Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o autostradach płatnych oraz o Krajowym Funduszu Drogowym oraz niektórych innych ustaw

w sprawie ustalania opłat za przejazdy autostradami, a także planów ratowniczych oraz 
planów  dotyczących  infrastruktury  mającej  wpływ  na  stan  bezpieczeństwa  ruchu 
drogowego.  Mając  na  względzie  sporadyczną  konieczność  występowania  sytuacji 
faktycznych, które wymagają wydania przez Radę do Spraw Autostrad opinii, nie jest 
racjonalne dalsze istnienie Rady do Spraw Autostrad. 
Art.  2  projektu  ustawy  przewiduje  zmianę  obowiązujących  przepisów  ustawy 
o gospodarce  nieruchomościami  polegającą  na  uchyleniu  przepisów  stanowiących 
podstawę funkcjonowania Państwowej Rady Nieruchomości, w tym nakładających na 
ministra właściwego do spraw budownictwa, lokalnego planowania i zagospodarowania 
przestrzennego  oraz  mieszkalnictwa  obowiązek  powołania  i  odwoływania  jej  składu 
oraz na wniosek Rady, w drodze rozporządzenia, ustalania jej regulaminu. 
Zgodnie  z  obowiązującym  przepisem  art.  3  ust.  2  ustawy  o  gospodarce 
nieruchomościami  organem  doradczym  ministra  właściwego  do  spraw  budownictwa, 
lokalnego  planowania  i  zagospodarowania  przestrzennego  oraz  mieszkalnictwa 
w sprawach  gospodarki  nieruchomościami  jest  Państwowa  Rada  Nieruchomości. 
Minister powołuje i odwołuje przewodniczącego i członków Rady oraz ustala, w drodze 
zarządzenia,  jej  regulamin,  który  określa  organizację  i  zasady  działania  Rady  (art.  3 
ust. 3  ustawy).  Państwowa  Rada  Nieruchomości  pełniła  funkcję  doradczą  do  dnia 
wejścia  w  życie  zarządzenia  nr  33  Ministra  Infrastruktury  z  dnia  30  grudnia  2009  r. 
w sprawie  ustalenia  regulaminu  Państwowej  Rady  Nieruchomości.  Z  uwagi  na 
niepowołanie składu osobowego od tego czasu nie odbyło się żadne posiedzenie tego 
organu. 
U  podstaw  projektowanej  ustawy  legło  przekonanie,  iż  należy  zrezygnować  z  organu 
doradczego  o  charakterze  ogólnym,  jakim  jest  Państwowa  Rada  Nieruchomości,  ze 
względu  na  różnorodność  kwestii  rozstrzyganych  przez  Ministra,  a  także  poglądów 
w wielu  obszarach  gospodarki  nieruchomościami.  Żachowe  doradztwo  ukierunkowane 
na  rozwiązanie  konkretnych  problemów  polskiego  rynku  nieruchomości  zostanie 
zapewnione  w  drodze  pozyskiwania  przez  Ministra  indywidualnych  opinii  uznanych 
autorytetów  w  danej  dziedzinie  bądź  opracowań  ośrodków  akademickich 
specjalizujących  się  w  gospodarce  nieruchomościami.  Umożliwi  to  uelastycznienie 
procesu 
pozyskiwania 
przez 
Ministra 
opinii 
w 
zakresie 
gospodarowania 
nieruchomościami, a tym samym przyczyni się do podejmowania decyzji w warunkach 
3 
 
