami aktów
wykonawczych.

W załączeniu przedstawiam także opinię dotyczącą zgodności
proponowanych regulacji z prawem Unii Europejskiej.
Jednocześnie uprzejmie informuję, że do prezentowania stanowiska Rządu
w tej sprawie w toku prac parlamentarnych został upoważniony Minister
Rolnictwa i Rozwoju Wsi.

Z poważaniem

(-) Ewa Kopacz
Projekt
U S T A W A
z dnia
o zmianie ustawy o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych
zwierząt
Art. 1. W ustawie z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu
chorób zakaźnych zwierząt (Dz. U. z 2014 r. poz. 1539) wprowadza się następujące zmiany:
1)
w art. 45 w ust. 1 po pkt 5 dodaje się pkt 5a w brzmieniu:
„5a) nakazać posiadaczowi zwierząt zgłaszanie miejsc, w których przebywają zwierzęta
z gatunków wrażliwych na daną chorobę zakaźną zwierząt, powiatowemu
lekarzowi weterynarii właściwemu ze względu na miejsce przebywania tych
zwierząt;”;
2)
w art. 46 w ust. 3 po pkt 5 dodaje się pkt 5a w brzmieniu:
„5a) nakazuje posiadaczowi zwierząt zgłaszanie miejsc, w których przebywają
zwierzęta z gatunków wrażliwych na daną chorobę zakaźną zwierząt,
powiatowemu lekarzowi weterynarii właściwemu ze względu na miejsce
przebywania tych zwierząt, lub”;
3)
po art. 57d dodaje się art. 57e–57h w brzmieniu:
„Art. 57e. 1. Główny Lekarz Weterynarii opracowuje programy bioasekuracji
mające na celu zapobieganie szerzeniu się chorób zakaźnych zwierząt podlegających
obowiązkowi zwalczania, biorąc pod uwagę sytuację epizootyczną w odniesieniu do
danej choroby zakaźnej zwierząt.
2. Program bioasekuracji zawiera w szczególności:
1)
określenie chorób zakaźnych zwierząt, których szerzeniu się ma zapobiec
realizacja tego programu;
2)
określenie gatunków zwierząt objętych tym programem;
3)
określenie obszaru, na którym będzie obowiązywał ten program, ze wskazaniem
ewentualnych nakazów i zakazów, jakie mogą zostać wydane w celu realizacji tego
programu, oraz określenie obszaru, na którym może być wydana decyzja, o której
mowa w ust. 4;
– 2 –
4)
analizę poziomu bioasekuracji na obszarze, o którym mowa w pkt 3, w zakresie
środków bioasekuracji mających na celu zapobieżenie szerzeniu się chorób,
o których mowa w pkt 1;
5)
prawdopodobny czas trwania tego programu oraz określenie celu, który ma zostać
osiągnięty do dnia jego zakończenia;
6)
określenie wymagań dotyczących bioasekuracji, które mają spełnić gospodarstwa
objęte tym programem;
7)
określenie kwoty przeznaczonej na wypłatę odszkodowań, o których mowa
w art. 57f, w każdym roku realizacji tego programu;
8)
określenie szczegółowego sposobu i trybu realizacji tego programu, w tym
określenie terminu na:
a)
złożenie oświadczenia, o którym mowa w ust. 5 pkt 1 lit. a,
b)
spełnienie wymagań określonych w tym programie,
c)
złożenie wniosku, o którym mowa w art. 57g ust. 7.
3. Realizacja programu bioasekuracji, z wyłączeniem kosztów nadzoru
sprawowanego przez organy Inspekcji Weterynaryjnej, jest finansowana przez
posiadaczy zwierząt.
4. W przypadkach określonych w programie bioasekuracji powiatowy lekarz
weterynarii wydaje decyzję:
1)
nakazującą zabicie utrzymywanych w gospodarstwie zwierząt z gatunków
wrażliwych lub poddanie tych zwierząt ubojowi oraz
2)
zakazującą wprowadzania do gospodarstwa i utrzymywania w nim zwierząt,
o których mowa w pkt 1, przez okres wskazany w tym programie.
5. Decyzję, o której mowa w ust. 4, wydaje się:
1)
po przeprowadzeniu przez powiatowego lekarza weterynarii kontroli
w gospodarstwie, wyłącznie gdy posiadacz zwierząt:
a)
złożył w terminie określonym w programie bioasekuracji oświadczenie, że
gospodarstwo, w którym przebywają te zwierzęta, nie spełni wymagań
określonych w tym programie albo
b)
nie złożył w terminie określonym w programie bioasekuracji oświadczenia,
o którym mowa w lit. a, i gospodarstwo, w którym przebywają te zwierzęta,
nie spełnia wymagań określonych w tym programie po upływie terminu na ich
spełnienie;
– 3 –
2)
po uzyskaniu od właściwego miejscowo wojewody informacji, że wydanie tej
decyzji nie spowoduje przekroczenia kwoty przeznaczonej na wypłatę
