Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym oraz o zmianie niektórych innych ustaw

wprowadza wyprodukowany przez siebie sprzęt do obrotu w drodze leasingu.
Umowa leasingu nie jest umową sprzedaży, a więc w tym przypadku nie zostają
spełnione przesłanki do uznania przedsiębiorcy za wprowadzającego sprzęt.
Dystrybucja sprzętu z wykorzystaniem umowy leasingu nie jest rzadko cią
w obrocie handlowym, dlatego też dokonano korekty definicji wprowadzającego
sprzęt w taki sposób, że wprowadzającym sprzęt będzie ten przedsiębiorca, który
„wprowadza sprzęt do obrotu”, a więc zgodnie z nową definicją, zamieszczoną
w projekcie ustawy, odpłatnie albo nieodpłatnie udostępnia sprzęt po raz
pierwszy na terytorium kraju w celu używania lub dystrybucji. Jednocze nie, aby
zapewnić spójno ć ze zmienioną definicją wprowadzającego sprzęt oraz nowo
wprowadzoną definicją wprowadzenia sprzętu do obrotu, dokonano zmian
w definicji importu i wewnątrzwspólnotowego nabycia.
Ponadto dokonano korekty w definicji sprzętu. Zmieniono wyrażenie prąd
zmienny na prąd przemienny, gdyż jest to prawidłowe okre lenie, używane
w branży.
Zmieniona została również definicja zbierającego zużyty sprzęt poprzez dodanie
punktów serwisowych i punktów skupu złomu. Zdecydowano się na rozszerzenie
listy podmiotów zobowiązanych do zbierania zużytego sprzętu o miejsca,
w których naturalnie pojawia się zużyty sprzęt. Punkty serwisowe zostały
okre lone jako „zbierający zużyty sprzęt” ze względu na fakt, że w przypadku
gdy naprawa sprzętu jest niemożliwa ze względów technicznych lub koszty
naprawy przewyższają warto ć sprzętu, użytkownikowi łatwiej jest pozostawić
zużyty sprzęt w punkcie serwisowym niż szukać innego punktu, gdzie mógłby
bezpiecznie pozbyć się odpadu. Natomiast punkty skupu złomu zostały włączone
do grupy podmiotów zobowiązanych do zbierania zużytego sprzętu ze względu
na istniejące obserwacje i szacunki, z których wynika, że obecnie są głównym
miejscem, do którego trafia zużyty sprzęt, w szczególno ci wielkogabarytowy
sprzęt gospodarstwa domowego. Do zbierających zużyty sprzęt zaliczono
również prowadzących zakłady przetwarzania, co pozwoli ww. przedsiębiorcom
3
przekazywać zużyty sprzęt, którego nie przetwarzają, do innego zakładu
przetwarzania.
Zmiana definicji zbierającego zużyty sprzęt wymagała również okre lenia, co
rozumiemy poprzez punkty serwisowe i punkty skupu złomu. Wobec czego
zaproponowano dodanie do art. 3 ust. 1 pkt 5a i 5b, zawierających definicje
ww. pojęć.
Zmieniona tre ć art. 4 okre la sytuacje, w których masy sprzętu nie wlicza się do
masy sprzętu wprowadzonego do obrotu.
Zmiany rozdziału 2
Do art. 7 ustawy dodano ust. 4 traktujący o sposobie rejestracji przedsiębiorców
zagranicznych. Przedsiębiorca zagraniczny będzie obowiązany do dokonania
rejestracji poprzez przedstawiciela ustanowionego na podstawie ustawy z dnia
2 lipca 2004 r. o swobodzie działalno ci gospodarczej (Dz. U. z 2007 r. Nr 155,
poz. 1095), bądź, w przypadku braku przedstawiciela, poprzez organizację odzy-
sku sprzętu elektrycznego i elektronicznego zarejestrowaną przez Głównego
Inspektora Ochrony rodowiska. Zmiany te zostały wprowadzone, gdyż
z
dotychczasowych przepisów nie wynikało, czy w ogóle możliwe jest
zarejestrowanie podmiotu zagranicznego, który nie ustanowił w Polsce
przedstawiciela na podstawie ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie
działalno ci gospodarczej.
