Rządowy projekt ustawy - Prawo restrukturyzacyjne

– 225 –
186) art. 370 otrzymuje brzmienie:
„Art. 370. 1. W postanowieniu o ustaleniu planu spłaty wierzycieli sąd określa,
w jakim zakresie i w jakim czasie, nie dłuższym niż trzydzieści sześć miesięcy, upadły
jest obowiązany spłacać zobowiązania uznane na liście wierzytelności za
niezaspokojone w toku postępowania upadłościowego na podstawie planów podziału
oraz jaka część zobowiązań upadłego powstałych przed dniem ogłoszenia upadłości
zostanie umorzona po wykonaniu planu spłaty wierzycieli.
2. Sąd nie jest związany stanowiskiem upadłego co do treści planu spłaty
wierzycieli. Ustalając plan spłaty wierzycieli, sąd bierze pod uwagę możliwości
zarobkowe upadłego, konieczność utrzymania upadłego i osób pozostających na jego
utrzymaniu, w tym ich potrzeby mieszkaniowe, wysokość niezaspokojonych
wierzytelności i realność ich zaspokojenia w przyszłości.
3. Postanowienie o ustaleniu planu spłaty wierzycieli podlega obwieszczeniu. Na
postanowienie sądu przysługuje zażalenie.
4. Ustalenie planu spłaty wierzycieli nie narusza praw wierzyciela wobec
poręczyciela upadłego oraz współdłużnika upadłego ani praw wynikających z hipoteki,
zastawu, zastawu rejestrowego oraz hipoteki morskiej, jeżeli były one ustanowione na
mieniu osoby trzeciej.”;
187) po art. 370 dodaje się art. 370a–370e w brzmieniu:
„Art. 370a. 1. Na postanowienie sądu drugiej instancji w przedmiocie ustalenia
planu spłaty wierzycieli przysługuje skarga kasacyjna.
2. W przypadku wniesienia skargi kasacyjnej, na wniosek skarżącego sąd
upadłościowy może wstrzymać wydanie postanowienia o umorzeniu zobowiązań
upadłego, o którym mowa w art. 370e ust. 1.
3. Jeżeli w wyniku rozpoznania skargi kasacyjnej postanowienie w przedmiocie
ustalenia planu spłaty wierzycieli zostanie uchylone, sąd upadłościowy uchyla
postanowienie o umorzeniu zobowiązań upadłego, o którym mowa w art. 370e.
Art. 370b. 1. W okresie wykonywania planu spłaty wierzycieli niedopuszczalne
jest wszczęcie postępowania egzekucyjnego dotyczącego wierzytelności powstałych
przed ogłoszeniem upadłości, z wyjątkiem wierzytelności, o których mowa w art. 370e
ust. 2, oraz wierzytelności, których upadły nie ujawnił, jeżeli wierzyciel nie brał udziału
w postępowaniu.
– 226 –
2. W okresie wykonywania planu spłaty wierzycieli upadły nie może dokonywać
czynności prawnych, które mogłyby istotnie pogorszyć jego zdolność do wykonania
planu spłaty wierzycieli.
3. W szczególnych przypadkach sąd, na wniosek upadłego, może wyrazić zgodę na
dokonanie albo zatwierdzić dokonanie czynności prawnej, o której mowa w ust. 2.
4. Upadły jest obowiązany składać sądowi corocznie, do końca kwietnia,
sprawozdanie z wykonania planu spłaty wierzycieli za poprzedni rok kalendarzowy,
w którym wykazuje osiągnięte przychody, spłacone kwoty oraz nabyte składniki
majątkowe o wartości przekraczającej przeciętne miesięczne wynagrodzenie w sektorze
przedsiębiorstw bez wypłat nagród z zysku za ostatni kwartał, poprzedzający ustalenie
wynagrodzenia, ogłoszone przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego. Do
sprawozdania upadły dołącza kopię rocznego zeznania podatkowego.
Art. 370c. 1. Jeżeli upadły nie może wywiązać się z obowiązków określonych
w planie spłaty wierzycieli, sąd na jego wniosek, po wysłuchaniu wierzycieli, może
zmienić plan spłaty wierzycieli. Sąd może przedłużyć termin spłaty wierzytelności na
dalszy okres nieprzekraczający osiemnastu miesięcy. Na postanowienie sądu
przysługuje zażalenie, a na postanowienie sądu drugiej instancji przysługuje skarga
kasacyjna.
