Rządowy projekt ustawy o cudzoziemcach

– 240 –
„1. Wnioskodawcę lub osobę, w której imieniu wnioskodawca występuje,
w przypadkach, o których mowa w art. 87, lub w przypadku gdy cudzoziemiec nie
wywiązuje się z obowiązków określonych w postanowieniu o zastosowaniu wobec
niego środków, o których mowa w art. 88a ust. 1, umieszcza się w strzeżonym ośrodku
lub w areszcie dla cudzoziemców.
2. Areszt dla cudzoziemców stosuje się w przypadkach, gdy istnieje ryzyko, że
cudzoziemiec nie podporządkuje się zasadom pobytu obowiązującym w strzeżonym
ośrodku.
3. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do:
1)
małoletniego bez opieki;
2)
cudzoziemca, którego stan psychofizyczny może uzasadniać domniemanie, że był
poddany przemocy albo że jest niepełnosprawny, z wyłączeniem przypadku, gdy
zachowanie cudzoziemca zagraża bezpieczeństwu, zdrowiu lub życiu innych
cudzoziemców przebywających w ośrodku lub pracownikom ośrodka oraz jeżeli
mogłoby to spowodować niebezpieczeństwo dla jego życia lub zdrowia.”;
20) po art. 88 dodaje się art. 88a i art. 88b w brzmieniu:
„Art. 88a. 1. Wnioskodawcy lub osoby, w której imieniu wnioskodawca występuje,
w przypadkach, o których mowa w art. 87 ust. 1 pkt 1 i 2 oraz ust. 2 pkt 1, można nie
umieszczać w strzeżonym ośrodku i wówczas zobowiązać ich do:
1)
zgłaszania się w określonych odstępach czasu do organu wskazanego
w postanowieniu, o którym mowa w ust. 2,
2)
wpłaty zabezpieczenia pieniężnego w wysokości określonej w postanowieniu,
o którym mowa w ust. 2, nie niższej niż dwukrotność minimalnego wynagrodzenia
przewidzianego w przepisach o minimalnym wynagrodzeniu za pracę,
3)
zamieszkiwania w miejscu wyznaczonym w postanowieniu, o którym mowa w ust.
2,
− do czasu, gdy decyzja w sprawie nadania statusu uchodźcy stanie się ostateczna.
2. Postanowienie o zastosowaniu środków, o których mowa w ust. 1, wydaje organ
Straży Granicznej, który zatrzymał wnioskodawcę lub osobę, w której imieniu
wnioskodawca występuje.
3. W postanowieniu, o którym mowa w ust. 2, można orzec o zastosowaniu
jednego lub więcej niż jednego spośród środków, o których mowa w ust. 1.
– 241 –
Art. 88b. 1. Sąd wydaje postanowienie o umieszczeniu wnioskodawcy lub osoby,
w której imieniu wnioskodawca występuje, w strzeżonym ośrodku lub o zastosowaniu
wobec nich aresztu dla cudzoziemców, na wniosek organu Straży Granicznej, który
zatrzymał wnioskodawcę lub osobę, w której imieniu wnioskodawca występuje. Sąd
wydaje postanowienie po wysłuchaniu wnioskodawcy lub osoby, w której imieniu
wnioskodawca występuje.
2. Sąd, rozpatrując wniosek o umieszczenie wnioskodawcy lub osoby, w której
imieniu wnioskodawca występuje, w strzeżonym ośrodku, ocenia możliwość
zastosowania środków, o których mowa w art. 88a ust. 1.
3. Sąd wydaje postanowienie o zastosowaniu środków, o których mowa w art. 88a
ust. 1, na które nie przysługuje zażalenie.”;
21) art. 89 otrzymuje brzmienie:
„Art. 89. 1. Sąd wydaje postanowienie o umieszczeniu wnioskodawcy lub osoby,
w której imieniu wnioskodawca występuje, w strzeżonym ośrodku lub areszcie dla
cudzoziemców na okres od 30 do 60 dni.
2. Jeżeli cudzoziemiec przebywający w strzeżonym ośrodku lub areszcie dla
cudzoziemców wskutek wykonania postanowienia sądu, wydanego na podstawie ustawy
z dnia ... o cudzoziemcach, złożył wniosek o nadanie statusu uchodźcy, sąd wydaje
postanowienie w sprawie przedłużenia okresu pobytu cudzoziemca w strzeżonym
ośrodku lub areszcie dla cudzoziemców, oceniając, czy okoliczności, które były
podstawą umieszczenia cudzoziemca w ośrodku lub areszcie, trwają nadal.
