Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii

Warszawa, dnia 13 maja 2011 r.
SĄD NAJWYŻSZY
BIURO STUDIÓW I ANALIZ
Pl. Krasińskich 2/4/6, 00-951 Warszawa

BSA III – 021 – 92/11


Uwagi do rządowego projektu ustawy
o zmianie ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii nadesłanego przy piśmie
Szefa Kancelarii Sejmu z dnia 29 kwietnia 2011 r. nr GMS-WP-173-87/11
(druk Sejmu RP VI kadencji nr 4146)


Jedynie założenia przedmiotowego projektu nie budzą zastrzeżeń.
Proponowany przedmiot regulacji, jako dotyczący obrotu pewnymi
produktami leczniczymi w połączeniu z wprowadzeniem nowego przepisu karnego
mającego sankcjonować ewentualne naruszenie przyszłych ograniczeń w zakresie
sprzedaży dostępnych bez recepty produktów zawierających pewną postać
pseudoefedryny, wymaga raczej zmian w ustawie z dnia 6 września 2001 r. –
Prawo farmaceutyczne (Dz. U. z 2008 r. Nr 45, poz. 271 z późn. zmianami) z
jednoczesnym uwzględnieniem wskazanych w niej grup podmiotów władnych
detalicznie rozprowadzać produkty lecznicze zaliczane do kategorii
dostępności: „wydawane bez przepisu lekarza – OTC” oraz form sprzedaży.
W przedłożonym do zaopiniowana projekcie nie zauważa się, że:
a)
produkty lecznicze zaliczane do kategorii dostępności: „wydawane
bez przepisu lekarza – OTC” , potencjalnie rzecz biorąc, mogą być
sprzedawane detalicznie zgodnie z art. 68 ust. 1 i art. 70 ust. 1 ww.
ustawy – Prawo farmaceutyczne nie tylko przez apteki lub punkty
apteczne, ale i przez inne podmioty wymienione rodzajowo w art. 71
ust. 1 tej ustawy, a określane w tym ostatnim przepisie zbiorczym
mianem: "placówki obrotu pozaaptecznego".
b)
jakkolwiek katalog produktów leczniczych, które mogą być
przedmiotem obrotu detalicznego z udziałem tych ostatnich
placówek, jest limitowany przez ministra właściwego do spraw
zdrowia w formie rozporządzenia wydawanego na podstawie art. 71

1
ust. 3 tej ostatniej ustawy, to wytyczne legislacyjne w nim zawarte
nie wykluczają możliwości objęcia katalogiem produktów
dopuszczonych do obrotu w ww. placówkach również takich, które
będą mogły być wykorzystywane nie tylko w celach medycznych, a
więc również w takich, których realizacji próbuje się przeciwdziałać
w projektowanej regulacji.
c)
w art. 68 ust. 3 ww. ustawy – Prawo farmaceutyczne
„3. Dopuszcza się prowadzenie przez apteki ogólnodostępne i
punkty apteczne wysyłkowej sprzedaży produktów leczniczych
wydawanych bez przepisu lekarza.”


Istnieje obawa, że użycie w projektowanej ustawie określania:
„wydawanie” (produktu leczniczego) „w ramach jednorazowej transakcji
sprzedaży z apteki lub punktu aptecznego” będzie kojarzone jedynie ze
sprzedażą połączoną z bezpośrednim wydaniem nabywcy produktu
leczniczego w siedzibie apteki lub punktu aptecznego, a w konsekwencji, że
limitowaniem przez przyszłą ustawę nie będzie objęta sprzedaż
wysyłkowa, dopuszczona cytowanym wyżej art. 68 ust. 3 ww. ustawy –
Prawo farmaceutyczne, a także ewentualna sprzedaż prowadzona przez
placówki obrotu pozaaptecznego.

Oznacza to, iż już na etapie prac legislacyjnych powinno się
przeciwdziałać powstaniu luki prawnej, która uczyni nowo wprowadzany zakaz
możliwym do obejścia, a zarazem takiej, która zdecydowanie utrudni
interpretację i stosowanie przez sądy i organy ścigania przyszłego przepisu
karnego. W obecnym kształcie dyspozycją projektowanego przepisu karnego
nie wydaje się być objęta sprzedaż wysyłkowa, a także sprzedaż, która może
być prowadzona przez placówki obrotu pozaaptecznego, o ile w tych ostatnich
w ogóle dopuszczalna byłaby sprzedaż produktów z udziałem
pseudoefedryny, a takiej ewentualności obecnie nie można wykluczyć.

Zważywszy, że głównym adresatem nowo wprowadzanego zakazu
mają być wszystkie podmioty zajmujące się lub mogące zajmować się
legalnym obrotem detalicznym produktów leczniczych dostępnych bez
recepty, to naturalnym miejscem dla poinformowania ich o nowym
ograniczeniu w takim obrocie jest ustawa zmieniająca ustawę – Prawo

2
farmaceutyczne. Zważywszy, że w tej ostatniej regulacji zamieszczone są
także liczne przepisy karne (art. 124 i n.), to właściwe wydaje się – dla
osiągnięcia celów zakładanych przez autorów projektu – wprowadzenie
odpowiednich zmian w rozdziale 5 pt. „Obrót produktami leczniczymi” i
w rozdziale 9 pt. „Przepisy karne i przepis końcowy” ww. ustawy – Prawo
farmaceutyczne.

Kończąc wypada dodać, że - co do zasady - wprowadzenie nowego
przepisu karnego powinno być poprzedzone dłuższym niż dwutygodniowy
okresem vacatio legis. Stąd też należy rozważyć potrzebę zmiany terminu
wejścia w życie przyszłej ustawy w stosunku do proponowanego w art. 2
projektu.








3