Rządowy projekt ustawy o zmianie ustaw regulujących warunki dostępu do wykonywania niektórych zawodów

– 115 –
d)
w ust. 3 po pkt 1 dodaje się pkt 1a w brzmieniu:
„1a) odpis albo uwierzytelnioną kopię dokumentów potwierdzających dane
określone w ust. 2 pkt 6a;”;
6)
art. 62 otrzymuje brzmienie:
„Art. 62. Organ właściwy do stwierdzenia kwalifikacji:
1)
dopuszcza kandydata do egzaminu po ustaleniu, że kandydat spełnia wymagania
dla określonej we wniosku kategorii kwalifikacji do wykonywania, dozorowania
i kierowania pracami geologicznymi albo posiada wymagane kwalifikacje
w zakresie przygotowania zawodowego, o którym mowa w art. 54 pkt 3 i 4, oraz
kwalifikacje w zakresie doświadczenia zawodowego;
2)
odmawia, w drodze decyzji, dopuszczenia do egzaminu, w przypadku ustalenia, że
kandydat nie spełnia wymagań dla określonej we wniosku kategorii kwalifikacji do
wykonywania, dozorowania i kierowania pracami geologicznymi albo nie posiada
wymaganych kwalifikacji w zakresie przygotowania zawodowego, o którym mowa
w art. 54 pkt 3 i 4, oraz kwalifikacji w zakresie doświadczenia zawodowego.”;
7)
art. 64 otrzymuje brzmienie:
„Art. 64. Podczas egzaminu sprawdzeniu podlega:
1)
w przypadku kwalifikacji do wykonywania, dozorowania i kierowania pracami
geologicznymi – znajomość przez kandydata przepisów prawa geologicznego
i górniczego w kategorii I–XIII, prawa wodnego w kategorii IV i V, prawa
budowlanego w kategorii VI i VII oraz prawa ochrony środowiska w kategorii
I–IX, a także posiadanie przez kandydata umiejętności praktycznego zastosowania
wiedzy zawodowej – w zakresie niezbędnym do wykonywania czynności objętych
kwalifikacjami;
2)
w przypadku kwalifikacji w zakresie górnictwa i ratownictwa górniczego –
posiadanie wymaganych kwalifikacji w zakresie przygotowania zawodowego,
o którym mowa w art. 54 pkt 1 i 2.”;
8)
w art. 65 ust. 8 otrzymuje brzmienie:
„8. Kandydat, który uzyskał negatywny wynik egzaminu, może przystąpić do
ponownego egzaminu:
1)
w przypadku kwalifikacji w zakresie górnictwa i ratownictwa górniczego – nie
wcześniej niż po upływie 6 miesięcy od dnia, w którym przeprowadzono egzamin;
– 116 –
2)
w przypadku kwalifikacji w zakresie geologii – w najbliższym możliwym terminie
ustalonym przez organ administracji geologicznej.”;
9) art. 69 otrzymuje brzmienie:
„Art. 69. 1. Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze
rozporządzenia:
1)
szczegółowe wymagania dotyczące wykształcenia, kwalifikacji zawodowych
w poszczególnych zawodach oraz odpowiadającego im zakresu i wymiaru
praktyki, o której mowa w art. 52 ust. 4, dla poszczególnych kategorii kwalifikacji
do wykonywania, dozorowania i kierowania pracami geologicznymi;
2)
kwalifikacje w zakresie przygotowania zawodowego, o którym mowa w art. 54
pkt 3 i 4, oraz w zakresie doświadczenia zawodowego, o którym mowa w art. 55,
które są obowiązane posiadać osoby wykonujące czynności, o których mowa
w art. 53 ust. 1 pkt 1–7;
3)
wymagania w zakresie określonym w art. 56 pkt 2–4 i 7, które są obowiązane
spełniać osoby wykonujące czynności, o których mowa w art. 53 ust. 5, w tym
okresy ważności zaświadczeń o odbyciu kursów specjalistycznych, oraz
zagadnienia objęte badaniami psychologicznymi, o których mowa w art. 56 pkt 5;
4)
wymagania dotyczące ustalania składów komisji egzaminacyjnej i zespołu
egzaminacyjnego;
5)
wysokość wynagrodzenia przysługującego osobom wchodzącym w skład komisji
egzaminacyjnej;
6)
wzór świadectwa stwierdzającego kwalifikacje.
