Rządowy projekt ustawy o ratyfikacji Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Bermudów (zgodnie z upoważnieniem Rządu Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej) o wymianie informacji w sprawach podatkowych oraz Uzgodnień końcowych dotyczących interpretacji oraz stosowania Umowy, podpisanych w Londynie dnia 25 listopada 2013 r.

Głową państwa jest monarcha brytyjski, który wyznacza swojego przedstawiciela na
terytorium Bermudów – Gubernatora (Governor and Commander-in-Chief of Bermuda)
do wykonywania przysługujących mu uprawnień (m.in. Gubernator mianuje szefa
Rządu Bermudów oraz jest odpowiedzialny za utrzymywanie kontaktów z Rządem
Wielkiej Brytanii). Gubernator jest wyznaczany przez monarchę po zasięgnięciu rady
Rządu Wielkiej Brytanii oraz skonsultowaniu kandydatury z Premierem Bermudów.
Do głównych organów władzy państwowej Bermudów zalicza się również:
(i) dwuizbowy Parlament: izba niższa – House of Assembly, z udziałem
przedstawicieli partii politycznych; izba wyższa – Senate, której
5 z 11 członków wyznacza Governor. W stanowieniu prawa biorą udział obie
izby Parlamentu oraz Gubernator;
(ii) Rząd (Government of Bermuda) kierowany przez Premiera (Premier) będącego
liderem partii posiadającej większość w House of Assembly; pozostałych
członków Rządu mianuje Premier.
Rządowi Bermudów przysługują uprawnienia w sprawach wewnętrznych. Wyłączone
z jego kompetencji są natomiast sprawy obronności, sprawy zagraniczne oraz
bezpieczeństwo wewnętrzne.
Sprawy zagraniczne Bermudów należą do kompetencji brytyjskiego Foreign and
Commonwealth Office (UK FCO). Jednakże na podstawie Ogólnego Upoważnienia –
General Entrustment (as revised in 2009) Gubernator jest uprawniony do
bezpośredniego wykonywania określonych kompetencji z zakresu spraw zagranicznych,
działając w imieniu Wielkiej Brytanii na podstawie uprzedniej zgody Rządu Wielkiej
Brytanii.
Bermudy posiadają własny system prawny niezależny od systemu prawnego Wielkiej
Brytanii oraz własne sądownictwo, jednakże niektóre kwestie związane z wymiarem
sprawiedliwości pozostają pod nadzorem Wielkiej Brytanii.
Najbliższe relacje sąsiedzkie wiążą Bermudy z USA oraz Kanadą.

4

Współpraca handlowa oraz inwestycyjna między Rzecząpospolitą Polską a Bermudami
Według danych GUS, Polski eksport w 2012 r. wyniósł 50 476 740 zł i dotyczył
głównie statków do przewozu towarów lub osób, artykułów odzieżowych, kawy,
herbaty i przypraw.
Polski import w 2012 r. wyniósł 24 484 zł i dotyczył alkoholu (rum).

System podatkowy Bermudów
Na Bermudach nie istnieją podatki od zysków, dywidend, dochodu z kapitałów, podatki
pośrednie typu podatek od sprzedaży.
Istnieje natomiast podatek od wynagrodzeń (Payroll Tax) płacony przez: każdego
pracodawcę od wszelkich wynagrodzeń wypłacanych każdemu pracownikowi oraz
osoby pracujące na warunkach samozatrudnienia.
Stawki tego podatku wynoszą:
• 16% – przy wynagrodzeniu rocznym powyżej 1 000 000 BD$,
• 14,75% – przy wynagrodzeniu rocznym między 500 000 a 1 000 000 BD$,
• 12,75% – przy wynagrodzeniu rocznym między 200 000 a 500 000 BD$,
• 11,75% – od prowadzących hotel lub restaurację, z przychodem rocznym
200 000 BD$ lub powyżej,
• 9,75% – w szczególnych sytuacjach (np. gdy zatrudniony jest ławnikiem),
a także od wynagrodzeń w rolnictwie, rybołówstwie, ogrodnictwie,
wynagrodzeń osób zatrudnionych w hotelarstwie poza sezonem,
• 9,25% – przy wynagrodzeniu rocznym poniżej 200 000 BD$, a także
w szkolnictwie, sporcie, w instytucjach naukowych, stowarzyszeniach i in.,
• 5,75% – w stosunku do pracowników sektora rządowego, parafii,
autoryzowanych szkół, instytucji dobroczynnych, kulturalnych oraz
w specjalnych strefach ekonomicznych.
System podatkowy przewiduje ulgi przy spełnieniu określonych kryteriów
(np. zatrudnienie u pracodawcy przez minimum 180 godzin w danym kwartale).
5

