Rządowy projekt ustawy - Prawo restrukturyzacyjne

– 230 –
b)
dodaje się ust. 5 w brzmieniu:
„5. Postanowienie o orzeczeniu zakazu prowadzenia działalności
gospodarczej podlega obwieszczeniu.”;
193) art. 377 otrzymuje brzmienie:
„Art. 377. Nie orzeka się zakazu, o którym mowa w art. 373, jeżeli postępowanie
w tej sprawie nie zostało wszczęte w terminie roku od dnia umorzenia lub zakończenia
postępowania upadłościowego albo oddalenia wniosku o ogłoszenie upadłości na
podstawie art. 13, a gdy wniosek o ogłoszenie upadłości nie był złożony, w terminie
trzech lat od dnia ustania stanu niewypłacalności albo wygaśnięcia obowiązku złożenia
wniosku o ogłoszenie upadłości przez daną osobę.”;
194) art. 379–382 otrzymują brzmienie:
„Art. 379. Ilekroć w przepisach niniejszej części mowa jest o:
1)
„zagranicznym postępowaniu upadłościowym” – oznacza to wszelkie
postępowania sądowe lub administracyjne lub inne postępowania poddane
nadzorowi sądu zagranicznego, których przedmiotem jest wspólne dochodzenie
roszczeń przeciwko dłużnikowi niewypłacalnemu lub zagrożonemu
niewypłacalnością, prowadzone za granicą, w których mienie i sprawy dłużnika są
poddane kontroli lub zarządowi zagranicznego sądu lub zagranicznego zarządcy
w celu ich restrukturyzacji lub likwidacji;
2)
„głównym zagranicznym postępowaniu upadłościowym” – oznacza to
postępowanie, o którym mowa w pkt 1, jeżeli prowadzone jest w państwie,
w którym znajduje się główny ośrodek podstawowej działalności dłużnika;
3)
„ubocznym zagranicznym postępowaniu upadłościowym” – oznacza to
postępowanie, o którym mowa w pkt 1, jeżeli nie ma charakteru głównego i jeżeli
prowadzone jest w państwie miejsca prowadzenia działalności dłużnika albo jego
miejsca zamieszkania lub siedziby albo w państwie, w którym znajduje się majątek
dłużnika;
4)
„zarządcy zagranicznym” – oznacza to osobę lub podmiot wyznaczony
w zagranicznym postępowaniu upadłościowym do zarządzania, reorganizowania
lub likwidacji majątku dłużnika, jak również do nadzoru nad zarządzaniem
majątkiem dłużnika lub jego reorganizacją;
– 231 –
5)
„sądzie zagranicznym” – oznacza to sąd lub inny organ władzy publicznej
uprawniony do prowadzenia lub nadzorowania zagranicznego postępowania
upadłościowego;
6)
„miejscu prowadzenia działalności” – oznacza to miejsce, w którym dłużnik
podejmuje czynności w zakresie działalności o charakterze ekonomicznym, jeżeli
nie mają charakteru jednorazowego lub krótkotrwałego;
7) „głównym ośrodku podstawowej działalności dłużnika” – oznacza to miejsce,
w którym dłużnik regularnie zarządza swoją działalnością o charakterze
ekonomicznym, które jako takie jest rozpoznawalne dla osób trzecich.
W przypadku osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych nieposiadających
osobowości prawnej, którym odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną,
domniemywa się, że głównym ośrodkiem ich podstawowej działalności jest
miejsce siedziby. W przypadku osoby fizycznej prowadzącej działalność
gospodarczą lub zawodową domniemywa się, że głównym ośrodkiem
podstawowej działalności jest główne miejsce wykonywania działalności tej osoby
fizycznej. W przypadku każdej innej osoby fizycznej domniemywa się, że
głównym ośrodkiem podstawowej działalności jest miejsce zwykłego pobytu tej
osoby;
8)
„uznanym zagranicznym postępowaniu upadłościowym” – oznacza to zagraniczne
postępowanie upadłościowe, co do którego zostało wydane przez polski sąd
prawomocne postanowienie o uznaniu orzeczenia o wszczęciu postępowania.
