POSIEDZENIA KOMISJI

OCENA SKUTKÓW REGULACJI

1.
Podmioty, na które oddziałują projektowane regulacje
Do podmiotów, na które oddziałują projektowane regulacje należą dostawcy usług o
podwyższonej opłacie, dostawcy usług telekomunikacyjnych, dostawcy dodatkowych
świadczeń, podmioty pośredniczące w świadczeniu usług o podwyższonej opłacie
(agregatorzy), Prezes Urzędu Komunikacji Elektronicznej, nadawcy radiowych przekazów
informacyjnych, a także użytkownicy końcowi i abonenci usług o podwyższonej opłacie.


2. Wpływ regulacji na sektor finansów publicznych
Wejście w życie projektowanych zmian ustawy w zakresie zmian do ustawy Prawo
telekomunikacyjne nie spowoduje skutków finansowych dla budżetu państwa.

3. Wpływ regulacji na rynek pracy
Przyjęcie projektowanej regulacji nie będzie miało wpływu na rynek pracy.

4. Wpływ regulacji na konkurencyjność gospodarki i przedsiębiorczość
Regulacje proponowane w zakresie usług o podwyższonej opłacie będą mieć wpływ na
konkurencyjność gospodarki i przedsiębiorczość, gdyż zwiększają obowiązki
przedsiębiorców telekomunikacyjnych i mogą zmniejszać potencjalne przychody z tytułu
świadczenia takich usług.
Likwidacja pozwoleń radiowych na okazjonalne przekazy informacji przyczyni się do
wzrostu zainteresowania nadawców zagranicznych prowadzeniem działalności w Polsce.

5. Wpływ regulacji na sytuację i rozwój regionów
Zapisy projektu nie będą miały wpływu na sytuację i rozwój regionów.

6. Wstępna ocena zgodności regulacji z prawem Unii Europejskiej
Projekt jest zgodny z prawem Unii Europejskiej. Mając to na uwadze, nie ma konieczności
poddawania procedurze notyfikacji projektu proponowanych zmian.
Jednocześnie, projekt nie zawiera przepisów technicznych, których notyfikacja jest
obowiązkowa.

Warszawa, 25 lipca 2011 r.
BAS-WAPEiM-1763/11

Pan
Grzegorz Schetyna
Marszałek Sejmu
Rzeczypospolitej Polskiej



Opinia prawna
w sprawie zgodności z prawem Unii Europejskiej poselskiego projektu
ustawy o zmianie ustawy – Prawo telekomunikacyjne (przedstawiciel
wnioskodawców: poseł Dariusz Lipiński)


Na podstawie art. 34 ust. 9 uchwały Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 30 lipca
1992 roku – Regulamin Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej (Monitor Polski z 2009 r. Nr 5, poz.
47, ze zmianami) sporządza się następującą opinię:

1. Przedmiot projektu ustawy
Projekt ustawy przewiduje zmianę ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. –
Prawo telekomunikacyjne (Dz. U. Nr 171, poz. 1800, ze zmianami; dalej:
ustawa).
Proponowana zmiana przepisów regulujących publicznie dostępne usługi
telekomunikacyjne z dodatkowym świadczeniem, zwane usługami o
podwyższonej opłacie (zmiana artykułów 64 i 65 ustawy oraz dodania art. 64a),
polega na: rozszerzeniu obowiązków informacyjnych wobec odbiorców tych
usług i wobec Prezesa UKE, włączając w to użytkowników sieci ruchomych
(niestacjonarnych), szczególnym uregulowaniu usług o podwyższonej opłacie
świadczonych na zasadzie subskrypcji, umożliwieniu blokowania na żądanie
połączeń wychodzących na numery o podwyższonej opłacie.

Ponadto projekt przewiduje wprowadzenie instytucji czasowego
używania urządzenia radiowego w celu zapewnienia okazjonalnego przekazu
informacji na okres nieprzekraczający 30 dni (zmiana artykułów 143 i 185
ustawy oraz dodanie art. 144a).
Projekt zakłada też zmianę art. 209 ustawy, przewidując karę pieniężną
w przypadku niewypełnienia obowiązków przez dostawców usług o
podwyższonej opłacie.
Proponowana ustawa ma wejść w życie po upływie 30 dni od dnia
ogłoszenia.


