Rządowy projekt ustawy o cudzoziemcach

– 170 –
3)
wykonanie decyzji o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu wymaga zmiany lotniska
na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, lub
4)
wymagają tego względy obronności lub bezpieczeństwa państwa lub ochrony
bezpieczeństwa i porządku publicznego lub zdrowia publicznego lub jest to niezbędne
z punktu widzenia stosunków międzynarodowych państwa członkowskiego Unii
Europejskiej, lub
5)
udzielenie pomocy innemu państwu członkowskiemu Unii Europejskiej
w przeprowadzeniu tranzytu jest niemożliwe.
2. Komendant Główny Straży Granicznej może cofnąć zezwolenie na tranzyt drogą
powietrzną, jeżeli po jego udzieleniu ujawnią się okoliczności, o których mowa w ust. 1.
Art. 372. Do tranzytu cudzoziemca drogą powietrzną przez terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej nie stosuje się przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego i przepisów
ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi
(Dz. U. z 2012 r. poz. 270, 1101 i 1529).
Art. 373. W trakcie przeprowadzania tranzytu drogą powietrzną funkcjonariusze innego
państwa członkowskiego Unii Europejskiej należący do eskorty, w przypadku:
1)
zagrożenia bezpośrednim i bezprawnym zamachem na życie, zdrowie lub wolność
funkcjonariusza,
2)
bezpośredniego i poważnego zagrożenia, że cudzoziemiec podejmie ucieczkę, okaleczy
siebie lub osoby trzecie lub zniszczy mienie, w sytuacji gdy brak jest funkcjonariuszy
Straży Granicznej lub Policji albo w celu ich wsparcia
– są uprawnieni do noszenia środków przymusu bezpośredniego, o których mowa w art. 12
ust. 1 pkt 2, 7, pkt 12 lit. a i d oraz pkt 13 ustawy z dnia 24 maja 2013 r. o środkach przymusu
bezpośredniego i broni palnej (Dz. U. poz. 628), oraz do użycia lub wykorzystania środków
przymusu bezpośredniego, o których mowa w art. 12 ust. 1 pkt 1, 2, 7, pkt 12 lit. a i d oraz
pkt 13 tej ustawy, odpowiednio na zasadach dotyczących funkcjonariuszy Straży Granicznej.
Art. 374. 1. Komendant Główny Straży Granicznej zawiadamia centralny organ innego
państwa członkowskiego Unii Europejskiej o udzieleniu lub odmowie udzielenia zezwolenia
na tranzyt drogą powietrzną w terminie 48 godzin od otrzymania wniosku, o którym mowa
w art. 370.
2. W uzasadnionych przypadkach termin, o którym mowa w ust. 1, można przedłużyć
o kolejne 48 godzin.
– 171 –
Art. 375. Komendant Główny Straży Granicznej zawiadamia centralny organ innego
państwa członkowskiego Unii Europejskiej o:
1)
odmowie udzielenia zezwolenia na tranzyt drogą powietrzną lub cofnięciu tego
zezwolenia;
2)
najbliższym terminie, w którym przeprowadzenie tranzytu drogą powietrzną będzie
możliwe – w przypadku odmowy udzielenia zezwolenia na tranzyt drogą powietrzną lub
cofnięcia tego zezwolenia ze względu na brak możliwości udzielenia pomocy innemu
państwu członkowskiemu Unii Europejskiej w przeprowadzaniu tranzytu.
Art. 376. Komendant Główny Straży Granicznej, na wniosek centralnego organu innego
państwa członkowskiego Unii Europejskiej, może udzielić pomocy w tranzycie drogą
powietrzną przez obszar polskiego lotniska, polegającej w szczególności na:
1)
przejęciu cudzoziemca z pokładu statku powietrznego i konwojowaniu go na obszarze
lotniska lub
2)
zapewnieniu cudzoziemcowi oraz jego eskorcie niezbędnej opieki medycznej oraz
wyżywienia, lub
3)
odbiorze, przechowywaniu i przekazywaniu dokumentów podróży cudzoziemca, lub
4)
powiadamianiu centralnego organu innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej
o miejscu i czasie odlotu cudzoziemca, jeżeli tranzyt odbywa się bez eskorty, lub
5)
przekazywaniu centralnemu organowi innego państwa członkowskiego Unii
Europejskiej istotnych informacji dotyczących przeprowadzania tranzytu, lub
6)
zapewnieniu cudzoziemcowi zakwaterowania w czasie przeprowadzania tranzytu, lub
7)
przeciwdziałaniu próbom uniemożliwienia przeprowadzenia tranzytu podejmowanym
przez cudzoziemca.
