Rządowy projekt ustawy o zmianie niektórych ustaw dotyczących praw pasażerów podróżujących drogą morską i drogą wodną śródlądową

określa marszałek województwa,
z uwzględnieniem w szczególności zakresu naruszenia,
powtarzalności naruszeń lub korzyści finansowych
uzyskanych z tytułu naruszenia.
3. Kary pieniężne, o których mowa w ust. 1, ustala
marszałek województwa w drodze decyzji administracyjnej.
4. Od decyzji, o której mowa w ust. 3, przysługuje
do odwołanie do Samorządowego Kolegium
Odwoławczego.

Art. 45b. 1. Nie można nałożyć kary pieniężnej, jeżeli
od dnia popełnienia czynu upłynęło 5 lat.
2. Wymierzonej kary pieniężnej nie pobiera się po upływie
5 lat od daty wydania ostatecznej decyzji
o nałożeniu kary.
4. Kary ustalone na podstawie art. 45a, nieuiszczone
w wyznaczonym terminie, podlegają, wraz z odsetkami
za zwłokę, ściągnięciu w trybie określonym w przepisach
o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.

Art. 45c. Kary pieniężne stanowią dochód budżetu
państwa.”.

Art. 4:

5)
po rozdziale 9 dodaje się rozdział 9a w brzmieniu:
„Rozdział 9a

Kary pieniężne



Art. 63a. 1. Przewoźnik, operator terminalu
lub
sprzedawca biletów, w rozumieniu rozporządzenia
nr 1177/2010, który działa z naruszeniem obowiązków
lub warunków określonych w: art. 4 ust. 2, art. 7, art. 8
ust. 2, 3 i 5 , art. 9 ust. 1, 2 i 4, art. 10, art. 11 ust. 1, 4 i 5,
art. 12–19, art. 22, art. 23 ust. 1 i 3 oraz art. 24
rozporządzenia nr 1177/2010, podlega karze pieniężnej
o równowartości do 10 000 jednostek obliczeniowych,
28


zwanych Specjalnym Prawem Ciągnienia (SDR),
określanych przez Międzynarodowy Fundusz Walutowy.
2. Wysokość kary pieniężnej, o której mowa w ust. 1,
określa dyrektor urzędu żeglugi śródlądowej,
z uwzględnieniem w szczególności zakresu naruszenia,
powtarzalności naruszeń lub korzyści finansowych
uzyskanych z tytułu naruszenia.
3. Kary pieniężne, o których mowa w ust. 1, ustala dyrektor
urzędu
żeglugi śródlądowej w drodze decyzji
administracyjnej.
4. Od decyzji, o której mowa w ust. 3, przysługuje
odwołanie do ministra właściwego do spraw transportu.

Art. 63b. 1. Nie można nałożyć kary pieniężnej, jeżeli
od dnia popełnienia czynu upłynęło 5 lat.
2. Wymierzonej kary pieniężnej nie pobiera się po upływie
5 lat od daty wydania ostatecznej decyzji
o nałożeniu kary.
4. Kary ustalone na podstawie art. 63a, nieuiszczone
w wyznaczonym terminie, podlegają, wraz z odsetkami
za zwłokę, ściągnięciu w trybie określonym w przepisach
o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.

Art. 63c. Kary pieniężne stanowią dochód budżetu
państwa.”.

Art. 29 Sprawozdanie
N

W terminie do dnia 19 grudnia 2015 r. Komisja przedstawia
Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie
dotyczące funkcjonowania i skutków niniejszego
rozporządzenia. Sprawozdaniu w razie konieczności
towarzyszą wnioski legislacyjne dotyczące dalszego
szczegółowego wykonania przepisów niniejszego
rozporządzenia lub zmieniające niniejsze rozporządzenie.
Art. 30 Zmiany w rozporządzeniu (WE) nr 2006/2004
N

W załączniku do rozporządzenia (WE) nr 2006/2004 dodaje
się punkt w brzmieniu:
„18.
29


Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE)
nr1177/2010 z dnia 24 listopada 2010 r. o prawach
pasażerów podróżujących drogą morską i drogą wodną
śródlądową.
Art. 31 Wejście w życie
T
Art. 8 Art. 8. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia
Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego
ogłoszenia.
dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii
Europejskiej.
Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 18 grudnia
2012 r.
POZOSTAŁE PRZEPISY PROJEKTU4)

Jedn.
Treść przepisu projektu krajowego
Uzasadnienie wprowadzenia przepisu
red.

Art. 5

Zmiana polega na dostosowaniu brzmienia art. 177 do rozwiązań przewidzianych
pkt 2 „Art. 177. § 1. Pasażer może odstąpić od umowy i żądać w rozporządzeniu 1177/2010, w zakresie przewozów nieobjętych tym rozporządzeniem.
(projekt
zwrotu opłaty za przewóz w całości, gdy podróż została
owany
odwołana albo jej rozpoczęcie opóźniło się o ponad W związku z wprowadzeniem w rozporządzeniu 1177/2010 obowiązku zwrotu ceny biletu
art. 177
90 minut.
przez przewoźnika w razie opóźnienia rozpoczęcia podróży o ponad 90 minut, utrzymanie
KM)
§ 2. Przewoźnik dokonuje zwrotu opłaty za przewóz obecnego przepisu, umożliwiającego żądanie zwrotu opłaty za przewóz jeżeli statek
w terminie 7 dni od dnia zgłoszenia żądania.”;
pasażerski nie wyruszył w drogę najpóźniej w ciągu 3 dni, a inny statek w ciągu 7 dni,
nie wydaje się uzasadnione.
30


