Rządowy projekt ustawy o cudzoziemcach

– 175 –
b)
nie potwierdził gotowości zwrotu kosztów wykonania decyzji o zobowiązaniu
cudzoziemca do powrotu.
Art. 388. Decyzję o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu wydaną przez organ
wydającego państwa członkowskiego cudzoziemcowi lub członkom rodziny cudzoziemca,
którzy posiadają uprawnienie do wykonywania pracy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
na zasadach określonych w decyzji nr 1/80 Rady Stowarzyszenia Republiki Tureckiej i EWG
z dnia 19 września 1980 r. w sprawie rozwoju Stowarzyszenia, która to Rada została
powołana na podstawie Układu ustanawiającego stowarzyszenie między Europejską
Wspólnotą Gospodarczą a Turcją, podpisanego w Ankarze dnia 12 września 1963 r., można
wykonać tylko wtedy, gdy zachodzą wszystkie przesłanki do wydalenia cudzoziemca
z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej określone w przepisach rozdziału 5 ustawy z dnia
14 lipca 2006 r. o wjeździe na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pobycie oraz wyjeździe
z tego terytorium obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej i członków ich rodzin.
Art. 389. Decyzja o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu wydana przez organ
wydającego państwa członkowskiego podlega przymusowemu wykonaniu przez
doprowadzenie cudzoziemca do granicy albo do portu lotniczego albo morskiego państwa, do
którego zostaje doprowadzony.
Art. 390. 1. Cudzoziemca doprowadza:
1)
do granicy – komendant oddziału Straży Granicznej lub komendant placówki Straży
Granicznej właściwy ze względu na miejsce pobytu cudzoziemca;
2)
od granicy do portu lotniczego albo morskiego państwa, do którego zostaje
doprowadzony – Komendant Główny Straży Granicznej lub komendant oddziału Straży
Granicznej właściwy ze względu na miejsce, w którym cudzoziemiec będzie przekraczał
granicę.
2. Komendant Główny Straży Granicznej informuje właściwy organ wydającego
państwa członkowskiego o opuszczeniu terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez
cudzoziemca, o którym mowa w ust. 1.
Art. 391. Komendant placówki Straży Granicznej informuje niezwłocznie organ
wydającego państwa członkowskiego o opuszczeniu przez cudzoziemca terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej.
Art. 392. 1. Koszty wykonania decyzji o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu
wydanej przez organ wydającego państwa członkowskiego ponosi cudzoziemiec.
– 176 –
2. Jeżeli cudzoziemiec nie uiści należności z tytułu kosztów, o których mowa w ust. 1,
Komendant Główny Straży Granicznej występuje z wnioskiem o zwrot tych kosztów do
organu wydającego państwa członkowskiego.
3. Do czasu uiszczenia przez cudzoziemca należności z tytułu kosztów, o których mowa
w ust. 1, lub ich zwrotu przez wydające państwo członkowskie koszty te finansowane są
z budżetu państwa z części, której dysponentem jest minister właściwy do spraw
wewnętrznych, ze środków będących w dyspozycji Komendanta Głównego Straży
Granicznej.
4. Koszty wykonania decyzji o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu wydanej przez
komendanta oddziału Straży Granicznej lub komendanta placówki Straży Granicznej
poniesione przez organy innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej są finansowane
z budżetu państwa z części, której dysponentem jest minister właściwy do spraw
wewnętrznych, ze środków będących w dyspozycji Komendanta Głównego Straży
Granicznej.
Art. 393. Do wniosku o zwrot kosztów, o których mowa w art. 392 ust. 1, oraz do ich
zwrotu w przypadku ich poniesienia przez organy innego państwa członkowskiego Unii
Europejskiej stosuje się przepisy decyzji Rady z dnia 23 lutego 2004 r. określającej kryteria
oraz uzgodnienia praktyczne dotyczące rekompensaty dysproporcji finansowych
wynikających ze stosowania dyrektywy Rady 2001/40/WE z dnia 28 maja 2001 r. w sprawie
wzajemnego uznawania decyzji o wydalaniu obywateli państw trzecich (Dz. Urz. WE L 60
z 27.02.2004, str. 55; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 19, t. 4, str. 107).
Art. 394. 1. Komendant Główny Straży Granicznej pełni funkcję krajowego punktu
kontaktowego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, w rozumieniu art. 3 ust. 4 decyzji
Rady z dnia 23 lutego 2004 r. określającej kryteria oraz uzgodnienia praktyczne dotyczące
rekompensaty dysproporcji finansowych wynikających ze stosowania dyrektywy Rady
2001/40/WE w sprawie wzajemnego uznawania decyzji o wydalaniu obywateli państw
trzecich.
