Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego oraz niektórych innych ustaw

Projekt
U S T A W A
z dnia
o zmianie ustawy o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji
wojennych i okresu powojennego oraz niektórych innych ustaw)
Art. 1. W ustawie z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach
będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego (Dz. U. z 2012 r. poz. 400)
wprowadza się następujące zmiany:
1)
art. 61 otrzymuje brzmienie:
„Art. 61. Dzień 1 września ustanawia się Dniem Weterana Walk o Niepodległość
Rzeczypospolitej Polskiej.”;
2)
po art. 61 dodaje się art. 62 w brzmieniu:
„Art. 62. 1. Tworzy się Korpus Weteranów Walk o Niepodległość Rzeczypospolitej
Polskiej.
2. W skład Korpusu Weteranów Walk o Niepodległość Rzeczypospolitej Polskiej
wchodzą kombatanci posiadający uprawnienia określone w ustawie z tytułu
prowadzenia działalności kombatanckiej, o której mowa w art. 1 ust. 2, lub działalności
równorzędnej z działalnością kombatancką, o której mowa w art. 2 pkt 2 lub 4–6, zwani
dalej „członkami Korpusu Weteranów Walk o Niepodległość Rzeczypospolitej
Polskiej”.
3. Członkostwo w Korpusie Weteranów Walk o Niepodległość Rzeczypospolitej
Polskiej potwierdza legitymacja wydawana na wniosek członka Korpusu Weteranów
Walk o Niepodległość Rzeczypospolitej Polskiej przez Szefa Urzędu do Spraw
Kombatantów i Osób Represjonowanych.

1) Niniejszą ustawą zmienia się ustawy: ustawę z dnia 2 września 1994 r. o świadczeniu pieniężnym
i uprawnieniach przysługujących żołnierzom zastępczej służby wojskowej przymusowo zatrudnianym
w kopalniach węgla, kamieniołomach, zakładach rud uranu i batalionach budowlanych, ustawę z dnia
31 maja 1996 r. o świadczeniu pieniężnym przysługującym osobom deportowanym do pracy przymusowej
oraz osadzonym w obozach pracy przez III Rzeszę i Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich,
ustawę z dnia 4 września 1997 r. o działach administracji rządowej, ustawę z dnia 17 grudnia 1998 r.
o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, ustawę z dnia 24 lipca 1999 r.
o szczególnych zasadach, warunkach i trybie mianowania na wyższe stopnie wojskowe żołnierzy
uczestniczących w walkach o wolność i niepodległość Polski podczas II wojny światowej i w okresie
powojennym, ustawę z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze
środków publicznych oraz ustawę z dnia 7 maja 2009 r. o zadośćuczynieniu rodzinom ofiar zbiorowych
wystąpień wolnościowych w latach 1956−1989.
– 2 –
4. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego określi, w drodze
rozporządzenia, tryb wydawania i dokumenty niezbędne do wydania legitymacji członka
Korpusu Weteranów Walk o Niepodległość Rzeczypospolitej Polskiej oraz wzór tej
legitymacji, mając na względzie konieczność zapewnienia sprawności postępowania
przy wydawaniu tej legitymacji oraz identyfikacji członków Korpusu Weteranów Walk
o Niepodległość Rzeczypospolitej Polskiej.”;
3)
w art. 7 ust. 1–5 otrzymują brzmienie:
„1. Centralnym organem administracji rządowej właściwym w sprawach
kombatantów oraz osób, które podlegały represjom wojennym i okresu powojennego,
jest Szef Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych podległy
ministrowi właściwemu do spraw zabezpieczenia społecznego.
2. Szef Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych wykonuje
swoje zadania przy pomocy Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych.
3. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego określi, w drodze
rozporządzenia, szczegółowy zakres działania, sposób wykonywania zadań i organizację
Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych, mając na względzie
konieczność zapewnienia sprawnego funkcjonowania tego Urzędu.
