Rządowy projekt ustawy o zmianie niektórych ustaw dotyczących praw pasażerów podróżujących drogą morską i drogą wodną śródlądową

pasażerów. na
daną trasę;
3. Do rozpatrywania skarg pasażerów przez dyrektora
urzędu morskiego stosuje się przepisy działu VIII Kodeksu
postępowania administracyjnego.
4. W przypadku stwierdzenia naruszenia prawa przez
przewoźnika lub operatora terminalu, w rozumieniu
rozporządzenia nr 1177/2010, dyrektor urzędu morskiego,
określa w drodze decyzji administracyjnej, zakres
stwierdzonych nieprawidłowości oraz wyznacza termin ich
usunięcia.
5. Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej określi,
w drodze rozporządzenia, dyrektora urzędu morskiego
właściwego do rozpatrywania skarg, o których mowa
w art. 25 ust. 3 rozporządzenia nr 1177/2010, kierując się
natężeniem ruchu pasażerskiego w portach i przystaniach
morskich.”;
3)
w art. 50 w ust. 1:
a) wprowadzenie do wyliczenia otrzymuje brzmienie:

„Wykonując w polskich obszarach morskich
zadania, o których mowa w art. 42 ust. 2 pkt 1-6, 9 i 28:”,
b) w ust. 1 w pkt 1 dodaje się lit. e w brzmieniu:


„e) kontrolowania, czy przewoźnik, operator
terminalu lub sprzedawca biletów, w rozumieniu
rozporządzenia nr 1177/2010, wypełniają obowiązki
określone w rozporządzeniu nr 1177/2010;”;


Art. 3.
W ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. o usługach
turystycznych (Dz. U. z 2004 r. Nr 223, poz. 2268, z późn.
zm. ) wprowadza się następujące zmiany:

1)
w art. 9 po ust. 1b dodaje się ust. 1c w brzmieniu:

„1c. Marszałek województwa jest upoważniony do kontroli
zgodności działalności prowadzonej przez organizatorów
23


turystyki lub pośredników turystycznych z art. 7, art. 8
ust. 2 i 5, art. 9 ust. 3 i 4 oraz art. 12 ust. 1 i 2
rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE)
nr 1177/2010 z dnia 24 listopada 2010 r. o prawach
pasażerów podróżujących drogą morską i drogą wodną
śródlądową oraz zmieniającego rozporządzenie (WE)
nr 2006/2004 (Dz. Urz. UE L 334 z 17.12.2010, str.1),
zwanym dalej „rozporządzeniem nr 1177/2010”.”;

Art. 4:

W ustawie z dnia 21 grudnia 2000 r. o żegludze
śródlądowej (Dz. U. z 2006 r. Nr 123, poz. 857, z późn. zm.
)) wprowadza się następujące zmiany:

1)
w art. 9 w ust. 2 dodaje się pkt 11 w brzmieniu:

„11) wykonywanie zadań organu krajowego, o którym
mowa w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady
(UE) nr 1177/2010 z dnia 24 listopada 2010 r. o prawach
pasażerów podróżujących drogą morską i drogą wodną
śródlądową oraz zmieniającego rozporządzenie (WE)
nr 2006/2004 (Dz. Urz. UE L 334 z 17.12.2010, str.1,
z późn. zm.), zwanym dalej „rozporządzeniem
nr 1177/2010”, w zakresie usług przewozu drogą wodną
śródlądową, z tym że rozpatrywanie skarg,
o których mowa w art. 25 ust. 3 tego rozporządzenia,
należy do właściwości dyrektora urzędu żeglugi
śródlądowej określonego w przepisach wydanych
na podstawie art. 9 ust. 2f.”;

2)
w art. 9 po ust. 2e dodaje się ust. 2f w brzmieniu:

„2f. Minister właściwy do spraw transportu określi,
w drodze rozporządzenia, dyrektora urzędu żeglugi
śródlądowej właściwego do rozpatrywania skarg, o których
mowa w art. 25 ust. 3 rozporządzenia nr 1177/2010,
kierując się natężeniem ruchu pasażerskiego występującego
24


w żegludze śródlądowej.”;

3)
po art. 9 dodaje się art. 9a w brzmieniu:

„Art. 9a. 1. W przypadku, gdy pasażer nie jest zadowolony
ze sposobu rozpatrzenia przez przewoźnika lub operatora
terminalu, w rozumieniu rozporządzenia nr 1177/2010,
skargi, o której mowa w art. 24 tego rozporządzenia lub nie
uzyska on odpowiedzi na taką skargę, może wnieść skargę
do dyrektora urzędu żeglugi śródlądowej, określonego
w przepisach wydanych na podstawie art. 9 ust. 2f.

