Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy - Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw

– 40 –
Oddział 5
Zakończenie dozoru elektronicznego
Art. 43zb. § 1. Karę w systemie dozoru elektronicznego uznaje się za wykonaną
z dniem zakończenia wykonywania tego dozoru, chyba że orzeczono o zmianie sposobu
wykonania kary.
§ 2. Jeżeli kara w systemie dozoru elektronicznego została objęta karą łączną, sąd, który
orzekł karę łączną, niezwłocznie informuje o tym sąd właściwy w sprawach wykonywania
dozoru elektronicznego. Sąd właściwy w sprawach wykonywania dozoru elektronicznego
wydaje wówczas polecenie, o którym mowa w art. 43t § 1 pkt 6, chyba że nie jest to celowe
ze względu na rodzaj i wymiar orzeczonej kary łącznej.
Art. 43zc. § 1. Sąd orzeka o zmianie sposobu wykonania kary, jeżeli:
1)
skazany uchyla się od założenia nadajnika lub zainstalowania rejestratora,
2)
skazany, wobec którego wykonywany jest dozór stacjonarny, naruszył porządek prawny,
w szczególności popełnił przestępstwo lub przestępstwo skarbowe,
3)
skazany uchyla się od wykonania obowiązków związanych z dozorem elektronicznym
lub
4)
skazany, któremu zezwolono na opuszczenie miejsca wykonywania dozoru
stacjonarnego, w okresie objętym zezwoleniem nadużył zaufania, w szczególności nie
powrócił do miejsca wykonywania dozoru elektronicznego w wyznaczonym czasie,
5)
po upływie okresu, na który odroczono wykonanie kary w systemie dozoru
elektronicznego, wykonanie kary w tym systemie w dalszym ciągu nie jest możliwe,
6)
w ciągu miesiąca od uprawomocnienia się wyroku skazującego nie uzyskano zgody,
o której mowa w art. 43h § 3, chyba że sąd odstąpił od tego wymogu,
7)
skazany w czasie wykonywania kary w systemie dozoru elektronicznego lub przerwy
w jej wykonywaniu został osadzony w zakładzie karnym w związku z zastosowaniem
tymczasowego aresztowania lub wykonaniem kary w innej sprawie.
§ 2. W wyjątkowych przypadkach, uzasadnionych szczególnymi okolicznościami, sąd
może odstąpić od orzeczenia o zmianie sposobu wykonania kary z przyczyny określonej:
1)
w § 1 pkt 1 – jeżeli do instalacji środków technicznych doszło w późniejszym terminie
niż wskazany w postanowieniu o rozpoczęciu dozoru elektronicznego,
– 41 –
2)
w § 1 pkt 4 – jeżeli skazany nie powrócił do miejsca wykonywania dozoru
elektronicznego z przyczyn od niego niezależnych, których wystąpienia nie mógł
przewidzieć.
Art. 43zd. § 1. Jeżeli zmiana sposobu wykonania kary następuje z przyczyn
określonych w art. 43zc § 1 pkt 1–4, zmiana ta polega na orzeczeniu obowiązku określonego
w art. 34 § 1a pkt 1 Kodeksu karnego lub potrącenia określonego w art. 34 § 1a pkt 4
Kodeksu karnego lub grzywny.
§ 2. Jeżeli zmiana sposobu wykonania kary następuje z przyczyn określonych
w art. 43zc § 1 pkt 5–8, zmiana ta polega na orzeczeniu obowiązku określonego w art. 34
§ 1a pkt 1–3 Kodeksu karnego albo potrącenia określonego w art. 34 § 1a pkt 4 Kodeksu
karnego lub grzywny.
Art. 43ze. § 1. Przed orzeczeniem o zmianie sposobu wykonania kary sąd, o ile uzna to
za konieczne, wysłuchuje skazanego, jego obrońcę, sądowego kuratora zawodowego lub
przedstawiciela skazanego, o którym mowa w art. 42.
§ 2. Na postanowienie o zmianie sposobu wykonania kary przysługuje zażalenie
skazanemu, jego obrońcy, prokuratorowi oraz sądowemu kuratorowi zawodowemu.
