Poselski projekt ustawy o zawodzie fizjoterapeuty oraz o zmianie innych ustaw

3. W czasie postępowania w przedmiocie odpowiedzialności zawodowej, na uzasadniony
wniosek osoby obwinionej, Sąd Dyscyplinarny ustanawia jej obrońcę z urzędu spośród
fizjoterapeutów, adwokatów lub radców prawnych.
4. W przypadku gdy zachodzi uzasadniona wątpliwość co do poczytalności osoby obwinionej i
nie ma ona obrońcy z wyboru, Sąd Dyscyplinarny ustanawia jej obrońcę z urzędu spośród
fizjoterapeutów, adwokatów lub radców prawnych. W postępowaniu wyjaśniającym sąd
ustanawia obrońcę na wniosek Rzecznika.
5. Jeżeli organ prowadzący postępowanie uzna za niezbędne ustanowienie obrońcy ze względu
na okoliczności utrudniające obronę, Sąd Dyscyplinarny ustanawia dla osoby obwinionej
obrońcę z urzędu spośród fizjoterapeutów, adwokatów lub radców prawnych.

Art. 84.
1. Organ prowadzący postępowanie w przedmiocie odpowiedzialności zawodowej
przeprowadza dowody na wniosek stron lub z urzędu.
2. Jeżeli stwierdzenie okoliczności mających istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy
wymaga wiadomości specjalnych, zasięga się opinii biegłego lub specjalisty.
3. W celu wydania opinii o stanie zdrowia psychicznego osoby obwinionej powołuje się dwóch
biegłych lekarzy psychiatrów.
4. Nie stanowi naruszenia tajemnicy zawodowej składanie przez fizjoterapeutę zeznań lub
wyjaśnień w trakcie postępowania w przedmiocie odpowiedzialności zawodowej.

Art. 85.
1. Jeżeli w postępowaniu w sprawie odpowiedzialności zawodowej świadek, biegły lub
specjalista bez usprawiedliwienia nie stawił się na wezwanie Rzecznika lub na rozprawę
przed Sądem Dyscyplinarnym albo bezpodstawnie odmawia zeznań, Rzecznik lub sąd
dyscyplinarny może zwrócić się do sądu rejonowego właściwego ze względu na miejsce
zamieszkania osoby wezwanej o:
1) nałożenie kary za nieusprawiedliwione niestawiennictwo albo za odmowę zeznań;
2) przymusowe sprowadzenie świadka, biegłego lub specjalisty.
2. Świadek, biegły lub specjalista nie podlega karze, o której mowa w ust. 1 pkt 1, jeżeli nie był
uprzedzony o skutkach niestawiennictwa albo odmowy złożenia zeznań.
3. Jeżeli świadek, biegły lub specjalista nie może stawić się z powodu przeszkody zbyt trudnej
do usunięcia, Sąd Dyscyplinarny zleca jego przesłuchanie członkowi wyznaczonemu ze
swego składu. Strony mają prawo brać udział w tej czynności.

Art. 86.
1. Nie można pociągnąć do odpowiedzialności zawodowej osoby obwinionej, dopóki
popełnienie przewinienia zawodowego nie zostało udowodnione i stwierdzone
prawomocnym orzeczeniem Sądu Dyscyplinarnego.
2. Wszelkie wątpliwości, których w postępowaniu w przedmiocie odpowiedzialności
zawodowej nie da się usunąć, należy tłumaczyć na korzyść osoby obwinionej.
3. Organy prowadzące postępowanie w przedmiocie odpowiedzialności zawodowej kształtują
swoje przekonanie na podstawie wszystkich przeprowadzonych dowodów, ocenianych
swobodnie, z uwzględnieniem zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i
doświadczenia życiowego.