2. Określając wymagania, o których mowa w ust. 1, minister właściwy do spraw
środowiska będzie uwzględniał klasyfikację zawodów szkolnictwa zawodowego oraz
będzie kierował się odpowiednio potrzebą zapewnienia prawidłowego wykonywania
czynności zawodowych, a dodatkowo w przypadku kwalifikacji w zakresie górnictwa
i ratownictwa górniczego – potrzebą zapewnienia wysokiego poziomu bezpieczeństwa
w zakładach górniczych albo zakładach, a także adekwatności przygotowania
zawodowego i doświadczenia zawodowego do usytuowania w schemacie
organizacyjnym zakładu górniczego, zakładu albo podmiotu zawodowo trudniącego się
ratownictwem górniczym oraz adekwatności zakresu zagadnień objętych badaniami
psychologicznymi oraz pozostałych wymagań do wykonywanych czynności
specjalistycznych, oraz rodzaju zagrożeń związanych z wykonywaniem czynności
– 117 –
w zakresie górnictwa i ratownictwa górniczego, a także zapewnienia adekwatności
składów komisji egzaminacyjnych i zespołów egzaminacyjnych do zakresu wymagań
podlegających sprawdzeniu podczas egzaminu, ustalenia wynagrodzenia
odpowiadającego nakładowi pracy osób wchodzących w skład komisji egzaminacyjnej,
komunikatywności treści oraz wzorów świadectw stwierdzających kwalifikacje.”;
10) w art. 70 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Wykaz osób, którym stwierdzono kwalifikacje określone w art. 50 oraz art. 58
ust. 1 i 2, zamieszcza się i aktualizuje na stronach Biuletynu Informacji Publicznej
urzędów obsługujących organy właściwe do ich stwierdzenia.”;
11) w art. 112 ust. 5 otrzymuje brzmienie:
„5. Szkolenie osób, o których mowa w art. 53 ust. 5, oraz osób kierownictwa
i dozoru ruchu podziemnego zakładu górniczego odbywa się na podstawie programów
szkolenia zatwierdzanych, w drodze decyzji, przez właściwe organy nadzoru
górniczego. Odmowa zatwierdzenia następuje, jeżeli program szkolenia nie zapewnia
przekazania osobom szkolonym niezbędnych informacji dotyczących prawidłowego
wykonywania czynności specjalistycznych w ruchu zakładu górniczego.”;
12) w art. 181 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
„2) kierownictwa w podmiotach zawodowo trudniących się ratownictwem górniczym,”.
Art. 19. 1. Osoby, które ukończyły szkolenie specjalistów ochrony przeciwpożarowej
na podstawie przepisów ustawy zmienianej w art. 2 w brzmieniu dotychczasowym, mogą
wykonywać czynności, o których mowa w art. 4 ust. 2a tej ustawy w brzmieniu nadanym
niniejszą ustawą, do czasu utraty ważności zaświadczenia o ukończeniu tego szkolenia.
2. Osoby, o których mowa w ust. 1, których zaświadczenie o ukończeniu szkolenia
specjalistów ochrony przeciwpożarowej utraciło ważność po dniu wejścia w życie niniejszej
ustawy, nabywają uprawnienia inspektora ochrony przeciwpożarowej i mogą wykonywać
czynności, o których mowa w art. 4 ust. 2b ustawy zmienianej w art. 2, w brzmieniu nadanym
niniejszą ustawą, przez rok od dnia utraty ważności zaświadczenia o ukończeniu szkolenia
specjalistów ochrony przeciwpożarowej.
3. Zaświadczenia o stwierdzeniu posiadania wymaganego przygotowania zawodowego
i powołania do sprawowania funkcji rzeczoznawcy i akty powołania na rzeczoznawcę,
wydane przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, zachowują ważność.
4. Osoby, które posiadają dokumenty, o których mowa w ust. 3, mogą wykonywać
zawód rzeczoznawcy do spraw zabezpieczeń przeciwpożarowych, o którym mowa w art. 6
– 118 –
ust. 7 ustawy zmienianej w art. 2, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, o ile ich prawo do
sprawowania funkcji rzeczoznawcy nie jest zawieszone w dniu wejścia w życie niniejszej
ustawy. Do osób, których prawo do sprawowania funkcji rzeczoznawcy w dniu wejścia
w życie niniejszej ustawy jest zawieszone, stosuje się przepis art. 11s pkt 2 ustawy zmienianej
w art. 2, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.
5. Do postępowań w sprawie nadzoru nad działalnością rzeczoznawców do spraw
zabezpieczeń przeciwpożarowych, wszczętych na podstawie ustawy zmienianej w art. 2
i niezakończonych do dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, stosuje się przepisy ustawy
zmienianej w art. 2, w brzmieniu dotychczasowym.
