Rządowy projekt ustawy o zmianie ustaw regulujących warunki dostępu do wykonywania niektórych zawodów

– 25 –
3. Fundusz instytucji kultury zwiększa się o wartość aktywów trwałych
sfinansowanych z dotacji lub otrzymanych nieodpłatnie, które nie podlegają
amortyzacji.
4. Fundusz rezerwowy tworzy się z zysku netto za poprzedni rok obrotowy
i przeznacza się na pokrycie strat instytucji kultury.
5. W przypadku gdy strata netto jest wyższa niż fundusz rezerwowy, pozostałą jej
część pokrywa się z funduszu instytucji kultury.
6. Roczne sprawozdanie finansowe instytucji kultury zatwierdza organizator.
W przypadku samorządowej instytucji kultury roczne sprawozdanie finansowe
zatwierdza organ wykonawczy jednostki samorządu terytorialnego.”;
4)
po art. 29 dodaje się art. 29a w brzmieniu:
„Art. 29a. 1. Nie ujawnia się:
1)
wysokości wynagrodzenia podmiotu świadczącego usługi lub dostawy z zakresu
działalności artystycznej lub twórczej,
2)
danych osobowych podmiotu świadczącego usługi lub dostawy z zakresu
działalności kulturalnej, związanych z posiadanymi prawami wyłącznymi
– jeżeli do tych usług lub dostaw nie stosuje się przepisów ustawy z dnia 29 stycznia
2004 r. – Prawo zamówień publicznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 907, z późn. zm.)),
a podmiot ten zastrzegł, że powyższe informacje nie mogą być udostępniane.
2. Do umów dotyczących usług lub dostaw, o których mowa w ust. 1, stosuje się
przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r.
poz. 121).”;
5)
w art. 31a ust. 1–3 otrzymują brzmienie:
„1. Pracownik artystyczny może otrzymywać dodatkowe wynagrodzenie,
w szczególności za udział w określonej roli w przedstawieniu lub koncercie, za
reżyserię, scenografię, choreografię lub kierownictwo muzyczne przedstawienia lub
współtworzenie utworu audiowizualnego w rozumieniu przepisu art. 69 ustawy z dnia
4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 90,
poz. 631, z późn. zm.).

4) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2013 r. poz. 984, 1047 i 1473.
5) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2006 r. Nr 94, poz. 658
i Nr 121, poz. 843, z 2007 r. Nr 99, poz. 662 i Nr 181, poz. 1293, z 2009 r. Nr 157, poz. 1241 oraz z 2010 r.
Nr 152, poz. 1016.
– 26 –
2. Pracownikowi artystycznemu, który używa w pracy, za zgodą pracodawcy,
własnego instrumentu, akcesoriów do instrumentu, ubioru scenicznego, rekwizytu lub
narzędzi, przysługuje ekwiwalent pieniężny za ich używanie.
3. Do pracowników zatrudnionych na stanowisku dyrektora lub zastępcy dyrektora
instytucji kultury, wykonujących zadania określone w ust. 1, nie stosuje się przepisów
art. 5 ust. 1 i 4 ustawy z dnia 3 marca 2000 r. o wynagradzaniu osób kierujących
niektórymi podmiotami prawnymi (Dz. U. z 2013 r. poz. 254 i 1645).”;
6)
art. 31d otrzymuje brzmienie:
„Art. 31d. 1. Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa
narodowego w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw pracy określi, w drodze
rozporządzenia, warunki ustalania:
1)
prawa do dodatku za wieloletnią pracę i jego wypłacania,
2)
wysokości dodatku funkcyjnego i jego wypłacania,
3)
wysokości dodatku specjalnego i jego wypłacania,
4)
prawa do ekwiwalentu pieniężnego i jego wysokości,
5)
prawa do nagrody jubileuszowej i jej wypłacania,
6)
prawa do jednorazowej odprawy pieniężnej przysługującej w związku z przejściem
na emeryturę lub rentę z tytułu niezdolności do pracy oraz jej wypłacania
– mając na uwadze charakter pracy wykonywanej przez pracowników instytucji kultury
oraz zakres zadań tych pracowników.