Art. 380. 1. Każdy wierzyciel, którego miejsce zwykłego pobytu, miejsce
zamieszkania lub siedziba znajdują się za granicą, korzysta w postępowaniu
upadłościowym z praw, które przysługują wierzycielowi krajowemu.
2. Wierzyciel, który nie ma miejsca zamieszkania lub zwykłego pobytu albo
siedziby w Rzeczypospolitej Polskiej lub w innym państwie członkowskim Unii
Europejskiej, jeżeli nie ustanowił w Rzeczypospolitej Polskiej pełnomocnika do
prowadzenia sprawy, jest obowiązany wskazać pełnomocnika do doręczeń
w Rzeczypospolitej Polskiej.
3. W razie niewskazania pełnomocnika do doręczeń, przeznaczone dla tego
wierzyciela pisma sądowe pozostawia się w aktach sprawy ze skutkiem doręczenia.
Wierzyciela należy o tym pouczyć przy pierwszym doręczeniu. Wierzyciela należy
również pouczyć o tym, kto może być ustanowiony pełnomocnikiem.
– 232 –
4. Zagraniczne wierzytelności publicznoprawne, w szczególności należności
podatkowe oraz z tytułu ubezpieczenia społecznego, mogą być zgłoszone
w postępowaniu upadłościowym, o ile ich dochodzenie w Polsce jest dopuszczalne na
podstawie odrębnych przepisów. W takim przypadku wierzytelności te podlegają
zaspokojeniu w kategorii drugiej, z wyjątkiem kar majątkowych niemających charakteru
cywilnoprawnego, orzeczonych przez sądy lub organy administracyjne za granicą, które
podlegają zaspokojeniu w kategorii trzeciej.
Art. 381. W sprawach nieuregulowanych przepisami niniejszej części stosuje się
odpowiednio przepisy części pierwszej ustawy oraz Kodeksu postępowania cywilnego
dotyczące międzynarodowego postępowania cywilnego.
Art. 382. 1. Do wyłącznej jurysdykcji sądów polskich należą sprawy
upadłościowe, jeżeli w Rzeczypospolitej Polskiej znajduje się główny ośrodek
podstawowej działalności dłużnika (postępowanie główne).
2. Sądom polskim przysługuje również jurysdykcja, jeżeli dłużnik prowadzi
w Rzeczypospolitej Polskiej działalność gospodarczą albo ma miejsce zamieszkania lub
siedzibę albo majątek (postępowanie uboczne).”;
195) w części II tytuł tytułu III otrzymuje brzmienie:
„Uznawanie orzeczeń o wszczęciu zagranicznego postępowania upadłościowego”;
196) uchyla się art. 385;
197) w art. 386:
a)
ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Postępowanie w przedmiocie uznania orzeczenia o wszczęciu
zagranicznego postępowania upadłościowego wszczyna się na wniosek zarządcy
zagranicznego albo dłużnika, któremu pozostawiono zarząd własny majątkiem.”,
b)
w ust. 2 w pkt 2 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 3 w brzmieniu:
„3) spis wierzycieli, których miejsce zamieszkania, siedziba lub główny ośrodek
podstawowej działalności znajdują się na terenie Rzeczypospolitej Polskiej,
wierzycieli, których wierzytelności wynikają z działalności ekonomicznej
dłużnika prowadzonej w Rzeczypospolitej Polskiej, oraz wierzycieli, którym
przysługują wobec dłużnika wierzytelności zabezpieczone na majątku
dłużnika położonym na terenie Rzeczypospolitej Polskiej hipoteką, zastawem,
zastawem
rejestrowym, hipoteką morską lub przeniesieniem na
– 233 –
zabezpieczenie rzeczy, wierzytelności lub innych praw majątkowych
położonych na terenie Rzeczypospolitej Polskiej.”,
c)
ust. 3 i 4 otrzymują brzmienie:
„3. W razie braku dokumentów wymienionych w ust. 2 pkt 1 i 2 do wniosku
należy dołączyć inny wiarygodny dowód na piśmie wszczęcia zagranicznego
postępowania i wyznaczenia zagranicznego zarządcy.