Istnieje również podatek od usług korporacyjnych (Corporate Services Tax) – jak
zarządzanie, usługi administracyjne itp. – wynoszący 4% dochodu brutto.
Kolejna danina publiczna to podatek od nieruchomości (Land Tax) wyliczany na
podstawie rocznej wartości wynajmu (ARV – annual rental value). Istnieje sześć
zakresów ARV dla wyliczenia należnego podatku. Nieruchomości o przeznaczeniu
komercyjnym są opodatkowane stawką 4,4%.
Ponadto występują opłaty od czynności cywilno-prawnych (Stamp Duties), np. od
niektórych typów umów, aktów notarialnych, weksli, obligacji, pełnomocnictw itp.
Poszczególne czynności mają określone wartości Stamp Duty.
Występują też takie specyficzne podatki, jak:
– Timesharing Services Tax (stawka podatkowa 5%; podatek od opłat agencyjnych za
zarządzanie przedmiotem tzw. własności dzielonej w czasie (np. apartamenty lub
inne nieruchomości mieszkaniowe użytkowane w celach turystycznych,
a stanowiące przedmiot własności nie ze względu na ułamkowy udział
w przedmiocie własności, ale na okres w roku); opłaty agencyjne tego typu
zawierają koszty operacyjne agenta oraz koszty utrzymania przedmiotu własności),
– Timesharing Occupancy Tax (stawka podatkowa 10%; podatek obciąża
deweloperów na rynku nieruchomości, których własność jest dzielona w czasie
(analogicznie jak przy Timesharing Services Tax), i związany jest z obrotem
udziałami w tego typu własności),
– Hotel Occupancy Tax (stawka podatkowa 7,25%; bazą do naliczenia podatku są
wszelkie przychody hotelu pochodzące od gości hotelowych, w tym związane
z usługami restauracyjnymi),
– Foreign Currency Purchase Tax (1% – podatek naliczany jest od ceny zakupu walut
obcych przez rezydentów w lokalnych bankach; występuje wiele zwolnień
podmiotowych, w tym zwolniony z podatku jest Rząd Bermudów, a także banki),
– Betting Tax (20% – podatek związany z zakładami bukmacherskimi),
– Passenger Cabin Tax (ryczałt, którego stawka uzależniona jest od sezonu i typu
statku pasażerskiego, płacony jest od liczby kabin pasażerskich oraz nocy
zakotwiczenia na Bermudach, np. w okresie maj–sierpień za każdą noc od każdej
kabiny pasażerskiej po 14 BD$),
6

– Passenger Departure Tax (ryczałt w wysokości 35 BD$, płacony przez linie
lotnicze od każdego pasażera samolotu (przewidziane są wyjątki, np. małe dzieci,
personel pokładowy samolotu, obywatele państw spoza Brytyjskiej Wspólnoty
Narodów)),
– Yacht Arrival Tax (ryczałt w wysokości 35 BD$, płacony od każdego jachtu
przypływającego na Bermudy).

