Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych oraz niektórych innych ustaw

nie wyższej niż 10% przychodu osiągnię-
tego w roku rozliczeniowym poprzedza-
jącym rok nałożenia kary, nie niższej
jednak niż 1000 zł.
2. Kto nie usunął nieprawidłowości stwierdzo-
nych podczas kontroli w terminie określonym
w zaleceniach pokontrolnych, podlega karze
pieniężnej w wysokości do trzykrotnego
przeciętnego wynagrodzenia.
3. Kto wprowadza ponownie do obrotu produkt
tego samego rodzaju, który nie odpowiada ja-
kości handlowej ze względu na tę samą wadę,
podlega karze pieniężnej ustalonej – w zależ-
ności od stwierdzonej wady – zgodnie z ust. 1
pkt 3 lub 4, podwyższonej o wysokość kar na-
łożonych w okresie 24 miesięcy przed dniem
rozpoczęcia kontroli.
4. Kary pieniężne, o których mowa w ust. 1 – 3,
wymierza, w drodze decyzji administracyjnej,
właściwy ze względu na miejsce przeprowa-
dzania kontroli wojewódzki inspektor albo
wojewódzki inspektor Inspekcji Handlowej.
5. Ustalając wysokość kary, wojewódzki inspek-
tor albo wojewódzki inspektor Inspekcji Han-
dlowej uwzględnia stopień szkodliwości czy-
nu, stopień zawinienia, zakres naruszenia,
dotychczasową działalność podmiotu działa-
jącego na rynku artykułów
rolno-
-spożywczych i wielkość jego obrotów.
15
6. Termin zapłaty kary pieniężnej wynosi 14 dni
od dnia, w którym decyzja o wymierzeniu ka-
ry stała się ostateczna.
7. Kary pieniężne stanowią dochód budżetu pań-
stwa i są wpłacane na rachunek bankowy wo-
jewódzkiego inspektoratu jakości handlowej
artykułów rolno-spożywczych albo woje-
wódzkiego inspektoratu Inspekcji Handlowej.
8. W zakresie nieuregulowanym w ustawie do kar
pieniężnych stosuje się odpowiednio przepisy
działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r.
– Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr
8, poz. 60, z późn. zm.4)).”.

Art. 2. W ustawie z dnia 15 grudnia 2000 r. o Inspekcji Handlowej
(Dz. U. z 2001 r. Nr 4, poz. 25, z późn. zm.5)) w art. 18:
1) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Wojewódzki inspektor, w drodze decyzji, może:
1) zarządzić w toku kontroli ograniczenie wprowadza-
nia do obrotu, wstrzymanie wprowadzania do obro-
tu lub wycofanie z obrotu produktów albo wstrzy-
manie świadczenia usług, albo niezwłoczne
usunięcie stwierdzonych nieprawidłowości, jeżeli
jest to konieczne ze względu na bezpieczeństwo lub
interes konsumentów albo interes gospodarczy pań-
stwa;
2) nakazać przedsiębiorcy, w ramach sprawowanego
nadzoru, o którym mowa w art. 17 ust. 3 ustawy
z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej arty-
16
kułów rolno-spożywczych (Dz. U. z 2005 r. Nr 187,
poz. 1577, z późn. zm.3)), wstrzymanie wprowadza-
nia do obrotu lub wycofanie z obrotu w jego punk-
tach sprzedaży całej partii artykułu rolno-
-spożywczego zafałszowanego, jeżeli stwierdzony
rodzaj nieprawidłowości może odnosić się do całej
partii produkcyjnej artykułu rolno-spożywczego.”;
2) dodaje
się ust. 4 i 5 w brzmieniu:
„4. Właściwość miejscową organu Inspekcji w sprawach,
o których mowa w ust. 1 pkt 2, ustala się według miej-
sca przeprowadzania kontroli.
5. Jeżeli byłoby to istotne z punktu widzenia ochrony inte-
resów konsumentów, informacje zawarte w decyzjach,
o których mowa w ust. 1, można podać do publicznej
wiadomości z pominięciem informacji stanowiących ta-
jemnicę przedsiębiorstwa oraz inne tajemnice podlega-
jące ochronie na podstawie przepisów odrębnych.”.

Art. 3. W ustawie z dnia 16 grudnia 2005 r. o produktach pochodzenia
zwierzęcego (Dz. U. z 2006 r. Nr 17, poz. 127, Nr 171, poz. 1225, z 2007 r.
Nr 64, poz. 429 oraz z 2008 r. Nr 145, poz. 916) w art. 22 dodaje się ust. 3
w brzmieniu:
„3. Główny Lekarz Weterynarii przekazuje Komisji Europej-
skiej informacje zgodnie z art. 31 rozporządzenia Komisji
(WE) nr 589/2008 z dnia 23 czerwca 2008 r. ustanawiające-
go szczegółowe zasady wykonywania rozporządzenia Rady
(WE) nr 1234/2007 w sprawie norm handlowych w odnie-
sieniu do jaj (Dz. Urz. UE L 163 z 24.06.2008, str. 6, z późn.
zm.).”.
17

Art. 4. W ustawie z dnia 25 sierpnia 2006 r. o bezpieczeństwie żywno-
ści i żywienia (Dz. U. Nr 171, poz. 1225) w art. 48 dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
„3. Wymóg znakowania w języku polskim nie dotyczy środków
spożywczych przeznaczonych do wywozu poza terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej.”.

