Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt oraz zmianie niektórych innych ustaw

– 10 –
przepisów wymienionych w ust. 1, powiatowy lekarz weterynarii albo graniczny lekarz
weterynarii dokonuje rozstrzygnięcia w drodze decyzji.
5. Decyzjom wydanym w sprawach, o których mowa w rozporządzeniu
nr 142/2011 w załączniku VI w rozdziale II:
1)
w sekcji 2 w ust. 1 w lit. e pkt iii,
2)
w sekcji 3 w ust. 2 w lit. c,
3)
w sekcji 4 w lit. b
– nadaje się rygor natychmiastowej wykonalności.
6. Minister właściwy do spraw rolnictwa, w przypadku gdy z rozporządzenia
nr 1069/2009 lub z przepisów Unii Europejskiej wydanych w trybie tego rozporządzenia
wynika:
1)
obowiązek podjęcia lub wykonania przez państwo członkowskie Unii Europejskiej,
właściwy organ, właściwą władzę, urzędowego lekarza weterynarii lub
zatwierdzonego lekarza weterynarii określonych zadań lub czynności, określi,
w drodze rozporządzenia, rodzaje zadań lub czynności wykonywanych przez
organy Inspekcji Weterynaryjnej, a także sposób ich wykonania,
2)
możliwość podjęcia lub wykonania przez państwo członkowskie Unii Europejskiej,
właściwy organ, właściwą władzę, urzędowego lekarza weterynarii lub
zatwierdzonego lekarza weterynarii określonych zadań lub czynności, może
określić, w drodze rozporządzenia, rodzaje zadań lub czynności wykonywanych
przez organy Inspekcji Weterynaryjnej, a także sposób ich wykonania
– mając na względzie zapobieżenie zagrożeniu stwarzanemu przez produkty uboczne
pochodzenia zwierzęcego lub produkty pochodne dla zdrowia ludzi lub zwierząt oraz
ograniczenie lub zlikwidowanie tego zagrożenia.
Art. 26b. Zabrania się przewozu wyłącznie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
i przechowywania na tym terytorium nawozów organicznych i polepszaczy gleby
w opakowaniach i workach o wadze przekraczającej 50 kg, które zostały oznakowane
w sposób określony w załączniku VIII w rozdziale II w ust. 2 w lit. c pkt ii tiret drugie
rozporządzenia nr 142/2011.
Art. 26c. Jeżeli na terenach odosobnionych w rozumieniu art. 3 pkt 23
rozporządzenia nr 1069/2009, położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
występuje potrzeba zastosowania odstępstwa określonego w art. 19 ust. 1 lit. b
rozporządzenia nr 1069/2009, właściwy miejscowo wojewoda, kierując się potrzebą
– 11 –
zapewnienia ochrony zdrowia ludzi i zwierząt, po uzgodnieniu z Głównym Lekarzem
Weterynarii, określa, w drodze rozporządzenia – aktu prawa miejscowego, granice
terenów odosobnionych, na których stosuje się odstępstwa.
Art. 26d. 1. Dopuszcza się, przy przewozie wyłącznie na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej ubocznych produktów pochodzenia zwierzęcego i produktów
pochodnych, przekazywanie informacji, o których mowa w art. 21 ust. 3 akapit pierwszy
rozporządzenia nr 1069/2009, przez ich umieszczenie w dokumencie handlowym,
w który zaopatruje się uboczne produkty pochodzenia zwierzęcego i produkty
pochodne.
2. Minister właściwy do spraw rolnictwa może określić, w drodze rozporządzenia,
wzór dokumentu handlowego, o którym mowa w ust. 1, mając na uwadze zapewnienie
ochrony zdrowia ludzi i zwierząt, a także sprawny przepływ informacji o produktach
ubocznych pochodzenia zwierzęcego lub produktach pochodnych.
Art. 26e. 1. Powiatowy lekarz weterynarii zakazuje, w drodze decyzji,
posiadaczowi zwierząt gospodarskich przemieszczania tych zwierząt, w przypadku
powzięcia podejrzenia, że w żywieniu tych zwierząt były stosowane niedozwolone
produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego lub produkty pochodne.
2. W przypadku wydania decyzji, o której mowa w ust. 1, zwierzęta mogą być
przemieszczone wyłącznie do rzeźni w celu zabicia. Przed dokonaniem przemieszczenia
posiadacz zwierząt informuje powiatowego lekarza weterynarii, który wydał taką
decyzję, o lokalizacji rzeźni, do której zostaną przemieszczone te zwierzęta.
3. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, powiatowy lekarz weterynarii
niezwłocznie podejmuje czynności mające na celu potwierdzenie albo wykluczenie
podejrzenia, że w żywieniu zwierząt gospodarskich były stosowane niedozwolone
produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego lub produkty pochodne.
4. W przypadku wykluczenia podejrzenia, że w żywieniu zwierząt gospodarskich
były stosowane niedozwolone produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego lub produkty
pochodne, powiatowy lekarz weterynarii cofa, w drodze decyzji, zakaz, o którym mowa
w ust. 1.
5. W przypadku potwierdzenia podejrzenia, że w żywieniu zwierząt gospodarskich
były stosowane niedozwolone produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego lub produkty
pochodne, powiatowy lekarz weterynarii nakazuje, w drodze decyzji, zabicie takich
zwierząt w rzeźni.
– 12 –
6. Decyzjom, o których mowa w ust. 1 i 5, nadaje się rygor natychmiastowej
wykonalności.
Art. 26f. 1. Powiatowy lekarz weterynarii zakazuje, w drodze decyzji,
posiadaczowi produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego, produktów pochodnych
lub produktów zawierających produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego lub produkty
pochodne, lub wytworzonych z produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego lub
z produktów pochodnych przemieszczania, zbywania lub udostępniania takich
produktów, jeżeli posiadacz ten:
1)
nie dokonał rejestracji, o której mowa w art. 6 ust. 1a pkt 1, lub
2)
nie uzyskał zatwierdzenia albo warunkowego zatwierdzenia, o których mowa
w art. 6 ust. 1a pkt 2.
2. W przypadku wydania decyzji, o której mowa w ust. 1, przemieszczanie, zbycie
lub udostępnienie produktów wymienionych w ust. 1 może być dokonane wyłącznie po
uzyskaniu zgody powiatowego lekarza weterynarii, wydanej w drodze decyzji, na
warunkach określonych w tej zgodzie.
3. Powiatowy lekarz weterynarii cofa, w drodze decyzji, zakaz, o którym mowa
w ust. 1, w przypadku gdy posiadacz produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego,
produktów pochodnych lub produktów zawierających produkty uboczne pochodzenia
zwierzęcego lub produkty pochodne, lub produktów wytworzonych z produktów
ubocznych pochodzenia zwierzęcego lub produktów pochodnych dokona rejestracji,
o której mowa w art. 6 ust. 1a pkt 1, lub uzyska zatwierdzenie albo warunkowe
zatwierdzenie, o których mowa w art. 6 ust. 1a pkt 2.
4. Decyzji, o której mowa w ust. 1, nadaje się rygor natychmiastowej
wykonalności.
Art. 26g. Próbki, o których mowa w załączniku XI w rozdziale I w sekcji 2 w lit. d
rozporządzenia nr 142/2011, są pobierane i badane na koszt podmiotu prowadzącego
działalność nadzorowaną w zakresie produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego
lub produktów pochodnych.
Art. 26h. 1. Minister właściwy do spraw rolnictwa, w przypadku gdy przepisy
rozporządzenia nr 1069/2009 lub przepisy Unii Europejskiej wydane w trybie tego
rozporządzenia upoważniają państwo członkowskie Unii Europejskiej do wprowadzenia
odrębnych regulacji prawnych, może określić, w drodze rozporządzenia, wymagania
weterynaryjne dotyczące produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego lub
– 13 –
produktów pochodnych oraz tryb postępowania z tymi produktami, w tym wprowadzić
zakazy, nakazy i ograniczenia oraz wskazać przypadki, w których takich zakazów,
nakazów i ograniczeń nie stosuje się, mając na względzie realizację celów określonych
w przepisach Unii Europejskiej dotyczących bezpieczeństwa epizootycznego oraz
zapewnienie ochrony zdrowia ludzi i zwierząt.
