Rządowy projekt ustawy o odnawialnych źródłach energii

– 120 –
d) ust. 8d2 otrzymuje brzmienie:
„8d2. W przypadku gdy przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące się
przesyłaniem lub dystrybucją energii elektrycznej odmówi przyłączenia do sieci
instalacji odnawialnego źródła energii z powodu braku technicznych warunków
przyłączenia wynikających z braku niezbędnych zdolności przesyłowych sieci,
w terminie proponowanym przez podmiot ubiegający się o przyłączenie instalacji
odnawialnego źródła energii, przedsiębiorstwo energetyczne określa planowany
termin oraz warunki wykonania niezbędnej rozbudowy lub modernizacji sieci,
a także określa termin przyłączenia.”,
e)
w ust. 8d3 wprowadzenie do wyliczenia otrzymuje brzmienie:
„W przypadku braku technicznych lub ekonomicznych warunków przyłączenia
w zakresie mocy przyłączeniowej określonej we wniosku o określenie warunków
przyłączenia instalacji odnawialnego źródła energii, przedsiębiorstwo energetyczne
zajmujące się przesyłaniem lub dystrybucją energii elektrycznej powiadamia
podmiot ubiegający się o przyłączenie instalacji odnawialnego źródła energii
o wielkości dostępnej mocy przyłączeniowej, dla jakiej mogą być spełnione te
warunki. Jeżeli podmiot ten, w terminie 30 dni od dnia otrzymania
powiadomienia:”,
f)
ust. 8d8 otrzymuje brzmienie:
„8d8. Przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące się przesyłaniem lub
dystrybucją energii elektrycznej jest obowiązane określić w warunkach
przyłączenia przewidywany harmonogram przyłączania instalacji odnawialnego
źródła energii, uwzględniający poszczególne etapy rozbudowy sieci, a także
zestawienie planowanych prac.”;
3)
w art. 7b ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Podmiot posiadający tytuł prawny do korzystania z obiektu, który nie jest
przyłączony do sieci ciepłowniczej lub wyposażony w indywidualne źródło ciepła oraz
w którym przewidywana szczytowa moc cieplna instalacji i urządzeń do ogrzewania
tego obiektu wynosi nie mniej niż 50 kW, zlokalizowanego na terenie, na którym
istnieją techniczne warunki dostarczania ciepła z sieci ciepłowniczej, w której nie mniej
niż 75% ciepła w skali roku kalendarzowego stanowi ciepło wytwarzane w instalacji
odnawialnego źródła energii, ciepło użytkowe w kogeneracji lub ciepło odpadowe
– 121 –
z instalacji przemysłowych, ma obowiązek zapewnić efektywne energetycznie
wykorzystanie lokalnych zasobów paliw i energii przez:
1)
wyposażenie obiektu w indywidualną instalację odnawialnego źródła ciepła, źródło
ciepła użytkowego w kogeneracji lub źródło ciepła odpadowego z instalacji
przemysłowych albo
2)
przyłączenie obiektu do sieci ciepłowniczej
– chyba że przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące się przesyłaniem lub dystrybucją
ciepła odmówiło wydania warunków przyłączenia do sieci albo dostarczanie ciepła do
tego obiektu z sieci ciepłowniczej lub z indywidualnej instalacji odnawialnego źródła
ciepła, źródła ciepła użytkowego w kogeneracji lub źródła ciepła odpadowego
z instalacji przemysłowych zapewnia mniejszą efektywność energetyczną aniżeli
z innego indywidualnego źródła ciepła, które może być wykorzystane do dostarczania
ciepła do tego obiektu.”;
4)
w art. 9 uchyla się ust. 5 i 6;
5)
art. 9a otrzymuje brzmienie:
„Art. 9a. 1. Odbiorca przemysłowy, przedsiębiorstwo energetyczne, odbiorca
końcowy oraz towarowy dom maklerski lub dom maklerski, o których mowa w ust. 2,
w zakresie określonym w przepisach wydanych na podstawie ust. 19, są obowiązani:
1)
uzyskać i przedstawić do umorzenia Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki
świadectwo pochodzenia z kogeneracji, o którym mowa w art. 9l ust. 1, wydane
dla energii elektrycznej wytworzonej w jednostkach kogeneracji znajdujących się
na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub
2) uiścić opłatę zastępczą, w terminie określonym w ust. 18, obliczoną w sposób
określony w ust. 13.
