Rządowy projekt ustawy o nasiennictwie

granicami jednostek zasadniczego trójstopniowego podziału terytorialnego państwa, wraz z
uzasadnieniem konieczności określenia tego regionu.
6. W decyzji, o której mowa ust. 3, określa się gatunek i odmianę regionalną, dodatkowy
region wytwarzania materiału siewnego tej odmiany, którego położenie określa się zgodnie z
granicami jednostek zasadniczego trójstopniowego podziału terytorialnego państwa, oraz
okres, w jakim materiał siewny może być wytwarzany w tym regionie.
Art. 53
1. Zachowujący odmianę dokonuje oceny polowej i oceny laboratoryjnej materiału siewnego:
1) odmian regionalnych roślin rolniczych własnych odmian – w celu uznania go za materiał Artykuł dotyczy implementacji dyrektywy Komisji 2008/62/WE przewidującej pewne
siewny spełniający wymagania określone dla kategorii kwalifikowany;
odstępstwa w odniesieniu do rejestracji populacji miejscowych i odmian roślin rolniczych
2) odmian regionalnych roślin warzywnych własnych odmian – w celu uznania go za materiał przystosowanych naturalnie do warunków lokalnych i regionalnych i zagrożonych erozją
siewny kategorii kwalifikowany lub kategorii standard;
genetyczną oraz obrót materiałem siewnym i sadzeniakami ziemniaka tych populacji
3) odmian amatorskich własnych odmian – w celu uznania go za materiał siewny kategorii miejscowych i odmian oraz dyrektywy komisji 2009/145/WE przewidującej pewne
standard.
odstępstwa w odniesieniu do zatwierdzania populacji miejscowych i odmian warzyw
2. Zachowujący odmianę pobiera próby do:
tradycyjnie uprawianych w poszczególnych miejscach i rejonach zagrożonych erozją
1) oceny laboratoryjnej materiału siewnego odmian regionalnych i odmian amatorskich;
genetyczną oraz odmian warzyw niemających wewnętrznej wartości dla plonów o
2) oceny weryfikacyjnej sadzeniaków ziemniaka odmian regionalnych.
przeznaczeniu handlowym, wyprodukowanych w celu uprawy w określonych warunkach oraz
3. Zachowujący odmianę składa wojewódzkiemu inspektorowi właściwemu ze względu na wprowadzania do obrotu materiału siewnego tych populacji miejscowych i odmian, w
miejsce zamieszkania albo siedzibę zachowującego odmianę, albo miejsce wykonywania zakresie całego procesu dotyczącego wytwarzania i oceny materiału siewnego odmian
działalności gospodarczej, jeżeli jest inne niż miejsce zamieszkania zachowującego odmianę – regionalnych.
w przypadku gdy zachowującym odmianę jest osoba fizyczna prowadząca działalność
gospodarczą, wykaz prowadzonych plantacji nasiennych odmian regionalnych, który zawiera
informacje określone w art. 36 ust. 7 pkt 2–4, 7 i 9.

4. Wykaz, o którym mowa w ust. 3, składa się w terminie określonym dla składania wniosków
o dokonanie oceny polowej materiału siewnego.

Art. 54
1. Ocenie tożsamości i czystości odmianowej podlega:
1) materiał siewny roślin rolniczych i warzywnych kategorii elitarny oraz kategorii Artykuł obejmuje przepisy dotyczące organizacji i zasad dokonywania oceny tożsamości i
kwalifikowany przeznaczony do dalszej reprodukcji;
czystości odmianowej. Ocena tożsamości i czystości odmianowej prowadzona metoda
2) materiał siewny roślin rolniczych zgłoszony do oceny polowej dokonanej zgodnie z poletkową jest jedyna uznana międzynarodowo metoda sprawdzania tożsamości i czystości
systemami OECD;
odmianowej, gwarantującą wysoką jakość materiału siewnego znajdującego się w obrocie.
