Rządowy projekt ustawy o zmianie niektórych ustaw dotyczących praw pasażerów podróżujących drogą morską i drogą wodną śródlądową

docelowego.
Art.
19 Odszkodowanie w przypadku opóźnionego zakończenia N

podróży
1.
Nie tracąc prawa do przewozu, pasażerowie mogą domagać
się od przewoźnika odszkodowania w przypadku
opóźnionego przybycia do miejsca docelowego określonego
w umowie przewozu. Minimalny poziom odszkodowania
wynosi 25 % ceny biletu w przypadku opóźnienia
wynoszącego co najmniej:
a)
godzinę w przypadku rejsu rozkładowego trwającego
do czterech godzin;
b)
dwie godziny w przypadku rejsu rozkładowego trwającego
dłużej niż cztery godziny, ale nieprzekraczającego ośmiu
godzin;
c)
trzy godziny w przypadku rejsu rozkładowego trwającego
dłużej niż osiem godzin, ale nieprzekraczającego 24 godzin;
lub
d)
sześć godzin w przypadku rejsu rozkładowego trwającego
dłużej niż 24 godziny.
Jeżeli opóźnienie ponad dwukrotnie przekracza czas
określony w lit. a)–d), odszkodowanie wynosi 50 % ceny
biletu.
2.
Pasażerowie, którzy posiadają bilet wieloprzejazdowy lub
bilet okresowy i którzy napotykają na powtarzające się
opóźnienia zakończenia podróży w okresie jego ważności,
mogą dochodzić odpowiedniego odszkodowania zgodnie
z warunkami przyznawania odszkodowań określonymi przez
przewoźnika. W warunkach tych określane są kryteria
dotyczące stwierdzania opóźnienia zakończenia podróży
i sposób obliczania odszkodowania.
3.
Odszkodowanie oblicza się w stosunku do ceny, jaką
18


pasażer faktycznie zapłacił za opóźnioną usługę przewozu
pasażerskiego.
4.
Gdy przewóz dotyczy podróży w obie strony,
odszkodowanie za opóźnienie zakończenia podróży tam lub
z powrotem obliczane jest na podstawie połowy ceny
zapłaconej za tę usługę przewozu pasażerskiego.
5.
Wypłata odszkodowania następuje w ciągu miesiąca
od złożenia wniosku o odszkodowanie. Odszkodowanie
może mieć postać bonów lub innych usług, o ile ich warunki
są elastyczne, w szczególności w odniesieniu do okresu
ważności i miejsca docelowego. Na wniosek pasażera
odszkodowanie jest wypłacane w formie pieniężnej.
6.
Odszkodowanie za koszt biletu nie jest pomniejszane
o
finansowe koszty transakcji, takie jak opłaty, koszty
telekomunikacyjne lub koszty przesyłki. Przewoźnicy mogą
określić kwotę minimalną, poniżej której odszkodowanie
nie będzie wypłacane. Wysokość tej kwoty nie może
przekraczać 6 EUR.
Art. 20 Zwolnienia
N

1.
Artykuły 17, 18 i 19 nie mają zastosowania do pasażerów
posiadających bilety otwarte, jeżeli czas odjazdu nie jest
wyszczególniony, z wyjątkiem pasażerów posiadających
bilet wieloprzejazdowy lub bilet okresowy.
2.
Artykuły 17 i 19 nie mają zastosowania, jeżeli pasażer został
poinformowany o odwołaniu lub opóźnieniu przed zakupem
biletu lub jeżeli odwołanie lub opóźnienie wynikły z winy
pasażera.
3.
Artykuł 17 ust. 2 nie ma zastosowania w przypadku gdy
przewoźnik udowodni, że odwołanie lub opóźnienie są
spowodowane warunkami pogodowymi, które zagrażają
bezpiecznej eksploatacji statku.
4.
19


