Rządowy projekt ustawy o płatnościach w ramach systemów wsparcia bezpośredniego

wartości uprawnień do płatności w
2015 r., z wyłączeniem uprawnień
przydzielonych z rezerwy krajowej
lub rezerw regionalnych w 2015 r.,
dla każdego odnośnego roku na
podstawie ich początkowej wartości
jednostkowej obliczonej zgodnie z
art. 26.
3. Najpóźniej od roku składania wniosków
2019 wszystkie uprawnienia do
płatności
w
danym
państwie
członkowskim lub – w przypadku
stosowania art. 23 – w danym
regionie mają jednakową wartość
jednostkową.
4. W drodze odstępstwa od ust. 3 państwa
członkowskie mogą zadecydować, że
uprawnienia do płatności, których
początkowa wartość jednostkowa
obliczona zgodnie z art. 26, która jest
niższa niż 90 % krajowej lub
regionalnej wartości jednostkowej w
roku 2019, będzie miała, najpóźniej
za rok składania wniosków 2019,
zwiększoną
swoją
wartość
jednostkową co najmniej o jedną
trzecią
różnicy
między
swoją
początkową wartością jednostkową a
90 %
krajowej
lub
regionalnej
wartości jednostkowej w 2019 r.
Państwa członkowskie mogą zadecydować o
ustaleniu wartości procentowej, o
57


której mowa w akapicie pierwszym,
na poziomie wyższym niż 90 %, lecz
nie wyższym niż 100 %.
Ponadto państwa członkowskie przewidują,
że – najpóźniej za rok składania
wniosków 2019 – żadne uprawnienie
do płatności nie będzie miało
wartości jednostkowej niższej niż
60 %
krajowej
lub
regionalnej
wartości jednostkowej w 2019 r.,
chyba że wynikiem tego byłby – w
państwach
członkowskich
stosujących próg, o którym mowa w
ust.
7
-
maksymalny
spadek
przekraczający ten próg. W takich
przypadkach
minimalną
wartość
jednostkową ustala się na poziomie
niezbędnym do przestrzegania tego
progu.
5. Krajową
lub
regionalną
wartość
jednostkową w 2019 r., o której
mowa w ust. 4, oblicza się dzieląc
stałą wartość procentową pułapu
krajowego określonego w załączniku
II lub pułapu regionalnego, na rok
kalendarzowy 2019, przez liczbę
uprawnień do płatności w 2015 r. w
danym państwie członkowskim lub
regionie, z wyłączeniem uprawnień
przydzielonych z rezerwy krajowej
lub rezerw regionalnych w 2015 r.
Tą stałą wartość procentową oblicza
58


się dzieląc krajowy lub regionalny
pułap
systemu
płatności
podstawowej,
który
ma
zostać
ustalony zgodnie z, odpowiednio,
art. 22 ust. 1 lub art. 23 ust. 2 na
2015 r., po zastosowaniu liniowego
zmniejszenia przewidzianego w art.
30 ust. 1 lub, w stosownych
przypadkach, w ust. 2, przez pułap
krajowy określony w załączniku II
lub przez pułap regionalny na 2015 r.
6. Pułapy regionalne, o których mowa w ust.
5, oblicza się przez zastosowanie
stałej
wartości
procentowej
do
pułapu krajowego określonego w
załączniku II na 2019 r. Tą stałą
wartość procentową oblicza się
dzieląc
odpowiednie
pułapy
regionalne ustalone zgodnie z art. 23
ust. 2 na rok 2015 przez pułap
krajowy, który ma zostać ustalony
zgodnie z art. 22 ust. 1 na 2015 r., po
zastosowaniu
liniowego
zmniejszenia przewidzianego w art.
30 ust. 1, w przypadku gdy
zastosowanie ma art. 23 ust. 2 akapit
drugi.
7. Aby
sfinansować
wzrost
wartości
uprawnień do płatności, o których
mowa w ust. 4, w przypadku
uprawnień do płatności, których
początkowa wartość jednostkowa
59


jest
wyższa
od
krajowej
lub
regionalnej wartości jednostkowej w
2019
r.,
różnica
między
ich
początkową wartością jednostkową a
ich krajową lub regionalną wartością
jednostkową w 2019 r. zostanie
zmniejszona
na
podstawie
obiektywnych
i
niedyskryminacyjnych
kryteriów,
które mają zostać określone przez
państwa
członkowskie.
Takie
kryteria mogą obejmować ustalenie
maksymalnego
zmniejszenia
początkowej wartości jednostkowej
o 30 %.
8. Przy stosowaniu ust. 2 niniejszego
artykułu, przejście od początkowej
wartości jednostkowej uprawnień do
płatności obliczonej zgodnie z art. 26
do
ich
ostatecznej
wartości
jednostkowej w 2019 r. ustalonej
zgodnie z ust. 3 lub ust. 4-7
niniejszego artykułu przeprowadza
się w równych etapach, począwszy
od 2015 r.
Aby zapewnić zgodność ze stałą wartością
procentową, o której mowa w ust. 1
niniejszego artykułu, na każdy rok,
dostosowuje się wartość uprawnień
do płatności o początkowej wartości
jednostkowej wyższej niż wartość
jednostkowa krajowa lub regionalna
60


w 2019 r.
9. W drodze odstępstwa od ust. 8 niniejszego
artykułu, w przypadku gdy państwa
członkowskie, które zgodnie z art. 21
ust. 3 zadecydowały o utrzymaniu
istniejących uprawnień do płatności,
stosują ust. 2 niniejszego artykułu,
przejście od początkowej wartości
jednostkowej uprawnień do płatności
ustalonej zgodnie z art. 26 ust. 5 do
ich
ostatecznej
wartości
jednostkowej w 2019 r. ustalonej
zgodnie z ust. 3 lub ust. 4-7
niniejszego artykułu, przeprowadza
się, w stosownych przypadkach, w
etapach, o których zadecydowano na
poziomie krajowym zgodnie z art. 63
ust.
3
rozporządzenia
(WE)
nr 1782/2003.
W celu zapewnienia zgodności ze stałymi
wartościami
procentowymi,
o
których mowa w ust. 1 niniejszego
artykułu, dla każdego roku, wartość
wszystkich uprawnień do płatności
podlega liniowemu dostosowaniu.
10. W 2015 r. państwa członkowskie
poinformują rolników o wartości ich
uprawnień do płatności obliczonej
zgodnie z niniejszym artykułem oraz
art. 26 i 27 dla każdego roku okresu
objętego
niniejszym
rozporządzeniem.
61