art. 5


Zmiana wprowadzona celem zapewnienia spójności z przepisami rozporządzenia
pkt 3
„§ 2. Z przyczyny określonej w § 1 przewoźnik może 1177/2010. Dotyczy przypadków odstąpienia od umowy przewozu przez
(art.178
§2 KM)
w czasie podróży odstąpić od umowy przewozu statkiem przewoźnika w sytuacjach nadzwyczajnych – w zakresie nieobjętym tymże
rozporządzeniem - i ma na celu zapewnienie zwrotu części opłaty za przewóz,
innym niż pasażerski. Na żądanie pasażera przewoźnik w stosunku do nieodbytej podróży lub zapewnienie przejazdu do miejsca przeznaczenia.
obowiązany jest zwrócić mu część opłaty za nieodbytą
część podróży albo na swój koszt przewieźć pasażera
do portu przeznaczenia pierwszym dostępnym statkiem
lub innym środkiem transportu. Do zwrotu opłaty
za nieodbytą część podróży stosuje się art. 177 § 2.”;
art. 5

Zmiana wprowadzona celem zapewnienia spójności z przepisami rozporządzenia
pkt 4

1177/2010. Zmiana przewiduje obowiązek zwrotu opłaty za przewóz w razie rozwiązania
(art.180
„§ 2. Jeżeli umowa przewozu uległa rozwiązaniu umowy, jeśli z przyczyn, za które żadna ze stron nie ponosi odpowiedzialności statek
§ 2
z przyczyn określonych w § 1, przewoźnik obowiązany jest zaginął, zatonął, został zabrany jako łup albo uległ wypadkowi wskutek którego stał się
KM)
na żądanie pasażera zwrócić mu całość lub część opłaty niezdatny do naprawy lub jej niewart.
za nieodbytą część podróży. Do zwrotu opłaty za nieodbytą
część podróży stosuje się art. 177 § 2.”;
Art. 6.
Art. 6. 1. W latach 2013 – 2022 maksymalny limit Art. 6 określa maksymalny limit wydatków budżetu państwa będący skutkiem finansowym
wydatków budżetu państwa będący skutkiem finansowym ustawy.
ustawy wynosi w:

1) 2013 r. – 134 000 zł;
2) 2014 r. – 118 000 zł;
3) 2015 r. – 121 000 zł;
4) 2016 r. – 123 000 zł;
5) 2017 r. – 127 000 zł;
6) 2018 r. – 130 000 zł;
7) 2019 r. – 133 400 zł;
8) 2020 r. – 136 760 zł;
9) 2021 r. – 140 000 zł;
10) 2022 r. – 143 600 zł.

2. W przypadku przekroczenia lub zagrożenia
przekroczenia przyjętego na dany rok budżetowy
31


maksymalnego limitu wydatków, o którym mowa w ust. 1,
zostaną zastosowane mechanizmy korygujące polegające
na
racjonalizacji wykonywania działań, przy jednoczesnym
zapewnieniu właściwego poziomu ochrony praw pasażerów
przewidzianych w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego
i Rady (UE) nr 1177/2010 z dnia 24 listopada 2010 r. o prawach
pasażerów podróżujących drogą morską i drogą wodną
śródlądową oraz zmieniającego rozporządzenie (WE)
nr 2006/2004 (Dz. Urz. UE L 334 z 17.12.2010, str.1).

3. Organem właściwym do monitorowania
wykorzystania limitu wydatków, o którym mowa w ust. 1, oraz
wdrożenia mechanizmów korygujących, o których mowa w ust.
2, jest minister właściwy do spraw gospodarki morskiej
działający w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw
transportu.
Art.
7.
Art. 7. Do umów przewozu pasażera drogą morską, Art. 7 zawiera przepisy przejściowe.
zawartych przed dniem wejścia w życie ustawy zmienianej,
w
zakresie nieuregulowanym w rozporządzeniu Parlamentu
Europejskiego i Rady (UE) nr 1177/2010 z dnia 24 listopada
2010 r. o prawach pasażerów podróżujących drogą morską
i drogą wodną śródlądową oraz zmieniającego rozporządzenie
(WE) nr 2006/2004, stosuje się przepisy ustawy zmienianej
w art. 5 w brzmieniu dotychczasowym.



1) w wypadku projektu usuwającego naruszenie Komisji należy wpisać nr naruszenia, zaś w wypadku wykonywania orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości (czy to
w trybie prejudycjalnym czy skargowym) należy podać datę wyroku i sygnaturę sprawy
2) tabelę zbieżności dla przepisów Unii Europejskiej można wygenerować przy pomocy systemu e-step (www.e-step.pl/urzednik). W wypadku konieczności dodania
uzasadnienia dla przekroczenia minimum europejskiego należy dodać odpowiednią kolumnę
3) w tej części należy wskazać przepisy dyrektywy, decyzji ramowej, przepisy prawa UE, których naruszenie wskazała Komisja lub których wykładni dokonał
Trybunał Sprawiedliwości
4) w tej części należy wskazać wszystkie przepisy projektu aktu prawnego, które nie zostały wymienione w pierwszej części tabeli. Ze względu na konieczność
ograniczenia projektów implementujących prawo UE do przepisów wyłącznie i ściśle dostosowawczych przepisy wykraczające poza ten zakres powinny mieć
charakter wyjątkowy i być opatrzone uzasadnieniem konieczności ich wprowadzenia .
(*) jeżeli do wdrożenia danego przepisu UE potrzebne jest oprócz przepisu przenoszącego treść, także wprowadzenie przepisów zapewniających stosowanie (np.
przepisy proceduralne, przepisy karne itp.), w tabeli powinny znaleźć się wszystkie te przepisy wraz z oznaczeniem ich jednostek redakcyjnych
32