lepszej  informacji  o  rynku  nieruchomości.  Należy  wskazać,  iż  przerwa 
w funkcjonowaniu  Państwowej  Rady  Nieruchomości  nie  wpłynęła  negatywnie  na 
podejmowane  przez  Ministra  decyzje  w  sprawach  gospodarki  nieruchomościami,  co 
pozwala stwierdzić, iż nie jest ona organem niezbędnym dla realizacji zadań Ministra.  
Likwidacja  Państwowej  Rady  Nieruchomości  wpłynie  na  zakres  obowiązków,  a  także 
przyczyni  się  do  zredukowania  obciążeń  finansowych  wynikających  z  konieczności 
obsługi  tego  ciała  doradczego,  co  pozwoli  na  skierowanie  zasobów  kadrowych 
i finansowych  Ministra  i  podległego  mu  resortu  na  inne,  niejednokrotnie  ważniejsze 
kwestie. Należy przy tym wskazać, iż oszczędności finansowe wynikać będą z braku 
konieczności  utrzymywania  Rady,  tj.  kosztów  delegacji  jej  członków,  a  nie 
prowadzonych  przez  Radę  badań  i  analiz.  rodki  finansowe  przeznaczone  na 
działalność merytoryczną Rady, w tym wynagrodzenia jej członków, będą możliwe do 
wykorzystania  przez  Ministra  i  podległy  mu  resort  w  celu  pozyskiwania  opinii 
i informacji w zakresie gospodarowania nieruchomościami. 
Zmiana  ustawy  z  dnia  6  września  2001  r.  o  transporcie  drogowym  ma  charakter 
porządkujący  i  likwiduje  sprzeczność  między  art.  46  ust.  1a  a  ust.  3.  Zgodnie 
z obowiązującym  art.  46  ust.  1a  ustawy  o  transporcie  drogowym  50%  wpływów 
uzyskanych  z  opłat  za  wydanie  zezwoleń  zagranicznych  na  wykonanie 
międzynarodowego transportu drogowego rzeczy lub osób, z zastrzeżeniem ust. 1 pkt 2 
(tzn.  wielokrotnego  zagranicznego  zezwolenia  wydawanego  przez  Międzynarodowe 
Forum Transportu), jest przekazywana na wyodrębniony rachunek bankowy żeneralnej 
Dyrekcji  Dróg  Krajowych  i  Autostrad  bez  dalszego  bezpośredniego  wskazania 
przekazania  tych  kwot  na  rachunek  Krajowego  Funduszu  Drogowego.  Tymczasem 
z zasady  opłaty  za  wydanie  zezwoleń  zagranicznych  zgodnie  z  ust.  1  i  ust.  3  art.  46 
trafiają  na  rachunek  bankowy  żeneralnej  Dyrekcji  Dróg  Krajowych  i  Autostrad  i  są 
przekazywane  na  rachunek  Krajowego  Żunduszu  Drogowego.  Propozycja  wyraźnie 
przewiduje,  iż  żeneralna  Dyrekcja  Dróg  Krajowych  i  Autostrad  przekazywać  będzie 
ww. 
kwoty  opłat  za  wydanie  zezwoleń  zagranicznych  na  wykonanie 
międzynarodowego  transportu  rzeczy  lub  osób  w  terminie  pierwszych  dwóch  dni 
roboczych  po  zakończeniu  tygodnia,  w  którym  wpłynęły,  na  rachunek  Krajowego 
Żunduszu Drogowego, z przeznaczeniem na budowę i utrzymanie dróg krajowych oraz 
na  potrzeby  gromadzenia  danych  o  drogach  publicznych  i  sporządzania  informacji 
4 
 