2. Do skargi wniesionej do dyrektora urzędu żeglugi
śródlądowej pasażer dołącza:
1)
kopię skargi skierowanej do przewoźnika
lub operatora terminalu, w rozumieniu rozporządzenia
nr 1177/2010;
2)
kopię odpowiedzi na skargę, o której mowa
w pkt 1, albo oświadczenie, że odpowiedź nie została
udzielona w terminie określonym w art. 24 ust. 2
rozporządzenia nr
1177/2010;
3)
kopię biletu lub potwierdzonej rezerwacji
na daną trasę;
3. Do rozpatrywania skarg pasażerów przez dyrektora
urzędu żeglugi śródlądowej stosuje się przepisy działu VIII
Kodeksu postępowania administracyjnego.
4. W przypadku stwierdzenia naruszenia prawa przez
przewoźnika lub operatora terminalu, w rozumieniu
rozporządzenia nr 1177/2010, dyrektor urzędu żeglugi
śródlądowej określa, w drodze decyzji administracyjnej,
zakres stwierdzonych nieprawidłowości oraz wyznacza
termin ich usunięcia.”;

4)
w art. 10 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. Zadania, o których mowa w art. 9 ust. 2 pkt 2–8, 10
i 11, wykonują uprawnieni do inspekcji pracownicy
urzędów
żeglugi
śródlądowej, zwani dalej
25


„inspektorami”.”;

Art. 26 Sprawozdanie dotyczące egzekwowania rozporządzenia
N

Do dnia 1 czerwca 2015 r., a następnie co dwa lata, organy
odpowiedzialne za egzekwowanie przepisów wyznaczone
na
mocy art. 25 podają do publicznej wiadomości
sprawozdanie ze swoich działań w ciągu poprzedzających
dwóch lat kalendarzowych, zawierające w szczególności
opis działań podjętych w celu wprowadzenia w życie
przepisów niniejszego rozporządzenia, szczegółowe
informacje na temat zastosowanych kar oraz dane
statystyczne dotyczące skarg i zastosowanych kar.
Art. 27 Współpraca między organami odpowiedzialnymi
N

za egzekwowanie przepisów
Krajowe organy odpowiedzialne za egzekwowanie
przepisów, o których mowa w art. 25 ust. 1, wymieniają
między sobą informacje dotyczące swojej pracy, zasad
podejmowania decyzji oraz praktyk w zakresie koniecznym
do spójnego stosowania niniejszego rozporządzenia.
Komisja wspomaga je w wykonywaniu tego zadania.
Art. 28 Sankcje
T Art.
2
Art. 2:

Państwa członkowskie przyjmują przepisy dotyczące sankcji
pkt 4, 4)
po art. 56 dodaje się art. 56a w brzmieniu:
mających zastosowanie w przypadku naruszeń przepisów
5 i 6

niniejszego rozporządzenia i podejmują wszelkie niezbędne
oraz

„Art. 56a. 1. Przewoźnik, operator terminalu lub
środki, aby zapewnić ich stosowanie. Przewidziane sankcje
art. 3
sprzedawca biletów, w rozumieniu rozporządzenia
muszą być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające.
pkt 2 i nr 1177/2010, który działa z naruszeniem obowiązków lub
Państwa członkowskie powiadamiają Komisję o tych
art. 4
warunków określonych w: art. 4 ust. 2, art. 7, art. 8 ust. 2, 3
przepisach i środkach w terminie do dnia 18 grudnia 2012 r.
pkt 5
i 5 , art. 9 ust. 1, 2 i 4, art. 10, art. 11 ust. 1, 4 i 5, art. 12–
i powiadamiają ją niezwłocznie o wszystkich późniejszych
19, art. 22, art. 23 ust. 1 i 3 oraz art. 24 rozporządzenia nr
zmianach, które ich dotyczą.
1177/2010, podlega karze pieniężnej o równowartości
do 10 000 jednostek obliczeniowych, o których mowa
w art. 55 ust. 1.

2. Wysokość kary pieniężnej, o której mowa w ust. 1, ustala
dyrektor urzędu morskiego z uwzględnieniem,
w szczególności zakresu naruszenia, powtarzalności
naruszeń lub korzyści finansowych uzyskanych z tytułu
26


naruszenia.”;

5)
w art. 57:
a)
ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. Kary pieniężne, o których mowa w art. 55–56a,
wymierza dyrektor urzędu morskiego w drodze decyzji
administracyjnej.”,
b)
ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. Decyzji, o której mowa w ust. 1, nadaje się rygor
natychmiastowej wykonalności, z wyłączeniem decyzji
w sprawie nałożenia kary pieniężnej, o której mowa
w art. 56a ust. 1.”;

6)
w art. 59 ust. 4 otrzymuje brzmienie:



„4. Kary ustalone na podstawie art. 55–56a,
nieuiszczone w wyznaczonym terminie, podlegają, wraz
z odsetkami za zwłokę, ściągnięciu w trybie określonym
w przepisach
o
postępowaniu egzekucyjnym
w administracji.”.

Art. 3:

2)
w po rozdziale 5 dodaje się rozdział 5a
w brzmieniu:
„Rozdział 5a

Kary pieniężne


Art. 45a. 1. Organizator turystyki lub pośrednik
turystyczny, który działa z naruszeniem obowiązków lub
warunków określonych w: art. 7, art. 8 ust. 2 i 5, art. 9
ust.
3 i 4 oraz art. 12 ust. 1 i 2 rozporządzenia
nr 1177/2010, podlega karze pieniężnej o równowartości
do 10 000 jednostek obliczeniowych, zwanych Specjalnym
Prawem Ciągnienia (SDR), określanych przez
Międzynarodowy Fundusz Walutowy.
2. Wysokość kary pieniężnej, o której mowa w ust. 1,
27