3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, okres pobytu cudzoziemca
w strzeżonym ośrodku lub areszcie dla cudzoziemców przedłuża się o 90 dni,
począwszy od dnia złożenia przez cudzoziemca wniosku o nadanie statusu uchodźcy.
4. Jeżeli decyzja kończąca postępowanie w sprawie o nadanie statusu uchodźcy
i udzielenie ochrony uzupełniającej, na podstawie której nie nadano statusu uchodźcy
i nie udzielono ochrony uzupełniającej, została doręczona wnioskodawcy przed
upływem okresów, o których mowa w ust. 1–3, okres pobytu w strzeżonym ośrodku lub
areszcie dla cudzoziemców może być przedłużony na czas określony niezbędny do
wydania decyzji ostatecznej w tej sprawie lub do przymusowego wykonania decyzji
o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu.
5. Okres pobytu w strzeżonym ośrodku i areszcie dla cudzoziemców, o którym
mowa w ust. 1–4, nie może przekroczyć 6 miesięcy.
– 242 –
6. Postanowienie w sprawie przedłużenia okresu pobytu w strzeżonym ośrodku
lub areszcie dla cudzoziemców wydaje, na wniosek organu Straży Granicznej, sąd
rejonowy, właściwy dla siedziby tego organu.”;
22) w art. 89b ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie:
„1. Poza przypadkami, o których mowa w art. 407 ust. 5 ustawy z dnia ...
o cudzoziemcach, cudzoziemca umieszczonego w strzeżonym ośrodku lub areszcie dla
cudzoziemców zwalnia się na podstawie decyzji Szefa Urzędu.
2. Szef Urzędu może wydać decyzję o zwolnieniu ze strzeżonego ośrodka lub
z aresztu dla cudzoziemców, z urzędu lub na wniosek wnioskodawcy, jeżeli z zebranego
w sprawie materiału dowodowego wynika, że wnioskodawca i osoba, w której imieniu
wnioskodawca występuje, z dużym prawdopodobieństwem spełniają warunki nadania
statusu uchodźcy, określone w art. 13, lub udzielenia ochrony uzupełniającej, określone
w art. 15, i ich pobyt na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nie stanowi zagrożenia dla
obronności lub bezpieczeństwa państwa lub ochrony bezpieczeństwa i porządku
publicznego oraz nie istnieją okoliczności, o których mowa w art. 19 ust. 1 pkt 3 lub
ust. 2 lub art. 20 ust. 1 pkt 2, ust. 2 lub ust. 3.”;
23) art. 89c otrzymuje brzmienie:
„Art. 89c. Wnioskodawcy lub osobie, w której imieniu wnioskodawca występuje,
zwolnionym ze strzeżonego ośrodka lub z aresztu dla cudzoziemców na podstawie
decyzji, o której mowa w art. 89b ust. 1 i 2, albo nieumieszczonym w strzeżonym
ośrodku lub areszcie dla cudzoziemców z przyczyn określonych w art. 400 ustawy
z dnia ... o cudzoziemcach, Szef Urzędu może, w drodze decyzji, nakazać przebywanie
w określonym miejscu pobytu lub określonej miejscowości, których bez jego
zezwolenia nie mogą opuszczać, do dnia, w którym decyzja w postępowaniu w sprawie
nadania statusu uchodźcy stanie się ostateczna oraz zobowiązać do zgłaszania się
w określonych odstępach czasu do organu wskazanego w decyzji.”;
24) art. 89h otrzymuje brzmienie:
„Art. 89h. 1. W przypadku gdy istnieją okoliczności, o których mowa w art. 32 ust.
1 lub art. 33 ust. 2 Konwencji Genewskiej, decyzję o zobowiązaniu cudzoziemca do
powrotu, cudzoziemcowi który posiada status uchodźcy, wydaje Szef Urzędu, z urzędu
lub na wniosek Szefa Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Szefa Służby
Kontrwywiadu Wojskowego, Szefa Służby Wywiadu Wojskowego, Szefa Agencji
Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Szefa Agencji Wywiadu, Komendanta Głównego
– 243 –
Straży Granicznej, Komendanta Głównego Policji, komendanta oddziału Straży
Granicznej, komendanta placówki Straży Granicznej lub komendanta wojewódzkiego
Policji.
