Poselski projekt ustawy o mediach publicznych

Druk nr 4626

Warszawa, 6 lipca 2010 r.
SEJM
RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
VI kadencja
Pan

Bronisław Komorowski
Marszałek Sejmu
Rzeczypospolitej
Polskiej
Na podstawie art. 118 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia
2 kwietnia 1997 r. i na podstawie art. 32 ust. 2 regulaminu Sejmu niżej podpisani
posłowie wnoszą projekt ustawy:


- o mediach publicznych.


Do reprezentowania wnioskodawców w pracach nad projektem ustawy
upoważniamy pana posła Rafała Grupińskiego.



(-) Paweł Arndt; (-) Marek Biernacki; (-) Zdzisław Czucha; (-) Tomasz
Głogowski; (-) Rafał Grupiński; (-) Michał Jaros; (-) Agnieszka Kozłowska-
Rajewicz; (-) Adam Krupa; (-) Jan Kulas; (-) Konstanty Miodowicz;
(-) Sławomir Neumann; (-) Piotr Ołowski; (-) Paweł Orłowski; (-) Andrzej
Orzechowski; (-) Zbigniew Pacelt; (-) Sławomir Rybicki; (-) Marek Rząsa;
(-) Bożena Sławiak; (-) Jarosław Stolarczyk; (-) Michał Szczerba;
(-) Cezary Tomczyk; (-) Ewa Wolak; (-) Hanna Zdanowska.

USTAWA
z dnia ………………… 2010 r.
o mediach publicznych



Dział I
Przepisy wstępne

Art. 1.
Ustawa określa zasady:
1)
działania organów medialnej kontroli jednostek mediów publicznych;
2)
działania jednostek mediów publicznych oraz wypełniania przez nie zadań w
zakresie medialnej służby publicznej;
3)
finansowania jednostek mediów publicznych oraz pobierania powszechnej
opłaty audiowizualnej.

Art. 2.
Użyte w ustawie określenia oznaczają:
1)
audiodeskrypcja – przeznaczony dla osób z niepełnosprawnością narządu
wzroku, werbalny opis obrazu i treści wizualnych zawartych w audycji
telewizyjnej, umieszczony w audycji lub rozpowszechniany za pomocą sygnału
telewizyjnego równocześnie z nią;
2)
audycja – audycję w rozumieniu art. 4 pkt 5 ustawy z dnia 29 grudnia 1992 r. o
radiofonii i telewizji (Dz. U. z 2004 r. Nr 253, poz. 2531, z późn. zm.1)), zwanej
dalej „ustawą o radiofonii i telewizji”;
3)
dostawca usług medialnych – nadawcę programu, wytwórcę serwisu
informacyjnego lub dostawcę audycji na żądanie z katalogu udostępnianego za
pomocą systemu teleinformatycznego;
4)
jednostka mediów publicznych – jednostki publicznej radiofonii i telewizji,
Portal Mediów Publicznych oraz inne jednostki utworzone przez Radę Mediów
Publicznych;
5)
lokowanie produktu – przekaz handlowy polegający na przedstawieniu lub
nawiązywaniu do towaru, usługi lub ich znaku towarowego w taki sposób, że
stanowią one element samej audycji w zamian za opłatę lub podobne
wynagrodzenie, w tym także w postaci nieodpłatnego udostępnienia towaru lub
usługi znacznej wartości;
6)
media – telewizję, radio, Internet, nowe media, media obywatelskie oraz prasę;
7)
medialna służba publiczna – wytwarzanie i dostarczanie treści i audycji oraz
serwisów informacyjnych, realizujących społeczne i indywidualne potrzeby
kulturowe, edukacyjne, obywatelskie i informacyjne oraz innych treści wysokiej
jakości i innowacyjności;
8)
media obywatelskie – media o charakterze niezarobkowym, skierowane do
określonej społeczności, niezależne od władz państwowych, samorządowych,
partii politycznych oraz związków wyznaniowych, organizowane przez szkoły,
uczelnie wyższe lub organizacje pozarządowe prowadzące działalność pożytku
                                                           
