Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy - Kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw

Druk nr 2655


Warszawa, 24 lipca 2014 r.
SEJM

RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
VII kadencja
Prezes Rady Ministrów

RM-10-35-13




Pani

Ewa Kopacz

Marszałek Sejmu

Rzeczypospolitej Polskiej




Szanowna Pani Marszałek
Na podstawie art. 118 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia
2 kwietnia 1997 r. przedstawiam Sejmowi Rzeczypospolitej Polskiej projekt
ustawy

-
o zmianie ustawy -
Kodeks
postępowania
cywilnego
oraz
niektórych innych ustaw z projektami aktów
wykonawczych.

W załączeniu przedstawiam także opinię dotyczącą zgodności
proponowanych regulacji z prawem Unii Europejskiej.
Jednocześnie uprzejmie informuję, że do prezentowania stanowiska Rządu
w tej sprawie w toku prac parlamentarnych został upoważniony Minister
Sprawiedliwości.

Z poważaniem

(-) Donald Tusk
Projekt
U S T A W A
z dnia
o zmianie ustawy – Kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw)
Art. 1. W ustawie z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U.
z 2014 r. poz. 101, z późn. zm.)) wprowadza się następujące zmiany:
1)
w art. 125 § 31 otrzymuje brzmienie:
„§ 31. Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw
informatyzacji określi, w drodze rozporządzenia, sposób wnoszenia pism procesowych
za pośrednictwem systemu teleinformatycznego, mając na względzie skuteczność
wnoszenia pism, szczególne wymagania postępowań obsługiwanych przez ten system
oraz ochronę praw osób wnoszących pisma.”;
2)
w art. 126 § 5 i 6 otrzymują brzmienie:
„§ 5. Pismo procesowe wniesione za pośrednictwem systemu teleinformatycznego
opatruje się bezpiecznym podpisem elektronicznym weryfikowanym za pomocą
ważnego kwalifikowanego certyfikatu lub podpisem potwierdzonym profilem zaufanym
ePUAP.
§ 6. Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw
informatyzacji określi, w drodze rozporządzenia, tryb zakładania konta w systemie
teleinformatycznym obsługującym postępowania sądowe, za pomocą którego można
składać pisma procesowe, z uwzględnieniem sprawności postępowania, ochrony praw
stron postępowania oraz możliwości składania jednorazowo wielu pism.”;
3)
art. 1311 otrzymuje brzmienie:
„Art. 1311. § 1. Sąd
dokonuje
doręczeń
za
pośrednictwem
systemu
teleinformatycznego (doręczenie elektroniczne), jeżeli wniesiono pismo za
pośrednictwem systemu teleinformatycznego.