odszkodowań w danym roku, o której mowa w ust. 2 pkt 7.
6. Kontrola, o której mowa w ust. 5 pkt 1, ma na celu stwierdzenie
w szczególności:
1)
niespełniania przez gospodarstwo wymagań określonych w programie
bioasekuracji;
2)
liczby zwierząt z gatunków wrażliwych z podziałem na gatunki zwierząt.
7. Informacja, o której mowa w ust. 5 pkt 2, jest sporządzana na podstawie
informacji przekazywanych wojewodzie przez ministra właściwego do spraw rolnictwa
oraz posiadanych przez wojewodę danych dotyczących decyzji, o których mowa
w ust. 4, i decyzji w sprawie odszkodowania, o którym mowa w art. 57f, wydawanych
na obszarze województwa.
8. Decyzji, o której mowa w ust. 4, nie wydaje się, jeżeli w gospodarstwie,
o którym mowa w ust. 4:
1)
podejrzewa się wystąpienie lub wystąpiła choroba zakaźna zwierząt podlegająca
obowiązkowi zwalczania lub
2)
stosuje się środki określone w art. 44.
9. Wojewódzki lekarz weterynarii zbiera i analizuje dane dotyczące wydawanych
decyzji, o których mowa w ust. 4, i decyzji w sprawie odszkodowania, o którym mowa
w art. 57f, oraz przekazuje właściwemu miejscowo wojewodzie informacje w tym
zakresie.
10. Minister właściwy do spraw rolnictwa może wprowadzić, w drodze
rozporządzenia, program bioasekuracji na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub jego
części, mając na względzie zmniejszenie zagrożenia szerzenia się chorób zakaźnych
zwierząt z gatunków wrażliwych przebywających w gospodarstwie oraz umożliwienie
podmiotom utrzymującym takie zwierzęta osiągnięcie poziomu bioasekuracji
określonego w tym programie.
Art. 57f. Za zwierzęta zabite lub poddane ubojowi z nakazów, o których mowa
w art. 57e ust. 4, przysługuje odszkodowanie ze środków budżetu państwa. Do
odszkodowania stosuje się przepisy art. 49 ust. 1–4, ust. 7, 8, 11 i 12 oraz przepisy
wydane na podstawie art. 49 ust. 13.
– 4 –
Art. 57g. 1. Posiadaczowi zwierząt, który złożył oświadczenie wskazane w art. 57e
ust. 5 pkt 1 lit. a oraz w stosunku do którego została wydana i wykonana decyzja,
o której mowa w art. 57e ust. 4, przysługuje rekompensata ze środków budżetu państwa
za nieprzerwane nieutrzymywanie w gospodarstwie zwierząt, których dotyczą zakazy
określone w tej decyzji.
2. Wysokość rekompensaty oblicza się na podstawie iloczynu średniej rocznej
liczby zwierząt z gatunków wrażliwych utrzymywanych w gospodarstwie w roku
kalendarzowym poprzedzającym rok wejścia w życie programu bioasekuracji i stawki za
zwierzę dla danego gatunku zwierząt określonej w przepisach wydanych na podstawie
ust. 11.
3. Średnią roczną liczbę zwierząt, o której mowa w ust. 2, ustala się jako iloraz
sumy liczby zwierząt z gatunków wrażliwych utrzymywanych w gospodarstwie
w ostatnim dniu każdego miesiąca roku kalendarzowego poprzedzającego rok wejścia
w życie programu bioasekuracji i liczby 12.
4. Średnią roczną liczbę zwierząt, o której mowa w ust. 2, ustala się na podstawie
danych zawartych w rejestrze zwierząt gospodarskich oznakowanych, o którym mowa
w przepisach o systemie identyfikacji i rejestracji zwierząt. W przypadku posiadacza
zwierząt utrzymującego nie więcej niż jedną świnię, z przeznaczeniem na własne
potrzeby, średnia roczna liczba zwierząt, o której mowa w ust. 2, wynosi 1.
5. Rekompensatę przyznaje się w drodze decyzji kierownika biura powiatowego
Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa właściwego ze względu na miejsce
położenia gospodarstwa, o którym mowa w ust. 1. W decyzji kierownik biura
powiatowego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa ustala wysokość
rekompensaty.
6. Rekompensatę przyznaje się za okres obowiązywania zakazów, o których mowa
w art. 57e ust. 4.
7. Rekompensata jest przyznawana na wniosek posiadacza zwierząt, o którym
mowa w ust. 1.
8. Wniosek, o którym mowa w ust. 7, zawiera w szczególności:
1)
imię i nazwisko, miejsce zamieszkania i adres albo nazwę, siedzibę i adres
posiadacza zwierząt;
2)
numer siedziby stada, jeżeli został nadany;
3)
średnią roczną liczbę zwierząt, o której mowa w ust. 2;