4. Szef Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych jest
powoływany przez Prezesa Rady Ministrów spośród osób wyłonionych w drodze
otwartego i konkurencyjnego naboru, na wniosek ministra właściwego do spraw
zabezpieczenia społecznego. Prezes Rady Ministrów odwołuje Szefa Urzędu.
5. Stanowisko Szefa Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych
może zajmować osoba, która:
1)
posiada tytuł zawodowy magistra lub równorzędny;
2)
jest obywatelem polskim;
3)
korzysta z pełni praw publicznych;
4)
nie była skazana prawomocnym wyrokiem za umyślne przestępstwo lub umyślne
przestępstwo skarbowe;
5)
posiada kompetencje kierownicze;
6)
posiada co najmniej 6-letni staż pracy, w tym co najmniej 3-letni staż pracy na
stanowisku kierowniczym;
7)
posiada wykształcenie i wiedzę z zakresu spraw należących do właściwości Szefa
Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych.”;
– 3 –
4)
użyte w art. 7 w ust. 6 i 8, w art. 72 w ust. 2 i 4, w art. 73 w ust. 4, w art. 19 w ust. 3 i 6,
w art. 202 w ust. 1 w zdaniu drugim, w art. 23a w ust. 2 i 3 oraz w art. 30 w ust. 1
w pkt 2, w różnym przypadku, wyrazy „kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów
i Osób Represjonowanych” albo „Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób
Represjonowanych” zastępuje się użytymi w odpowiednim przypadku wyrazami „Szef
Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych”;
5)
art. 71 otrzymuje brzmienie:
„Art. 71. Przy Szefie Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych
działa Rada do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych, zwana dalej „Radą”,
jako organ opiniodawczo-doradczy w sprawach objętych działaniem Szefa Urzędu.”;
6)
w art. 8 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego, po zasięgnięciu
opinii Prezesa Instytutu Pamięci Narodowej – Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko
Narodowi Polskiemu, określi, w drodze rozporządzenia:
1)
miejsca odosobnienia, w których warunki pobytu nie różniły się od warunków
w obozach koncentracyjnych i w których osadzone osoby pozostawały
w dyspozycji hitlerowskich władz bezpieczeństwa,
2)
więzienia i obozy NKWD lub więzienia i obozy będące pod nadzorem NKWD,
w których były osadzone osoby narodowości polskiej lub obywatele polscy innych
narodowości,
3)
obozy, o których mowa w art. 3 pkt 2 i art. 4 ust. 1 pkt 1 lit. b i c oraz pkt 3
– mając na względzie ustalenia historyczne oraz konieczność zapewnienia sprawnej
i rzetelnej identyfikacji osób, które przebywały w tych miejscach odosobnienia,
więzieniach i obozach.”;
7)
w art. 9:
a)
ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Okresy, o których mowa w art. 1 ust. 2, art. 2, art. 3 i art. 4 ust. 1, zalicza
się do okresów zatrudnienia, od których zależy przyznanie lub wysokość świadczeń
przysługujących pracownikom od pracodawcy, na podstawie wniosku pracownika
ubiegającego się o te świadczenia, do którego należy dołączyć dokument
stwierdzający przyznanie uprawnień określonych w ustawie.”,
b)
uchyla się ust. 2,
c)
dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
– 4 –
„3. W przypadku gdy pracownik w okresach, o których mowa w art. 1 ust. 2,
art. 2, art. 3 i art. 4 ust. 1, był jednocześnie zatrudniony, okresy te zalicza się do
okresu zatrudnienia warunkującego nabycie świadczeń pracowniczych, jeżeli przy
ustalaniu prawa do tych świadczeń do okresu tego zatrudnienia nie zostało
zaliczone to zatrudnienie.”;
8)
w art. 12 ust. 2–4 otrzymują brzmienie:
„2. Świadczenia pieniężne i inne uprawnienia przewidziane w przepisach ustawy,
o której mowa w ust. 1, z wyłączeniem uprawnienia określonego w art. 23b tej ustawy,
przysługują na zasadach określonych w tych przepisach również:
1)
osobom, które zostały uznane za niezdolne do pracy wskutek niezdolności do
pracy pozostającej w związku z pobytem w miejscach, o których mowa w art. 3
i art. 4 ust. 1;
2)
członkom rodzin pozostałym po osobach pobierających w chwili śmierci rentę
z tytułu niezdolności do pracy, o której mowa w pkt 1.