1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2005 r. Nr 17, poz. 141, Nr 85, poz. 728 i
Nr 267, poz. 2258, z 2006 r. Nr 51, poz. 377, Nr 83, poz. 574 i Nr 133, poz. 935 oraz z 2007 r. Nr 25, poz. 162 i Nr 61,
poz. 411.
publicznego i odpowiedzialne wobec społeczności, której chcą służyć, i której
przedstawiciele współtworzą ich zawartość programową;
9)
nadawca publiczny – jednostkę publicznej radiofonii lub telewizji działającą na
podstawie niniejszej ustawy;
10) nowe media – formy przekazu i udostępniania treści inne niż prasa, radio i
telewizja, powstałe w wyniku zmian technologii w komunikacji społecznej;
11) producent – osobę fizyczną, osobę prawną lub jednostkę organizacyjną, o której
mowa w art. 331 § 1 Kodeksu cywilnego, która podejmuje inicjatywę, faktycznie
organizuje, prowadzi i ponosi odpowiedzialność za kreatywny, organizacyjny i
finansowy proces produkcji audycji;
12) produkcja niezależna:
a) audycję wyprodukowaną przez producenta:
- mającego kontrolę nad przebiegiem produkcji audycji,
- mającego swobodę wyboru zespołu twórczego, zaplecza produkcyjnego i
dystrybutora,
- figurującego w nocie oznaczającej właściciela praw do tej audycji,
- uczestniczącego w eksploatacji praw do tej audycji na innych niż pierwotne
polach eksploatacji.,
b) w przypadku koprodukcji z nadawcą produkcja niezależna oznacza audycję
wyprodukowaną przez producenta spełniającego przynajmniej trzy z przesłanek
określonych w lit. a;
13) program – program w rozumieniu art. 4 pkt 4 ustawy o radiofonii i telewizji;
14) program lokalny – program radiowy lub telewizyjny o zasięgu lokalnym
realizujący zadania lokalne, zawierający różnorodne tematycznie audycje i inne
przekazy dotyczące wydarzeń i problemów lokalnych, adresowany do ogółu
słuchaczy lub widzów objętych zasięgiem nadawania na obszarze gminy lub
kilku sąsiadujących ze sobą gmin;
15) program ogólnokrajowy – program radiowy lub telewizyjny adresowany do
ogółu słuchaczy lub widzów objętych zasięgiem nadawania na obszarze całego
kraju;
16) program ponadregionalny – program radiowy lub telewizyjny adresowany do
ogółu słuchaczy lub widzów objętych zasięgiem nadawania na obszarze
obejmującym co najmniej dwa województwa;
17) program regionalny – program radiowy lub telewizyjny o zasięgu regionalnym
realizujący zadania regionalne, zawierający różnorodne tematycznie audycje i
inne przekazy dotyczące wydarzeń i problemów regionalnych, adresowany do
ogółu słuchaczy lub widzów objętych zasięgiem nadawania na obszarze nie
większym niż jedno województwo;
18) program wyspecjalizowany – program wyspecjalizowany w rozumieniu art. 4
pkt 4a ustawy o radiofonii i telewizji;
19) reklama – reklamę w rozumieniu art. 4 pkt 6 ustawy o radiofonii i telewizji;
20) reklama kulturowa – reklamę dzieł o znacznej wartości artystycznej i
kulturowej, promocję uczestnictwa w kulturze, promocję instytucji kultury lub
dziedzictwa narodowego, lub reklamę nowo wytworzonych dzieł kultury takich
jak książka, przedstawienie teatralne, koncert, film, płyta lub wystawa;
21) reklama społeczna – przekaz, którego celem jest realizacja ważnych społecznie
celów, w szczególności budowanie zaufania i kapitału społecznego bądź
wywołanie społecznie pożądanych postaw i zachowań; w reklamie społecznej
zakazane jest wymienianie marek oraz nazw firm innych niż organizacje
 
2
prowadzące działalność pożytku publicznego lub stowarzyszenia twórcze,
obywatelskie i charytatywne;
22) reklama ukryta – reklamę w rozumieniu art. 4 pkt 11 ustawy o radiofonii i
telewizji;
23) treść – audycję radiową, audycję telewizyjną, artykuł prasowy lub wyodrębnioną
całość tekstową, audio, audiowizualną lub ich kombinację, udostępnioną w
mediach w wyodrębniony sposób;
24) usługi medialne – radiofonię, telewizję oraz inne formy przekazu programu, w
tym serwis informacyjny, niezależnie od systemu odbioru (system
powszechnego odbioru, system zbiorowego odbioru, system indywidualnego
odbioru), a także usługi udostępniania audycji na żądanie z katalogu
udostępnianego za pomocą systemu teleinformatycznego.

Dział II
Organy medialnej kontroli jednostek mediów publicznych

Rozdział 1
Właściwość organów

Art. 3.
Działalność jednostek mediów publicznych podlega kontroli, którą sprawują:
1)
Komitet Mediów Publicznych, zwany dalej „Komitetem”, w zakresie
reprezentacji społeczeństwa obywatelskiego i jego interesów wobec mediów
publicznych;
2)
Rada Mediów Publicznych, zwana dalej „Radą”, w zakresie wypełniania przez
jednostki mediów publicznych zadań medialnej służby publicznej;
3)
Fundusz Mediów Publicznych, zwany dalej „Funduszem”, w zakresie
wspierania produkcji programów i treści realizujących medialna służbę
publiczną.

