Rządowy projekt ustawy zmieniającej ustawę o żegludze śródlądowej oraz ustawę o zmianie ustawy o żegludze śródlądowej

korygujących, o których mowa w ust. 2, jest minister właściwy do
spraw transportu.

Art. 8. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia,
z wyjątkiem:
1) art.
1:
a) pkt 3,
b) pkt 4 w zakresie dodawanego w art. 70 w ust. 1 pkt 3,
c) pkt 5;
2) art.
3
– które
wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2013 r.

1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2007 r. Nr 123, poz. 846
i Nr 176, poz. 1238, z 2008 r. Nr 171, poz. 1057, z 2009 r. Nr 98, poz. 818 oraz z 2010 r. Nr 127,
poz. 857 i Nr 182, poz. 1228.
2) Tekst niniejszego porozumienia został opublikowany w Dz. Urz. M.T. z 2007 r. Nr 12, poz. 45.

07/03-kt
10
UZASADNIENIE

Projekt ustawy zmieniającej ustawę o żegludze śródlądowej oraz ustawę o zmianie
ustawy o żegludze śródlądowej określa zasady funkcjonowania i zarządzania systemem
zharmonizowanych usług informacji rzecznej RIS w Polsce.
Dyrektywa 2005/44/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 września 2005 r.
w sprawie zharmonizowanych usług informacji rzecznej (RIS) na śródlądowych drogach
wodnych we Wspólnocie (Dz. Urz. UE L 255 z 30.09.2005, str. 52) nałożyła na kraje
członkowskie obowiązek wdrożenia systemu RIS na śródlądowych drogach wodnych
o znaczeniu międzynarodowym.
W Polsce odcinek objęty obowiązkiem wdrożenia RIS to 100 km Dolnej Odry.
Zakłada się, że RIS zarządzany będzie przez dyrektora Urzędu
eglugi
ródlądowej
w
Szczecinie, na terenie działania którego obowiązkowe będzie wprowadzenie RIS.
W związku z tym, w strukturze takiego urzędu znajdzie się Centrum RIS, które
odpowiedzialne będzie za funkcjonowanie RIS.
Biorąc pod uwagę fakt, że RIS ma na celu przede wszystkim poprawę bezpieczeństwa
ruchu żeglugowego, wydaje się zasadnym umieścić go w strukturach urzędu żeglugi
śródlądowej, którego dyrektor jako terenowy organ administracji żeglugi śródlądowej, z mocy
ustawy o żegludze śródlądowej, jest odpowiedzialny za zapewnienie bezpieczeństwa ruchu na
śródlądowych drogach wodnych. Uzasadnione jest zatem umieszczenie w strukturze organu
odpowiedzialnego za utrzymanie bezpieczeństwa na drogach wodnych – Centrum RIS,
którego jednym z zadań będzie prowadzenie monitoringu ruchu statków.
Jest to rozwiązanie analogiczne do funkcjonującego w urzędach morskich, gdzie
w skład urzędu wchodzi Służba VTS (system identyfikacji i śledzenia statków).
Ze względu na obecną sytuacją gospodarczą wydaje się także zasadne uwzględnienie
kwestii ekonomicznych i zaplanowanie wdrożenia systemu RIS w sposób jak najmniej
obciążający budżet państwa. Można uznać, że funkcjonowanie Centrum RIS jako
samodzielnej jednostki budżetowej nie jest zasadne ze względu na generowanie wyższych
kosztów w porównaniu do funkcjonowania centrum jako części Urzędu eglugi ródlądowej
w Szczecinie.
W sytuacji umieszczenia zadań centrum RIS w urzędzie żeglugi śródlądowej
przewiduje się zmniejszenie planowanych kosztów oszacowanych w ocenie skutków regulacji
oraz uzasadnieniu do ustawy z dnia 4 września 2008 r. o zmianie ustawy o żegludze
śródlądowej (Dz. U. Nr 171, poz. 1057).
Ustawa z dnia 4 września 2008 r. o zmianie ustawy o żegludze śródlądowej
przewidywała zatrudnienie 20 osób w tworzonym Centrum RIS. Projektowane obecnie
zmiany pozwolą na zmniejszenie tej liczby do 10 etatów tworzonych sukcesywnie
w poszczególnych etapach budowy systemu RIS.
W roku budżetowym 2011 zatrudnione zostaną 4 osoby. Z uwagi na konieczność
zapewnienia w ramach systemu RIS wysokiego standardu usług o złożonym merytorycznie
i
technicznie charakterze, obejmujących różne dziedziny (obsługa funduszy unijnych,
inwestycje transgraniczne lub inwestycje na drogach wodnych) oraz utrzymywanie stałej
kompatybilności systemu z innymi systemami europejskimi i wymogami międzynarodowymi
należy zapewnić wynagrodzenie dla zatrudnionych osób powyżej średniej płacy w grupie
członków korpusu służby cywilnej. Dodatkową przesłanką przemawiającą za takim
rozwiązaniem jest okoliczność, iż pierwsze dwa lata oznaczać będą znaczny wysiłek
organizacyjny dla nowo zatrudnionych osób w związku z budową od podstaw struktury
systemu.
W roku 2012 konieczne jest zatrudnienie kolejnych 6 osób, co będzie stanowić
planowaną na kolejne lata obsadę kadrową Centrum RIS. W roku 2013 po uruchomieniu
systemu RIS będzie możliwe zweryfikowanie obsady kadrowej i zaplanowanie docelowej
obsady kadrowej koniecznej do całodobowej obsługi Centrum RIS. W przypadku
konieczności weryfikacji powyższych założeń znajdzie to odzwierciedlenie w planach
budżetu państwa na rok 2014 oraz na kolejne lata.
Obecnie zadania zmierzające do przygotowania zharmonizowanego systemu usług
informacji rzecznej oraz podejmowania działań zmierzających do utworzenia Centrum RIS
powierzone zostały, zgodnie z art. 3 ustawy z dnia 4 września 2008 r. o zmianie ustawy
o żegludze śródlądowej (Dz. U. Nr 171, poz. 1057) pełnomocnikowi ministra, którym
w chwili obecnej jest dyrektor Urzędu eglugi ródlądowej w Szczecinie.
Projekt ustawy precyzuje termin zakończenia działalności pełnomocnika, tj. z chwilą
ustawowego przejęcia zadań Centrum RIS przez dyrektora urzędu żeglugi śródlądowej
określonego na podstawie przepisów wydanych na podstawie art. 9 ust. 2e projektu ustawy.
2
Projekt ustawy nie przewiduje potrzeby regulacji w zakresie dodawania przepisów
przejściowych regulujących kwestie związane z przekazaniem przez pełnomocnika
informacji, dokumentacji czy składników majątkowych. Ze względu na fakt, iż w chwili
obecnej pełnomocnikiem Ministra Infrastruktury ds. RIS jest dyrektor Urzędu eglugi
ródlądowej w Szczecinie wszystkie dokumenty, które powstały w wyniku jego działalności,
znajdują się w tym urzędzie.
W przypadku wprowadzenia RIS na innych śródlądowych drogach wodnych,
przewiduje się tworzenie centrów RIS w strukturach urzędów żeglugi śródlądowej, na
terytorium których wprowadzony zostanie ten system, poprzez stosowną nowelizację aktu
wykonawczego określonego w art. 9 ust. 2e projektu ustawy.
Znowelizowanie art. 70 ustawy okazało się niezbędne ze względu na dodanie nowego
dokumentu wydawanego przez dyrektora urzędu żeglugi śródlądowej – dokumentu