Zmiana art. 8 polega przede wszystkim na zobowiązaniu, poprzez zmianę ust. 2
pkt 1 lit. e, wszystkich wprowadzających sprzęt, którzy podpisali umowę
z organizacją odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego, do przekazania
kopii takiej umowy do Głównego Inspektora Ochrony rodowiska (GIO ).
Obecnie taki obowiązek mają tylko wprowadzający sprzęt przeznaczony dla
gospodarstw domowych, jednak niektórzy wprowadzający sprzęt inny niż
przeznaczony dla gospodarstw domowych również podpisują umowy
z organizacjami odzysku, aby przekazać im obowiązki, dlatego też w takim
4
przypadku powinni przekazać kopię umowy do GIO . Konsekwentnie dokonano
również zmiany w ust. 8 przedmiotowego artykułu.
W art. 8 dodano również nowy ust. 2a, który okre la konsekwencje złożenia
niekompletnego wniosku o wpis do rejestru GIO , co stanowi doprecyzowanie
dotychczas obowiązujących przepisów ustawy.
W art. 9 ust. 5 zmniejszono górne stawki opłaty rejestrowej i rocznej z 8 000 zł
na 4 000 zł, a dla mikroprzedsiębiorców z 400 zł do 300 zł.
W art. 12 okre lono, że prowadzony przez GIO rejestr może stanowić czę ć
innych baz danych z zakresu ochrony rodowiska, w tym gospodarki odpadami.
Zmiana ta wynika z prowadzonych obecnie prac nad ujednoliceniem systemu
rejestracji przedsiębiorców i ustanowienia jednej bazy danych dotyczącej
gospodarowania wszystkimi rodzajami odpadów. Prace te mają na celu przede
wszystkim zmniejszenie obciążeń biurokratycznych ciążących na przedsię-
biorcach. Podobne zmiany wprowadzono w art. 15 ust. 3.
Do art. 14 dodano pkt 4 i 5, które okre lają dodatkowe przypadki, w których
GIO może dokonać wykre lenia przedsiębiorcy z rejestru, czyli w przypadku
stwierdzenia trwałego zaprzestania wykonywania działalno ci gospodarczej
i rażących nieprawidłowo ci w wykonywaniu ustawowych obowiązków.
W art. 15 uzupełniono ust. 1 o brakujące przepisy odnoszące się do sprawozdań,
natomiast w ust. 5 wydłużono termin przekazania sprawozdania z GIO do
Ministerstwa rodowiska. Okres ten został wydłużony ze względu na fakt, że
sprawozdania od przedsiębiorców mają spływać do GIO do końca marca
każdego roku i potrzebny jest odpowiedni czas na przeanalizowanie obszernego
materiału.
Zmiany rozdziału 3
Zmiany dokonane w rozdziale 3 o zabezpieczeniach finansowych dotyczą
zarówno daty uiszczania zabezpieczenia, jak i przeznaczenia zabezpieczenia
finansowego. W dotychczas obowiązującej ustawie nie był wskazany termin
wnoszenia zabezpieczenia i powodowało to wiele problemów, w szczególno ci
5
z uzyskiwaniem przez wprowadzających sprzęt ubezpieczenia odpowiedzialno ci
cywilnej i gwarancji bankowej. Obecnie zaproponowano termin wnoszenia
takiego zabezpieczenia do końca czerwca roku, którego to zabezpieczenie
dotyczy.
Zmiany dokonane w art. 19 pozwalają GIO na otrzymanie informacji od
Narodowego Funduszu Ochrony rodowiska i Gospodarki Wodnej, który
z wprowadzających sprzęt dokonał zabezpieczenia finansowego.
Ponadto zmiany w art. 20 okre lają sposób rozliczenia zabezpieczenia
finansowego. Proponuje się, aby w przypadku niewywiązania się przedsiębiorcy
z obowiązków osiągania odpowiednich poziomów zbierania, odzysku
i recyklingu, przeznaczać wpłacane zabezpieczenie finansowe na pokrycie opłaty
produktowej.