3) nie mniej niż 10 %:
Metody oceny są godne z przepisami OECD.
a) partii materiału siewnego roślin rolniczych i warzywnych kategorii kwalifikowany,
b) partii materiału siewnego roślin warzywnych kategorii standard znajdującego się w obrocie,
c) partii materiału siewnego odmian regionalnych roślin rolniczych, materiału siewnego
kategorii kwalifikowany lub kategorii standard odmian regionalnych roślin warzywnych,
materiału siewnego kategorii standard odmian amatorskich znajdujących się w obrocie.
2. Próby do oceny tożsamości i czystości odmianowej materiału siewnego pobiera się:
1) na wniosek prowadzącego obrót będącego właścicielem partii podlegającej ocenie
tożsamości i czystości odmianowej – w przypadku partii materiału siewnego, o którym mowa
w ust. 1 pkt 1 i 2;
2) losowo, na podstawie protokołu pobrania próby – w przypadku partii materiału siewnego, o
których mowa w ust. 1 pkt 3–5.
3. Próby, o których mowa w ust. 2, pobierają wyłącznie urzędowi próbobiorcy.
4. Próby materiału siewnego roślin rolniczych i warzywnych pobrane do oceny tożsamości i
czystości odmianowej wojewódzki inspektor przesyła do jednostki wskazanej przez Centralny
Ośrodek i na adres wskazany przez ten ośrodek.
5. W przypadku gdy partia materiału siewnego, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 i 2:
1) nie została zgłoszona w celu pobrania urzędowej próby do oceny tożsamości i czystości
odmianowej lub
2) nie została poddana ocenie tożsamości i czystości odmianowej z powodu nieuiszczenia

80
opłaty, o której mowa w art. 115 ust. 1 pkt 1
– materiał siewny wytworzony z tej partii ocenia się w najniższym stopniu kwalifikacji
przewidzianym dla danego gatunku.
6. Ocenę tożsamości i czystości odmianowej materiału siewnego prowadzi się na poletkach
kontrolnych. Ocena ta ma na celu w szczególności sprawdzenie, czy badana partia materiału
siewnego jest zgodna z:
1) urzędowym opisem i próbą wzorcową reprodukowanej odmiany;
2) wymaganiami w zakresie czystości odmianowej określonymi w przepisach wydanych na
podstawie art. 56 pkt 1.
7. Ocena tożsamości i czystości odmianowej materiału siewnego składa się z:
1) oceny wstępnej – obejmującej partie materiału siewnego stanowiące materiał wyjściowy do
kolejnych rozmnożeń, prowadzonej równolegle z oceną polową;
2) oceny następczej – obejmującej wytworzone i wprowadzone do obrotu partie materiału
siewnego, prowadzonej w sezonie wegetacyjnym następującym po roku zbioru.
8. Jeżeli w trakcie oceny wstępnej, o której mowa w ust. 7 pkt 1, stwierdzi się brak tożsamości
odmianowej badanej partii materiału siewnego, to jest to podstawa do dyskwalifikacji plantacji
nasiennej obsianej tą partią.
9. Jeżeli w wyniku oceny następczej, o której mowa w ust. 7 pkt 2, stwierdzi się brak
tożsamości odmianowej materiału siewnego kategorii standard roślin warzywnych,
wojewódzki inspektor może, w drodze decyzji, zakazać zachowującemu odmianę uznawania
wytwarzanego przez niego materiału siewnego tej kategorii.
10. Jeżeli w wyniku oceny następczej, o której mowa w ust. 7 pkt 2, stwierdzi się brak
tożsamości odmianowej odmiany regionalnej lub odmiany amatorskiej, wojewódzki inspektor
może, w drodze decyzji, zakazać dokonywania oceny materiału siewnego przez
zachowującego odmianę.
11. Zakazy, o których mowa w ust. 9 i 10, wojewódzki inspektor wydaje biorąc pod uwagę
wcześniejsze naruszenia w tym zakresie popełnione przez zachowującego odmianę.
