Rządowy projekt ustawy o udziale zagranicznych funkcjonariuszy lub pracowników we wspólnych operacjach lub wspólnych działaniach ratowniczych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej

przejazdy środkami publicznego transportu zbiorowego. W oparciu o art. 7 ustawy
zagraniczni funkcjonariusze lub pracownicy będący obywatelami państw Unii
Europejskiej oraz państw należących do Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego
Handlu (EFTA) mają prawo do świadczeń zdrowotnych udzielanych
i finansowanych na zasadach określonych w przepisach o koordynacji systemów
zabezpieczenia społecznego oraz ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach
opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.
W celu sprawnego przeprowadzania wspólnych operacji lub wspólnych działaniach
ratowniczych Funkcjonariusze lub pracownicy Policji, Straży Granicznej,
Państwowej Straży Pożarnej, Biura Ochrony Rządu oraz Agencji Bezpieczeństwa
Wewnętrznego będą mogli użyczać zagranicznym funkcjonariuszom lub
pracownikom sprzętu technicznego.
W projekcie przyjęto, że należności za świadczenia zdrowotne udzielane przez
podmioty lecznicze zagranicznym funkcjonariuszom lub pracownikom, którzy są
obywatelami państw niebędących członkami UE lub Europejskiego Stowarzyszenia
Wolnego Handlu (EFTA), biorącym udział we wspólnych operacjach lub wspólnych
działaniach ratowniczych pokrywane będą w ramach limitu wydatków
przewidzianych w części budżetu państwa, której dysponentem jest minister
właściwy do spraw wewnętrznych, chyba że przepisy wiążących Rzeczpospolitą
Polską umów międzynarodowych stanowią inaczej. Jeżeli zaś wspólne operacje będą
podejmowane na wniosek ministra właściwego do spraw wewnętrznych działającego
na wniosek Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego lub z udziałem
funkcjonariuszy Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, należności, o których
mowa w ust. 1, będą pokrywane proporcjonalnie do liczby zaangażowanych we
wspólną operację funkcjonariuszy lub pracowników danej służby, w ramach limitów
części budżetowych, którymi dysponują Szef Agencji Bezpieczeństwa
Wewnętrznego oraz minister właściwy do spraw wewnętrznych, chyba że przepisy
wiążących Rzeczpospolitą Polską umów międzynarodowych stanowią inaczej.

Projektowana regulacja jest zgodna z prawem Unii Europejskiej.



9 
 
OCENA SKUTKÓW REGULACJI
1. Podmioty, na które oddziałuje projektowana ustawa.
Projektowana ustawa będzie miała wpływ na:
1) Policję,
2) Straż Graniczną,
3) Państwową Straż Pożarną,
4) Biuro Ochrony Rządu,
5) Agencję Bezpieczeństwa Wewnętrznego,
6) ministra
właściwego do spraw wewnętrznych;
7) ministra
właściwego do spraw zdrowia.
2. Przeprowadzenie
konsultacji
W celu wykonania obowiązku wynikającego z art. 5 ustawy z dnia 7 lipca 2005 r.
o działalności lobbingowej w procesie stanowienia prawa (Dz. U. Nr 169,
poz. 1414, z późn. zm.) projekt ustawy został zamieszczony:
1) w Biuletynie Informacji Publicznej, na stronie internetowej Ministerstwa
Spraw Wewnętrznych,
2) Biuletynie Informacji Publicznej Rządowego Centrum Legislacji w zakładce
Rządowy proces legislacyjny, zgodnie z wymogami § 11a ust. 1 uchwały nr 49
Rady Ministrów z dnia 19 marca 2002 r. Regulamin pracy Rady Ministrów
(M. P. Nr 13, poz. 221, z późn. zm.).
W tym trybie nie zgłoszono uwag do projektu.
Można również zauważyć, że do projektu założeń, w oparciu o które przygotowano
projekt ustawy, w trybie ustawy z dnia 7 lipca 2005 r. o działalności lobbingowej
w procesie stanowienia prawa również nie zostały zgłoszone żadne uwagi.
10 
 
Z uwagi na zakres projektowanej regulacji, w tym fakt, że dotyczy ona głównie
służb podległych ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych,
przeprowadzenie konsultacji społecznych jest niecelowe.
3. Wpływ projektowanej ustawy na sektor finansów publicznych i budżety jednostek
samorządu terytorialnego
Wspólne operacje i wspólne działania ratownicze będą prowadzone wówczas, jeżeli
będzie to uzasadnione względami merytorycznymi oraz jeżeli będzie istniała
możliwość ich sfinansowania w ramach posiadanych środków. Szczegółowe zasady
finansowania wspólnych operacji oraz wspólnych działań ratowniczych należy
rozpatrywać w dwóch kategoriach:
a) zasady finansowania wspólnych operacji lub wspólnych działań ratowniczych
z udziałem funkcjonariuszy lub pracowników państw stosujących dorobek
Schengen
Zgodnie z art. 34 decyzji Rady 2008/615/WSiSW każde państwo stosujące
dorobek Schengen ponosi koszty operacyjne poniesione przez jego organy
w związku ze stosowaniem niniejszej decyzji. Oznacza to, że w przypadku
udziału funkcjonariuszy lub pracowników obcych państw w operacjach
wskazanych w art. 17 i 18 decyzji Rady na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej, ewentualne koszty powinny być ponoszone ze środków finansowych
będących w dyspozycji budżetów poszczególnych służb biorących udział
w realizowanych operacjach. Przepis ten również przewiduje alternatywne
rozwiązanie w stosunku do ww. zasady polegające na tym, że w szczególnych
przypadkach zainteresowane państwa członkowskie mogą uzgodnić odmienne
ustalenia.
Natomiast odnośnie do wspólnych działań realizowanych przez specjalną
jednostkę interwencyjną, o której mowa w decyzji Rady 2008/617/WSiSW,
zgodnie z art. 6 tej decyzji, o ile zainteresowane państwa członkowskie nie
uzgodnią inaczej, wnioskujące państwo członkowskie pokrywa koszty
operacyjne – w tym koszty transportu i zakwaterowania – poniesione przez
specjalne jednostki interwencyjne państwa członkowskiego, do którego
zwrócono się o pomoc.
11 
 
