Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii oraz niektórych innych ustaw

3

3. Kierownik programu lub upoważniony przez niego pracownik wykonujący zadania
w programie, powiadamia Biuro o niezgodnym z ustalonym terminem zakończeniem przez
pacjenta udziału w programie, nie później niż w terminie czterech dni od dnia niestawienia się
pacjenta w podmiocie leczniczym.
4. Powiadomienie następuje poprzez przesłanie do Biura, drogą elektroniczną,
zaszyfrowanej ankiety zgłoszeniowej zawierającej następujące dane:
1) kod pacjenta generowany automatycznie na podstawie:
a) dwóch pierwszych liter imienia i dwóch pierwszych liter nazwiska, pełnej daty
urodzenia oraz dwóch ostatnich cyfr numeru PESEL albo
b) trzycyfrowego lub trzyliterowego kodu kraju, dwóch pierwszych liter imienia i dwóch
pierwszych liter nazwiska, pełnej daty urodzenia, jednocyfrowego kodu płci oraz
funkcji hash z danych osobowych – w przypadku pacjentów nieposiadających numeru
PESEL;
2) typ środka substytucyjnego stosowanego w programie;
3) kod podmiotu leczniczego składający się z sześciu cyfr o wartości od 0 do 9;
4) kod programu składający się z jednej cyfry o wartości od 1 do 9;
5) datę rozpoczęcia leczenia;
6) datę zakończenia leczenia.
5. Warunki organizacyjne i techniczne w podmiocie leczniczym i Biurze, w tym
zabezpieczenie sprzętowe i programowe gromadzenia, przechowywania i przekazywania
informacji, zapewniają ich poufność, zabezpieczają przed dostępem osób nieupoważnionych,
zniszczeniem lub zgubieniem oraz umożliwiają ich wykorzystanie.
§ 6. 1. Środek substytucyjny jest podawany pacjentowi w podmiocie leczniczym przez
lekarza, pielęgniarkę lub wydawany przez farmaceutę w jednorazowych dawkach dziennych
i przyjmowany przez pacjenta w ich obecności.
2. Środek substytucyjny może być przyjmowany przez pacjenta poza podmiotem
leczniczym bez obecności lekarza, pielęgniarki lub farmaceuty w przypadku wystąpienia
przeszkody uniemożliwiającej przybycie pacjenta do podmiotu leczniczego prowadzącego
program:
1) konieczności pozostania pacjenta w miejscu jego zamieszkania lub stałego lub czasowego
pobytu ze względu na wskazania zdrowotne lub przyczyny losowe;
2) innej niż określona w pkt 1 uzasadnionej przyczyny, jeżeli pacjent spełnia łącznie
następujące warunki:
a) uczestniczy w programie co najmniej 6 miesięcy,
4

b) zachowuje
całkowitą abstynencję od środków odurzających i substancji
psychotropowych niezleconych przez lekarza,
c) regularnie uczestniczy w przewidzianych programem zajęciach terapeutycznych.
3. Przyjmowanie przez pacjenta środka substytucyjnego poza podmiotem leczniczym,
bez obecności lekarza, pielęgniarki lub farmaceuty z przyczyn, o których mowa w ust. 2 pkt
2, jest dopuszczalne pomimo niespełniania przez pacjenta warunków, o których mowa w tym
przepisie, jeżeli jest uzasadnione stanem psychofizycznym lub sytuacją życiową pacjenta oraz
właściwościami farmakologicznymi podawanego mu środka substytucyjnego.
4. W przypadkach, o których mowa w ust. 2 i 3, środek substytucyjny może być wydany
pacjentowi przez podmiot leczniczy w dawkach zapewniających leczenie substytucyjne przez
okres nie dłuższy niż 7 dni.
5. W przypadkach, o których mowa w ust. 2 i 3, decyzję o wydaniu pacjentowi środka
substytucyjnego do osobistego stosowania podejmuje kierownik programu lub upoważniony
przez niego lekarz, pielęgniarka lub specjalista terapii uzależnień wykonujący zadania
w programie.
6. W przypadku gdy czas trwania przeszkody uniemożliwiającej przybycie pacjenta do
podmiotu leczniczego jest dłuższy niż czas, na który wydany został środek substytucyjny,
kierownik programu lub upoważniony przez niego lekarz wykonujący zadania w programie,
może podjąć decyzję o przedłużeniu okresu przyjmowania przez pacjenta środka
substytucyjnego bez obecności lekarza, pielęgniarki lub farmaceuty na okres
nieprzekraczający 14 dni.
7. W przypadku pacjentów nieprzerwanie leczonych substytucyjnie przez co najmniej
dwa lata, środek substytucyjny może być wydawany przez podmiot leczniczy na okres do
14. dni, o ile pozwala na to stan psychofizyczny pacjenta, w szczególności, gdy taki tryb
wydawania środka będzie pomocny w realizacji celów leczenia.
8. Kierownik programu lub osoba przez niego upoważniona wykonująca zadania
w programie, odnotowuje fakt zmiany trybu wydawania środka substytucyjnego, o którym
mowa w ust. 7, albo odmowę zmiany wraz z uzasadnieniem w dokumentacji medycznej
pacjenta.
9. W przypadku wystąpienia udokumentowanej przeszkody o charakterze zdrowotnym,
uniemożliwiającej przybycie pacjenta do podmiotu leczniczego, środek substytucyjny może
być wydany upoważnionej przez pacjenta osobie na podstawie imiennego upoważnienia,
zawierającego imię i nazwisko oraz rodzaj, serię i numer dokumentu potwierdzającego
tożsamość upoważnianej osoby. Upoważnienie dołącza się do dokumentacji medycznej
pacjenta. Decyzję o wydaniu osobie upoważnionej środka substytucyjnego podejmuje
5