12. Zakazy, o których mowa w ust. 9 i 10, są wydawane na okres 2 kolejnych sezonów
wegetacyjnych następujących po sezonie, w którym został stwierdzony brak tożsamości
odmianowej. Materiał siewny w tym okresie podlega urzędowej ocenie.
Art.
55 1. Oceny tożsamości i czystości odmianowej materiału siewnego dokonuje dyrektor Artykuł ten dotyczy organizacji przeprowadzania oceny tożsamości i czystości odmianowej w
Centralnego Ośrodka.
Polsce.
2. Główny Inspektor przekazuje dyrektorowi Centralnego Ośrodka:
Zgodnie z zaproponowanymi przepisami ocenę tożsamości i czystości odmianowej będzie
1) informacje o planowanej liczbie prób materiału siewnego przeznaczonych do oceny wykonywał Centralny Ośrodek a nie jak obecnie Główny Inspektor. Główny Inspektor będzie
tożsamości i czystości odmianowej – w sezonie poprzedzającym ocenę;
przekazywał Centralnemu Ośrodkowi informacje o planowanej liczbie prób materiału
2) wykaz pobranych prób materiału siewnego wysłanych do oceny tożsamości i czystości siewnego przeznaczonego do oceny tożsamości i czystości odmianowej w sezonie
odmianowej – na dany sezon wegetacyjny.
poprzedzającym ocenę oraz wykaz pobranych prób materiału siewnego wysłanego do oceny
3. Informację o wynikach oceny tożsamości i czystości odmianowej partii materiału siewnego tożsamości i czystości odmianowej w danym sezonie wegetacyjnym.
dyrektor Centralnego Ośrodka niezwłocznie przekazuje za pomocą poczty elektronicznej lub Centralny Ośrodek po zakończeniu oceny tożsamości i czystości odmianowej będzie wydawał
telefaksu:
pisemną informację o jej wynikach. Wprowadza się również przepis stanowiący o tym, że
1) prowadzącemu obrót będącemu właścicielem partii podlegającej ocenie;
jeżeli właściciel badanej partii materiału siewnego nie zgadza się z zawartym w informacji
2) Głównemu Inspektorowi;
stwierdzonym brakiem tożsamości odmianowej, może w ciągu 2 dni od otrzymania tej
3) zachowującemu odmianę, która podlega ocenie.
informacji, zwrócić się do dyrektora Centralnego Ośrodka o wyjaśnienie ewentualnych
4. Informację, o której mowa w ust. 3, dotyczącą partii materiału siewnego, w której zostały nieprawidłowości dotyczących badanej próby. W tym celu dyrektor Centralnego Ośrodka
stwierdzone wady w ocenie tożsamości i czystości odmianowej, Główny Inspektor umieszcza powołuje komisję do wyjaśnienia nieprawidłowości dotyczących badanej próby
na stronie internetowej administrowanej przez Państwową Inspekcję.
przedstawionych przez właściciela badanej partii. W skład komisji wchodzą: właściciel
5. Informacja, o której mowa w ust. 3, zawiera w szczególności:
badanej partii, zachowujący odmianę lub osoba przez niego wskazana, osoba wskazana przez
1) numer prowadzącego obrót będącego właścicielem partii podlegającej ocenie, odpowiednio kierownika jednostki organizacyjnej Centralnego Ośrodka dokonującej oceny tożsamości i
w ewidencji, o której mowa w art. 84 ust. 4 albo art. 86 ust. 4;
czystości odmianowej danej partii, osoba wskazana przez wojewódzkiego inspektora
2) określenie gatunku i odmiany rośliny uprawnej;
właściwego ze względu na miejsce pobrania próby. Z czynności dokonanych przez komisję

81
3) oznaczenie stopnia kwalifikacji;
sporządza się protokół. Protokół ten przekazywany jest do dyrektora Centralnego Ośrodka w
4) numer partii;
celu podjęcia ostatecznego rozstrzygnięcia dotyczącego ewentualnego braku tożsamości
5) datę pobrania próby;
odmianowej badanej partii materiału siewnego.