Zmiana ust. 2 oraz 3 w art. 20 obecnie obowiązującej ustawy o zużytym sprzęcie
elektrycznym i elektronicznym ma zapewnić spójno ć przepisów
o zabezpieczeniu finansowym z przepisami o przedawnieniu zobowiązań z tytułu
opłaty produktowej oraz zakazu orzekania dwa razy w tym samym przedmiocie
– w tym przypadku w zakresie sfinansowania zbierania, przetwarzania, odzysku,
w tym recyklingu, i unieszkodliwiania zużytego sprzętu – raz na podstawie
art. 20 ustawy o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym, a innym
razem na podstawie art. 69 ustawy o zużytym sprzęcie elektrycznym
i elektronicznym.
Zmiany rozdziału 4
W art. 22 wykre lono obowiązek przekazywania użytkownikom informacji
o masie wprowadzanego sprzętu. Był to przepis wykraczający poza przepisy
dyrektywy i stwarzał problemy w realizacji.
Art. 23 zmieniono w taki sposób, żeby wprowadzający sprzęt był
odpowiedzialny za umieszczenie na sprzęcie oznakowania umożliwiającego
identyfikację jego producenta. Ponadto okre lono, że symbol przekre lonego
pojemnika na odpady oznacza, że dany sprzęt został wprowadzony po
6
13 sierpnia 2005 r. Przepisy te wynikają wprost z dyrektywy 2002/96/WE
i wymagały uregulowania w prawodawstwie krajowym.
Zmiany w art. 24 ust. 1, art. 31 ust. 1 pkt 1, art. 40 ust. 1, art. 51 ust. 1 oraz art.
56 ust. 1 mają na celu zmniejszenie obciążeń biurokratycznych dla
przedsiębiorców, dlatego też dla wszystkich rodzajów sprawozdań okre lono
jeden termin składania sprawozdań do GIO i zmniejszono ich liczbę z czterech
do dwóch w ciągu roku – do 30 lipca za okres od stycznia do czerwca i do 15
marca od lipca do grudnia.
W art. 24 ust. 1 zrezygnowano również z wymagania przedstawiania rodzaju
i masy baterii i akumulatorów w sprawozdaniu o masie wprowadzonego sprzętu,
ze względu na przygotowywaną transpozycję dyrektywy 2006/66/WE w sprawie
baterii i akumulatorów oraz zużytych baterii i akumulatorów oraz uchylającą
dyrektywę 91/157/EWG. Przepis ten wejdzie w życie od dnia 1 stycznia 2010 r.,
tak aby możliwe było uzyskanie informacji za 2008 r.
Ponadto dokonano zmiany w art. 25, który obecnie wprowadza zakaz
informowania o kosztach gospodarowania odpadami przy sprzedaży sprzętu.
Jednocze nie jednak przeniesiono dotychczasowe przepisy do przepisu
przej ciowego w art. 95, które zgodnie z wytycznymi dyrektywy 2002/96/WE
pozwala na ujawnienie kosztów gospodarowania odpadami dla sprzętu z grup 2
– 10 do 13 lutego 2011 r. Ze względu również na wielorako ć interpretacji
przepisu o uwidocznianiu kosztów gospodarowania odpadami jako oddzielnego
elementu ceny wskazano w ust. 2 art. 95, że stanowią one czę ć ceny, a nie
dodatkową opłatę pobieraną przy zakupie sprzętu. Do art. 95 dodano również
ust. 3 i 4, które dla wprowadzających sprzęt z grupy 1 „Wielkogabarytowe
urządzenia gospodarstwa domowego” wymienionej w załączniku nr 1 do ustawy,
wprowadzają obligatoryjnie obowiązek informowania o kosztach
gospodarowania odpadami. Przepis ten będzie obowiązywać do 13 lutego
2013
r., zgodnie z
przepisami dyrektywy 2002/96/WE. Przepis ten został
obligatoryjnie wprowadzony tylko dla grupy 1 ze względu na dłuższy okres,
w którym koszty gospodarowania odpadami mogą być pokazywane, jak również
7