2. Jeżeli wprowadzenie zakazów, nakazów i ograniczeń, o których mowa w ust. 1,
wymaga indywidualnego rozstrzygnięcia o prawach lub obowiązkach adresatów
przepisów wymienionych w ust. 1, powiatowy lekarz weterynarii dokonuje
rozstrzygnięcia w drodze decyzji.”;
19) w art. 36 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Za dalsze przetwarzanie uważa się przetwarzanie zwierząt akwakultury, przed
ich spożyciem przez ludzi, przy użyciu jakichkolwiek środków i metod naruszających
ich pierwotną budowę anatomiczną, obejmujących w szczególności wykrwawianie,
patroszenie, odgławianie, krojenie i filetowanie, w wyniku których powstają odpady lub
produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego, które mogą stwarzać ryzyko
rozprzestrzeniania się chorób tych zwierząt.”;
20) art. 43a otrzymuje brzmienie:
„Art. 43a. 1. Badania i inne czynności z żywym czynnikiem zakaźnym, jego
materiałem genetycznym, antygenami lub szczepionkami wytwarzanymi z takich
antygenów przeprowadzane lub wykonywane w celach badawczym, diagnostycznym
lub
wytwórczym
mogą być przeprowadzane lub wykonywane wyłącznie
w zatwierdzonych pomieszczeniach, obiektach lub laboratoriach, jeżeli przepisy Unii
Europejskiej dotyczące zwalczania chorób zakaźnych zwierząt przewidują obowiązek
zatwierdzenia takich pomieszczeń, obiektów lub laboratoriów.
2. Zatwierdzenia pomieszczenia, obiektu lub laboratorium dokonuje Główny
Lekarz Weterynarii, na wniosek podmiotu zamierzającego prowadzić badania i inne
czynności określone w ust. 1, jeżeli pomieszczenie, obiekt lub laboratorium, osoby
przeprowadzające takie badania i wykonujące takie czynności oraz metody
przeprowadzania takich badań lub wykonywania takich czynności spełniają wymagania
bezpieczeństwa biologicznego określone w przepisach w sprawie Inspekcji
Weterynaryjnej oraz w przepisach Unii Europejskiej, w tym wprowadzających
podręczniki badań diagnostycznych i szczepionek dla zwierząt Światowej Organizacji
– 14 –
Zdrowia Zwierząt (OIE) dotyczących prac z żywymi czynnikami zakaźnymi
w laboratoriach oraz pomieszczeniach ze zwierzętami laboratoryjnymi.
3. Wniosek, o którym mowa w ust. 2, zawiera:
1)
imię i nazwisko oraz miejsce zamieszkania i adres albo nazwę, siedzibę i adres
wnioskodawcy;
2)
określenie rodzaju i zakresu przeprowadzanych badań lub wykonywanych
czynności;
3)
określenie lokalizacji pomieszczenia, obiektu lub laboratorium, w których mają
być przeprowadzane badania lub wykonywane czynności.
4. Główny Lekarz Weterynarii w terminie 30 dni od dnia otrzymania wniosku,
o którym mowa w ust. 2, przeprowadza kontrolę w pomieszczeniu, obiekcie lub
laboratorium.
5. Główny Lekarz Weterynarii po przeprowadzeniu kontroli, o której mowa
w ust. 4, w drodze decyzji:
1)
zatwierdza pomieszczenie, obiekt lub laboratorium po stwierdzeniu spełnienia
wymagań niezbędnych do zatwierdzenia określonych w ust. 2;
2)
odmawia zatwierdzenia pomieszczenia, obiektu lub laboratorium po stwierdzeniu,
że nie są spełnione wymagania niezbędne do zatwierdzenia określone w ust. 2.
6. Główny Lekarz Weterynarii ogłasza, na stronie internetowej administrowanej
przez Główny Inspektorat Weterynarii, wykaz podręczników badań diagnostycznych
i szczepionek dla zwierząt Światowej Organizacji Zdrowia Zwierząt (OIE) dotyczących
prac z żywymi czynnikami zakaźnymi w laboratoriach oraz pomieszczeniach ze
zwierzętami laboratoryjnymi.”;
21) po art. 43a dodaje się art. 43b i art. 43c w brzmieniu:
„Art. 43b. 1. W przypadku stwierdzenia naruszenia wymagań określonych
w art. 43a ust. 2, Główny Lekarz Weterynarii wydaje decyzję nakazującą usunięcie
stwierdzonych naruszeń w określonym terminie.
2. W przypadku niezastosowania się do nakazu zawartego w decyzji, o której
mowa w ust. 1, Główny Lekarz Weterynarii cofa, w drodze decyzji, zatwierdzenie
pomieszczenia, obiektu lub laboratorium.
3. Decyzjom, o których mowa w ust. 1 i 2, nadaje się rygor natychmiastowej
wykonalności.