Rządowy projekt ustawy o cudzoziemcach

– 35 –
2)
wskazania we wzorze formularza wniosku o wpisanie zaproszenia do ewidencji
zaproszeń danych w zakresie niezbędnym do wpisania zaproszenia do ewidencji
zaproszeń;
3)
określenia takiej wysokości środków finansowych, które powinien posiadać
zapraszający, aby zapewnić pokrycie niezbędnych kosztów związanych z pobytem
cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym kosztów zakwaterowania
i wyżywienia, pokrycie kosztów podróży powrotnej do państwa pochodzenia lub
zamieszkania albo kosztów tranzytu do państwa trzeciego, które udzieli pozwolenia na
wjazd i weźmie pod uwagę możliwość zróżnicowania tej wysokości w zależności od
miejsca zakwaterowania cudzoziemca, długości jego pobytu na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, więzi rodzinnych łączących zapraszającego z zapraszanym
oraz możliwości majątkowych zapraszającego.
DZIAŁ IV
WIZY
Rozdział 1
Wydawanie wiz
Art. 58. Cudzoziemcowi można wydać wizę, o której mowa w art. 2 pkt 2–5
Wspólnotowego Kodeksu Wizowego, zwaną dalej „wizą Schengen”, lub wizę, o której mowa
w art. 18 Konwencji Wykonawczej Schengen, wydaną przez organ polski, zwaną dalej „wizą
krajową”.
Art. 59. 1. Wiza krajowa uprawnia do wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
i ciągłego pobytu na nim lub do kilku pobytów na tym terytorium następujących po sobie,
trwających łącznie dłużej niż 90 dni w okresie ważności wizy.
2. Okres pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie wizy krajowej
ustala się w granicach określonych w ust. 1 odpowiednio do celu pobytu wskazanego przez
cudzoziemca.
3. Okres ważności wizy krajowej rozpoczyna się nie później niż 3 miesiące od dnia jej
wydania i nie przekracza jednego roku.
Art. 60. 1. Wizę Schengen lub wizę krajową wydaje się w celu:
1)
turystycznym;
2)
odwiedzin u rodziny lub przyjaciół;
– 36 –
3)
udziału w imprezach sportowych;
4)
prowadzenia działalności gospodarczej;
5)
wykonywania pracy przez cudzoziemca, w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 40 ustawy z dnia
20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, w okresie
nieprzekraczającym 6 miesięcy w ciągu kolejnych 12 miesięcy, na podstawie
oświadczenia o zamiarze powierzenia wykonywania pracy, zarejestrowanego
w powiatowym urzędzie pracy;
6)
wykonywania pracy na podstawie dokumentu innego niż określony w pkt 5;
7)
prowadzenia działalności kulturalnej lub udziału w konferencjach;
8)
wykonywania zadań służbowych przez przedstawicieli organu państwa obcego lub
organizacji międzynarodowej;
9)
odbycia studiów pierwszego stopnia, studiów drugiego stopnia lub jednolitych studiów
magisterskich albo studiów trzeciego stopnia;
10) szkolenia zawodowego;
11) kształcenia się lub szkolenia w innej formie niż określona w pkt 9 lub 10;
12) dydaktycznym;
13) prowadzenia badań naukowych lub prac rozwojowych;
14) tranzytu;
15) tranzytu lotniczego;
16) leczenia;
17) dołączenia do obywatela innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, państwa
członkowskiego Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu (EFTA) − strony
umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub Konfederacji Szwajcarskiej lub
przebywania z nim;
18) udziału w programie wymiany kulturalnej lub edukacyjnej, programie pomocy
humanitarnej lub programie pracy wakacyjnej;
19) przybycia na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jako członek najbliższej rodziny
repatrianta;
20) korzystania z uprawnień wynikających z posiadania Karty Polaka;
21) repatriacji;
22) korzystania z ochrony czasowej;
23) przyjazdu ze względów humanitarnych, z uwagi na interes państwa lub zobowiązania
międzynarodowe;
– 37 –
24) realizacji zezwolenia na pobyt czasowy w celu łączenia rodzin;
25) innym niż określone w pkt 1–24.