III. Krótka charakterystyka przepisów Umowy
Umowa między Rzecząpospolitą Polską a Bermudami została przygotowana na
podstawie Modelowej Umowy OECD o wymianie informacji w sprawach
podatkowych.
Podatki, których dotyczy Umowa
W przypadku Polski będzie to podatek dochodowy od osób prawnych oraz podatek
dochodowy od osób fizycznych.
W przypadku Bermudów będą to podatki bezpośrednie, bez względu na rodzaj i nazwę.
Właściwość organów
Art. 2 wyjaśnia, iż Strona proszona o pomoc nie jest zobowiązana do udzielenia
informacji, które nie znajdują się w posiadaniu jej organów lub też nie znajdują się
w posiadaniu lub pod nadzorem osób pozostających w ich właściwości miejscowej.
Obowiązek Strony proszonej o pomoc do dostarczenia informacji nie jest jednakże
ograniczony przez miejsce zamieszkania, siedzibę lub obywatelstwo osoby, której
informacje dotyczą, lub przez miejsce zamieszkania, siedzibę lub obywatelstwo osoby
posiadającej bądź sprawującej nadzór nad proszonymi informacjami.
Określenie „organy” w powyższym artykule dotyczy wszystkich agencji rządowych,
niemniej jednak Strona proszona o pomoc nie powinna być zobowiązana do
dostarczenia informacji będących w posiadaniu „organów”, jeżeli okoliczności opisane
w art. 7 miały miejsce.
7

Zasady interpretacji określeń stosowanych w Umowie
Treść art. 4 ust. 2 jest uregulowaniem funkcjonującym zarówno w Modelowej Umowie
OECD o wymianie informacji w sprawach podatkowych, jak i Modelowej Konwencji
OECD w sprawie dochodu i majątku (odpowiednik art. 3 ust. 2), a także jest
zamieszczana w zdecydowanej większości zawieranych przez Polskę umów o unikaniu
podwójnego opodatkowania. Powyższe uregulowanie odnosi się do ogólnych zasad
interpretacji określeń stosowanych w Umowie, które nie są w niej zdefiniowane.
Z uwagi na fakt, iż umowy podatkowe zawierane są przez jurysdykcje o różnych
systemach podatkowych, ich treść jest swoistym kompromisem, zawieranym przy
uwzględnieniu dość dużego stopnia uogólnienia. Konieczność uwzględnienia w umowie
podatkowej definicji każdego z terminów w niej występujących doprowadziłaby
prawdopodobnie do braku możliwości jej zawarcia, właśnie z uwagi na duże różnice
w systemach prawnych obu stron umowy. Z tego względu umowy podatkowe delegują
definiowanie większości pojęć do prawa wewnętrznego, gdyż jest to jedyna możliwość
uwzględnienia jego specyfiki. Należy również wspomnieć, iż delegacja dla definicji
pojęć do prawa wewnętrznego obu stron jest uzasadniona długotrwałą procedurą
zmiany umowy międzynarodowej. Średni okres funkcjonowania takiej umowy wynosi
ok. 30 lat. Przy ciągłej ewolucji systemów podatkowych, zmiany w prawie
wewnętrznym mogłyby spowodować brak możliwości efektywnego stosowania umowy
międzynarodowej, z uwagi na funkcjonowanie sprzecznych lub różnych definicji w obu
aktach prawnych. Mimo prymatu umowy nad prawem wewnętrznym, definicja zawarta
w umowie, odnosząca się do nieistniejących już w praktyce rozwiązań, nie spełniłaby
zamierzonej funkcji. Zatem międzynarodowe umowy podatkowe definiują wyłącznie
pojęcia o charakterze fundamentalnym, niezbędne do ich funkcjonowania i zachowania
intencji umawiających się stron.
Wymiana informacji
Art. 5 zawiera ogólną zasadę, że właściwy organ Strony proszonej o pomoc na żądanie
Strony wnioskującej udziela informacji dla celów określonych w art. 1. Informacje będą
wymieniane bez względu na to, czy Strona proszona o pomoc potrzebuje ich dla
własnych celów podatkowych, jak również niezależnie od tego, czy czyn podlegający
dochodzeniu stanowi przestępstwo na podstawie prawa Strony proszonej o pomoc,
która jest zobowiązana do podjęcia wszelkich starań w celu dostarczenia informacji
8