Rządowy projekt ustawy o ratyfikacji Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Bermudów (zgodnie z upoważnieniem Rządu Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej) o wymianie informacji w sprawach podatkowych oraz Uzgodnień końcowych dotyczących interpretacji oraz stosowania Umowy, podpisanych w Londynie dnia 25 listopada 2013 r.

Druk nr 2379


Warszawa, 5 maja 2014 r.
SEJM

RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
VII kadencja
Prezes Rady Ministrów

RM-10-34-14



Pani

Ewa Kopacz

Marszałek Sejmu

Rzeczypospolitej Polskiej

Szanowna Pani Marszałek
Na podstawie art. 118 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia
2 kwietnia 1997 r. przedstawiam Sejmowi Rzeczypospolitej Polskiej projekt
ustawy

- o ratyfikacji Umowy między Rządem
Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem
Bermudów (zgodnie z upoważnieniem
Rządu Zjednoczonego Królestwa Wielkiej
Brytanii i Irlandii Północnej) o wymianie
informacji w sprawach podatkowych oraz
Uzgodnień
końcowych
dotyczących
interpretacji oraz stosowania Umowy,
podpisanych w Londynie dnia 25 listopada
2013 r.

W załączeniu przedstawiam także opinię dotyczącą zgodności
proponowanych regulacji z prawem Unii Europejskiej.
Jednocześnie uprzejmie informuję, że do prezentowania stanowiska Rządu
w tej sprawie w toku prac parlamentarnych zostali upoważnieni Minister
Finansów i Minister Spraw Zagranicznych.

Z poważaniem

(-) Donald Tusk
Projekt
U S T A W A
z dnia
o ratyfikacji Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Bermudów
(zgodnie z upoważnieniem Rządu Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii
Północnej) o wymianie informacji w sprawach podatkowych oraz Uzgodnień końcowych
dotyczących interpretacji oraz stosowania Umowy, podpisanych w Londynie
dnia 25 listopada 2013 r.
Art. 1. Wyraża się zgodę na dokonanie przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej
ratyfikacji Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Bermudów (zgodnie
z upoważnieniem Rządu Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej)
o wymianie informacji w sprawach podatkowych oraz Uzgodnień końcowych dotyczących
interpretacji oraz stosowania Umowy, podpisanych w Londynie dnia 25 listopada 2013 r.
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
















15/04/EP
UZASADNIENIE

I. Potrzeba i cel zawarcia Umowy
Do końca lat dziewięćdziesiątych XX w. międzynarodowa wymiana informacji
przebiegała zasadniczo na podstawie dwustronnych umów o unikaniu podwójnego
opodatkowania. Na podstawie art. 26 Modelowej Konwencji Podatkowej OECD i ONZ
właściwe organy podatkowe Umawiających się Państw mogły wymieniać informacje
konieczne do poprawnego stosowania umowy podatkowej lub ustawodawstwa
wewnętrznego Umawiających się Państw. Do 1999 r. wymiana była ograniczona
jedynie do podatków objętych Konwencją. Następnie art. 26 ust. 1 został rozszerzony
na podatki „bez względu na ich rodzaj i nazwę nakładanych przez Umawiające się
Państwa lub ich jednostki terytorialne albo organy lokalne . .”. System ten zawierał
pewne ograniczenia, do których zalicza się bez wątpienia fakt, iż obejmuje on
wyłącznie państwa związane ze sobą siecią umów podatkowych i nie dotyczy krajów
(głównie rajów podatkowych), które nie zawarły takich umów.
W 1996 r. OECD podjęła działania na rzecz wypracowania środków ograniczających
zakłócenia wywołane przez szkodliwą konkurencję podatkową o negatywnych skutkach
dla decyzji inwestycyjnych i finansowych, a w konsekwencji dla krajowych podstaw
opodatkowania. Działania te doprowadziły do opracowania w 1998 r. raportu, który
ustalił trzy grupy krajów:
1) państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się do wyeliminowania
istniejących szkodliwych praktyk podatkowych;
2) raje podatkowe wymienione przez OECD, wobec których mogą być podjęte środki
obronne (za definicje „raju podatkowego” podano brak podatków albo jedynie
podatki nominalne oraz inne kluczowe czynniki, tj. brak skutecznej wymiany
informacji, brak przejrzystości przepisów, brak faktycznej działalności);
3) państwa nieczłonkowskie, z którymi będzie podjęty dialog w celu zbliżenia ich do
projektu.
Kolejne działania podjęte przez OECD doprowadziły do powstania listy krajów
uznanych za raje podatkowe. Lista ta została sporządzona po wzajemnej wymianie
opinii i po przyznaniu danym terytoriom możliwości podjęcia zobowiązania wobec
OECD do zaniechania praktyk podatkowych określonych jako szkodliwe. Akceptując