2. Wiza, o której mowa w ust. 1:
1)
pkt 8 – może być wydana w szczególności jako wiza dyplomatyczna lub służbowa;
2)
pkt 14 lub 15 – może być wydana tylko jako wiza Schengen;
3)
pkt 19–22 – może być wydana tylko jako wiza krajowa.
Art. 61. Członkom misji dyplomatycznych i urzędów konsularnych państw obcych oraz
innym osobom zrównanym z nimi na podstawie ustaw, umów lub powszechnie ustalonych
zwyczajów międzynarodowych minister właściwy do spraw zagranicznych wydaje
dokumenty potwierdzające pełnienie funkcji, a członkom ich rodzin pozostającym z nimi we
wspólnocie domowej dokumenty określające ich status.
Art. 62. Dokumenty, o których mowa w art. 61, uprawniają do wjazdu na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej i pobytu na tym terytorium.
Art. 63. Minister właściwy do spraw zagranicznych w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia:
1)
dokumenty potwierdzające pełnienie funkcji członków misji dyplomatycznych
i urzędów konsularnych państw obcych oraz innych osób zrównanych z nimi pod
względem przywilejów i immunitetów na podstawie ustaw, umów lub powszechnie
ustalonych zwyczajów międzynarodowych, a także dokumenty potwierdzające status
członków ich rodzin, uprawniające do wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
i pobytu na tym terytorium,
2)
wzory dokumentów, o których mowa w pkt 1,
3)
oznaczenie wiz Schengen lub wiz krajowych wydawanych osobom, o których mowa w
pkt 1
– uwzględniając obowiązujące w tym zakresie umowy lub powszechnie ustalone zwyczaje
międzynarodowe.
Art. 64. 1. Wiza, o której mowa w art. 60 ust. 1 pkt 5 lub 6, może być wydana
cudzoziemcowi, który przedstawi zezwolenie na pracę, w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 43a
ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej albo pisemne oświadczenie pracodawcy o zamiarze
powierzenia cudzoziemcowi wykonywania pracy, jeżeli zezwolenie na pracę nie jest
wymagane.
– 38 –
2. Wizę, o której mowa w art. 60 ust. 1 pkt 5 lub 6, wydaje się na okres pobytu, który
odpowiada okresowi wskazanemu w zezwoleniu lub oświadczeniu. Okres ten nie może być
dłuższy niż przewidziany dla danego typu wizy.
3. W przypadku wizy, o której mowa w art. 60 ust. 1 pkt 5, okres pobytu, na który
wydaje się wizę, nie może być dłuższy niż 6 miesięcy w okresie 12 miesięcy liczonym od
dnia pierwszego wjazdu cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Art. 65. 1. Wydania wizy krajowej odmawia się cudzoziemcowi, gdy zachodzi co
najmniej jedna z poniższych przesłanek:
1)
obowiązuje wpis jego danych do wykazu cudzoziemców, których pobyt na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej jest niepożądany, lub
2)
jego dane znajdują się w Systemie Informacyjnym Schengen do celów odmowy wjazdu,
lub
3)
nie posiada on wystarczających środków finansowych na czas trwania planowanego
pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz na podróż powrotną do państwa
pochodzenia lub zamieszkania albo na tranzyt do państwa trzeciego, które udzieli
pozwolenia na wjazd, lub możliwości uzyskania takich środków zgodnie z prawem, lub
4)
nie posiada on ubezpieczenia zdrowotnego lub medycznego, o którym mowa w art. 25
ust. 1 pkt 2 lit. a, lub ubezpieczenia medycznego, o którym mowa w art. 25 ust. 2, lub
5)
wymagają tego względy obronności, bezpieczeństwa państwa, ochrony bezpieczeństwa
i porządku publicznego lub interes Rzeczypospolitej Polskiej, lub
6)
dokument podróży cudzoziemca nie spełnia kryteriów określonych w art. 77 ust. 5,
z wyłączeniem przypadku, gdy kryterium, o którym mowa w art. 77 ust. 5 pkt 1, zostało
pominięte ze względu na słuszny interes cudzoziemca, lub
7)
w postępowaniu w sprawie wydania wizy krajowej:
a)
złożył on wniosek zawierający nieprawdziwe dane osobowe lub fałszywe
informacje, lub dołączył do niego dokumenty zawierające takie dane lub
informacje, lub
b)
zeznał on nieprawdę lub zataił prawdę albo podrobił lub przerobił dokument w celu
użycia go jako autentycznego lub takiego dokumentu używał jako autentycznego,
lub
8)
nie uzasadnił celu lub warunków planowanego pobytu, lub
9)
zachodzą uzasadnione wątpliwości co do jego zamiaru opuszczenia terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej przed upływem terminu ważności wizy.