2. W razie istotnej poprawy sytuacji majątkowej upadłego w okresie wykonywania
planu spłaty wierzycieli, wynikającej z innych przyczyn niż zwiększenie się
wynagrodzenia za pracę lub dochodów uzyskiwanych z osobiście wykonywanej przez
upadłego działalności zarobkowej, każdy z wierzycieli oraz upadły może wystąpić
z wnioskiem o zmianę planu spłaty wierzycieli. O zmianie planu spłaty wierzycieli sąd
orzeka po wysłuchaniu upadłego i wierzycieli objętych planem spłaty. Na postanowienie
sądu przysługuje zażalenie.
3. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio do wierzycieli, których wierzytelności
powstałe przed zakończeniem postępowania upadłościowego zostały po ustaleniu planu
spłaty wierzycieli stwierdzone prawomocnym orzeczeniem sądu lub ostateczną decyzją
administracyjną.
Art. 370d. 1. W razie niewykonywania przez upadłego obowiązków ustalonych
w planie spłaty wierzycieli sąd z urzędu lub na wniosek wierzyciela uchyla plan spłaty
wierzycieli, po wysłuchaniu upadłego i wierzycieli objętych planem spłaty, chyba że
umorzenie pozostałej części zobowiązań upadłego jest uzasadnione zasadami
– 227 –
współżycia społecznego, w szczególności względami humanitarnymi. Na postanowienie
sądu przysługuje zażalenie.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, gdy:
1)
upadły nie złożył w terminie sprawozdania z wykonania planu spłaty wierzycieli
zgodnie z art. 370b ust. 4 lub
2)
w sprawozdaniu z wykonania planu spłaty wierzycieli upadły zataił swoje
przychody lub nabycie składników majątkowych, lub
3)
upadły naruszył przepis art. 370b ust. 2, lub
4)
upadły ukrywał majątek bądź czynność prawna upadłego została prawomocnie
uznana za dokonaną z pokrzywdzeniem wierzycieli.
3. W razie uchylenia planu spłaty zgodnie z ust. 1 lub 2 zobowiązania upadłego nie
podlegają umorzeniu.
Art. 370e. 1. Po wykonaniu przez upadłego obowiązków określonych w planie
spłaty wierzycieli sąd wydaje postanowienie o stwierdzeniu wykonania planu spłaty
i umorzeniu zobowiązań upadłego powstałych przed dniem ogłoszenia upadłości
i niezaspokojonych w wyniku wykonania planu spłaty wierzycieli.
2. Nie podlegają umorzeniu należności alimentacyjne, renty z tytułu
odszkodowania za wywołanie choroby, niezdolności do pracy, kalectwa lub śmierci,
wierzytelności z tytułu kar grzywny orzeczonych przez sąd albo nałożonych
w postępowaniu mandatowym, a także z tytułu obowiązku naprawienia szkody,
zadośćuczynienia za doznaną krzywdę, nawiązki lub świadczenia pieniężnego
orzeczonych przez sąd jako środek karny lub środek związany z poddaniem sprawcy
próbie, jak również roszczenia o naprawienie szkody wynikającej z przestępstwa lub
wykroczenia stwierdzonego prawomocnym orzeczeniem sądu.