o sieci  dróg  publicznych,  jak  również  na  poprawę  bezpieczeństwa  ruchu  drogowego 
i budowy autostrad. 
Zmiany w ustawie o ochronie przyrody polegają na usunięciu delegacji ustawowej dla 
ministra  właściwego  do  spraw  transportu  do  wydania  w  porozumieniu  z  ministrem 
właściwym  do  spraw  środowiska  rozporządzenia  określającego  warunki  techniczno- 
-przyrodnicze  zakładania  zadrzewień  w  granicach  pasa  drogowego,  sposoby  ich 
ochrony  oraz  dobór  gatunków  drzew  i  krzewów,  kierując  się  potrzebą  zapewnienia 
bezpieczeństwa  ruchu  drogowego,  ochrony  krajobrazu  i  różnorodności  biologicznej 
oraz odpowiednich warunków utrzymania dróg i bezpieczeństwa korzystania z dróg. 
Ustawą  z  dnia  24  sierpnia  2007  r.  o  zmianie  i  uchyleniu  niektórych  upoważnień  do 
wydawania aktów wykonawczych z zakresu ochrony środowiska i gospodarki wodnej 
(Dz.  U.  Nr  181,  poz.  1286)  uchylono  art.  80  ust.  1  ustawy  o  ochronie  przyrody 
zawierający upoważnienie dla ministra właściwego do spraw środowiska do określenia 
warunków  techniczno-przyrodniczych  zakładania  zadrzewień,  sposobów  ich  ochrony 
oraz  dobór  gatunków  i  odmian  drzew  i  krzewów  dla  poszczególnych  rodzajów  gleb, 
a także  wskaźników  powierzchniowych  tych  zadrzewień.  Rozporządzenie  Ministra 
rodowiska miało stanowić podstawę do prac legislacyjnych dla ministra właściwego 
do  spraw  transportu  zmierzających  do  wydania  rozporządzenia  na  podstawie  art.  80 
ust. 2  ustawy  o  ochronie  przyrody.  Dopiero  bowiem  na  podstawie  wskazanych  przez 
ministra  właściwego  do  spraw  środowiska  ogólnych  warunków  techniczno- 
-przyrodniczych zakładania zadrzewień, wskazania rodzajów gleb, a także wskaźników 
powierzchniowych  tych  zadrzewień,  możliwe  miało  być  wydanie  rozporządzenia 
uszczegóławiającego  warunki  techniczno-przyrodnicze  zakładania  zadrzewień 
w granicach  pasa  drogowego.  W  związku  z  uchyleniem  upoważnienia  dla  ministra 
właściwego  do  spraw  środowiska  do  wydania  ww.  rozporządzenia  nie  jest  możliwe 
wydanie  rozporządzenia  przez  ministra  właściwego  do  spraw  transportu.  Analiza 
przeprowadzonych  prac  nad  projektem  rozporządzenia  wykazała,  że  wydanie  takiego 
rozporządzenia  nie  przyczyni  się  do  poprawy  realizacji  celów  ochrony  przyrody, 
o których  mowa  w  ustawie,  ani  nie  wzmocni  zadań  ochrony  terenów  zieleni 
i zadrzewień  w  pasie  drogowym.  Ponadto  dotychczasowe  działania  odnoszące  się  do 
zakładania  zadrzewień  w  pasie  drogowym  były  z  powodzeniem  prowadzone  bez 
stosownego  aktu  prawnego.  Wystarczająca  była  w  tym  zakresie  wiedza  z  dziedziny 
botaniki,  dendrologii  czy  architektury  krajobrazu.  Warunki  techniczno-przyrodnicze 
5 
 