6) określenie wielkości partii;
Projektowane przepisy wprowadzone są na wniosek Polskiej Izby Nasiennej oraz wynikają z
7) wyniki oceny czystości odmianowej;
dotychczasowych doświadczeń i mają na celu uporządkowanie i usprawnienie tej oceny.
8) potwierdzenie tożsamości odmianowej lub jej braku.

6. Dyrektor Centralnego Ośrodka przechowuje próby materiału siewnego pobrane do oceny
tożsamości przez okres wskazany w przepisach wydanych na podstawie art. 56 pkt 4.
7. Jeżeli prowadzący obrót będący właścicielem partii materiału siewnego podlegającej ocenie
nie zgadza się ze stwierdzeniem braku tożsamości odmianowej badanej próby zawartym w
informacji, o której mowa w ust. 3, może w terminie 2 dni od dnia otrzymania tej informacji,
złożyć do dyrektora Centralnego Ośrodka wniosek o ustalenie, czy nie wystąpiły ewentualne
nieprawidłowości mające wpływ na wynik oceny tożsamości i czystości odmianowej.
8. Wniosek, o którym mowa w ust. 7, składa się jeden raz.
9. Po otrzymaniu wniosku, o którym mowa w ust. 7, dyrektor Centralnego Ośrodka powołuje
niezwłocznie komisję do ustalenia, czy nie wystąpiły ewentualne nieprawidłowości mające
wpływ na wynik oceny tożsamości i czystości odmianowej.
10. W skład komisji, o której mowa w ust. 9, mogą wchodzić:
1) prowadzący obrót będący właścicielem partii materiału siewnego, której dotyczy
informacja o wynikach oceny tożsamości i czystości odmianowej;
2) zachowujący odmianę lub osoba przez niego wskazana;
3) osoba wskazana przez dyrektora Centralnego Ośrodka;
4) osoba wskazana przez wojewódzkiego inspektora właściwego ze względu na miejsce
pobrania próby.
11. Przewodniczącego komisji, o której mowa w ust. 9, powołuje dyrektor Centralnego
Ośrodka.
12. Ustalenia komisji, o której mowa w ust. 9, są podejmowane większością głosów; w
przypadku równej liczby głosów decyduje głos przewodniczącego komisji.
13. Z czynności dokonanych przez komisję, o której mowa w ust. 9, sporządza się protokół,
który zawiera informację o tożsamości odmianowej lub jej braku.
14. Protokół, o którym mowa w ust. 13, przekazuje się podmiotom wymienionym w ust. 3.
15. Protokół, o którym mowa w ust. 13, otrzymuje dyrektor Centralnego Ośrodka.
16. Jeżeli z ustaleń komisji zawartych w protokole, o którym mowa w ust. 13, wynika że:
1) wystąpiły nieprawidłowości mające wpływ na wynik oceny tożsamości i czystości
odmianowej – dyrektor Centralnego Ośrodka unieważnia wynik oceny tożsamości i czystości
odmianowej, przekreślając informację o wynikach oceny tożsamości i czystości odmianowej
badanej partii materiału siewnego i umieszczając na nim wyraz „anulowano” oraz opatrując ją
podpisem i datą;
2) nie wystąpiły nieprawidłowości mające wpływ na wynik oceny tożsamości i czystości
odmianowej – dyrektor Centralnego Ośrodka pisemnie informuje o podtrzymaniu wyniku
oceny tożsamości i czystości odmianowej badanej partii materiału siewnego.
17. Do wydawania informacji, o której mowa w ust. 3, nie stosuje się przepisów Kodeksu
postępowania administracyjnego.
18. Dokumentację dotyczącą oceny tożsamości i czystości odmianowej materiału siewnego
przechowuje się przez 3 lata od dnia zakończenia tej oceny.