3. Za niezdolność do pracy pozostającą w związku z pobytem w miejscach,
o których mowa w art. 3 i art. 4 ust. 1, uważa się niezdolność do pracy będącą
następstwem zranień, kontuzji lub innych obrażeń lub chorób powstałych w związku
z tym pobytem.
4. Związek zranień, kontuzji lub innych obrażeń lub chorób z pobytem
w miejscach, o których mowa w art. 3 i art. 4 ust. 1, a także związek niezdolności do
pracy z takim pobytem ustala lekarz orzecznik Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.”;
9)
art. 13 otrzymuje brzmienie:
„Art. 13. Okresy, o których mowa w art. 1 ust. 2 i art. 2−4, uwzględnia się
w wymiarze podwójnym przy ustalaniu prawa do emerytury lub renty, na zasadach
określonych w przepisach ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach
z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227, z późn.
zm.)).”;
10) w art. 15 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Dodatek kombatancki przysługuje oprócz emerytury lub renty i nie jest
uwzględniany przy obliczaniu wysokości świadczeń określonych w przepisach ustawy

2)
Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2010 r. Nr 40, poz. 224,
Nr 134, poz. 903, Nr 238, poz. 1578 i Nr 257, poz. 1726, z 2011 r. Nr 75, poz. 398, Nr 149, poz. 887,
Nr 168, poz. 1001, Nr 187, poz. 1112 i Nr 205, poz. 1203, z 2012 r. poz. 118, 251, 637, 664, 1285 i 1548
oraz z 2013 r. poz. 240.
– 5 –
z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń
Społecznych.”;
11) w art. 16:
a)
w ust. 1 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
„2) renta z tytułu niezdolności do pracy, jeżeli zostali uznani za niezdolnych do
pracy.”,
b)
ust. 3 i 4 otrzymują brzmienie:
„3. Emerytury i renty, o których mowa w ust. 1 i 2, przyznaje się odpowiednio
w wysokości najniższej emerytury, renty z tytułu niezdolności do pracy lub renty
rodzinnej, określonych w przepisach ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r.
o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.
4. Do emerytur i rent, o których mowa w ust. 1 i 2, przysługują dodatki:
pielęgnacyjny oraz do rent rodzinnych – dodatek dla sierot zupełnych, na zasadach
i w wysokości określonych w przepisach ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r.
o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, a także dodatek
kombatancki.”;
12) art. 17 otrzymuje brzmienie:
„Art. 17. 1. Do ustalania wysokości świadczeń, o których mowa w art. 15 i art. 16,
oraz w innych sprawach nieuregulowanych w ustawie stosuje się odpowiednio przepisy
ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń
Społecznych.
2. Dodatek kombatancki oraz emeryturę i rentę przyznawane w drodze wyjątku
wypłaca się, począwszy od dnia powstania prawa do tych świadczeń, jednak za okres
nie dłuższy niż 3 miesiące kalendarzowe poprzedzające miesiąc złożenia wniosku.
3. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego, po zasięgnięciu opinii
Szefa Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych, określi, w drodze
rozporządzenia, tryb przyznawania dodatku kombatanckiego oraz emerytury i renty
przyznawanych w drodze wyjątku, mając na względzie konieczność zapewnienia
sprawności postępowania przy przyznawaniu tych świadczeń.”;
13) w art. 19 ust. 5 otrzymuje brzmienie:
„5. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego określi, w drodze
rozporządzenia, maksymalne wysokości form pomocy, o której mowa w ust. 1,
szczegółowe warunki przyznawania i udzielania tej pomocy, w tym wysokość dochodu