2. Stan prawa Unii Europejskiej w materii objętej projektem
Odnosząc się do treści projektu należy wskazać następujące akty prawne
Unii Europejskiej:
- dyrektywę 2002/21/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7
marca 2002 r. w sprawie wspólnych ram regulacyjnych sieci i usług łączności
elektronicznej (dyrektywa ramowa; Dz. Urz. WE L 108 z 24.4.2002 r., str. 33,
ze zmianami; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne rozdz. 13, t. 29, str. 349),
- dyrektywę 2002/20/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7
marca 2002 r. w sprawie zezwoleń na udostępnienie sieci i usługi łączności
elektronicznej (dyrektywa o zezwoleniach; Dz. Urz. WE L 108 z 24.4.2002 r.,
str. 21 oraz Dz. Urz. UE L 337, str. 37; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne
rozdz. 13, t. 29, str. 337),
- dyrektywę Komisji 2002/77/WE z dnia 16 września 2002 r. w sprawie
konkurencji na rynkach sieci i usług łączności elektronicznej (Dz. Urz. WE L
249 z 17.9.2002 r. str. 21; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne rozdz. 8, t. 2,
str. 178),
- dyrektywę 2002/22/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7
marca 2002 r. w sprawie usługi powszechnej i związanych z sieciami i usługami
łączności elektronicznej praw użytkowników (dyrektywa o usłudze
powszechnej; Dz. Urz. WE L 108 z 24.4.2002 r. str. 51 oraz Dz. Urz. UE L 337,
str. 1; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne rozdz. 13, t. 29, str. 367).
3. Analiza przepisów projektu pod kątem ustalonego stanu prawa
Unii Europejskiej
3.1 W art. 1 pkt 5 projekt przewiduje wprowadzenie instytucji
czasowego używania urządzenia radiowego bez pozwolenia radiowego, o
którym mowa w artykułach 143, 145 – 148. Zgodnie z proponowanym
brzmieniem art. 144a, Prezes UKE, w drodze decyzji, na wniosek podmiotu
zainteresowanego, będzie mógł dopuścić czasowe używanie urządzenia
radiowego w celu zapewnienia okazjonalnego przekazu informacji na okres
nieprzekraczający 30 dni. Proponowana regulacja nie określa kryteriów, jakimi
będzie kierował się Prezes UKE przyznając prawo do użytkowania
częstotliwości radiowych. Projektowany art. 144a ust. 7 określa jedynie
okoliczności, których wystąpienie obliguje Prezesa UKE do odmowy wydania
decyzji (zagrożenie obronności, bezpieczeństwa państwa lub bezpieczeństwa i
porządku publicznego, naruszenie umów międzynarodowych, których
Rzeczpospolita Polska jest stroną, zakłócenia pracy urządzeń i sieci
telekomunikacyjnych).
Zgodnie z art. 9 ust. 1 dyrektywy ramowej państwa członkowskie są
zobowiązane zapewnić m.in., aby przyznawanie indywidualnych praw do
użytkowania częstotliwości radiowych przez właściwe organy krajowe
odbywało się według obiektywnych, przejrzystych, niedyskryminacyjnych i
proporcjonalnych kryteriów. Do tak określonych kryteriów odsyłają także art. 4