2. Obowiązek, o którym mowa w ust. 1, wykonują:
1)
odbiorca przemysłowy, który w roku kalendarzowym poprzedzającym rok
realizacji obowiązku zużył nie mniej niż 100 GWh energii elektrycznej, której
koszt wyniósł nie mniej niż 3% wartości jego produkcji, a także złożył
oświadczenie, o którym mowa w ust. 3;
2)
przedsiębiorstwo energetyczne wykonujące działalność gospodarczą w zakresie
wytwarzania energii elektrycznej lub obrotu tą energią i sprzedające tę energię
odbiorcom końcowym niebędących odbiorcami przemysłowymi, o których mowa
w pkt 1;
– 122 –
3)
odbiorca końcowy, inny niż odbiorca przemysłowy, o którym mowa w pkt 1,
będący członkiem giełdy towarowej w rozumieniu art. 2 pkt 5 ustawy z dnia
26 października 2000 r. o giełdach towarowych (Dz. U. z 2014 r. poz. 197) lub
członkiem rynku organizowanego przez podmiot prowadzący na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej rynek regulowany, w odniesieniu do transakcji
zawieranych we własnym imieniu na giełdzie towarowej lub na rynku
organizowanym przez ten podmiot;
4)
towarowy dom maklerski lub dom maklerski, o których mowa w art. 2 pkt 8 i 9
ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych, w odniesieniu do
transakcji realizowanych na zlecenie odbiorców końcowych, innych niż odbiorcy
przemysłowi, o których mowa w pkt 1, na giełdzie towarowej lub na rynku
organizowanym przez podmiot prowadzący na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej rynek regulowany.
3. Odbiorca przemysłowy, o którym mowa w ust. 2 pkt 1, jest obowiązany złożyć
Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki oświadczenie potwierdzające zużycie nie mniej
niż 100 GWh energii elektrycznej, której koszt wyniósł nie mniej niż 3% wartości jego
produkcji w roku kalendarzowym poprzedzającym rok realizacji obowiązku, o którym
mowa w ust. 1, w terminie do dnia 30 listopada roku poprzedzającego rok realizacji
obowiązku.
4. Odbiorca przemysłowy, który w roku poprzedzającym rok realizacji obowiązku,
złożył oświadczenie, o którym mowa w ust. 3, i w roku tym zużył mniej niż 100 GWh
energii elektrycznej lub koszt tej energii wyniósł mniej niż 3% wartości jego produkcji
w roku poprzedzającym rok realizacji obowiązku, jest obowiązany do realizacji
obowiązku, o którym mowa w ust. 1, w odniesieniu do 100% ilości energii elektrycznej
zakupionej na własny użytek w roku realizacji obowiązku.
5.
Prezes Urzędu Regulacji Energetyki sporządza wykaz odbiorców
przemysłowych, którzy złożyli oświadczenie, o którym mowa w ust. 3, i ogłasza go
w Biuletynie Informacji Publicznej Urzędu Regulacji Energetyki do dnia 31 grudnia
roku poprzedzającego rok realizacji obowiązku.
– 123 –
6. Obowiązek, o którym mowa w ust. 1, odbiorcy przemysłowi, o których mowa
w ust. 2 pkt 1, którzy w roku kalendarzowym poprzedzającym rok realizacji obowiązku
zużyli:
1)
nie mniej niż 100 GWh energii elektrycznej i dla których koszt energii
elektrycznej wyniósł ponad 12% wartości ich produkcji – wykonują w odniesieniu
do 20% ilości energii elektrycznej zakupionej na własny użytek w roku realizacji
obowiązku;
2)
nie mniej niż 100 GWh energii elektrycznej i dla których koszt energii
elektrycznej wyniósł ponad 7% i nie więcej niż 12% wartości ich produkcji –
wykonują w odniesieniu do 60% ilości energii elektrycznej zakupionej na własny
użytek w roku realizacji obowiązku;
3)
nie mniej niż 100 GWh energii elektrycznej i dla których koszt energii
elektrycznej wyniósł nie mniej niż 3% i nie więcej niż 7% wartości ich produkcji –
wykonują w odniesieniu do 80% ilości energii elektrycznej zakupionej na własny
użytek w roku realizacji obowiązku.