Art. 56
Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia:
Artykuł ten ma na celu określenie szczegółowych zasad i metod związanych z całym,
1) wymagania w zakresie czystości odmianowej oraz metodykę, sposób i warunki procesem dotyczącym oceny tożsamości i czystości odmianowej.
dokonywania oceny tożsamości i czystości odmianowej materiału siewnego dla
poszczególnych gatunków, grup lub podgrup roślin rolniczych lub warzywnych,
2) wzór informacji o wynikach oceny tożsamości i czystości odmianowej materiału siewnego,

82
3) wielkość prób pobieranych do oceny tożsamości i czystości odmianowej, w tym prób
wzorcowych, sposób ich pakowania i oznakowania, terminy ich przesyłania do jednostki
wskazanej przez Centralny Ośrodek i na adres wskazany przez ten ośrodek,
4) warunki oraz okres przechowywania prób materiału siewnego pobranych do oceny
tożsamości i czystości odmianowej,
5) warunki pobierania prób wzorcowych, w tym prób materiału siewnego reprodukowanego w
ramach systemów nasiennych OECD,
6) zakres i terminy przekazywania przez Głównego Inspektora dyrektorowi Centralnego
Ośrodka informacji o planowanej liczbie prób materiału siewnego przeznaczonych do oceny
tożsamości i czystości odmianowej oraz wykazu pobranych prób materiału siewnego
wysłanych do oceny tożsamości i czystości odmianowej,
7) zakres i terminy przekazywania przez dyrektora Centralnego Ośrodka Głównemu
Inspektorowi informacji o próbach urzędowych przyjętych do oceny tożsamości i czystości
odmianowej materiału siewnego
– biorąc pod uwagę zróżnicowanie gatunków, grup lub podgrup roślin rolniczych i
warzywnych, dokonywanie oceny tożsamości i czystości odmianowej według jednolitych
zasad oraz właściwą organizację dokonywania tej oceny, a także zapewnienie jednolitego
sposobu dokumentowania wyników oceny tożsamości i czystości odmianowej.
Art. 57
1. Za mieszankę materiału siewnego uznaje się mieszankę sporządzoną z dopuszczonego do Artykuł dotyczy implementacji dyrektywy Rady: 66/401/WE w sprawie obrotu materiałem
obrotu materiału siewnego, o składzie procentowym określonym przez prowadzącego obrót.
siewnym roślin pastewnych, 66/402/WE w sprawie obrotu materiałem siewnym roślin
2. W skład mieszanki materiału siewnego mogą wchodzić:
zbożowych 2002/55/WE w sprawie obrotu materiałem siewnym warzyw w zakresie przepisów
1) różne gatunki roślin uprawnych (mieszanka gatunkowa);
określających rodzaje mieszanek roślin rolniczych i warzywnych oraz zasad ich sporządzania.
2) różne odmiany jednego gatunku (mieszanka odmianowa).
oraz decyzji Komisji implementującej dyrektywę Rady 2002/55/WE w odniesieniu
3. W skład mieszanki materiału siewnego mogą również wchodzić składniki, do których nie do wymagań zgodnie z którymi można wprowadzać do obrotu małe opakowania
stosuje się przepisów ustawy. Łączny udział tych składników w składzie mieszanki materiału materiału siewnego kategorii standard różnych odmian roślin warzywnych
siewnego powinien wynosić nie więcej niż 10%.
należących do tego samego gatunku,
4. Mieszanki materiału siewnego roślin warzywnych, o których mowa w ust. 2 pkt 2: 1) oraz przegłosowanego projektu decyzji Komisji implementująca dyrektywę Rady 2002/55/WE
sporządza się z materiału siewnego kategorii standard;
w odniesieniu do wymagań zgodnie z którymi można wprowadzać do obrotu małe opakowania
2) wprowadza się do obrotu w małych opakowaniach zgodnie z przepisami wydanymi na materiału siewnego kategorii standard różnych odmian roślin warzywnych należących do tego
podstawie art. 101 pkt 3.
samego gatunku
5. Mieszanki materiału siewnego roślin pastewnych przeznaczone na cele paszowe może
sporządzać prowadzący obrót, który:
1) opracował technologię sporządzania tych mieszanek;
2) posiada urządzenia niezbędne do sporządzania tych mieszanek.