Art. 87.
1. Postępowania w przedmiocie odpowiedzialności zawodowej nie wszczyna się, jeżeli:
1) czynu nie popełniono albo brak jest danych dostatecznie uzasadniających podejrzenie
jego popełnienia;
2) czyn nie stanowi przewinienia zawodowego albo przepisy ustawy stanowią, że
sprawca nie popełnia przewinienia zawodowego;
3) osoba obwiniona zmarła;
4) nastąpiło ustanie karalności;
5) postępowanie w przedmiocie odpowiedzialności zawodowej co do tego samego czynu
tej samej osoby zostało prawomocnie zakończone albo wcześniej wszczęte toczy się;
6) szkodliwość społeczna czynu jest znikoma.
2. Postępowanie w przedmiocie odpowiedzialności zawodowej umarza się, jeżeli wystąpią
przesłanki wymienione w ust. 1.
3. W razie śmierci osoby obwinionej przed ukończeniem rozpoczętego postępowania przed
Sądem Dyscyplinarnym toczy się ono nadal, jeżeli w terminie 2 miesięcy od dnia jej zgonu
zażąda tego jej małżonek, wstępny, zstępny, rodzeństwo, powinowaty w tej samej linii lub
stopniu, osoba pozostająca w stosunku przysposobienia oraz jej małżonek lub osoba
pozostająca we wspólnym pożyciu. W takim przypadku Sąd Dyscyplinarny może wydać
tylko orzeczenie uniewinniające albo w braku przesłanek dla wydania tego rodzaju
orzeczenia – umorzyć postępowanie.

Art. 88.
1. Nie można wszcząć postępowania w przedmiocie odpowiedzialności zawodowej, jeżeli od
chwili popełnienia czynu upłynęło 5 lat.
2. Bieg przedawnienia przerywa każda czynność Rzecznika dotycząca czynu określonego
fizjoterapeuty.
3. Karalność przewinienia zawodowego ustaje, jeżeli od czasu jego popełnienia upłynęło 7 lat.
4. Jeżeli czyn, o którym mowa w ust. 1, stanowi jednocześnie przestępstwo, ustanie karalności
przewinienia zawodowego następuje nie wcześniej niż ustanie karalności przestępstwa.

Art. 89.
1. Rzecznik niezwłocznie po otrzymaniu informacji wskazującej na możliwość popełnienia
przewinienia zawodowego jest obowiązany wydać postanowienie o wszczęciu bądź o
odmowie wszczęcia postępowania wyjaśniającego. Postanowienie doręcza się stronom.
2. Jeżeli zachodzi potrzeba, można zażądać uzupełnienia w określonym terminie danych
zawartych w informacji lub dokonać sprawdzenia faktów w tym zakresie. W tym wypadku
postanowienie o wszczęciu albo o odmowie wszczęcia postępowania należy wydać
najpóźniej w terminie miesiąca od dnia otrzymania informacji, o której mowa w ust. 1.
3. Pokrzywdzonemu przysługuje zażalenie na postanowienie o odmowie wszczęcia
postępowania wyjaśniającego.
4. Stronom przysługuje zażalenie na postanowienie o umorzeniu postępowania wyjaśniającego.
5. Uprawnionym do złożenia zażalenia przysługuje prawo przejrzenia akt.
6. Zażalenie wnosi się do Sądu Dyscyplinarnego za pośrednictwem Rzecznika w terminie 14
dni od dnia otrzymania odpisu postanowienia.
7. Sąd Dyscyplinarny rozpoznaje zażalenie oraz orzeka w składzie trzyosobowym.
8. Uchylając postanowienie o umorzeniu postępowania wyjaśniającego albo o odmowie jego
wszczęcia, Sąd Dyscyplinarny wskazuje powody uchylenia, a w miarę potrzeby – także
okoliczności, które należy wyjaśnić, lub czynności, które należy przeprowadzić. Wskazania
te są wiążące dla Rzecznika.

Art. 90.
W toku postępowania wyjaśniającego Rzecznik powinien dążyć do szczegółowego wyjaśnienia
sprawy. W tym celu może przesłuchiwać pokrzywdzonego i inne osoby w charakterze
świadków, powoływać i przesłuchiwać biegłych lub specjalistów, jak również przeprowadzać
inne dowody. W przypadkach niecierpiących zwłoki, w szczególności wtedy, gdy mogłoby to
spowodować zatarcie śladów lub dowodów przewinienia zawodowego, Rzecznik może
przesłuchać fizjoterapeutę w charakterze osoby obwinionej, przed wydaniem postanowienia o
przedstawieniu zarzutów, jeżeli zachodzą warunki do sporządzenia takiego postanowienia.

Art. 91.
Jeżeli zebrany w postępowaniu wyjaśniającym materiał dowodowy wskazuje na fakt
popełnienia przewinienia zawodowego, Rzecznik wydaje postanowienie o przedstawieniu
fizjoterapeucie zarzutów.