Art. 43zf. § 1. Orzekając o zmianie sposobu wykonania kary, sąd:
1) określa wymiar kary pozostałej do wykonania,
2)
określa nowy sposób wykonania kary w tym wymiarze, przyjmując, że:
a)
miesiąc wykonywania kary ograniczenia wolności w systemie dozoru
elektronicznego równa się miesiącowi wykonywania obowiązku określonego
w art. 34 § 1a pkt 1 Kodeksu karnego lub miesiącowi potrącenia określonego
w art. 34 § 1a pkt 4 Kodeksu karnego,
b)
jeden dzień wykonywania kary ograniczenia wolności w systemie dozoru
elektronicznego równa się jednej dziennej stawce grzywny, a miesiąc
wykonywania tej kary – 30 dziennym stawkom grzywny.
– 42 –
§ 2. W wypadku zmiany sposobu wykonywania kary ograniczenia wolności poprzez
orzeczenie dwóch lub więcej sposobów określonych w art. 43zd § 1 lub § 2, nie mogą one, po
przeliczeniu na zasadach określonych w § 1 pkt 2, łącznie przekroczyć wymiaru kary
pozostałej do wykonania.”;
17) w art. 44 po § 1 dodaje się § 1a w brzmieniu:
„§ 1a. W wezwaniu, o którym mowa w § 1, należy też pouczyć skazanego o tym,
że w razie nieuiszczenia grzywny w całości w terminie wynikającym z przepisów
niniejszego kodeksu sąd przekaże do biur informacji gospodarczej, działających na
podstawie ustawy z dnia 9 kwietnia 2010 r. o udostępnianiu informacji gospodarczych
i wymianie danych gospodarczych (Dz. U. Nr 81, poz. 530, z późn. zm.)), informację
gospodarczą o powstaniu tej zaległości.”;
18) po art. 44 dodaje się art. 44a i art. 44b w brzmieniu:
„Art. 44a. W razie nieuiszczenia przez skazanego grzywny w całości w terminie
wynikającym z przepisów niniejszego kodeksu sąd niezwłocznie przekazuje informację
gospodarczą o powstaniu tej zaległości do biur informacji gospodarczej, działających na
podstawie ustawy z dnia 9 kwietnia 2010 r. o udostępnianiu informacji gospodarczych
i wymianie danych gospodarczych, obejmującą posiadane przez sąd dane, wskazane
w art. 2 ust. 1 pkt 2 i 4 tej ustawy.
Art. 44b. Sąd wykonuje obowiązki wierzyciela, o których mowa w art. 29 i art. 30
ustawy z dnia 9 kwietnia 2010 r. o udostępnianiu informacji gospodarczych i wymianie
danych gospodarczych.”;
19) po art. 48 dodaje się art. 48a w brzmieniu:
„Art. 48a. § 1. Sąd może w każdym czasie wstrzymać wykonanie zastępczej kary
pozbawienia wolności zarządzonej w wypadku, o którym mowa w art. 46 § 1 pkt 1,
jeżeli skazany oświadczy na piśmie, że podejmie pracę społecznie użyteczną i podda się
rygorom z nią związanym. Wstrzymanie następuje do czasu wykonania pracy społecznie
użytecznej lub złożenia kwoty pieniężnej przypadającej jeszcze do uiszczenia tytułem
grzywny.
§ 2. Jeżeli skazany uchyla się od wykonania pracy społecznie użytecznej, sąd
zarządza wykonanie zastępczej kary pozbawienia wolności.

7)
Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. Nr 182, poz. 1228 i Nr 217, poz. 1427, z 2011 r.
Nr 126, poz. 715, Nr 149, poz. 887 i Nr 171, poz. 1016 oraz z 2013 r. poz. 1567.
– 43 –
§ 3. W wypadkach wskazanych w § 1 i 2 sąd określa wymiar pozostałej do
wykonania pracy społecznie użytecznej lub zastępczej kary pozbawienia wolności,
kierując się zasadami określonymi w art. 45 § 1 i 3 oraz art. 46 § 2–4.
§ 4. W posiedzeniu, o którym mowa w § 2, ma prawo wziąć udział prokurator,
sądowy kurator zawodowy, skazany oraz jego obrońca.