2. W przypadku gdy w instytucji kultury nie jest zawarty układ zbiorowy pracy,
warunki wynagradzania za pracę oraz stanowiska pracy w tej instytucji określa jej
dyrektor w regulaminie wynagradzania.
3. Zasady wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń związanych
z pracą dla pracowników zatrudnionych w instytucjach kultury, określone w ustawie,
obowiązują do czasu objęcia ich układem zbiorowym pracy lub regulaminem
wynagradzania.”.
– 27 –
Art. 5. W ustawie z dnia 21 listopada 1996 r. o muzeach (Dz. U. z 2012 r. poz. 987)
wprowadza się następujące zmiany:
1)
po rozdziale 4 dodaje się rozdział 4a w brzmieniu:
„Rozdział 4a
Ochrona prawna rzeczy ruchomych o wartości historycznej, artystycznej lub naukowej
wypożyczonych z zagranicy na wystawę czasową organizowaną na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej
Art. 31a. 1. Rzecz ruchoma o wartości historycznej, artystycznej lub naukowej
wypożyczana z zagranicy na wystawę czasową organizowaną na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, zwana dalej „rzeczą ruchomą”, może zostać objęta ochroną
prawną, jeżeli:
1)
jej przywóz na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej leży w interesie publicznym;
2)
nie znajduje się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
3)
jej przywóz na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nie jest niezgodny z prawem;
4)
nie została wywieziona z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej niezgodnie
z prawem;
5)
zorganizowanie wystawy czasowej bez objęcia tej rzeczy ochroną prawną nie
byłoby możliwe lub skutkowałoby nieproporcjonalnie wysokimi kosztami jej
wystawienia w stosunku do kosztów zorganizowania wystawy;
6)
wystawa czasowa będzie organizowana przez:
a)
instytucję kultury w rozumieniu ustawy z dnia 25 października 1991 r.
o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej lub
b)
muzeum niebędące instytucją kultury, wpisane do wykazu, o którym mowa
w art. 5b ust. 1
– zwane dalej „organizatorem wystawy”.
2. Ochrona prawna rzeczy ruchomej obejmuje okres nie dłuższy niż 12 miesięcy od
dnia jej wwiezienia na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
3. Ochrona prawna rzeczy ruchomej ustaje:
1)
gdy upłynął okres, w jakim rzecz ruchoma była objęta ochroną prawną, określony
w ewidencji, o której mowa w art. 31e ust. 1;
2)
z dniem wywiezienia rzeczy ruchomej z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
3)
gdy rzecz ruchoma nie spełnia warunków, o których mowa w ust. 1 pkt 3 lub 4.
– 28 –
4. W przypadku gdy rzecz ruchoma nie spełnia warunków, o których mowa
w ust. 1 pkt 3 lub 4, ochrona prawna tej rzeczy ustaje z mocą od dnia jej wwiezienia na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
5. Rzecz ruchoma objęta ochroną prawną nie podlega:
1)
zajęciu w celu zabezpieczenia w postępowaniu cywilnym i administracyjnym;
2)
egzekucji w sądowym i administracyjnym postępowaniu egzekucyjnym;
3)
zajęciu w celu zabezpieczenia kar majątkowych, środków karnych o charakterze
majątkowym oraz roszczeń o naprawienie szkody w postępowaniu karnym.
Art. 31b. 1. Organizator wystawy składa ministrowi właściwemu do spraw kultury
i ochrony dziedzictwa narodowego wniosek o objęcie ochroną prawną rzeczy ruchomej,
zwany dalej „wnioskiem”, co najmniej na 6 miesięcy przed planowanym wwiezieniem
tej rzeczy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
2. W przypadku stwierdzenia uchybień formalnych wniosku minister właściwy do
spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego wzywa organizatora wystawy do
uzupełnienia wniosku w wyznaczonym terminie, nie krótszym jednak niż 7 dni i nie
dłuższym niż 30 dni od dnia otrzymania wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku
bez rozpatrzenia.
3. Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego
udostępnia w Biuletynie Informacji Publicznej treść wniosku oraz określa termin,
w którym osoby fizyczne, osoby prawne lub jednostki organizacyjne nieposiadające
osobowości prawnej mogą składać zastrzeżenia w zakresie spełnienia przez wskazaną
we wniosku rzecz ruchomą warunków, o których mowa w art. 31a ust. 1 pkt 2, 3 lub 4,
nie krótszy jednak niż 30 dni od dnia udostępnienia wniosku.
4. Do zastrzeżenia dołącza się dokumenty uprawdopodobniające niespełnienie
przez rzecz ruchomą warunków, o których mowa w art. 31a ust. 1 pkt 2, 3 lub 4.
5. W przypadku złożenia zastrzeżenia minister właściwy do spraw kultury
i ochrony dziedzictwa narodowego wzywa organizatora wystawy do uzupełnienia
wniosku w wyznaczonym terminie, nie krótszym jednak niż 7 dni i nie dłuższym niż
30 dni od dnia otrzymania wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez
rozpatrzenia. Uzupełniony wniosek udostępnia się w Biuletynie Informacji Publicznej.
6. Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego, po
upływie terminów, o których mowa w ust. 2, 3 lub 5, zasięga opinii państwowej
– 29 –
instytucji kultury wyspecjalizowanej w zakresie muzealnictwa i ochrony zbiorów
w zakresie spełniania warunków, o których mowa w art. 31a ust. 1.
7. Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego
udostępnia w Biuletynie Informacji Publicznej informację o objęciu rzeczy ruchomej
ochroną prawną albo informację o nieobjęciu rzeczy ruchomej ochroną prawną.
8. W sprawach o objęcie rzeczy ruchomej ochroną prawną nie stosuje się
przepisów ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego
(Dz. U. z 2013 r. poz. 267 oraz z 2014 r. poz. 183).
9. Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego określi,
w drodze rozporządzenia, wzór wniosku oraz dokumenty dołączane do wniosku,
uwzględniając umożliwienie skutecznej identyfikacji rzeczy ruchomej oraz dokonanie
oceny spełnienia warunków określonych w art. 31a ust. 1.
Art. 31c. 1. Organizator wystawy zawiadamia niezwłocznie ministra właściwego
do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego o wwiezieniu na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej i wywiezieniu z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej rzeczy
ruchomej objętej ochroną prawną.
2. Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego określi,
w drodze rozporządzenia, wzór zawiadomienia o wwiezieniu na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej rzeczy ruchomej objętej ochroną prawną oraz wzór
zawiadomienia o wywiezieniu z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej rzeczy ruchomej
objętej ochroną prawną, uwzględniając umożliwienie skutecznej identyfikacji tej rzeczy.
Art. 31d. W przypadku uzyskania informacji o niespełnieniu warunków, o których
mowa w art. 31a ust. 1 pkt 3 lub 4, minister właściwy do spraw kultury i ochrony
dziedzictwa narodowego, po zasięgnięciu opinii państwowej instytucji kultury
wyspecjalizowanej w zakresie muzealnictwa i ochrony zbiorów w zakresie niespełnienia
tych warunków, niezwłocznie informuje organizatora wystawy o ustaniu ochrony
prawnej rzeczy ruchomej.
Art. 31e. 1. Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa
narodowego prowadzi i aktualizuje ewidencję rzeczy ruchomych o wartości
historycznej, artystycznej lub naukowej objętych ochroną prawną, prowadzoną w formie
kart ewidencyjnych.
2. Ewidencja zawiera:
1)
określenie rzeczy ruchomej objętej ochroną prawną;