powyższe warunki, obszary te musiały zobowiązać się do wprowadzenia przejrzystości
przepisów i skutecznej wymiany informacji.
W kwietniu 2002 r. został zredagowany, przy pełnej współpracy terytoriów, które
zobowiązały się do współpracy z OECD, ostateczny tekst modelowej umowy
stanowiącej wzorzec OECD dla skutecznej wymiany informacji, która ma na celu
wzmocnienie międzynarodowej współpracy w celu ograniczenia unikania
opodatkowania i tym samym ograniczenia skali nadużyć podatkowych.
W kwietniu 2009 r. OECD opublikowała 3 listy krajów: „białą”, do której zaliczono
państwa przestrzegające zasad współpracy podatkowej, „szarą” obejmującą kraje
i regiony, które zobowiązały się do przestrzegania międzynarodowych norm
w dziedzinie wymiany informacji, ale ich jeszcze w pełni nie zrealizowały, oraz
„czarną” obejmującą państwa odmawiające współpracy w dziedzinie fiskalnej.
Wymienione wyżej listy są na bieżąco aktualizowane.
Ze względu na stosowane rozwiązania podatkowe OECD umieściła Bermudy na
tzw. szarej liście krajów, które nie stosują międzynarodowo uzgodnionych standardów
w zakresie opodatkowania. Jednakże, w związku z naciskiem OECD, G20 oraz
zaangażowaniem władz Wielkiej Brytanii, Bermudy zwiększyły aktywność w zakresie
zawierania umów dotyczących wymiany informacji w sprawach podatkowych. Zgodnie
z raportem OECD w sprawie postępów w implementacji standardów dotyczących
wymiany informacji podatkowej z października 2009 r., Bermudy zostały usunięte
z powyższej szarej listy i wpisane na tzw. białą listę krajów, które wdrożyły
międzynarodowo uzgodnione standardy w zakresie opodatkowania.
Bermudy zawarły dotychczas umowy o wymianie informacji w sprawach podatkowych
z następującymi państwami: USA, Australią, Wielką Brytanią, Szwecją, Norwegią,
Finlandią, Danią, Islandią, Grenlandią, Wyspami Owczymi, Holandią, Niemcami,
Irlandią, Antylami Holenderskimi, Francją, Arubą (holenderskie terytorium zależne na
Morzu Karaibskim), Meksykiem, Japonią, Bahrajnem, Portugalią i Kanadą.
Polska nie zawarła dotychczas z Bermudami umowy o wymianie informacji
w sprawach podatkowych. Zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia
9 kwietnia 2013 r. w sprawie określenia krajów i terytoriów stosujących szkodliwą
konkurencję podatkową dla celów podatku dochodowego od osób prawnych (Dz. U.
2

poz. 494), Bermudy znajdują się na liście krajów oraz terytoriów stosujących szkodliwą
konkurencję podatkową.
Zawarcie umowy o wymianie informacji w sprawach podatkowych stało się możliwe
z uwagi na całkowitą zmianę podejścia administracji Bermudów do kwestii wymiany
informacji podatkowych.
Umowy o wymianie informacji podatkowych zawierane są przez Bermudy na
podstawie upoważnienia udzielonego w tym celu przez Zjednoczone Królestwo
Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej. Upoważnienie obejmuje przyjęcie zobowiązań
międzynarodowych wyłącznie przez Bermudy, co znajduje odzwierciedlenie
w preambułach zawieranych umów, w brzmieniu:
„Umawiające się Strony uzgodniły zawarcie niniejszej Umowy, nakładającej
zobowiązania wyłącznie na ………….. i Bermudy”.

II. Stosunki gospodarcze między Rzecząpospolitą Polską a Bermudami
System prawno-traktatowy Bermudów
Bermudy (Bermuda) są brytyjskim terytorium zależnym, położonym we wschodniej
części Oceanu Atlantyckiego (British overseas territory; North Atlantic Overseas
Territory). Relacje prawne Bermudów z Wielką Brytanią są regulowane przez The
British Overseas Territories Act z 2002 r.
Na podstawie wyników referendów w kwestii niezależności Bermudów od Wielkiej
Brytanii większość głosujących opowiedziała się przeciw (1995 r. – 58%, 2007 r. –
63%).
Stolicą kraju jest Hamilton, a walutą dolar bermudzki BD$, oparty na parytecie USD.
Obywatele Bermudów posiadają pełne obywatelstwo brytyjskie, a tym samym
obywatelstwo UE. Natomiast obywatele Wielkiej Brytanii, niebędący jednocześnie
obywatelami Bermudów, są traktowani jako osoby zagraniczne.
Bermudy, będąc terytorium zależnym, nie są częścią UE i generalnie nie stosuje się tam
prawa UE. Ponadto Bermudy poprosiły o nieobejmowanie ich decyzją RE dotyczącą IV
części Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską („Stowarzyszenie krajów
i terytoria zależne”).
3