zakładania  i  utrzymani  zieleni  w  pasie  drogowym  będą  mogły  być  określane 
bezpośrednio przez zarządców dróg, tj. podmioty, które dysponują największą wiedzą 
na  temat  potrzeb  i  uwarunkowań  zakładania  i  utrzymania  zieleni  w  pasie  drogowym. 
Jako  przykład  może  posłużyć  zarządzenie  nr  10  żeneralnego  Dyrektora  Dróg 
Krajowych i Autostrad z dnia 15 lutego 2013 r. w sprawie wprowadzenia „Wytycznych 
zakładania  i  utrzymania  zieleni  przydrożnej”  jako  kompleksowa  i  uniwersalna 
instrukcja pozwalająca zarządcy dróg krajowych na realizację zadań w przedmiotowym 
zakresie. 
W art. 5 zawarto przepis przejściowy znoszący z dniem wejścia w życie ustawy Radę 
do Spraw Autostrad i Państwową Radę Nieruchomości. 
W  art.  6  projektu  zaproponowano,  aby  ustawa  weszła  w  życie  po  upływie  14  dni  od 
dnia ogłoszenia.  
Projekt ustawy nie zawiera przepisów technicznych w rozumieniu rozporządzenia Rady 
Ministrów  z  dnia  23  grudnia  2002  r.  w  sprawie  sposobu  funkcjonowania  krajowego 
systemu notyfikacji norm i aktów prawnych (Dz. U. Nr 239, poz. 2039, z późn. zm.) 
w związku z tym nie podlega notyfikacji.  
Zgodnie  z  ustawą  z  dnia  7  lipca  2005  r.  o  działalności  lobbingowej  w  procesie 
stanowienia  prawa  (Dz.  U.  Nr  169,  poz.  1414,  z  późn.  zm.),  projekt  ustawy  został 
udostępniony  w  Biuletynie  Informacji  Publicznej  Ministerstwa  Transportu, 
Budownictwa  i  Gospodarki  Morskiej  z  dniem  wysłania  projektu  do  uzgodnień 
międzyresortowych. Ponadto stosownie do § 11a uchwały nr 49 Rady Ministrów z dnia 
19  marca  2002  r.  –  Regulamin  pracy  Rady  Ministrów  (M.P.  Nr  13,  poz.  221,  z  późn. 
zm.)  projekt  został  udostępniony  w  Biuletynie  Informacji  Publicznej  Rządowego 
Centrum Legislacji.  aden podmiot nie zgłosił zainteresowania pracami nad projektem 
ustawy. 
Rozwiązania zawarte w projekcie nie są sprzeczne z prawem Unii źuropejskiej. 
Projekt  ustawy  jest  umieszczony  w  Wykazie  prac  legislacyjnych  Rady  Ministrów 
w pozycji UD 120. 
 
 
 
6 
 
 
OCźNA SKUTKÓW RźżULACJI 
 
1. Podmioty, na które oddziałuje projektowana regulacja 
Projekt ustawy oddziałuje naŚ 
–  ministra właściwego do spraw transportu, 
–  ministra  właściwego  do  spraw  budownictwa,  lokalnego  planowania 
i zagospodarowania przestrzennego oraz mieszkalnictwa, 
–  ministra właściwego do spraw środowiska, 
–  zarządców dróg, 
–  członków Rady do Spraw Autostrad, 
–  organy administracji publicznej i inne podmioty, które wskazywały członków Rady 
do Spraw Autostrad oraz członków Państwowej Rady Nieruchomości. 
 
2. Konsultacje społeczne 
Projekt  ustawy  w  ramach  konsultacji  społecznych  został  przesłany  do  następujących 
organizacji: 
1)  Stowarzyszenie Polski Kongres Drogowy; 
2)  Stowarzyszenie Inżynierów i Techników Komunikacji RPś 
3)  Ogólnopolska Izba żospodarcza Drogownictwaś 
4)  Polska Izba Inżynierów Budownictwaś 
5)  Związek Powiatów Polskichś 
6)  Związek Województw RPś 
7)  Unia Metropolii Polskich; 
8)  Związek Miast Polskichś 
9)   Związek żmin Wiejskichś 
10)  Polska Żederacja Stowarzyszeń Rzeczoznawców Majątkowychś 
11)  Polska Żederacja Rynku Nieruchomościś 
12)  Polska Żederacja Organizacji Zarządców i Administratorów Nieruchomości; 
13)  Polska Żederacja Stowarzyszeń Zawodów Nieruchomościowychś 
14)  Polska Żederacja Zarządców Nieruchomościś 
15)  Żederacja żospodarki Nieruchomościamiś 
16)  Żederacja Porozumienie Polskiego Rynku Nieruchomości; 
7