każdorazowo kierownik programu lub upoważniony przez niego lekarz, pielęgniarka lub
specjalista terapii uzależnień wykonujący zadania w programie.
10. Pacjentom wyjeżdżającym za granicę, spełniającym przesłanki, o których mowa
w ust. 7, środek substytucyjny może być wydany na czas trwania wyjazdu, nie dłuższy jednak
niż 30 dni.
11. Czasowe wydawanie środka substytucyjnego pacjentowi może być realizowane na
podstawie porozumienia zawartego przez kierownika programu z podmiotem leczniczym lub
inną placówką, w której pacjent aktualnie przebywa ze względu na stan zdrowia.
§ 7. Pacjent przyjmujący środek substytucyjny jest badany co najmniej raz w miesiącu
na występowanie w moczu lub innych płynach ustrojowych środków odurzających
i substancji psychotropowych innych niż stosowane w ramach programu.
§ 8. 1. Pacjentowi uczestniczącemu w programie podmiot leczniczy wydaje kartę
identyfikacyjną, uaktualnianą przez podmiot leczniczy co najmniej raz na trzy miesiące.
2. Karta, o której mowa w ust. 1, zawiera następujące dane:
1) imię i nazwisko oraz adres pacjenta;
2) nazwę (firmę), adres oraz numer telefonu podmiotu leczniczego;
3) informację o udziale w programie, zawierającą nazwę zastosowanego u pacjenta środka
substytucyjnego i jego dawkę dobową;
4) termin ważności karty identyfikacyjnej.
3. W przypadku zmiany danych, o których mowa w ust. 2, karta identyfikacyjna podlega
niezwłocznej aktualizacji.
4. W przypadku wyłączenia z programu lub jego zakończenia, pacjent niezwłocznie
zwraca podmiotowi leczniczemu kartę identyfikacyjną.
§ 9. 1. Pacjenci uczestniczący w programie mają zapewniony dostęp do terapii
i rehabilitacji w wymiarze co najmniej dwóch godzin tygodniowo, a podmiot leczniczy
stwarza warunki do współpracy z ich rodzinami.
2. Kierownik programu lub upoważniony przez niego lekarz wykonujący zadania
w programie, biorąc pod uwagę opinię pacjenta, może podjąć decyzję o zmniejszeniu liczby
godzin albo odstąpieniu od terapii lub rehabilitacji, o których mowa w ust. 1, jeżeli jest to
uzasadnione stanem psychofizycznym pacjenta lub gdy cele rehabilitacji zostały osiągnięte.
§ 10. 1. Środek substytucyjny przechowuje się w aptece szpitalnej albo w aptece
ogólnodostępnej lub hurtowni farmaceutycznej, z którą podmiot leczniczy zawarł umowę
dotyczącą przechowywania tego środka.
2. Apteka ogólnodostępna lub apteka szpitalna wydaje środek substytucyjny zgodnie
z receptą albo z zapotrzebowaniem podpisanym przez kierownika programu lub
6