6. Po sporządzeniu mieszanki materiału siewnego wydaje się świadectwo sporządzenia
mieszanki materiału siewnego, zwane dalej „świadectwem mieszanki”.
7. wiadectwo mieszanki wydaje:
1) wojewódzki inspektor na wniosek prowadzącego obrót, sporządzającego mieszankę, albo
2) akredytowane laboratorium należące do prowadzącego obrót, o którym mowa w pkt 1,
sporządzającego mieszankę.
8. wiadectwo mieszanki wydaje się również dla mieszańców złożonych rzepaku.
9. Do wydawania świadectw mieszanki nie stosuje się przepisów Kodeksu postępowania
administracyjnego.
10. Mieszanki materiału siewnego po dniu 30 czerwca trzeciego roku, licząc od dnia
zabezpieczenia jej opakowania, nie przeznacza się na cele siewne.
11. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia:
1) rodzaje mieszanek materiału siewnego, ich skład gatunkowy oraz typ użytkowania,
2) sposób postępowania przy sporządzaniu mieszanek materiału siewnego roślin pastewnych
przeznaczonych na cele paszowe,
3) wzór świadectwa mieszanki

83
– mając na uwadze właściwości biologiczne poszczególnych gatunków roślin, możliwości ich
wykorzystania na cele pastewne oraz istniejące technologie sporządzania mieszanek materiału
siewnego, a także zapewnienie jednolitego sposobu dokumentowania wyników oceny
mieszanki materiału siewnego.
Art. 58
1. Za mieszankę nasienną roślin pastewnych przeznaczoną do wykorzystania dla ochrony Artykuł ten dotyczy implementacji przepisów dyrektywy Komisji 2010/60/WE przewidującej
środowiska naturalnego w zakresie różnorodności genetycznej uznaje się mieszankę pewne odstępstwa dotyczące wprowadzania do obrotu mieszanek materiału siewnego roślin
sporządzoną z dopuszczonego do obrotu materiału siewnego roślin pastewnych, o określonym pastewnych przeznaczonych do wykorzystania w ramach ochrony środowiska, w zakresie
przez prowadzącego obrót procentowym składzie tej mieszanki, zwaną dalej „mieszanką dla całego procesu dotyczącego wytwarzania i sporządzania mieszanek dla ochrony środowiska.
ochrony środowiska”.

2. W skład mieszanki dla ochrony środowiska mogą wchodzić:
1) różne gatunki roślin pastewnych, w tym odmiany regionalne roślin pastewnych;
2) gatunki roślin pastewnych, do których nie stosuje się przepisów ustawy.
Art. 59
1. Mieszankę dla ochrony środowiska lub jej składniki wytwarza się przy zachowaniu Artykuł ten dotyczy implementacji przepisów dyrektywy Komisji 2010/60/WE przewidującej
warunków agrotechnicznych niezbędnych do uzyskania mieszanki dla ochrony środowiska o pewne odstępstwa dotyczące wprowadzania do obrotu mieszanek materiału siewnego roślin
odpowiedniej jakości, spełniającej wymagania w zakresie zdolności kiełkowania, czystości i pastewnych przeznaczonych do wykorzystania w ramach ochrony środowiska, w zakresie
poziomu zanieczyszczeń, określone w przepisach wydanych na podstawie art. 63 pkt 2.
całego procesu dotyczącego wytwarzania i sporządzania mieszanek dla ochrony środowiska.
2. Po sporządzeniu mieszanki dla ochrony środowiska wydaje się świadectwo sporządzenia
mieszanki nasiennej, potwierdzające spełnienie wymagań w zakresie wytwarzania i jakości,
zwane dalej „świadectwem mieszanki dla ochrony środowiska”.
