Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii oraz niektórych innych ustaw

– 15 –
2)
o której mowa w ust. 2 – na czas określony, nie dłuższy niż określony
w pozwoleniu na prowadzenie badania klinicznego.
4. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia:
1)
wzór wniosku o uzyskanie zgody, o której mowa w ust. 1 i 2, uwzględniając
potrzebę zapewnienia sprawności postępowania;
2)
rodzaje preparatów zawierających środki odurzające i substancje psychotropowe,
które mogą być posiadane w celach medycznych albo stosowane do badań
klinicznych wraz ze wskazaniem ich ilości oraz grupy, do jakiej są
zakwalifikowane, uwzględniając potrzebę ich właściwej identyfikacji;
3)
warunki zaopatrywania i przechowywania preparatów zawierających środki
odurzające i substancje psychotropowe posiadanych w celach medycznych lub
stosowanych do badań klinicznych, uwzględniając potrzebę zabezpieczenia tych
substancji przed niewłaściwym użyciem;
4)
rodzaje podmiotów, których działalność wymaga posiadania i stosowania
preparatów zawierających środki odurzające i substancje psychotropowe oraz
sposób prowadzenia przez te podmioty dokumentacji, mając na uwadze
bezpieczeństwo przechowywania oraz potrzebę opracowywania odrębnej
dokumentacji dla danego środka lub substancji.”;
21) w art. 44:
a)
ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Nadzór nad uprawami, o których mowa w art. 49 ust. 1, wytwarzaniem,
przetwarzaniem, przerobem, przechowywaniem, obrotem i niszczeniem środków
odurzających, substancji psychotropowych oraz prekursorów kategorii 1, sprawuje
wojewódzki inspektor farmaceutyczny właściwy ze względu na siedzibę
przedsiębiorcy – przez kontrolę realizacji obowiązków wynikających
z rozporządzenia 273/2004, rozporządzenia 111/2005 i przepisów ustawy,
z wyłączeniem przedsiębiorcy posiadającego zezwolenie, o którym mowa w art. 38
ust. 1 lub 1a ustawy z dnia 6 września 2001 r. – Prawo farmaceutyczne,
nadzorowanego przez Głównego Inspektora Farmaceutycznego.”,
b)
po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu:
„2a. Główny Inspektor Farmaceutyczny sprawuje nadzór nad obrotem
prekursorami kategorii 4, kontrolując przedsiębiorcę posiadającego zezwolenie,
o którym mowa w art. 38 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. – Prawo
– 16 –
farmaceutyczne albo przedsiębiorcę, o którym mowa w art. 72 tej ustawy,
w zakresie realizacji obowiązków wynikających z ustawy i rozporządzenia
111/2005, i wydaje zezwolenia, o których mowa w art. 13 ust. 1 rozporządzenia
111/2005 – na zasadach i w trybie określonych w przepisach rozporządzenia
111/2005, ustawie oraz przepisach Prawa farmaceutycznego.”;
22) art. 44b i art. 44c otrzymują brzmienie:
„Art. 44b. 1. Zakazuje się wytwarzania, przywozu i wprowadzania do obrotu na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej:
1)
środków zastępczych;
2)
nowych substancji psychoaktywnych.
2. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, wykaz
nowych substancji psychoaktywnych obejmujący te substancje lub ich grupy,
uwzględniając wpływ substancji na zdrowie lub życie ludzi lub możliwość
spowodowania szkód społecznych.
Art. 44c. 1. W przypadku stwierdzenia wytwarzania lub wprowadzania do obrotu
produktu, co do którego zachodzi uzasadnione podejrzenie, że jest on środkiem
zastępczym lub nową substancją psychoaktywną, właściwy ze względu na miejsce
wytwarzania lub wprowadzania do obrotu państwowy inspektor sanitarny nakazuje,
w drodze decyzji, wstrzymanie wytwarzania tego produktu lub wycofanie go z obrotu,
na czas niezbędny do przeprowadzenia badań mających na celu ustalenie, czy jest on
środkiem zastępczym lub nową substancją psychoaktywną, nie dłuższy jednak niż
18 miesięcy.