2. W decyzji o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu, o której mowa w ust. 1, nie
określa się terminu dobrowolnego powrotu i nie nadaje się jej rygoru natychmiastowej
wykonalności.”;
25) w art. 89i:
a)
po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu:
„2a. Po upływie terminu ważności karty pobytu wydanej w związku
z uzyskaniem statusu uchodźcy lub ochrony uzupełniającej wydaje się kolejną kartę
pobytu, ważną odpowiednio przez okres, o którym mowa w ust. 1 lub 2.”,
b)
ust. 4 otrzymuje brzmienie:
„4. Dokument podróży przewidziany w Konwencji Genewskiej oraz kartę
pobytu wydaje się po pobraniu danych biometrycznych cudzoziemca.”;
26) w art. 89j uchyla się ust. 2;
27) w art. 89k uchyla się ust. 4;
28) art. 89l otrzymuje brzmienie:
„Art. 89l. 1. Cudzoziemiec, który zostaje pozbawiony statusu uchodźcy, jest
obowiązany niezwłocznie zwrócić Szefowi Urzędu kartę pobytu i dokument podróży
przewidziany w Konwencji Genewskiej, nie później jednak niż w terminie 14 dni od
dnia, w którym decyzja w tej sprawie stała się ostateczna.
2. Cudzoziemiec zobowiązany do powrotu jest obowiązany zwrócić kartę pobytu
komendantowi placówki Straży Granicznej przy przekraczaniu granicy.
3. Cudzoziemiec, który zostaje pozbawiony ochrony uzupełniającej, jest
obowiązany zwrócić Szefowi Urzędu kartę pobytu niezwłocznie, nie później jednak niż
w terminie 14 dni od dnia, w którym decyzja w tej sprawie stała się ostateczna.”;
29) w art. 90 uchyla się ust. 2;
30) w art. 91 uchyla się ust. 2 i 3;
31) w art. 93 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Do postępowania w sprawie udzielenia azylu stosuje się odpowiednio przepisy
art. 23 ust. 1, art. 24, art. 25, art. 35, art. 37 ust. 1 pkt 1, 2, 4 i 5 oraz art. 45 ust. 1.”;
32) w art. 94 uchyla się ust. 3;
33) uchyla się art. 95;
– 244 –
34) art. 96 otrzymuje brzmienie:
„Art. 96. Cudzoziemcowi, któremu udzielono azylu, można wydać decyzję
o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu tylko po uprzednim pozbawieniu go azylu.”;
35) w dziale III uchyla się rozdział 2;
36) w art. 119 w ust. 1:
a)
uchyla się pkt 2,
b)
uchyla się pkt 4,
c)
w pkt 6 uchyla się lit. c;
37) w art. 120:
a)
pkt 2 otrzymuje brzmienie:
„2) w pkt 3, 5 i 7, prowadzi Szef Urzędu;”,
b)
uchyla się pkt 3;
38) w art. 121 w ust. 1 uchyla się pkt 2 i 4;
39) po art. 121a dodaje się art. 121b w brzmieniu:
„Art. 121b. 1. Odciski linii papilarnych cudzoziemca, pobrane w celu wydania
dokumentu podróży przewidzianego w Konwencji Genewskiej lub karty pobytu,
przechowuje się w rejestrze, o którym mowa w art. 119 ust. 1 pkt 1, do dnia, w którym
Szef Urzędu wpisze do rejestru potwierdzenie odbioru dokumentu lub karty pobytu.
2. W przypadku wydania cudzoziemcowi decyzji w sprawie odmowy:
1) nadania mu statusu uchodźcy,
2)
udzielenia mu ochrony uzupełniającej,
3)
wydania mu dokumentu podróży przewidzianego w Konwencji Genewskiej lub
karty pobytu,
4)
wymiany dokumentów, o których mowa w pkt 3
– dane w postaci odcisków linii papilarnych przechowuje się w rejestrze, o którym
mowa w art. 119 ust. 1 pkt 1, do dnia, w którym zostaną w nim umieszczone informacje
o prawomocnej decyzji w tej sprawie.”;
40) w art. 123 ust. 5 otrzymuje brzmienie:
„5. Dane przetwarzane w rejestrach, o których mowa w art. 119 ust. 1 pkt 1 i 5,
udostępnia się ministrowi właściwemu do spraw gospodarki w zakresie niezbędnym do
prowadzenia Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej.”;
41) w art. 126 w ust. 1 uchyla się pkt 5 i 6;