3. Na postanowienie sądu przysługuje zażalenie.
4. Po wydaniu postanowienia, o którym mowa w ust. 1, niedopuszczalne jest
wszczęcie postępowania egzekucyjnego dotyczącego wierzytelności powstałej przed
ogłoszeniem upadłości, z wyjątkiem wierzytelności, o których mowa w ust. 2, oraz
wierzytelności, których upadły nie ujawnił, jeżeli wierzyciel nie brał udziału
w postępowaniu.”;
188) w art. 371 dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1 i dodaje się ust. 2 w brzmieniu:
„2. Przepis ust. 1 ma odpowiednie zastosowanie w przypadku umorzenia
postępowania w przedmiocie ogłoszenia upadłości na podstawie art. 54 ust. 4.”;
– 228 –
189) w art. 372 w ust. 2 pkt 1 i 2 otrzymują brzmienie:
„1) upadły może cofnąć wypowiedzenie umów dokonane przez syndyka, jeżeli nie
upłynął termin wypowiedzenia;
2)
upadły może w terminie miesiąca od dnia ogłoszenia albo doręczenia
postanowienia, którym uchylono postępowanie – odstąpić od umów zawartych
przez syndyka, jeżeli umowa przez niego zawarta nie została wykonana albo
została wykonana częściowo.”;
190) w art. 373:
a)
w ust. 1:
–
wprowadzenie do wyliczenia otrzymuje brzmienie:
„Sąd może orzec pozbawienie na okres od jednego do dziesięciu lat prawa
prowadzenia działalności gospodarczej na własny rachunek lub w ramach
spółki cywilnej oraz pełnienia funkcji członka rady nadzorczej, członka komisji
rewizyjnej, reprezentanta lub pełnomocnika osoby fizycznej prowadzącej
działalność gospodarczą w zakresie tej działalności, spółki handlowej,
przedsiębiorstwa państwowego, spółdzielni, fundacji lub stowarzyszenia
osoby, która ze swojej winy:”,
–
pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1) będąc do tego zobowiązana z mocy ustawy, nie złożyła w ustawowym
terminie wniosku o ogłoszenie upadłości albo”,
–
po pkt 1 dodaje się pkt 1a w brzmieniu:
„1a) faktycznie zarządzając przedsiębiorstwem dłużnika, istotnie przyczyniła
się do braku złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości w ustawowym
terminie, albo”,
–
pkt 2 i 3 otrzymują brzmienie:
„2) po ogłoszeniu upadłości nie wydała lub nie wskazała majątku, ksiąg
handlowych, korespondencji lub innych dokumentów upadłego, w tym
danych w postaci elektronicznej, do których wydania lub wskazania była
zobowiązana z mocy ustawy, albo
3)
jako upadły po ogłoszeniu upadłości ukrywała, niszczyła lub obciążała
majątek wchodzący w skład masy upadłości, albo”,
– 229 –
b)
po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
„1a. Mimo zaistnienia przesłanki, o której mowa w ust. 1 pkt 1, sąd może
oddalić wniosek o orzeczenie zakazu prowadzenia działalności gospodarczej, jeżeli
został złożony wniosek o otwarcie przyspieszonego postępowania układowego,
postępowania układowego lub postępowania sanacyjnego, a rozmiar
pokrzywdzenia wierzycieli jest nieznaczny.”,
c)
ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Przy orzekaniu zakazu, o którym mowa w ust. 1, sąd bierze pod uwagę
stopień winy oraz skutki podejmowanych działań, w szczególności obniżenie
wartości ekonomicznej przedsiębiorstwa upadłego i rozmiar pokrzywdzenia
wierzycieli.”,
d)
w ust. 3 wprowadzenie do wyliczenia otrzymuje brzmienie:
„Sąd może orzec pozbawienie na okres od jednego do dziesięciu lat prawa
prowadzenia działalności gospodarczej na własny rachunek lub w ramach spółki
cywilnej oraz pełnienia funkcji członka rady nadzorczej, reprezentanta lub
pełnomocnika w spółce handlowej, przedsiębiorstwie państwowym, spółdzielni,
fundacji lub stowarzyszeniu osoby, wobec której:”;
191) w art. 374 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Przepis ust. 1 stosuje się do osób uprawnionych do reprezentowania
przedsiębiorcy będącego osobą prawną lub spółką handlową niemającą osobowości
prawnej oraz osób faktycznie zarządzających przedsiębiorstwem dłużnika, jeżeli
niewypłacalność przedsiębiorcy lub pogorszenie jego sytuacji finansowej jest
następstwem celowego działania lub rażącego niedbalstwa tych osób.”;
192) w art. 376:
a)
ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Postępowanie w sprawach, o których mowa w art. 373 i art. 374,
wszczyna się wyłącznie na wniosek wierzyciela, tymczasowego nadzorcy
sądowego, zarządcy przymusowego, syndyka, prokuratora, a także Prezesa Urzędu
Ochrony Konkurencji i Konsumentów oraz Przewodniczącego Komisji Nadzoru
Finansowego. Wygaśnięcie w toku postępowania funkcji tymczasowego nadzorcy,
zarządcy przymusowego lub syndyka nie ma wpływu na dalszy bieg postępowania
wszczętego na jego wniosek. W sprawach tych stosuje się przepisy o postępowaniu
nieprocesowym.”,