Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy - Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw

– 22 –
§ 33. 1. Do aresztu śledczego nie może być przyjęta osoba będąca rodzicem lub
opiekunem – wraz z dzieckiem, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Przyjmowanie kobiet zgłaszających się lub doprowadzonych, wraz z dzieckiem, do
jednostki penitencjarnej, przy której zorganizowano dom dla matki i dziecka, regulują
przepisy w sprawie trybu przyjmowania dzieci matek pozbawionych wolności do domów dla
matki i dziecka przy wskazanych zakładach karnych oraz szczegółowych zasad
organizowania i działania tych placówek.
§ 34. 1. Do aresztu śledczego nie przyjmuje się osoby wymagającej leczenia szpitalnego
z powodu ostrej psychozy.
2. Do aresztu śledczego nie przyjmuje się ponadto:
1)
osoby wymagającej natychmiastowego leczenia szpitalnego ze względu na bezpośrednie
zagrożenie życia lub zdrowia;
2)
kobiety od 28. tygodnia ciąży.
3. Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się do osoby zgłaszającej się albo doprowadzonej po
przerwie w wykonaniu kary lub ucieczce oraz osoby, która w wyznaczonym terminie nie
powróciła z przepustki. Osobie przyjętej zapewnia się natychmiast odpowiednią opiekę
lekarską.
4. Przepisu ust. 2 nie stosuje się do osoby, która zgłosiła się albo została doprowadzona
do aresztu śledczego, przy którym funkcjonuje szpital z oddziałem mogącym zapewnić tej
osobie specjalistyczną opiekę lekarską.
5. Jeżeli zachodzi uzasadnione przypuszczenie, że stan zdrowia osoby doprowadzonej
nie pozwala na jej przyjęcie z przyczyn, o których mowa w ust. 1 i 2, decyzję w tym
przedmiocie podejmuje się na podstawie doręczonego przez organ doprowadzający
dokumentu sporządzonego przez lekarza. Dokument może być również wystawiony przez
lekarza podmiotu leczniczego dla osób pozbawionych wolności w areszcie śledczym, do
którego nastąpiło doprowadzenie. Na podstawie tego dokumentu wskazuje się ponadto areszt
śledczy, o którym mowa w ust. 4.
6. Przepis ust. 5 stosuje się odpowiednio do osoby zgłaszającej się do odbycia kary,
z tym że dokument sporządza lekarz podmiotu leczniczego dla osób pozbawionych wolności,
a jeżeli nie jest to możliwe – lekarz innego podmiotu leczniczego.
7. W wypadkach, o których mowa w ust. 4, przyjęcie do aresztu śledczego, przy którym
funkcjonuje szpital, następuje także wówczas, gdy w nakazie przyjęcia wskazano inną
jednostkę penitencjarną.
– 23 –
§ 35. 1. W wypadku doprowadzenia do jednostki penitencjarnej osoby z obrażeniami
ciała organ doprowadzający doręcza dokument informujący o okolicznościach i przyczynach
powstania tych obrażeń oraz dokument sporządzony przez lekarza, zawierający ich opis.
Dokument może być również wystawiony przez lekarza podmiotu leczniczego dla osób
pozbawionych wolności jednostki penitencjarnej, do której nastąpiło doprowadzenie.
2. Przepisy ust. 1 stosuje się odpowiednio do osoby zgłaszającej się do odbycia kary,
z tym że dokument sporządza lekarz podmiotu leczniczego dla osób pozbawionych wolności,
a jeżeli nie jest to możliwe – lekarz innego podmiotu leczniczego.
3. Jeżeli osoba, o której mowa w ust. 1, zgłosiła, że obrażenia powstały w związku z jej
zatrzymaniem lub po zatrzymaniu, informację o doprowadzeniu takiej osoby, wraz z jej
wyjaśnieniami dotyczącymi przyczyn i okoliczności powstania obrażeń, przesyła się
sędziemu penitencjarnemu.
§ 36. 1. Przyjmowanie tymczasowo aresztowanych, skazanych i ukaranych do aresztu
śledczego odbywa się codziennie, z wyjątkiem dni ustawowo wolnych od pracy,
w godz. 800–1600, a w soboty w godz. 800–1200. W uzasadnionych wypadkach przyjęcie osoby
doprowadzonej może nastąpić także w innym czasie oraz w dni wolne od pracy – po
uprzednim ustaleniu warunków przyjęcia z dyrektorem lub osobą go zastępującą.
2. Przyjmowanie osadzonych zgłaszających się do jednostki penitencjarnej po przerwie
w wykonaniu kary, ucieczce oraz tych, którzy w wyznaczonym terminie nie powrócili
z przepustki, odbywa się każdego dnia przez całą dobę.