Art. 92.
1. Jeżeli postępowanie wyjaśniające nie dostarczyło podstaw do sporządzenia wniosku o
ukaranie, Rzecznik wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania bez konieczności
uprzedniego zaznajomienia osoby obwinionej z materiałami postępowania wyjaśniającego i
bez postanowienia o zamknięciu postępowania.
2. W postanowieniu o umorzeniu postępowania wskazuje się przyczyny umorzenia.
3. Jeżeli umorzenie następuje po wydaniu postanowienia o przedstawieniu zarzutów,
postanowienie o umorzeniu zawiera także imię i nazwisko osoby obwinionej oraz określenie
zarzucanego jej czynu.

Art. 93.
1. Jeżeli istnieją podstawy do sporządzenia wniosku o ukaranie, Rzecznik zawiadamia osobę
obwinioną lub jej obrońców o terminie końcowego zaznajomienia z materiałami
postępowania wyjaśniającego wraz z pouczeniem o możliwości uprzedniego przejrzenia akt.
2. W terminie 14 dni od dnia zaznajomienia osoby obwinionej z materiałami postępowania
wyjaśniającego może ona składać wnioski o uzupełnienie postępowania.
3. Termin zaznajomienia osoby obwinionej z materiałami postępowania wyjaśniającego
powinien być tak wyznaczony, aby od doręczenia zawiadomienia o nim osobie obwinionej i
jej obrońcom upłynęło co najmniej 14 dni.
4. Nieusprawiedliwione niestawiennictwo osoby obwinionej lub jej obrońcy nie wstrzymuje
dalszego postępowania.
5. Jeżeli nie zachodzi potrzeba uzupełnienia postępowania wyjaśniającego, Rzecznik wydaje
postanowienie o jego zamknięciu.
6. Rzecznik, w terminie 14 dni od dnia wydania postanowienia o zamknięciu postępowania
wyjaśniającego, składa do Sądu Dyscyplinarnego wniosek o ukaranie.

Art. 94.
1. Postępowanie wyjaśniające prowadzone przez Rzecznika powinno być zakończone w
terminie 6 miesięcy od dnia uzyskania informacji, o której mowa w art. 92 ust. 1.
2. W uzasadnionym przypadku Sąd Dyscyplinarny może przedłużyć okres postępowania
wyjaśniającego na dalszy czas określony, nie dłuższy niż 6 miesięcy.
3. W przypadku niezakończenia postępowania wyjaśniającego w terminie 12 miesięcy akta
sprawy przekazuje się Wyższemu Sądowi Dyscyplinarnemu, który może przedłużyć
postępowanie wyjaśniające na dalszy czas określony. W przedmiocie przedłużenia
postępowania Wyższy Sąd Dyscyplinarny orzeka w składzie trzyosobowym.

Art. 95.
1. W przypadku, gdy zebrane w postępowaniu wyjaśniającym lub przeprowadzone przed
Sądem Dyscyplinarnym dowody wskazują z dużym prawdopodobieństwem, że osoba
obwiniona popełniła przewinienie zawodowe, a rodzaj tego przewinienia wskazuje, że
wykonywanie przez osobę obwinioną zawodu zagraża bezpieczeństwu pacjentów lub grozi
popełnieniem kolejnego przewinienia zawodowego, Sąd Dyscyplinarny może wydać
postanowienie o tymczasowym zawieszeniu prawa wykonywania zawodu przez osobę
obwinioną na okres nieprzekraczający 12 miesięcy.
2. Postanowienie o tymczasowym zawieszeniu prawa wykonywania zawodu Sąd
Dyscyplinarny może wydać z urzędu lub na wniosek Rzecznika. Jest ono natychmiast
wykonalne.
3. Sąd Dyscyplinarny niezwłocznie przekazuje Prezesowi postanowienie o tymczasowym
zawieszeniu prawa wykonywania zawodu.
4. Jeżeli do upływu okresu tymczasowego zawieszenia prawa wykonywania zawodu w sprawie
zawieszonego fizjoterapeuty nie zapadnie prawomocne orzeczenie Sądu Dyscyplinarnego,
sąd ten z urzędu bada zasadność dalszego tymczasowego zawieszenia prawa wykonywania
zawodu.
5. Na postanowienie, o którym mowa w ust. 1, osobie obwinionej przysługuje zażalenie w
terminie 14 dni od dnia jego doręczenia. Zażalenie wnosi się do Wyższego Sądu
Dyscyplinarnego za pośrednictwem Sądu Dyscyplinarnego. Zażalenie nie wstrzymuje
natychmiastowej wykonalności postanowienia.