4. Do wniosku należy ponadto dołączyć oświadczenie zarządcy zagranicznego
o innych postępowaniach zagranicznych prowadzonych wobec upadłego, które są
znane zarządcy zagranicznemu, oraz oświadczenie, zawierające informacje
o terminie zgłaszania wierzytelności, adresie, pod którym wierzytelności należy
zgłaszać, jak również o innych niezbędnych danych, które należy podać
w zgłoszeniu, oraz o języku zgłoszenia.”,
d)
dodaje się ust. 6 w brzmieniu:
„6. Wnioskodawca uiszcza zaliczkę na poczet wydatków w toku
postępowania w przedmiocie uznania orzeczenia o wszczęciu zagranicznego
postępowania upadłościowego w wysokości 3000 złotych i wraz z wnioskiem
przedstawia dowód jej uiszczenia. W razie braku uiszczenia zaliczki
przewodniczący wzywa do uiszczenia zaliczki w terminie tygodniowym pod
rygorem zwrotu wniosku.”;
198) art. 387 otrzymuje brzmienie:
„Art. 387. Uczestnikami postępowania w przedmiocie uznania orzeczenia
o wszczęciu zagranicznego postępowania upadłościowego są upadły i zarządca
zagraniczny.”;
199) art. 389 otrzymuje brzmienie:
„Art. 389. Po wniesieniu wniosku o uznanie orzeczenia o wszczęciu zagranicznego
postępowania upadłościowego, zarządca zagraniczny jest obowiązany niezwłocznie
informować sąd:
1)
o każdej zmianie postępowania zagranicznego, którego wszczęcie jest
przedmiotem postępowania w przedmiocie uznania, oraz o zmianie zarządcy;
2)
o wszelkich innych zagranicznych postępowaniach upadłościowych dotyczących
upadłego oraz innych postępowaniach sądowych, administracyjnych i przed
sądami polubownymi dotyczących majątku upadłego, które są znane zarządcy
zagranicznemu.”;
– 234 –
200) w art. 390 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Z dniem wniesienia wniosku o uznanie orzeczenia o wszczęciu zagranicznego
postępowania upadłościowego sąd na wniosek zarządcy zagranicznego może:
1)
wydać postanowienie o zabezpieczeniu;
2)
zabezpieczyć dowody potrzebne do dochodzenia roszczeń przeciw upadłemu.”;
201) uchyla się art. 391;
202) w art. 392 wprowadzenie do wyliczenia otrzymuje brzmienie:
„Orzeczenie o wszczęciu zagranicznego postępowania upadłościowego podlega
uznaniu, jeżeli:”;
203) w art. 393:
a)
w ust. 1 wprowadzenie do wyliczenia otrzymuje brzmienie:
„W postanowieniu o uznaniu orzeczenia o wszczęciu zagranicznego postępowania
upadłościowego określa się:”,
b)
ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. W postanowieniu o uznaniu orzeczenia o wszczęciu zagranicznego
postępowania upadłościowego wzywa się wierzycieli upadłego do zgłoszenia
wierzytelności, wskazując termin zgłaszania wierzytelności oraz adres, pod którym
wierzytelności należy zgłosić, jak również niezbędne dane, które należy podać
w zgłoszeniu, i język zgłoszenia.”,
c)
dodaje się ust. 3–5 w brzmieniu:
„3. Postanowienie o uznaniu orzeczenia o wszczęciu zagranicznego
postępowania upadłościowego podlega obwieszczeniu.
4. Odpis postanowienia o uznaniu orzeczenia o wszczęciu zagranicznego
postępowania upadłościowego doręcza się wierzycielom wskazanym przez
wnioskodawcę w spisie, o którym mowa w art. 386 ust. 2 pkt 3, oraz innym
wierzycielom wskazanym w tym przepisie, jeżeli są znani sądowi, nawet jeżeli nie
zostali wskazani w spisie przedłożonym przez wnioskodawcę. Wierzycieli poucza
się o skutkach uznania orzeczenia o wszczęciu zagranicznego postępowania
upadłościowego oraz o możliwości złożenia wniosku o wszczęcie wtórnego
postępowania upadłościowego i skutkach niezłożenia wniosku w terminie jednego
miesiąca od dnia obwieszczenia.
5. Na postanowienie przysługuje zażalenie wnioskodawcy oraz wierzycielom,
o których mowa w art. 386 ust. 2 pkt 3.”;