3. Przyjmowanie dłużnika, wobec którego zastosowano środek przymusu, odbywa się
w terminie uzgodnionym z komornikiem.
4. W wypadku gdy przyjmowanie odbywa się po godzinach pracy lub dyżuru
funkcjonariuszy lub pracowników działu ewidencji, realizuje je, w zakresie ustalonym przez
dyrektora, dowódca zmiany.
§ 37. 1. W wypadku doprowadzenia skazanego lub ukaranego organ doprowadzający
doręcza dokument stwierdzający datę jego zatrzymania albo przejęcia przez organ
doprowadzający osoby przekazanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Jeżeli nie
doręczono dokumentu zawierającego taką datę, a zachodzą wątpliwości w tym zakresie,
można odmówić przyjęcia doprowadzonego.
– 24 –
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do tymczasowo aresztowanego, jeżeli
informacja o dacie zatrzymania nie jest zawarta w postanowieniu o zastosowaniu
tymczasowego aresztowania.
3. Po zgłoszeniu się skazanego lub ukaranego do odbycia kary, także po przerwie
w wykonaniu kary, oraz osadzonego, który zbiegł albo w wyznaczonym terminie nie
powrócił z przepustki, sporządza się notatkę urzędową i odnotowuje się w niej datę
zgłoszenia się. Notatkę włącza się do akt ewidencyjnych.
4. Przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio w wypadku, gdy dłużnik powrócił
w wyznaczonym terminie z przepustki udzielonej na podstawie art. 1059 k.p.c.
§ 38. 1. Po przyjęciu osoby doprowadzonej wydaje się organowi doprowadzającemu
potwierdzenie doprowadzenia. Przepisu nie stosuje się w wypadku doprowadzenia
osadzonego przez funkcjonariusza Służby Więziennej; dowódca zmiany odnotowuje ten fakt
w książce przebiegu służby.
2. W wypadku odmowy przyjęcia tymczasowo aresztowanego, skazanego lub ukaranego
sporządza się natychmiast szczegółową notatkę urzędową, którą podpisuje dyrektor lub osoba
go zastępująca. Notatka powinna zawierać w szczególności dane osobowe, informacje
o doręczonych dokumentach, organie doprowadzającym i przyczynie odmowy przyjęcia oraz
jednostce penitencjarnej, w której przyjęcie powinno nastąpić.
3. W wypadku gdy odmowa przyjęcia dotyczy skazanego lub ukaranego
doprowadzonego do odbycia kary do aresztu śledczego, w którym znajduje się orzeczenie
oczekujące na wykonanie, a ustalono, że możliwe jest jego przyjęcie do innej jednostki
penitencjarnej, organowi doprowadzającemu wydaje się ponadto, za pokwitowaniem,
posiadane orzeczenie wraz z pozostałą dokumentacją niezbędną do przyjęcia.
4. Notatkę dołącza się do orzeczenia oczekującego na wykonanie lub akt ewidencyjnych
zwolnionego na przerwę w wykonaniu kary, a w innych wypadkach przechowuje się
w dokumentacji działu ewidencji. Jeżeli odmowa przyjęcia miała miejsce z przyczyn,
o których mowa w § 34 ust. 1 i 2, do notatki dołącza się dokument sporządzony przez lekarza
albo jego odpis lub kserokopię.
5. Kopię notatki doręcza się, za pokwitowaniem, organowi doprowadzającemu albo
osobie zgłaszającej się do odbycia kary, a ponadto przesyła się natychmiast telefaksem:
1)
organowi dysponującemu;
2)
właściwemu sądowi, a w wypadku zwolnionego na przerwę w wykonaniu kary – sądowi
penitencjarnemu, który jej udzielił;
– 25 –
3)
dyrektorowi okręgowemu.
6. W wypadku gdy decyzję o odmowie przyjęcia podejmuje dowódca zmiany,
niezależnie od sporządzenia i podpisania notatki, o której mowa w ust. 2, odnotowuje on ten
fakt w książce przebiegu służby.
§ 39. 1. Dokumenty osobiste osadzonego przechowuje się w dziale ewidencji.
Dokumenty te ewidencjonuje się w aktach ewidencyjnych, z odnotowaniem ich nazwy
i numeru oraz daty przyjęcia do depozytu. Prawidłowość odnotowania w aktach danych
dotyczących dokumentu osadzony potwierdza czytelnym podpisem. Przepis § 110 ust. 1
stosuje się odpowiednio.
2. Dokumenty, o których mowa w § 34 ust. 5 i 6 oraz w § 35 ust. 1 i 2, a także
dokumentację medyczną przyjmowanego, o ile przekazał ją do depozytu, przekazuje się
podmiotowi leczniczemu dla osób pozbawionych wolności.