Art. 377. 1. Komendant Główny Straży Granicznej, na wniosek centralnego organu
innego państwa Unii Europejskiej, może udzielić pomocy w strefie tranzytowej lotniska
międzynarodowego w przypadku gdy:
1)
centralnemu organowi innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej cofnięto
zezwolenie na tranzyt drogą powietrzną lub
2)
centralnemu organowi innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej nie wyrażono
zgody na tranzyt drogą powietrzną, a tranzyt rozpoczął się na podstawie notyfikacji
centralnego organu tego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, lub
– 172 –
3)
podczas tranzytu drogą powietrzną cudzoziemiec wjechał na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej bez zezwolenia, lub
4)
przymusowe wykonanie decyzji o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu lub wejście
cudzoziemca na pokład statku powietrznego okazało się bezskuteczne, lub
5)
przeprowadzenie tranzytu jest niemożliwe z innego powodu.
2. Pomoc, o której mowa w ust. 1, polega w szczególności na:
1)
zapewnieniu cudzoziemcowi oraz jego eskorcie niezbędnej opieki medycznej oraz
wyżywienia lub
2)
zapewnieniu cudzoziemcowi zakwaterowania, lub
3)
przechowywaniu i przekazywaniu dokumentów podróży cudzoziemca, lub
4)
przeciwdziałaniu próbom ucieczki cudzoziemca.
Art. 378. W trakcie przeprowadzania tranzytu drogą powietrzną przez obszar polskiego
lotniska funkcjonariusze innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej należący do
eskorty:
1)
posiadają zezwolenie na przeprowadzanie tranzytu drogą powietrzną lub notyfikację;
2)
posiadają legitymację służbową;
3)
noszą ubranie cywilne;
4)
są nieuzbrojeni.
Art. 379. Po zakończeniu tranzytu drogą powietrzną przez obszar polskiego lotniska
Komendant Główny Straży Granicznej występuje do centralnego organu innego państwa
członkowskiego Unii Europejskiej o pokrycie kosztów udzielonej pomocy.
Art. 380. Komendant Główny Straży Granicznej wyznacza punkty kontaktowe,
z którymi funkcjonariusze innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, w trakcie
przeprowadzania tranzytu drogą powietrzną, mogą współpracować w zakresie wymiany
informacji dotyczących przeprowadzania tego tranzytu.
Rozdział 5
Wykonanie decyzji o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu wydanej przez organ
innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej
Art. 381. Ostateczną decyzję o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu, wydaną przez
organ innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, stosującego dyrektywę Rady
2001/40/WE z dnia 28 maja 2001 r. w sprawie wzajemnego uznawania decyzji o wydalaniu
– 173 –
obywateli państw trzecich, zwanego dalej „wydającym państwem członkowskim”, wykonują
organy Straży Granicznej obowiązane do jej wykonania w związku z:
1)
poważnym i aktualnym zagrożeniem dla porządku publicznego lub bezpieczeństwa
narodowego wydającego państwa członkowskiego w przypadkach:
a)
skazania cudzoziemca przez to państwo za przestępstwo zagrożone karą co
najmniej jednego roku pozbawienia wolności lub
b)
uzasadnionego podejrzenia popełnienia lub zamiaru popełnienia przez cudzoziemca
przestępstwa zagrożonego karą co najmniej jednego roku pozbawienia wolności na
terytorium wydającego państwa członkowskiego, lub
2)
naruszeniem przepisów wydającego państwa członkowskiego dotyczących wjazdu
cudzoziemców na jego terytorium lub ich pobytu na tym terytorium.