Projekt zakłada, że w przypadku pozytywnego rozpatrzenia wniosku złożonego
przez Stronę polską, polski organ wnioskujący powinien dokonać z organem
państwa wysyłającego, ustaleń dotyczących warunków prowadzenia wspólnej
operacji lub wspólnego działania ratowniczego i wydać zgodę na udział
zagranicznych funkcjonariuszy lub pracowników w takiej operacji lub
działaniu. Zgoda taka powinna zawierać ustalenia, co do kosztów operacji lub
działań i zasad ich finansowania.
Jeżeli Strona, do której kierowany jest wniosek, zaproponuje odejście od
zasady ustanowionej w art. 34 zdanie pierwsze decyzji Rady 2008/615/WSiSW
poprzez możliwość ustalenia innych zasad finansowania, może pojawić się
konieczność ponoszenia przez Stronę polską kosztów działań zagranicznych
funkcjonariuszy i pracowników. Poniesienie tych kosztów będzie jednak
zawsze zależało od zgody Strony polskiej na propozycje Strony, do której
wniosek jest kierowany. Z powyższego wynika, że o kosztach zawsze decydują
państwa uczestniczące we wspólnej operacji. Nie ma zatem możliwości
automatycznego ponoszenia kosztów przez którąkolwiek ze Stron.
Samo wejście w życie przedmiotowej regulacji nie spowoduje żadnych
kosztów dla budżetu państwa. Koszty te mogą się pojawić w sytuacji, gdy
odpowiednie organy zdecydują się wystąpić do innego państwa
członkowskiego o przeprowadzenie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
wspólnej operacji bądź wspólnego działania ratowniczego. Podobnie
w przypadku realizacji innych wspólnych operacji lub działań ratowniczych,
decyzja odnośnie do skierowania wniosku do innego państwa członkowskiego
będzie zależała od tego, czy w ramach środków przyznanych dla danej służby
istnieje możliwość sfinansowania takiego przedsięwzięcia.
b) zasady finansowania wspólnych operacji lub wspólnych działań ratowniczych
z udziałem funkcjonariuszy lub pracowników państw trzecich
Odnośnie do wspólnych operacji realizowanych z udziałem funkcjonariuszy
i pracowników państw trzecich wskazać należy, iż przepisy decyzji Prüm nie
będą miały zastosowania. Zastosowano jednak analogiczną zasadę, w której
koszty tych operacji będą ponoszone przez organy państwa wnioskujące,
12 
 
z możliwością ustalenia odmiennych zasad finansowania w oświadczeniu
o wspólnej operacji lub wspólnym działaniu ratowniczym.
c) inne skutki finansowe
Oceniając przewidywane koszty wspólnych operacji i wspólnych działań
ratowniczych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, należy również mieć na
uwadze fakt, że funkcjonariusze lub pracownicy Policji, Straży Granicznej,
Państwowej Straży Pożarnej, Biura Ochrony Rządu i Agencji Bezpieczeństwa
Wewnętrznego będą mogli użyczać, w niezbędnym zakresie, w trakcie
wykonywania wspólnych operacji lub wspólnych działań ratowniczych, swego
wyposażenia technicznego zagranicznym funkcjonariuszom lub pracownikom.
Ponadto planowana regulacja zakłada, że zagraniczni funkcjonariusze lub
pracownicy będący obywatelami państw Unii Europejskiej oraz państw
należących do Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu (EFTA) mają
prawo do świadczeń zdrowotnych zgodnie z przepisami ustawy z dnia
27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze
środków publicznych (Dz. U. z 2008 r. Nr 164, poz. 1027, z późn. zm.).
Zasady finansowania wskazanych świadczeń określają natomiast przepisy
prawa europejskiego o koordynacji w zakresie zabezpieczenia społecznego
tj. przede wszystkim rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady
nr
883/2004 z dnia 29.04.2004 r. w sprawie koordynacji systemów
zabezpieczenia społecznego (Dz. Urz. UE L 166 z 30.04.2004, s. 1).
Natomiast należności za świadczenia zdrowotne funkcjonariuszy lub
pracowników z państw trzecich pokrywane powinny być przez ministra
właściwego do spraw wewnętrznych lub Szefa Agencji Bezpieczeństwa
Wewnętrznego, chyba że przepisy umów międzynarodowych stanowią inaczej.
Przepisy ustawy zakładają również, że zagraniczni funkcjonariusze
i
pracownicy powinni nabyć uprawnienia do korzystania z ulgowych
przejazdów środkami publicznego transportu zbiorowego na zasadach
przysługujących funkcjonariuszom Policji, Straży Granicznej, Państwowej
Straży Pożarnej i Biura Ochrony Rządu określonych w ustawie z dnia
20 czerwca 1992 r. o uprawnieniach do bezpłatnych i ulgowych przejazdów
13