3. Książeczkę wojskową skazanego na karę pozbawienia wolności lub karę aresztu
wojskowego przesyła się do wojskowego komendanta uzupełnień prowadzącego ewidencję,
którą jest on objęty, a legitymację służbową żołnierza zawodowego skazanego na taką karę
– do dowódcy jednostki wojskowej, w której pełni lub ostatnio pełnił zawodową służbę
wojskową. Legitymację służbową skazanego na karę pozbawienia wolności funkcjonariusza
organu powołanego do ochrony bezpieczeństwa publicznego, funkcjonariusza lub pracownika
Służby Więziennej albo pracownika organu wymiaru sprawiedliwości lub organu ścigania
przesyła się do organu, który ją wydał.
4. Na pisemne polecenie organu prowadzącego postępowanie karne, wydane
w szczególności w związku ze stosowaniem środka zapobiegawczego polegającego na
zakazie opuszczania przez osadzonego kraju, połączonego z zatrzymaniem mu paszportu lub
innego dokumentu uprawniającego do przekroczenia granicy, dokumenty te przesyła się do
organu wskazanego w piśmie.
5. W szczególnie uzasadnionym wypadku, na wniosek osadzonego, dokumenty osobiste
mogą być wydane, za pokwitowaniem, wskazanej przez niego osobie. Do wydania
dokumentu osobistego tymczasowo aresztowanego, względem którego nie stosuje się
przepisów o wykonywaniu kary pozbawienia wolności, jest wymagana pisemna zgoda organu
dysponującego.
– 26 –
§ 40. 1. O przyjęciu tymczasowo aresztowanego oraz o przetransportowaniu go z innej
jednostki penitencjarnej zawiadamia się organ dysponujący. Zawiadomienie przesyła się nie
później niż pierwszego dnia roboczego po przyjęciu lub przetransportowaniu osadzonego.
2. Zawiadomienie o przyjęciu oraz przetransportowaniu tymczasowo aresztowanego
w związku z poszukiwaniem go listem gończym wysyła się telefaksem nie później niż do
godziny 1200 pierwszego dnia roboczego po przyjęciu lub przetransportowaniu.
3. O przetransportowaniu osadzonego z innej jednostki penitencjarnej, w związku z jego
udziałem w czynnościach procesowych w sprawie, w której nie zastosowano tymczasowego
aresztowania, zawiadamia się organ wzywający. Zawiadomienie przesyła się nie później niż
pierwszego dnia roboczego po przetransportowaniu osadzonego.
4. O przyjęciu skazanego lub ukaranego zawiadamia się, za pomocą druku „Obliczenie
kary”, o którym mowa w § 60 ust. 1, właściwy sąd; po przerwie w wykonaniu kary
zawiadamia się ponadto sąd penitencjarny.
5. O przyjęciu osoby podlegającej osadzeniu jednocześnie w kilku sprawach
poszczególne organy zawiadamia się wyłącznie w zakresie dotyczącym ich sprawy.
§ 41. Jeżeli tymczasowo aresztowany podczas przyjęcia lub bezpośrednio po przyjęciu
do aresztu śledczego skorzysta z prawa do poinformowania o miejscu swojego pobytu,
o którym mowa w art. 211 § 2 k.k.w., podpisane przez niego zawiadomienia przesyła się do:
1)
osoby najbliższej albo innej osoby, stowarzyszenia, organizacji lub instytucji oraz do
obrońcy, zgodnie z podanymi przez tymczasowo aresztowanego adresami;
2)
właściwego urzędu konsularnego, a w razie braku takiego urzędu – do właściwego
przedstawicielstwa dyplomatycznego – w wypadku cudzoziemca.
§ 42. O wprowadzeniu do wykonania, wobec osoby już przebywającej w jednostce
penitencjarnej, wyroku albo postanowienia o zastosowaniu tymczasowego aresztowania
w innej sprawie zawiadamia się odpowiednio właściwy sąd lub organ dysponujący oraz
komórkę organizacyjną bezpośrednio odpowiedzialną za prowadzenie oddziaływań
penitencjarnych wobec tej osoby. Przepisy § 40 ust. 4 i 5 stosuje się odpowiednio.
§ 43. 1. O przyjęciu osoby podlegającej obowiązkowi czynnej służby wojskowej,
mężczyzny albo kobiety, o której mowa w art. 48 ust. 1 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r.
o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2012 r. poz. 461
i 1101), począwszy od dnia, w którym kończy 18 lat życia, do dnia 31 grudnia roku
kalendarzowego, w którym kończy 50 lat życia, a osoby posiadającej stopień podoficerski lub