Artykuł 19 nie ma zastosowania w przypadkach, gdy
przewoźnik udowodni, że odwołanie lub opóźnienie zostało
spowodowane warunkami pogodowymi zagrażającymi
bezpiecznej eksploatacji statku lub nadzwyczajnymi
okolicznościami utrudniającymi wykonanie usługi przewozu
pasażerskiego, których nie można było uniknąć nawet przy
podjęciu wszelkich racjonalnych środków.
Art. 21
N

Dalsze roszczenia
Niniejsze rozporządzenie nie uniemożliwia pasażerom
dochodzenia przed sądami krajowymi zgodnie z prawem
krajowym odszkodowania za straty wynikające z odwołania
lub opóźnienia usług przewozu, w tym na podstawie
dyrektywy 90/314/EWG.
Art. 22 Prawo do informacji dotyczących podróży
N

Przewoźnicy i operatorzy terminali w ramach swoich
odpowiednich zakresów działalności dostarczają pasażerom
odpowiednich informacji podczas całej podróży
w przystępnych wszystkim formach w tych samych
językach, w których informacje są zazwyczaj podawane
wszystkim pasażerom. Szczególną uwagę zwraca się
na potrzeby osób niepełnosprawnych i osób o ograniczonej
sprawności ruchowej.
Art. 23 Informacje o prawach pasażerów
N

1.
Przewoźnicy, operatorzy terminali i w odpowiednich
przypadkach władze portowe w ramach swoich
odpowiednich zakresów kompetencji zapewniają podawanie
do publicznej wiadomości zarówno na statkach, w portach,
o ile to możliwe, i w terminalach portowych informacji
dotyczących praw przysługujących pasażerom na mocy
niniejszego rozporządzenia. Informacje te są podawane
w miarę możliwości w przystępnych formach w tych
samych językach, w których informacje są zazwyczaj
podawane wszystkim pasażerom. Przy podawaniu tych
informacji szczególną uwagę zwraca się na potrzeby osób
niepełnosprawnych i osób o ograniczonej sprawności
20


ruchowej.
2.
W celu spełnienia obowiązku informacyjnego, o którym
mowa w ust. 1, przewoźnicy i operatorzy terminali oraz
w
odpowiednich przypadkach władze portowe mogą
korzystać ze streszczenia przepisów niniejszego
rozporządzenia przygotowanego przez Komisję
we wszystkich
językach urzędowych instytucji Unii
Europejskiej, które jest im udostępniane.
3.
Przewoźnicy, operatorzy terminali i w odpowiednich
przypadkach władze portowe informują pasażerów
we właściwy sposób na statkach, w portach, o ile to możliwe
i w terminalach portowych o danych kontaktowych organu
odpowiedzialnego za egzekwowanie przepisów
wyznaczonego przez zainteresowane państwo członkowskie
na mocy art. 25 ust. 1.
Art. 24
N

Skargi
1.
Przewoźnicy i operatorzy terminali tworzą lub stosują
istniejący przystępny mechanizm rozpatrywania skarg
dotyczących praw i obowiązków objętych niniejszym
rozporządzeniem.
2.
W przypadku gdy pasażer objęty niniejszym
rozporządzeniem chce wnieść skargę do przewoźnika lub
operatora terminalu, składa ją w ciągu dwóch miesięcy
od dnia, w którym wykonana została usługa lub w którym
powinna była ona zostać wykonana. W ciągu miesiąca
od dnia wpłynięcia skargi przewoźnik lub operator terminalu
powiadamia pasażera, że jego skarga została uznana,
oddalona lub jest w dalszym ciągu rozpatrywana. Termin,
w jakim ma zostać udzielona ostateczna odpowiedź, nie
może być dłuższy niż dwa miesiące od dnia otrzymania
skargi
Art.
25
Organy krajowe odpowiedzialne za egzekwowanie
T Art.
2,
Art. 2.