Art. 20. 1. Strażacy Państwowej Straży Pożarnej, którzy w dniu wejścia w życie
niniejszej ustawy posiadają ukończone szkolenie podstawowe, o którym mowa w art. 16a
ust. 4 ustawy zmienianej w art. 2, w brzmieniu dotychczasowym, otrzymują pierwszy stopień
podoficerski po ukończeniu szkolenia uzupełniającego, o którym mowa w art. 16a ust. 4 tej
ustawy, w brzmieniu dotychczasowym.
2. Szkolenia uzupełniające, o których mowa w art. 16a ust. 4 ustawy zmienianej w art. 2,
w brzmieniu dotychczasowym, prowadzi się do czasu wyczerpania potrzeb szkoleniowych,
nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2016 r. na podstawie przepisów wykonawczych
wydanych na podstawie art. 16a ust. 6 ustawy zmienianej w art. 2, w brzmieniu
dotychczasowym.
Art. 21. 1. Strażacy Państwowej Straży Pożarnej, którzy w dniu wejścia w życie
niniejszej ustawy nie spełniają wymagań kwalifikacyjnych określonych w art. 36 ust. 3–5
ustawy zmienianej w art. 3, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, zachowują prawo do
zajmowania dotychczasowych stanowisk służbowych.
2. Wymagania kwalifikacyjne do zajmowania stanowisk służbowych, o których mowa
w art. 36 ust. 3–5 ustawy zmienianej w art. 3, w brzmieniu dotychczasowym, nabyte przez
strażaków Państwowej Straży Pożarnej przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy,
uznaje się za równorzędne z wymaganiami kwalifikacyjnymi określonymi w art. 36 ust. 3 lub
4 ustawy zmienianej w art. 3, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.
3. Strażacy Państwowej Straży Pożarnej, którzy przed dniem wejścia w życie niniejszej
ustawy rozpoczęli przeszkolenie zawodowe przygotowujące do zajmowania stanowisk
związanych z kierowaniem działaniami ratowniczymi na podstawie dotychczasowych
przepisów i ukończą je po dniu wejścia w życie niniejszej ustawy, mogą zajmować
– 119 –
stanowiska, o których mowa w art. 36 ust. 4 ustawy zmienianej w art. 3, w brzmieniu
nadanym niniejszą ustawą.
Art. 22. 1. Wartość odpowiadającą niezamortyzowanej części wartości początkowej
podlegających amortyzacji aktywów trwałych otrzymanych nieodpłatnie lub sfinansowanych
z dotacji, których wartość zwiększyła przed dniem 1 stycznia 2012 r. fundusz instytucji
kultury, podlega przeniesieniu na rozliczenia międzyokresowe przychodów, o których mowa
w art. 41 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2013 r. poz. 330
i 613).
2. Wartość odpowiadającą niezamortyzowanej części wartości początkowej
podlegających amortyzacji aktywów trwałych ustala się na dzień 31 grudnia 2013 r.
3. Przeniesienie, o którym mowa w ust. 1, następuje nie później niż na dzień 31 grudnia
2014 r.
4. Rozliczenie wartości przychodów przeniesionych, na podstawie ust. 1, następuje
zgodnie z art. 41 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości.
5. Rozliczenie, o którym mowa w ust. 4, ma zastosowanie do odpisów amortyzacyjnych
dokonanych od dnia 1 stycznia 2014 r.
Art. 23. 1. Osoba zatrudniona w muzeum w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy na
stanowisku starszego konserwatora, która spełniała wymagania kwalifikacyjne uprawniające
do zajmowania tego stanowiska na podstawie dotychczasowych przepisów, zachowuje nabyte
uprawnienia do zajmowania tego stanowiska.
2. Do wniosków o stwierdzenie posiadania dorobku zawodowego wymaganego na
stanowisku kustosza dyplomowanego i kustosza złożonych i nierozpatrzonych przed dniem
wejścia w życie niniejszej ustawy stosuje się przepisy ustawy zmienianej w art. 5,
w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.
3. Komisja kwalifikacyjna działająca na podstawie przepisów wykonawczych wydanych
na podstawie art. 32 ust. 4 ustawy zmienianej w art. 5, w brzmieniu dotychczasowym, staje
się komisją kwalifikacyjną, o której mowa w art. 33b ust. 1 ustawy zmienianej w art. 5,
w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.
Art. 24. Orzeczenia lekarskie i psychologiczne potwierdzające zdolność fizyczną
i psychiczną do wykonywania zadań kwalifikowanego pracownika ochrony fizycznej wydane
przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy na podstawie przepisów ustawy zmienianej
w art. 6 zachowują ważność do czasu upływu terminów w nich wskazanych.