2. Komendant Główny Straży Granicznej, pełniąc funkcję, o której mowa w ust. 1,
w szczególności:
1)
uzgadnia wysokość kosztów wykonania decyzji o zobowiązaniu cudzoziemca do
powrotu wydanej przez komendanta oddziału Straży Granicznej lub komendanta
– 177 –
placówki Straży Granicznej poniesionych przez organy innego państwa członkowskiego
Unii Europejskiej oraz sposób ich zwrotu;
2)
przekazuje dokumenty właściwym organom państwa członkowskiego Unii Europejskiej,
które mają wykonać decyzję o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu wydaną przez
komendanta oddziału Straży Granicznej lub komendanta placówki Straży Granicznej,
potwierdzające, że decyzja ta jest w dalszym ciągu wykonalna;
3)
przekazuje właściwym organom państwa członkowskiego Unii Europejskiej, które mają
wykonać decyzję o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu wydaną przez inne państwo
członkowskie, informację, czy zachodzą przesłanki do cofnięcia zezwolenia na pobyt
czasowy, zezwolenia na pobyt stały lub zezwolenia na pobyt rezydenta
długoterminowego UE cudzoziemcowi, którego ta decyzja będzie dotyczyć.
DZIAŁ IX
ZATRZYMANIE CUDZOZIEMCA ORAZ STRZEŻONE OŚRODKI I ARESZTY
DLA CUDZOZIEMCÓW
Rozdział 1
Postępowanie w sprawie zatrzymania cudzoziemca, umieszczenie go w strzeżonym
ośrodku lub zastosowanie wobec niego aresztu dla cudzoziemców
Art. 395. 1. Cudzoziemiec, wobec którego zachodzą okoliczności uzasadniające
wydanie mu decyzji o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu albo który uchyla się od
wykonania obowiązków określonych w tej decyzji, może być zatrzymany na okres nie
dłuższy niż 48 godzin.
2. Zatrzymania cudzoziemca dokonuje Straż Graniczna lub Policja.
3. Podmiot, o którym mowa w ust. 2, niezwłocznie pobiera odciski linii papilarnych od
cudzoziemca i przekazuje Komendantowi Głównemu Policji dane, o których mowa w art. 426
ust. 7.
4. Po zatrzymaniu cudzoziemca:
1)
Policja – niezwłocznie przekazuje cudzoziemca do dyspozycji właściwego ze względu
na miejsce zatrzymania cudzoziemca organu Straży Granicznej, składając jednocześnie
wniosek o wydanie decyzji o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu;
2)
Straż Graniczna w zależności od okoliczności:
a)
wydaje postanowienie w sprawie zastosowania wobec cudzoziemca środków,
o których mowa w art. 399 ust. 3, lub
– 178 –
b)
występuje do sądu z wnioskiem o umieszczenie cudzoziemca w strzeżonym
ośrodku lub o zastosowanie wobec niego aresztu dla cudzoziemców, lub
c)
występuje do wojewody z wnioskiem o wydanie decyzji o cofnięciu
cudzoziemcowi zezwolenia na pobyt stały lub zezwolenia na pobyt rezydenta
długoterminowego UE.
5. Zatrzymanego cudzoziemca zwalnia się:
1)
jeżeli w ciągu 48 godzin od chwili zatrzymania nie został przekazany do dyspozycji
sądu i jednocześnie nie został złożony wniosek o umieszczenie go w strzeżonym
ośrodku albo o zastosowanie wobec niego aresztu dla cudzoziemców lub
2)
jeżeli w ciągu 24 godzin od chwili przekazania do dyspozycji sądu nie doręczono mu
postanowienia o umieszczeniu w strzeżonym ośrodku albo o zastosowaniu wobec niego
aresztu dla cudzoziemców, lub
3)
na polecenie sądu, lub
4)
jeżeli ustanie przyczyna zatrzymania.
6. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, wzór
karty daktyloskopijnej, na której pobiera się od cudzoziemca odciski linii papilarnych na
podstawie ust. 3 i art. 35 ust. 2 oraz art. 326 pkt 1, uwzględniając przyczynę pobrania
odcisków linii papilarnych oraz konieczność zapewnienia sprawnego ich pobrania,
z poszanowaniem prywatności cudzoziemca.
Art. 396. 1. W zakresie nieuregulowanym w ustawie do zatrzymania cudzoziemca
stosuje się przepisy ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks postępowania karnego (Dz. U.
Nr 98, poz. 855, późn. zm.).

29) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1999 r. Nr 83, poz. 931, z 2000 r. Nr 50, poz. 580,
Nr 62, poz. 717, Nr 73, poz. 852 i Nr 93, poz. 1027, z 2001 r. Nr 98, poz. 1071 i Nr 106, poz. 1149, z 2002 r.