przepisów
3 oraz W ustawie z dnia 21 marca 1991 r. o obszarach morskich
21


1.
4 Rzeczypospolitej
Polskiej
Każde państwo członkowskie wyznacza nowy lub istniejący
i administracji morskiej (Dz. U. z 2003 r. Nr 153, poz.
organ lub organy odpowiedzialne za egzekwowanie
1502, z późn. zm. ) wprowadza się następujące zmiany:
niniejszego rozporządzenia w zakresie usług przewozu

pasażerskiego i rejsów wycieczkowych z portów położonych
1)
w art. 42 w ust. 2 dodaje się pkt 28 w brzmieniu:
na jego terytorium oraz usług przewozu pasażerskiego

z państwa trzeciego do takich portów. Każdy organ
„28)
związane z wykonywaniem zadań organu
podejmuje środki konieczne do zapewnienia przestrzegania
krajowego, o którym mowa w rozporządzeniu Parlamentu
niniejszego rozporządzenia.
Europejskiego i Rady (UE) nr 1177/2010 z dnia
Każdy organ – pod względem swojej organizacji, decyzji
24 listopada 2010 r. o prawach pasażerów podróżujących
finansowych, struktury prawnej i procesu decyzyjnego – jest
drogą morską i drogą wodną śródlądową oraz
niezależny od interesów handlowych.
zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 2006/2004 (Dz.
2.
Urz. UE L 334 z 17.12.2010, str. 1), zwanym dalej
Państwa członkowskie informują Komisję o organie lub
„rozporządzeniem nr 1177/2010”, w zakresie usług
organach wyznaczonych zgodnie z niniejszym artykułem.
przewozu drogą morską, z tym że rozpatrywanie skarg,
3.
o których mowa w art. 25 ust. 3 tego rozporządzenia,
Każdy pasażer może zgodnie z prawem krajowym wnieść
należy do zadań dyrektora urzędu morskiego określonego
skargę do właściwego organu wyznaczonego na mocy ust. 1
w przepisach wydanych na podstawie art. 43a ust. 5.”;
lub do jakiegokolwiek innego właściwego organu

wyznaczonego przez państwo członkowskie w sprawie
2)
po art. 43 dodaje się art. 43a w brzmieniu:
domniemanego naruszenia niniejszego rozporządzenia.

Właściwy organ dostarcza pasażerom uzasadnioną

„Art. 43a. 1. W przypadku, gdy pasażer nie jest
odpowiedź na skargę w rozsądnym terminie.
zadowolony ze sposobu rozpatrzenia przez przewoźnika lub
Państwo członkowskie może postanowić, że:
operatora terminalu, w rozumieniu rozporządzenia nr
a)
1177/2010, skargi, o której mowa w art. 24 tego
na pierwszym etapie pasażer wnosi skargę na podstawie
rozporządzenia, lub nie uzyska on odpowiedzi na taką
niniejszego rozporządzenia do przewoźnika lub operatora
skargę, może wnieść skargę do dyrektora urzędu morskiego
terminalu; lub
określonego w przepisach wydanych na podstawie ust. 5.
b)
2. Do skargi wnoszonej do dyrektora urzędu morskiego
krajowy organ odpowiedzialny za egzekwowanie przepisów
pasażer dołącza:
lub inny odpowiedni organ wyznaczony przez państwo
1)
kopię skargi skierowanej do przewoźnika
członkowskie działa jako instancja odwoławcza
lub operatora terminalu, w rozumieniu rozporządzenia
w odniesieniu do skarg dotyczących sporów, które nie
nr 1177/2010;
zostały rozwiązane na podstawie art. 24.
2)
kopię odpowiedzi na skargę, o której mowa
4.
w pkt 1, albo oświadczenie, że odpowiedź nie została
Państwa członkowskie, które postanowiły objąć niektóre
udzielona w terminie określonym w art. 24 ust. 2
usługi odstępstwem zgodnie z art. 2 ust. 4, zapewniają
rozporządzenia nr 1177/2010;
istnienie porównywalnego mechanizmu egzekwowania praw
3)
kopię biletu lub potwierdzonej rezerwacji
22