§ 5. Na postanowienie w przedmiocie wstrzymania i zarządzenia wykonania
zastępczej kary pozbawienia wolności oraz określenia wymiaru pozostałej do
wykonania pracy społecznie użytecznej lub zastępczej kary pozbawienia wolności
przysługuje zażalenie.”;
20) w art. 53 § 2 otrzymuje brzmienie:
„§ 2. Skazany ma obowiązek sumiennie wykonywać ciążące na nim obowiązki,
a w miejscu pracy lub pobytu przestrzegać ustalonych zasad zachowania, porządku
i dyscypliny.”;
21) w art. 55 § 1 otrzymuje brzmienie:
„§ 1. Nadzór nad wykonywaniem kary ograniczenia wolności oraz orzekanie
w sprawach dotyczących wykonania tej kary należą do sądu rejonowego, w którego
okręgu kara jest lub ma być wykonywana.”;
22) w art. 56 § 1 otrzymuje brzmienie:
„§ 1. W celu wykonania obowiązku, o którym mowa w art. 34 § 1a pkt 1 lub 3
Kodeksu karnego, sąd przesyła odpis orzeczenia właściwemu sądowemu kuratorowi
zawodowemu.”;
23) w art. 57 dodaje się § 5 w brzmieniu:
„§ 5. Przepisy § 1–4 stosuje się odpowiednio do obowiązku, o którym mowa
w art. 34 § 1a pkt 3 Kodeksu karnego.”;
24) w art. 57a:
a)
§ 1 i 2 otrzymują brzmienie:
„§ 1. Rozpoczęcie odbywania kary w formie określonej w art. 34 § 1a pkt 1
Kodeksu karnego następuje w dniu, w którym skazany przystąpił do wykonywania
wskazanej pracy.
§ 2. Rozpoczęcie odbywania kary w formie określonej w art. 34 § 1a pkt 4
Kodeksu karnego następuje w pierwszym dniu okresu, w którym dokonuje się
potrącenia skazanemu z wynagrodzenia za pracę.”,
– 44 –
b)
dodaje się § 4 w brzmieniu:
„§ 4. Rozpoczęcie odbywania kary orzeczonej na podstawie art. 34 § 1a pkt 3
Kodeksu karnego następuje w dniu uprawomocnienia się wyroku.”;
25) w art. 61 § 1 i 2 otrzymują brzmienie:
„§ 1. Jeżeli względy wychowawcze za tym przemawiają, sąd może w okresie
wykonywania kary ograniczenia wolności ustanawiać, rozszerzać lub zmieniać
obowiązki, o których mowa w art. 34 § 1a pkt 3 Kodeksu karnego, albo od wykonania
tych obowiązków zwolnić, chyba że orzeczono tylko jeden obowiązek.
§ 2. Z tych samych względów sąd może zmniejszyć orzeczoną liczbę godzin
wykonywanej pracy w stosunku miesięcznym lub wysokość miesięcznych potrąceń
z wynagrodzenia za pracę, jednak nie więcej niż do granicy ustawowego minimum
określonego w art. 34 § 1a pkt 4 i art. 35 § 1 Kodeksu karnego.”;
26) art. 64 otrzymuje brzmienie:
„Art. 64. W razie niewykonania pełnego wymiaru pracy albo niedokonania całości
potrąceń z wynagrodzenia za pracę lub niewykonania innych obowiązków sąd orzeka
o tym, czy i w jakim zakresie karę tę uznać za wykonaną ze względu na osiągnięte cele
kary.”;
27) art. 65 otrzymuje brzmienie:
„Art. 65. § 1. Jeżeli skazany uchyla się od odbywania kary ograniczenia wolności,
sąd zarządza, a jeżeli uchyla się on od świadczenia pieniężnego lub obowiązków
orzeczonych na podstawie art. 34 § 3 Kodeksu karnego, sąd może zarządzić wykonanie
zastępczej kary pozbawienia wolności. W razie gdy skazany wykonał część kary
ograniczenia wolności, sąd zarządza wykonanie zastępczej kary pozbawienia wolności
w wymiarze odpowiadającym karze ograniczenia wolności pozostałej do wykonania,
przyjmując, że jeden dzień zastępczej kary pozbawienia wolności jest równoważny
dwóm dniom kary ograniczenia wolności.
§ 2. Jeżeli ustawa nie przewiduje za dane przestępstwo kary pozbawienia wolności,
górna granica zastępczej kary pozbawienia wolności nie może przekroczyć 6 miesięcy.
§ 3. W posiedzeniu ma prawo wziąć udział prokurator, sądowy kurator zawodowy,
skazany oraz jego obrońca.
§ 4. Na postanowienie w przedmiocie kary zastępczej przysługuje zażalenie.”;