2
pkt 2 dyrektywy 2002/77/WE w sprawie konkurencji na rynkach sieci i usług
łączności elektronicznej oraz artykuły 5 ust. 2 i art. 6 ust. 1 dyrektywy o
zezwoleniach. Wyjątek od stosowania wymogu otwartych procedur może mieć
zastosowanie w przypadkach, gdy przyznanie indywidualnych praw
użytkowania częstotliwości radiowych dostawcom usług radiowych lub
telewizyjnych jest konieczne do osiągnięcia celu leżącego w interesie ogólnym
określonego przez państwa członkowskie zgodnie z prawem wspólnotowym
(art. 5 ust. 2 dyrektywy o zezwoleniach).
Proponowana regulacja nie wskazuje obiektywnych, przejrzystych,
niedyskryminacyjnych i proporcjonalnych kryteriów wydania decyzji
zezwalającej na czasowe używanie urządzenia radiowego w celu zapewnienia
okazjonalnego przekazu informacji (co stanowiłoby użytkowanie częstotliwości
radiowych w rozumieniu przytoczonych przepisów dyrektyw). Uwzględniając
treść przepisów projektu nie można też mówić, że spełnione są przesłanki
stosowania wyjątku, o którym mowa w art. 5 ust. 2 dyrektywy o zezwoleniach.
Proponowany przepis art. 144a należy ocenić jako niezgodny z art. 9 ust. 1
dyrektywy ramowej, art. 5 ust. 2 i art. 6 ust. 1 dyrektywy o zezwoleniach oraz 4
pkt 2 dyrektywy 2002/77/WE. Zastrzeżenie dotyczące niezgodności projektu z
przywołanymi przepisami prawa UE odnosi się także do proponowanych art.
143 ust. 1, art. 183 ust. 3a oraz art. 207a ustawy (przepisy te są konsekwencją
dodania w ustawie art. 144a).
3.2 Zmiana zaproponowana w art. 1 pkt 1 projektu, rozszerzająca
obowiązki informacyjne wobec odbiorców usług o podwyższonej opłacie nie
narusza przepisów dyrektywy o usłudze powszechnej. Zgodnie z motywem 49
preambuły do tej dyrektywy, dyrektywa ma na celu zapewnienie elementów
ochrony konsumenta, włączając jasne warunki umowne i rozwiązywanie sporów
oraz przejrzystość taryf dla konsumentów. Z kolei zgodnie z art. 21 ust. 3
dyrektywy, państwa członkowskie powinny zapewnić możliwość nałożenia na
przedsiębiorstwa udostępniające publiczne sieci łączności elektronicznej lub
publicznie dostępne usługi łączności elektronicznej obowiązek publikowania
m.in. przejrzystych, porównywalnych, odpowiednich i aktualnych informacji na
temat obowiązujących cen i taryf, wszelkich opłat związanych z rozwiązaniem
umowy, a także na temat warunków dostępu do usług dostarczanych
użytkownikom końcowym i konsumentom oraz standardowych warunków
korzystania z tych usług. Informacje powinny być publikowane w jasny,
zrozumiały i łatwo dostępny sposób. Krajowe organy regulacyjne mogą określić
dodatkowe wymogi dotyczące formy, w jakiej należy publikować te informacje.
3.3 Proponowana zmiana art. 209 ustawy (art. 1 pkt 8 projektu),
przewiduje karę pieniężną m.in. w przypadku niewypełnienia niektórych
obowiązków przez dostawców usług. Zgodnie z art. 21a dyrektywy ramowej
państwa członkowskie ustanawiają zasady dotyczące sankcji mających
zastosowanie do naruszeń krajowych przepisów przyjętych zgodnie z tą

3
dyrektywą oraz dyrektywami szczegółowymi. Państwa członkowskie
niezwłocznie powiadamiają Komisję Europejską o wszelkich późniejszych
zmianach tych przepisów.
Państwa członkowskie są też obowiązane przekazać Komisji teksty
zmian w przepisach prawa krajowego przyjętych w dziedzinie objętej
przepisami dyrektyw: ramowej (zgodnie z art. 28 ust. 3 tej dyrektywy), o
zezwoleniach (art. 18 ust. 3), o usłudze powszechnej (art. 38 ust. 3).
4. Konkluzja
Projekt ustawy o zmianie ustawy – Prawo telekomunikacyjne jest
niezgodny z dyrektywami 2002/21/WE, 2002/20/WE Parlamentu Europejskiego
i Rady oraz dyrektywą Komisji 2002/77/WE, ponieważ nie określa
obiektywnych, przejrzystych, niedyskryminacyjnych i proporcjonalnych
kryteriów przyznawania indywidualnych praw do użytkowania częstotliwości
radiowych (art. 1 pkt 5 projektu).


Szef Kancelarii Sejmu

Lech Czapla




4