1) Niniejszą ustawą zmienia się ustawy: ustawę z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym
w administracji, ustawę z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece, ustawę z dnia 14 lutego
1991 r. – Prawo o notariacie, ustawę z dnia 21 czerwca 1996 r. o urzędach i izbach skarbowych, ustawę
z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych,
ustawę z dnia 29 sierpnia 1997 r. o komornikach sądowych i egzekucji.
2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2014 r. poz. 293, 379, 435, 567
i 616.
– 2 –
§ 2. Pismo doręczane elektronicznie uznaje się za doręczone w chwili wskazanej
w elektronicznym potwierdzeniu odbioru korespondencji. Art. 134 § 1 i 2 nie stosuje
się. W przypadku braku takiego potwierdzenia doręczenie elektroniczne uznaje się za
skuteczne po upływie 14 dni od daty zamieszczenia pisma w systemie
teleinformatycznym.
§ 3. Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw
informatyzacji określi, w drodze rozporządzenia, tryb i sposób dokonywania doręczeń
elektronicznych, mając na względzie zapewnienie skuteczności doręczeń oraz ochronę
praw osób, którym pisma są doręczane.”;
4)
w art. 460 § 1 otrzymuje brzmienie:
„§ 1. Zdolność sądową i procesową ma także pracodawca, chociażby nie posiadał
osobowości prawnej, a w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych zdolność tę ma
organ rentowy i wojewódzki zespół do spraw orzekania o niepełnosprawności.”;
5)
w art. 461 § 22 otrzymuje brzmienie:
„§ 22. W sprawach, w których nie można określić właściwości sądu według
przepisów poprzedzających, właściwy jest sąd, w którego okręgu ma siedzibę organ
rentowy.”;
6)
w art. 465 po § 1 dodaje się § 11 w brzmieniu:
„§ 11. Pełnomocnikiem pracodawcy niebędącego osobą prawną lub przedsiębiorcą
albo organu rentowego może być również jego pracownik. Pełnomocnikiem
wojewódzkiego zespołu do spraw orzekania o niepełnosprawności może być jego
członek.”;
7)
w art. 476:
a)
w § 2 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1) ubezpieczeń społecznych,”,
b)
§ 3 otrzymuje brzmienie:
„§ 3. Przez sprawy z zakresu ubezpieczeń społecznych rozumie się także
sprawy wszczęte na skutek niewydania przez organ rentowy decyzji we właściwym
terminie, a także sprawy, w których wniesiono odwołanie od orzeczenia
wojewódzkiego zespołu do spraw orzekania o niepełnosprawności, sprawy
o roszczenia ze stosunków prawnych między członkami otwartych funduszy
emerytalnych a tymi funduszami lub ich organami oraz sprawy ze stosunków
– 3 –
między emerytami lub osobami uposażonymi w rozumieniu przepisów
o emeryturach kapitałowych a Zakładem Ubezpieczeń Społecznych.”,
c)
w § 4 uchyla się pkt 2,
d)
w § 5 w pkt 2 lit. a otrzymuje brzmienie:
„a) świadczenie z ubezpieczeń społecznych albo o emeryturę lub rentę,”;
8)
w art. 4778 w § 2:
a)
pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1) o
zasiłek chorobowy, wyrównawczy, opiekuńczy, macierzyński,
pogrzebowy,”,
b)
pkt 3 otrzymuje brzmienie:
„3) o odszkodowanie z tytułu wypadku przy pracy rolniczej, wypadku w drodze
do pracy lub z pracy, wypadku przy pracy lub choroby zawodowej, wypadku
lub choroby zawodowej pozostającej w związku z czynną służbą wojskową
albo służbą w Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji
Wywiadu, Służbie Kontrwywiadu Wojskowego, Służbie Wywiadu
Wojskowego, Centralnym Biurze Antykorupcyjnym, Straży Granicznej,
Biurze Ochrony Rządu, Służbie Więziennej, Państwowej Straży Pożarnej
i Służbie Celnej,”,
c)
uchyla się pkt 6;
9)
art. 4779 otrzymuje brzmienie:
„Art. 4779. § 1. Odwołania od decyzji organów rentowych lub od orzeczeń
wojewódzkich zespołów do spraw orzekania o niepełnosprawności wnosi się na piśmie
do organu lub zespołu, który wydał decyzję lub orzeczenie, lub do protokołu
sporządzonego przez ten organ lub zespół, w terminie miesiąca od doręczenia decyzji
lub orzeczenia.
§ 2.
Organ
rentowy lub
wojewódzki
zespół do spraw orzekania
o niepełnosprawności przekazuje niezwłocznie odwołanie wraz z aktami sprawy do
sądu. Organ ten lub zespół, jeżeli uzna odwołanie w całości za słuszne, może zmienić
lub uchylić zaskarżoną decyzję lub orzeczenie. W tym przypadku odwołaniu nie nadaje
się dalszego biegu.
§ 3. Jeżeli w odwołaniu od decyzji organu rentowego wskazano nowe okoliczności
dotyczące niezdolności do pracy lub niezdolności do samodzielnej egzystencji albo
stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu, które powstały po dniu wydania
– 4 –
orzeczenia przez lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, od którego nie
wniesiono sprzeciwu, lub orzeczenia komisji lekarskiej Zakładu Ubezpieczeń
Społecznych, organ rentowy nie przekazuje odwołania do sądu, lecz kieruje do lekarza
orzecznika do ponownego rozpatrzenia. Organ rentowy uchyla decyzję, rozpatruje nowe
okoliczności i wydaje decyzję, od której przysługuje odwołanie do sądu. Przepis ten
stosuje się także wówczas, gdy nie można ustalić daty powstania wskazanych
w odwołaniu nowych okoliczności.
§ 4. Przepis § 3 stosuje się odpowiednio w sprawach o świadczenia
z ubezpieczenia społecznego rolników.
§ 5. Sąd odrzuci odwołanie wniesione po upływie terminu, chyba że przekroczenie
terminu nie jest nadmierne i nastąpiło z przyczyn niezależnych od odwołującego się.
§ 6. Sąd odrzuci odwołanie w sprawie o świadczenie z ubezpieczeń społecznych,
do którego prawo jest uzależnione od stwierdzenia niezdolności do pracy lub
niezdolności do samodzielnej egzystencji albo od stwierdzenia stałego lub
długotrwałego uszczerbku na zdrowiu, jeżeli podstawę do wydania decyzji stanowi
orzeczenie lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, a osoba
zainteresowana nie wniosła sprzeciwu od tego orzeczenia do komisji lekarskiej Zakładu
Ubezpieczeń Społecznych i odwołanie jest oparte wyłącznie na zarzutach dotyczących
tego orzeczenia. Jeżeli odwołanie opiera się także na zarzucie nierozpatrzenia
wniesionego po terminie sprzeciwu od tego orzeczenia, a wniesienie sprzeciwu po
terminie nastąpiło z przyczyn niezależnych od osoby zainteresowanej, sąd uchyla
decyzję, przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania organowi rentowemu i umarza
postępowanie. W takim przypadku organ rentowy kieruje sprzeciw do rozpatrzenia do
komisji lekarskiej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Postanowienie sądu może zapaść
na posiedzeniu niejawnym. Przepis stosuje się odpowiednio w sprawach o świadczenia
z ubezpieczenia społecznego rolników.
§ 7. Jeżeli organ rentowy lub wojewódzki zespół do spraw orzekania
o niepełnosprawności nie wydał decyzji lub orzeczenia w terminie dwóch miesięcy od
dnia zgłoszenia roszczenia w sposób przepisany, odwołanie można wnieść w każdym
czasie po upływie tego terminu.
§ 8. Ubezpieczony lub osoba odwołująca się od orzeczenia wojewódzkiego zespołu
do spraw orzekania o niepełnosprawności może również wnieść odwołanie –
z wyłączeniem odwołania, o którym mowa w § 7 – do protokołu w sądzie właściwym