Rozdział 2
Wymagania kwalifikacyjne oraz konkursowy tryb obsady stanowisk

Art. 4.
1.
Członkiem Komitetu, Rady oraz organów Funduszu może być osoba, która:
1)
posiada obywatelstwo polskie;
2)
ma pełną zdolność do czynności prawnych;
3)
korzysta z pełni praw publicznych;
4)
nie była skazana prawomocnym wyrokiem za umyślne przestępstwo lub
umyślne przestępstwo skarbowe;
5)
wyróżnia się autorytetem, wiedzą i doświadczeniem w dziedzinie mediów,
kultury, edukacji lub społeczeństwa obywatelskiego.
2.
Przepis ust. 1 stosuje się także do członków Kolegium Elektorskiego, o którym mowa
w art. 13 ust. 1, Dyrektora Instytutu Mediów Publicznych oraz do dyrektorów
jednostek mediów publicznych i ich zastępców.
3.
W odniesieniu do stanowisk obsadzanych w drodze konkursu, o których mowa w art.
5 ust. 1, właściwy organ może, w ogłoszeniu o konkursie oraz w regulaminie
konkursu, określić dodatkowe wymagania wobec kandydatów, a w szczególności
dotyczące wykształcenia, stażu pracy, osiągnięć i doświadczeń zawodowych,
kompetencji i predyspozycji kierowniczych oraz sposobu ich udokumentowania,
 
3
znajomości języków obcych, jak również przygotowania przez kandydata prezentacji
jego zamierzeń na stanowisku, o które kandydat się ubiega.
4.
Członkostwa w organach, o których mowa w ust. 1 i 2, nie można łączyć z
zatrudnieniem w jednostce mediów publicznych, administracji publicznej oraz z
pełnieniem z wyboru lub powołania funkcji publicznej w organach władzy publicznej.
5.
Członkostwa w Radzie nie można ponadto łączyć z zatrudnieniem w instytucjach
kultury oraz podmiotach wykonujących działalność gospodarczą w zakresie produkcji
programów audiowizualnych. Członkowie Rady nie mogą posiadać akcji lub
udziałów w takich podmiotach, a także być członkami ich organów.

Art. 5.
1.
Stanowiska, o których mowa w art. 19 ust. 1, art. 36 ust. 1, art. 44 ust. 1 oraz art. 69
ust. 1, są obsadzane przez właściwy organ w drodze przeprowadzenia otwartego
konkursu.
2.
W celu przeprowadzania konkursu właściwy organ:
1)
uchwala regulamin konkursu określający szczegółowe zasady i tryb
przeprowadzenia konkursu oraz dokumentowania jego przebiegu;
2)
powołuje komisję konkursową, w tym przewodniczącego komisji, spośród osób,
których wiedza i doświadczenie dają rękojmię wyłonienia najlepszego
kandydata.
3. Komisja konkursowa, o której mowa w ust. 2 pkt 2 liczy od 3 do 5 osób.
4. Członkiem komisji nie może być osoba przystępująca do konkursu albo jej małżonek,
krewny lub powinowaty albo inna osoba pozostająca z nim w takim stosunku, który może
budzić uzasadnione wątpliwości co do jej niezależności lub bezstronności.
5. Do zadań komisji należy w szczególności określenie szczegółowych kryteriów oceny
przydatności kandydata, sporządzenie listy kandydatów, którzy spełniają określone w
ogłoszeniu o konkursie wymagania formalne, przeprowadzenie postępowania konkursowego,
sporządzenie protokołu z postępowania konkursowego, ustalenie wyniku konkursu oraz jego
przekazanie wraz z pełną dokumentacją konkursu właściwemu organowi.

Art. 6.
1.
Ogłoszenie o konkursie zamieszcza się w co najmniej dwóch dziennikach o zasięgu
ogólnokrajowym oraz w Biuletynie Informacji Publicznej.
2.
Ogłoszenie o konkursie zawiera:
1)
nazwę i adres organu;
2)
wymagania stawiane kandydatom i sposób ich udokumentowania;
3)
termin i miejsce złożenia wniosku o przystąpieniu do konkursu wraz z
wymaganymi dokumentami, nie krótszy niż 14 dni od daty opublikowania
ogłoszenia w dziennikach;
4)
inne informacje wymagane zgodnie z regulaminem konkursu.

Art. 7.
1. W pierwszy etapie komisja konkursowa wybiera nie więcej niż trzech kandydatów i w
tym celu dokonuje oceny kandydatów na podstawie wniosków i załączonych
dokumentów oraz może żądać od kandydatów ich uzupełnienia lub przedstawienia
dodatkowych wyjaśnień i informacji na piśmie.
2. W drugim etapie komisja konkursowa, po przeprowadzeniu postępowania
kwalifikacyjnego z osobistym udziałem kandydatów, wybiera jednego z nich.

 
4