7. Przez wartość produkcji, o której mowa w ust. 6, rozumie się przychód ze
sprzedaży własnych wyrobów, robót i usług, pomniejszony o podatek akcyzowy
i podatek od towarów i usług oraz powiększony o kwoty dotacji do produktu.
8. Odbiorca przemysłowy, o którym mowa w ust. 2 pkt 1, jest obowiązany do dnia
31 maja roku następującego po roku realizacji obowiązku przekazać Prezesowi Urzędu
Regulacji Energetyki:
1)
informację o wysokości wykonanego obowiązku, o którym mowa w ust. 6, oraz
ilości zakupionej energii elektrycznej na własny użytek w roku realizacji
obowiązku, a także o wysokości kosztu energii elektrycznej oraz wartości swojej
produkcji w roku kalendarzowym poprzedzającym rok realizacji obowiązku;
2)
oświadczenie następującej treści:
„Świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia
wynikającej z art. 233 § 6 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny
(Dz. U. Nr 88, poz. 553, z późn. zm.)) oświadczam, że:
1)
dane zawarte w informacji, o której mowa w art. 9a ust. 8 pkt 1 ustawy z dnia 10
kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne są zgodne z prawdą;

26) Patrz odnośnik nr 5.
– 124 –
2)
znane mi są i spełniam warunki uprawnienia określonego w art. 9a ust. 6 ustawy,
o której mowa w pkt 1.”; klauzula ta zastępuje pouczenie organu
o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań.
9. Podmiot, który nie przekazał Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki informacji
oraz oświadczenia, o których mowa w ust. 8, podał w tej informacji nieprawdziwe lub
wprowadzające w błąd dane lub skorzystał z uprawnienia, o którym mowa w ust. 6, nie
spełniając określonych w tym przepisie warunków, nie może skorzystać z uprawnienia,
o którym mowa w ust. 6, przez okres 5 lat liczonych od zakończenia roku, którego
dotyczył obowiązek.
10. Przedsiębiorstwo energetyczne posiadające koncesję na obrót energią
elektryczną, w terminie miesiąca od zakończenia roku kalendarzowego, w którym
zakupiło energię elektryczną w wyniku transakcji zawartej za pośrednictwem
towarowego domu maklerskiego lub domu maklerskiego na giełdzie towarowej lub na
rynku organizowanym przez podmiot prowadzący na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej rynek regulowany, jest obowiązane do przekazania towarowemu domowi
maklerskiemu lub domowi maklerskiemu deklaracji o ilości energii elektrycznej
zakupionej w wyniku tej transakcji i zużytej na własny użytek oraz przeznaczonej do
dalszej odsprzedaży.
11. Deklaracja, o której mowa w ust. 10, stanowi podstawę wykonania przez
towarowy dom maklerski lub dom maklerski obowiązków, o których mowa w ust. 1.
12. Realizacja zlecenia nabycia energii elektrycznej na giełdzie towarowej lub na
rynku organizowanym przez podmiot prowadzący na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej rynek regulowany, przez towarowy dom maklerski lub dom maklerski może
nastąpić po złożeniu przez składającego zlecenie zabezpieczenia na pokrycie kosztów
wykonania przez towarowy dom maklerski lub dom maklerski obowiązków, o których
mowa w ust. 1, w zakresie określonym w ust. 2 pkt 3. Wysokość zabezpieczenia oraz
sposób jego złożenia określa umowa zawarta między towarowym domem maklerskim
lub domem maklerskim a składającym zlecenie.
13. Opłatę zastępczą, o której mowa w ust. 1 pkt 2, oblicza się według wzoru:
Ozs = Ozg x Eog + Ozk x Eok + Ozm x Eom,
gdzie poszczególne symbole oznaczają:
Ozs – opłatę zastępczą, o której mowa w ust. 1 pkt 2, wyrażoną w złotych,