– 39 –
2. Jeżeli dane cudzoziemca znajdują się w Systemie Informacyjnym Schengen do celów
odmowy wjazdu, wizę krajową można wydać tylko w razie istnienia poważnych przyczyn
uzasadniających jej wydanie, zwłaszcza ze względów humanitarnych lub z powodu
zobowiązań międzynarodowych, z uwzględnieniem interesu państwa, które dokonało wpisu
do Systemu Informacyjnego Schengen.
Art. 66. 1. Wizę krajową wydaje albo odmawia jej wydania konsul.
2. Wizę Schengen wydaje na granicy lub odmawia jej wydania komendant placówki
Straży Granicznej.
3. Wizę krajową wydaje się na wniosek cudzoziemca, składany przez niego na
formularzu.
4. Wizę krajową wydaje członkowi misji dyplomatycznej lub urzędu konsularnego
państwa obcego lub innej osobie zrównanej z nimi pod względem przywilejów i immunitetów
na podstawie ustaw, umów lub powszechnie ustalonych zwyczajów międzynarodowych,
a także członkom ich rodzin, lub odmawia im jej wydania:
1)
minister właściwy do spraw zagranicznych albo
2)
konsul.
5. Minister właściwy do spraw zagranicznych wydaje wizę krajową, o której mowa
w ust. 4, na podstawie noty ministerstwa spraw zagranicznych państwa obcego lub jego misji
dyplomatycznej, a konsul – dodatkowo na podstawie wniosku o wydanie wizy.
6. Wizę krajową, o której mowa w art. 60 ust. 1 pkt 5 lub 6, wydaje lub odmawia jej
wydania konsul właściwy ze względu na państwo stałego zamieszkania cudzoziemca,
a w przypadku cudzoziemca przebywającego legalnie na terytorium innego państwa
członkowskiego Unii Europejskiej, państwa członkowskiego Europejskiego Stowarzyszenia
Wolnego Handlu (EFTA) − strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub
Konfederacji Szwajcarskiej – konsul, którego siedziba znajduje się w danym państwie, o ile
cudzoziemiec uzasadnił złożenie wniosku poza państwem stałego zamieszkania.
Art. 67. 1. Jeżeli wydanie wizy Schengen wymaga zasięgnięcia opinii centralnego
organu innego państwa obszaru Schengen zgodnie z art. 22 ust. 1 Wspólnotowego Kodeksu
Wizowego, konsul rozpatrujący wniosek o wydanie wizy Schengen występuje za
pośrednictwem Szefa Urzędu o wyrażenie opinii do właściwego organu tego państwa.
2. Szef Urzędu, w terminie 10 dni od dnia otrzymania wniosku w tej sprawie, informuje
konsula, czy centralny organ innego państwa obszaru Schengen sprzeciwił się wydaniu wizy