2. Główny Inspektor Sanitarny podaje do publicznej wiadomości informację
o wydaniu decyzji, o której mowa w ust. 1, przez ogłoszenie na swojej stronie
podmiotowej Biuletynu Informacji Publicznej nazwy produktu, nazwy producenta,
rodzaju opakowania i jego wielkości.
3. W przypadku wydania decyzji, o której mowa w ust. 1, właściwy państwowy
inspektor sanitarny:
1)
dokonuje zabezpieczenia produktu, co do którego zachodzi uzasadnione
podejrzenie, że jest on środkiem zastępczym lub nową substancją psychoaktywną;
2)
nakazuje zaprzestanie prowadzenia działalności w pomieszczeniach lub obiektach
służących wytwarzaniu lub wprowadzeniu tego produktu do obrotu, na czas
niezbędny do usunięcia zagrożenia, nie dłuższy niż 3 miesiące.
– 17 –
4. Państwowy inspektor sanitarny właściwy ze względu na miejsce wytwarzania
lub wprowadzania do obrotu produktu, o którym mowa w ust. 1, zakazuje, w drodze
decyzji, jego wytwarzania lub wprowadzania do obrotu, nakazuje jego wycofanie
z obrotu, a także orzeka o jego przepadku na rzecz Skarbu Państwa i zniszczeniu, jeżeli
ten produkt jest środkiem zastępczym albo nową substancją psychoaktywną.
5. Państwowy inspektor sanitarny, który wydał decyzję, o której mowa w ust. 4,
jest organem właściwym w sprawie zniszczenia produktu będącego przedmiotem tej
decyzji. Zniszczenia dokonuje się komisyjnie. Z czynności zniszczenia sporządza się
protokół zniszczenia, który zawiera:
1)
oznaczenie organu właściwego w sprawie zniszczenia;
2)
skład komisji powołanej do zniszczenia;
3)
oznaczenie decyzji stanowiącej podstawę zniszczenia;
4)
rodzaj zniszczonego produktu, jego nazwę oraz ilość;
5)
informację o zastosowanej metodzie zniszczenia;
6)
oznaczenie miejsca i czasu zniszczenia produktu;
7)
podpisy członków komisji.
6. Koszty prowadzonego postępowania i badań, o których mowa w ust. 1,
w wyniku których stwierdzono, że badany produkt, o którym mowa w ust. 1, jest
środkiem zastępczym albo nową substancją psychoaktywną, oraz koszty zniszczenia
tego produktu, ponosi strona postępowania.
7. Właściwy państwowy inspektor sanitarny wydaje decyzję ustalającą wysokość
kosztów, o których mowa w ust. 6, określając 7-dniowy termin płatności, licząc od dnia,
w którym decyzja ustalająca wysokość kosztów stała się ostateczna.
8. Zabezpieczenie, o którym mowa w ust. 3 pkt 1, oraz egzekucja należności,
o których mowa w ust. 6, następuje w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym
w administracji.
9. Od kwoty należności, o których mowa w ust. 6, nalicza się odsetki ustawowe,
poczynając od dnia, w którym upłynął termin ich płatności.
10. Należności, o których mowa w ust. 6, ulegają przedawnieniu z upływem 3 lat,
licząc od dnia, w którym decyzja ustalająca te należności stała się ostateczna.
11. Jeżeli w wyniku badań, o których mowa w ust. 1, stwierdzono obecność
substancji niebędącej nową substancją psychoaktywną, ale wykazującą działanie na
– 18 –
ośrodkowy układ nerwowy, podmiot, który przeprowadził to badanie, zawiadamia
Zespół o wyniku tego badania.
12. Badania mające na celu ustalenie, czy produkt, o którym mowa w ust. 1, jest
środkiem zastępczym lub nową substancją psychoaktywną przeprowadzają podmioty,
w tym jednostki naukowe, posiadające przygotowanie naukowo-merytoryczne,
techniczne oraz infrastrukturę, umożliwiające ustalenie, czy badany produkt jest
środkiem zastępczym lub nową substancją psychoaktywną, w szczególności określenie:
1)
pochodzenia substancji o działaniu na ośrodkowy układ nerwowy
zidentyfikowanej w wyniku badań;
2)
mechanizmu działania tej substancji;
3)
jej aktywności farmakologicznej;
4)
działań niepożądanych, w tym skutków somatycznych i psychicznych u ludzi.
13. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, wykaz
podmiotów, o których mowa w ust. 12, mając na względzie zapewnienie sprawności
postępowania prowadzonego przez organy Państwowej Inspekcji Sanitarnej.”;
23) w rozdziale 5 po art. 44c dodaje się art. 44d w brzmieniu:
„Art. 44d. 1. W przypadku stwierdzenia przywozu na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej produktu, co do którego zachodzi uzasadnione podejrzenie, że może być on
środkiem zastępczym lub nową substancją psychoaktywną, organ celny zajmuje
przesyłkę tego produktu na czas niezbędny do ustalenia, czy jest on środkiem
zastępczym lub nową substancją psychoaktywną, nie dłuższy jednak niż 18 miesięcy.
2. W przypadku konieczności przeprowadzenia badań produktu, o którym mowa
w ust. 1, mających na celu ustalenie, czy jest on środkiem zastępczym lub nową
substancją psychoaktywną przeprowadzają je podmioty, o których mowa w art. 44c
ust. 12.
3. Jeżeli w wyniku przeprowadzonych badań zostanie stwierdzone, że badany
produkt jest środkiem zastępczym albo nową substancją psychoaktywną, organ Służby
Celnej występuje o orzeczenie jego przepadku na rzecz Skarbu Państwa.
4. O przepadku produktu będącego środkiem zastępczym albo nową substancją
psychoaktywną na rzecz Skarbu Państwa orzeka, na wniosek organu celnego, sąd,
stosując przepisy Kodeksu postępowania cywilnego.
5. Produkt będący środkiem zastępczym albo nową substancją psychoaktywną,
którego przepadek orzeczono, podlega zniszczeniu.
– 19 –
6. Jeżeli podmiot dokonujący przywozu jest nieznany, produkt będący środkiem
zastępczym albo nową substancją psychoaktywną podlega zniszczeniu bez konieczności
występowania do sądu o przepadek na rzecz Skarbu Państwa.
7. Koszty badań, przechowywania i zniszczenia produktu będącego środkiem
zastępczym albo nową substancją psychoaktywną ponosi podmiot dokonujący
przywozu. W przypadku niemożności ustalenia podmiotu dokonującego przywozu
produktu będącego środkiem zastępczym albo nową substancją psychoaktywną, koszty
badań, przechowywania i zniszczenia są finansowane z budżetu państwa, z części
pozostającej w dyspozycji izb celnych i urzędów celnych.”;
24) w art. 46:
a)
w ust. 2:
–
pkt 1 i 2 otrzymują brzmienie:
„1) umowy kontraktacji, zawartej z podmiotem posiadającym zezwolenie
marszałka województwa na prowadzenie działalności w zakresie skupu
konopi włóknistych, lub
2)
zobowiązania do przetworzenia konopi włóknistych we własnym zakresie
na cele określone w art. 45 ust. 3, składanego do marszałka województwa
właściwego dla miejsca położenia uprawy, w terminie do 14 dni po
dokonaniu ich wysiewu.”,
–
uchyla się pkt 3 i 4,
b)
w ust. 4 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
„2) konopi włóknistych na podstawie umowy, o której mowa w ust. 2 pkt 1”,
c)
w ust. 5 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
„2) numer identyfikacji podatkowej (NIP) podmiotu albo numer identyfikacyjny
w krajowym rejestrze urzędowym podmiotów gospodarki narodowej
(REGON), jeżeli został nadany, a w przypadku osoby fizycznej również
numer ewidencyjny powszechnego elektronicznego systemu ewidencji
ludności (PESEL), jeżeli został nadany;”,
d)
w ust. 6 uchyla się pkt 2;
25) w art. 47:
a)
w ust. 2 uchyla się pkt 3,