Nr 74, poz. 676, z 2003 r. Nr 17, poz. 155, Nr 111, poz. 1061 i Nr 130, poz. 1188, z 2004 r. Nr 51, poz. 514,
Nr 69, poz. 626, Nr 93, poz. 889, Nr 240, poz. 2405 i Nr 264, poz. 2641, z 2005 r. Nr 10, poz. 70, Nr 48,
poz. 461, Nr 77, poz. 680, Nr 96, poz. 821, Nr 141, poz. 1181, Nr 143, poz. 1203, Nr 163, poz. 1363, Nr 169,
poz. 1416 i Nr 178, poz. 1479, z 2006 r. Nr 15, poz. 118, Nr 66, poz. 467, Nr 95, poz. 659, Nr 104, poz. 708
i 711, Nr 141, poz. 1009 i 1013, Nr 167, poz. 1192 i Nr 226, poz. 1647 i 1648, z 2007 r. Nr 20, poz. 116,
Nr 64, poz. 432, Nr 80, poz. 539, Nr 89, poz. 589, Nr 99, poz. 664, Nr 112, poz. 766, Nr 123, poz. 849
i Nr 128, poz. 903, z 2008 r. Nr 27, poz. 162, Nr 100, poz. 648, Nr 107, poz. 686, Nr 123, poz. 802, Nr 182,
poz. 1133, Nr 208, poz. 1308, Nr 214, poz. 1344, Nr 225, poz. 1485, Nr 234, poz. 1571 i Nr 237, poz. 1651,
z 2009 r. Nr 8, poz. 39, Nr 20, poz. 104, Nr 28, poz. 171, Nr 68, poz. 585, Nr 85, poz. 716, Nr 127,
poz. 1051, Nr 144, poz. 1178, Nr 168, poz. 1323, Nr 178, poz. 1375, Nr 190, poz. 1474 i Nr 206, poz. 1589,
z 2010 r. Nr 7, poz. 46, Nr 98, poz. 626, Nr 106, poz. 669, Nr 122, poz. 826, Nr 125, poz. 842, Nr 182,
poz. 1228 i Nr 197, poz. 1307, z 2011 r. Nr 48, poz. 245 i 246, Nr 53, poz. 273, Nr 112, poz. 654, Nr 117,
poz. 678, Nr 142, poz. 829, Nr 191, poz. 1135, Nr 217, poz. 1280, Nr 240, poz. 1430 i Nr 279, poz. 1645,
z 2012 r. poz. 886, 1091, 1101, 1327, 1426, 1447 i 1529 oraz z 2013 r. poz. 480.
– 179 –
2. Przepisu art. 248 § 3 Kodeksu postępowania karnego nie stosuje się do zatrzymania
cudzoziemca, jeżeli uchyla się on od wykonania obowiązków określonych w decyzji
o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu oraz gdy zaszła jedna z przesłanek do
przymusowego wykonania tej decyzji, o których mowa w art. 331 ust. 1 lub 2.
Art. 397. 1. W przypadku zaistnienia przeszkody uniemożliwiającej doprowadzenie
cudzoziemca do aresztu dla cudzoziemców lub uniemożliwiającej przyjęcie go tam,
cudzoziemiec może być umieszczony do czasu usunięcia tej przeszkody w wydzielonym
pomieszczeniu Straży Granicznej lub Policji przeznaczonym dla osób zatrzymanych.
2. Wobec cudzoziemca umieszczonego w pomieszczeniu, o którym mowa w ust. 1,
stosuje się przepisy rozdziału 2 w zakresie, w jakim dotyczą one pobytu w areszcie dla
cudzoziemców.
Art. 398. 1. W przypadku zatrzymania małoletniego cudzoziemca przebywającego na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej bez opieki:
1)
Policja – niezwłocznie przekazuje małoletniego cudzoziemca do dyspozycji właściwego
ze względu na miejsce zatrzymania małoletniego cudzoziemca organu Straży
Granicznej;
2)
Straż Graniczna – występuje do sądu właściwego ze względu na miejsce zatrzymania
małoletniego z wnioskiem o umieszczenie go w placówce opiekuńczo-wychowawczej
lub w strzeżonym ośrodku.
2. Sąd, rozpatrując wniosek o umieszczenie w strzeżonym ośrodku małoletniego
cudzoziemca przebywającego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej bez opieki,
uwzględnia w szczególności:
1)
stopień rozwoju fizycznego i psychicznego małoletniego cudzoziemca;
2)
cechy osobowości małoletniego cudzoziemca;
3)
okoliczności zatrzymania małoletniego cudzoziemca;
4)
warunki osobiste przemawiające za umieszczeniem małoletniego cudzoziemca
w strzeżonym ośrodku.
3. W strzeżonym ośrodku może być umieszczony małoletni cudzoziemiec przebywający
na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej bez opieki, który ukończył 15. rok życia.
4. W przypadku wątpliwości dotyczących wieku cudzoziemca przyjmowanego do
strzeżonego ośrodka lub aresztu dla cudzoziemców, który podaje się za małoletniego, poddaje
się go, za jego zgodą lub za zgodą jego przedstawiciela ustawowego, badaniom lekarskim