upoważnionego przez niego lekarza wykonującego zadania w programie, w indywidualnych
dawkach dziennych umieszczonych w opakowaniach zaopatrzonych w etykiety lub
w opakowaniach zbiorczych, osobie upoważnionej przez kierownika programu.
3. Kierownik programu lub upoważniony przez niego lekarz wykonujący zadania
w programie, wystawia zapotrzebowanie stanowiące podstawę do wydania przez hurtownie
farmaceutyczną środka substytucyjnego w opakowaniu zbiorczym.
4. Recepta albo zapotrzebowanie wystawiane jest w 2. egzemplarzach, z czego jeden
egzemplarz recepty albo zapotrzebowania pozostaje u kierownika programu lub
upoważnionego przez niego lekarza wykonującego zadania w programie.
5. W podmiocie leczniczym środek substytucyjny jest wydawany pacjentowi,
w indywidualnych dawkach dziennych, na podstawie zapotrzebowania podpisanego przez
kierownika programu lub upoważnionego przez niego lekarza wykonującego zadania
w programie.
§ 11. 1. Wydanie i odbiór środka substytucyjnego wydający i odbierający potwierdzają
na egzemplarzu recepty albo zapotrzebowania, pozostawianych w aptece ogólnodostępnej,
aptece szpitalnej lub hurtowni farmaceutycznej.
2. Ilość środka substytucyjnego wydanego z apteki ogólnodostępnej, apteki szpitalnej
lub hurtowni farmaceutycznej kierownik apteki lub hurtowni farmaceutycznej lub
upoważniony przez niego farmaceuta wpisuje do książki kontroli, o której mowa
w przepisach wydanych na podstawie art. 40 ust. 6, art. 41 ust. 5 lub art. 42 ust. 4 ustawy
z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii.
3. Transport środka substytucyjnego do podmiotu leczniczego organizuje się w sposób
zabezpieczający przed zniszczeniem, uszkodzeniem lub kradzieżą.
§ 12. 1. Ilość środka substytucyjnego przechowywanego w podmiocie leczniczym nie
może przekraczać ilości niezbędnej do przeprowadzenia czternastodniowego leczenia
pacjentów objętych programem w tym podmiocie leczniczym.
2. W
podmiocie leczniczym środek substytucyjny należy przechowywać
w pomieszczeniach uniemożliwiających dostęp osobom nieupoważnionym, w zamkniętych
metalowych szafkach lub żelaznych kasetach przymocowanych w sposób trwały do ściany
lub podłogi pomieszczenia.
§ 13. 1. W przypadku gdy podmiot leczniczy otrzymał środek substytucyjny
w opakowaniu zbiorczym, jego podziału na dawki indywidualne w podmiocie leczniczym
może dokonać jedynie farmaceuta.
7

2. W przypadku gdy podział środka substytucyjnego na indywidualne dawki ma
dokonywać się za pomocą dozownika elektronicznego, czynności tej dokonywać może także
upoważniony przez kierownika lekarz lub pielęgniarka.
§ 14. 1. Podmiot leczniczy prowadzi dzienną ewidencję rozchodu środka
substytucyjnego, zawierającą co najmniej następujące dane:
1) nazwę środka;
2) postać;
3) dawkę;
4) wielkość opakowania;
5) używaną jednostkę miary;
6) liczbę porządkową;
7) datę wydania środka;
8) numer faktury zakupu;
9) ilość przyjętego środka;
10) imię i nazwisko pacjenta;
11) dawkę indywidualną;
12) stan środka (ilość środka, która pozostała po jego dystrybucji w danym dniu).
2. Każde wydanie środka substytucyjnego kierownik programu lub upoważniony przez
niego pracownik wykonujący zadania w programie, zapisuje w ewidencji rozchodu środka
substytucyjnego.
3. Niewykorzystany środek substytucyjny z 14-dniowego zapasu przechodzi na następny
cykl 14-dniowego leczenia.
4. Farmaceuta przygotowujący indywidualne dawki dzienne środka substytucyjnego,
przeprowadza co najmniej raz na pół roku inwentaryzację przychodu i rozchodu środka
substytucyjnego.
5. Wydruk z programu dozującego środek substytucyjny stanowi listę dziennego
rozchodu środka substytucyjnego, jeżeli zawiera informacje, o których mowa w ust. 1, jak
również identyfikację osoby obsługującej dozownik.
§ 15. 1. Podmiot leczniczy zatrudnia, jako kierownika programu, lekarza posiadającego
co najmniej pierwszy stopień specjalizacji w dziedzinie psychiatrii lub będącego w trakcie
specjalizacji w dziedzinie psychiatrii oraz co najmniej 3-miesięczny staż pracy w podmiotach
leczniczych prowadzących leczenie osób uzależnionych.
2. W przypadku braku możliwości zatrudnienia, jako kierownika programu, osoby
spełniającej wymogi, o których mowa w ust. 1, kierownikiem programu może być lekarz