Art. 5. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia,
z wyjątkiem art. 40 ust. 4b pkt 2 lit. a, pkt 3 lit. a i c, ust. 4c pkt 1 i 4 oraz ust. 4d
pkt 1 lit. a w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, które wchodzą w życie z d-
niem 1 stycznia 2009 r.
_____________________
1) Niniejszą ustawą zmienia się: ustawę z dnia 15 grudnia 2000 r. o Inspekcji Handlowej, ustawę z dnia 16 grudnia
2005 r. o produktach pochodzenia zwierzęcego i ustawę z dnia 25 sierpnia 2006 r. o bezpieczeństwie żywności
i żywienia.
2) Niniejsza ustawa w zakresie swojej regulacji:
1) wykonuje postanowienia następujących rozporządzeń Wspólnoty Europejskiej:
a)
rozporządzenia Rady (WE) nr 1234/2007 z dnia 22 października 2007 r. ustanawiającego wspólną or-
ganizację rynków rolnych oraz przepisy szczegółowe dotyczące niektórych produktów rolnych (Dz.
Urz. UE L 299 z 16.11.2007, str. 1, z późn. zm.),
b) rozporządzenia Komisji (WE) nr 589/2008 z dnia 23 czerwca 2008 r. ustanawiającego szczegółowe
zasady wykonywania rozporządzenia Rady (WE) nr 1234/2007 w sprawie norm handlowych w odnie-
sieniu do jaj (Dz. Urz. UE L 163 z 24.06.2008, str. 6, z późn.zm.);
2) dokonuje częściowego wdrożenia dyrektywy 2000/13/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia
20 marca 2000 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich w zakresie etykietowania,
prezentacji i reklamy środków spożywczych (Dz. Urz. WE L 109 z 06.05.2000, str. 29, z późn. zm.;
Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 15, t. 5, str. 75) – w zakresie regulacji dotyczących spraw
znakowania, prezentacji i reklamy środków spożywczych;
3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2006 r. Nr 170, poz. 1217, Nr 171,
poz. 1225 i Nr 208, poz. 1541 oraz z 2007 r. Nr 176, poz. 1238.
4) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2005 r. Nr 85, poz. 727, Nr 86,
poz. 732 i Nr 143, poz. 1199, z 2006 r. Nr 66, poz. 470, Nr 104, poz. 708, Nr 217, poz. 1590 i Nr 225, poz. 1635,
z 2007 r. Nr 105, poz. 721, Nr 112, poz. 769, Nr 120, poz. 818, Nr 195, poz. 1414 i Nr 225, poz. 1671 oraz
z 2008 r. Nr 118, poz. 745.
5) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 110, poz.1189, z 2002 r. Nr 135, poz.1145
i Nr 166, poz.1360, z 2003 r. Nr 223, poz. 2220 i Nr 229, poz. 2275, z 2004 r. Nr 34, poz. 293, z 2005 r. Nr 180,
poz. 1495 oraz z 2007 r. Nr 147, poz. 1033.
18
U Z A S A D N I E N I E

Projekt ustawy o zmianie ustawy o jakości handlowej artykułów rolno-
spożywczych oraz niektórych innych ustaw ma na celu wdrożenie przepisów
Unii Europejskiej (rozporządzenie Rady (WE) nr 1234/2007 z dnia
22 października 2007 r. ustanawiające wspólną organizację rynków rolnych oraz
przepisy szczegółowe dotyczące niektórych produktów rolnych; rozporządzenie
Komisji (WE) nr 589/2008 z dnia 23 czerwca 2008 r. ustanawiające szczegółowe
zasady wykonywania rozporządzenia Rady (WE) nr 1234/2007 w sprawie norm
handlowych w odniesieniu do jaj) oraz wprowadzenie kilku zmian w przepisach
aktualizujących ustawę. Ponadto w celu dostosowania przepisów krajowych do
ww. rozporządzeń Unii Europejskiej zmieniona zostaje ustawa z dnia 16 grudnia
2005 r. o produktach pochodzenia zwierzęcego (Dz. U. z 2006 Nr 17, poz. 127,
Nr 171, poz. 1225, z 2007 r. Nr 64, poz. 429 oraz z 2008 r. Nr 145, poz. 916).
Zmiany w ustawie z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rol-
no-spożywczych (Dz. U. z 2005 r. Nr 187, poz. 1577, z późn. zm.) dotyczą:
1) Art. 3 pkt 10, który wprowadza definicję „artykułu rolno-spożywczego za-
fałszowanego”. Spotykane w obrocie rynkowym niezgodności cech jakości
handlowej środków spożywczych z deklarowanymi w oznakowaniu przez
producentów w dużej części wykraczają poza zakres zwykłych niedocią-
gnięć (np. użycie określenia „waga netto” zamiast „masa netto”), wskazując
na stosowanie nieuczciwych praktyk handlowych. Przykładami takich dzia-
łań, które nie wpływając na zdrowie i życie konsumenta, wprowadzają go
w błąd, powodując wybór produktu, który naprawdę nie spełnia oczekiwań
konsumenta, są:
a) użycie nazwy „masło”, „ser” w przypadku produktów, w których skła-
dzie użyto tłuszczów innych niż mleczne,