3. wiadectwo mieszanki dla ochrony środowiska wydaje prowadzący obrót.
4. Mieszanki dla ochrony środowiska nie podlegają okresowej ocenie laboratoryjnej.
5. Mieszanki dla ochrony środowiska po dniu 30 czerwca, licząc od dnia zabezpieczenia jej
opakowania, nie przeznacza się na cele siewne.
Art. 60
Mieszankę dla ochrony środowiska:
Artykuł ten dotyczy implementacji przepisów dyrektywy Komisji 2010/60/WE przewidującej
1) zbiera się w miejscu zbioru w sposób niezagrażający obszarowi źródłowemu
pewne odstępstwa dotyczące wprowadzania do obrotu mieszanek materiału siewnego roślin
i wprowadza się do obrotu jako oczyszczoną lub nieoczyszczoną (mieszanka dla ochrony pastewnych przeznaczonych do wykorzystania w ramach ochrony środowiska, w zakresie
środowiska zbierana bezpośrednio) albo
całego procesu dotyczącego wytwarzania i sporządzania mieszanek dla ochrony środowiska.
2) wytwarza się przez zmieszanie składników mieszanki charakterystycznych dla dane
go
siedliska, zbieranych oddzielnie w miejscu zbioru albo rozmnażanych poza miejscem zbioru
jako pojedyncze gatunki (uprawiana mieszanka dla ochrony środowiska).
Art. 61
1. Przez miejsce zbioru, o którym mowa w art. 60, rozumie się miejsce, z którego zbiera się Artykuł ten dotyczy implementacji przepisów dyrektywy Komisji 2010/60/WE przewidującej
nasiona będące składnikami mieszanki dla ochrony środowiska, o których mowa w art. 58 ust. pewne odstępstwa dotyczące wprowadzania do obrotu mieszanek materiału siewnego roślin
2, wyznaczone przez prowadzącego obrót w części obszaru źródłowego.
pastewnych przeznaczonych do wykorzystania w ramach ochrony środowiska, w zakresie
2. Przez obszar źródłowy rozumie się obszar wyznaczony zgodnie z art. 26 ustawy z dnia 16 całego procesu dotyczącego wytwarzania i sporządzania mieszanek dla ochrony środowiska.
kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz. U. z 2009 r. Nr 151, poz. 1220 i Nr 215, poz. 1664
oraz z 2010 r. Nr 76, poz. 489 i Nr 119, poz. 804), na którym występują w sposób naturalny
składniki mieszanki dla ochrony środowiska.
Art. 62
1. Prowadzący obrót:
Artykuł ten dotyczy implementacji przepisów dyrektywy Komisji 2010/60/WE przewidującej
1) informuje właściwego ze względu na położenie obszaru źródłowego regionalnego dyrektora pewne odstępstwa dotyczące wprowadzania do obrotu mieszanek materiału siewnego roślin
ochrony środowiska o wyznaczonym miejscu zbioru mieszanki dla ochrony środowiska pastewnych przeznaczonych do wykorzystania w ramach ochrony środowiska, w zakresie
zbieranej bezpośrednio lub składników uprawianej mieszanki dla ochrony środowiska, w całego procesu dotyczącego wytwarzania i sporządzania mieszanek dla ochrony środowiska.
terminie 14 dni przed zbiorem;

2) umożliwia przeprowadzenie kontroli w zakresie wytwarzania i jakości mieszanek dla
ochrony środowiska, w tym pobieranie prób do badań;
3) udziela informacji lub wyjaśnień w zakresie prowadzonej produkcji – na żądanie
wojewódzkiego inspektora.
2. Kontrole, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są przeprowadzane przez wojewódzkiego
inspektora przynajmniej raz w danym sezonie wegetacyjnym.
Art. 63
Minister właściwy do spraw rolnictwa, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw Ponieważ przepisy dyrektywy Komisji 2010/60/WE odnoszą się do regulacji zawartych w

84