Art. 382. Wykonanie decyzji o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu wydanej przez
organ wydającego państwa członkowskiego powoduje unieważnienie z mocy prawa wizy
krajowej lub zezwolenia na przekraczanie granicy w ramach małego ruchu granicznego oraz
wygaśnięcie z mocy prawa zezwolenia na pracę.
Art. 383. Do decyzji o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu wydanej przez organ
wydającego państwa członkowskiego małoletniemu cudzoziemcowi stosuje się przepisy
art. 305 i art. 333.
Art. 384. Jeżeli decyzja o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu wydana przez organ
wydającego państwa członkowskiego dotyczy cudzoziemca posiadającego zezwolenie na
pobyt czasowy, zezwolenie na pobyt stały lub zezwolenie na pobyt rezydenta
długoterminowego UE, Komendant Główny Straży Granicznej występuje do wojewody
właściwego ze względu na miejsce pobytu cudzoziemca z wnioskiem o ustalenie, czy
zachodzą przesłanki do cofnięcia tego zezwolenia.
Art. 385. Komendant Główny Straży Granicznej przeprowadza za pośrednictwem Biura
SIRENE, o którym mowa w art. 35 ustawy z dnia 24 sierpnia 2007 r. o udziale
Rzeczypospolitej Polskiej w Systemie Informacyjnym Schengen oraz Wizowym Systemie
Informacyjnym, lub z wykorzystaniem innych dostępnych środków współpracy i wymiany
informacji konsultacje z właściwym organem:
1)
wydającego państwa członkowskiego – w celu potwierdzenia, że decyzja
o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu jest w dalszym ciągu wykonalna;
– 174 –
2)
państwa członkowskiego Unii Europejskiej, które udzieliło zezwolenia pobytowego
cudzoziemcowi zobowiązanemu do powrotu – w celu ustalenia, czy zachodzą przesłanki
do cofnięcia cudzoziemcowi tego zezwolenia.
Art. 386. Do wykonania decyzji o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu wydanej
przez organ wydającego państwa członkowskiego stosuje się przepisy art. 361–380
i art. 395–427.
Art. 387. Decyzja o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu wydana przez organ
wydającego państwa członkowskiego nie podlega wykonaniu, gdy:
1)
wobec cudzoziemca toczy się postępowanie w sprawie nadania statusu uchodźcy lub
2)
wobec cudzoziemca toczy się postępowanie w sprawie udzielenia zgody na pobyt
tolerowany, zezwolenia, o którym mowa w art. 177, art. 182 ust. 1 lub art. 188 pkt 6
lub 7, lub
3)
cudzoziemiec przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie:
a)
wizy Schengen upoważniającej tylko do wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej, o której mowa w art. 60 ust. 1 pkt 23, lub
b)
zaświadczenia, o którym mowa w art. 171, lub
4)
cudzoziemcowi udzielono zezwolenia na pobyt czasowy, zezwolenia na pobyt stały lub
zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego UE, nadano mu status uchodźcy lub
udzielono mu ochrony uzupełniającej, zgody na pobyt ze względów humanitarnych lub
zgody na pobyt tolerowany, lub
5)
cudzoziemiec jest małżonkiem obywatela polskiego albo cudzoziemca, któremu
udzielono zezwolenia na pobyt stały lub zezwolenia na pobyt rezydenta
długoterminowego UE na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, i jego dalszy pobyt nie
stanowi zagrożenia dla obronności lub bezpieczeństwa państwa lub ochrony
bezpieczeństwa i porządku publicznego, chyba że celem zawarcia związku
małżeńskiego lub jego istnienia jest obejście przepisów niniejszej ustawy, lub
6)
cudzoziemiec jest pozbawiony wolności na skutek wykonania orzeczenia sądu lub
zastosowano wobec niego środek zapobiegawczy w postaci zakazu opuszczania kraju,
lub
7)
właściwy organ wydającego państwa członkowskiego:
a)
nie przekazał dokumentów niezbędnych do potwierdzenia, że decyzja
o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu jest w dalszym ciągu wykonalna, lub