zgodności (zgodnie z art. 47e ust. 1), a także koniecznością usystematyzowania opłat za inne
dokumenty wydawane przez organy administracji żeglugi śródlądowej, a także za opłaty,
które zostały wprowadzone do ustawy o żegludze śródlądowej przepisami ustawy z dnia
25 czerwca 2010 r. o sporcie (Dz. U. Nr 127, poz. 857, z późn. zm.), tj. opłaty
za przeprowadzenie egzaminu na dokumenty kwalifikacyjne do uprawiania turystyki wodnej
oraz za wydanie tego dokumentu (art. 37a ust. 9 i 10). Ze względu na zmiany w zakresie
przeprowadzania przeglądów technicznych statków w art. 70 w ust. 2 usunięty został pkt 3,
gdyż w chwili obecnej przeglądy techniczne statków używanych wyłącznie do celów
sportowych lub rekreacyjnych wykonywane są przez podmioty upoważnione, zgodnie
z art. 34j ust. 1 ustawy o żegludze śródlądowej.
Zgodnie z uchwałą nr 49 Rady Ministrów z dnia 19 marca 2002 r. – Regulamin pracy
Rady Ministrów (M. P. Nr 13, poz. 221, z późn. zm.) projekt nie podlega opinii właściwych
instytucji i organów Unii Europejskiej lub Europejskiemu Bankowi Centralnemu.
Zgodnie z ustawą z dnia 7 lipca 2005 r. o działalności lobbingowej w procesie
stanowienia prawa (Dz. U. Nr 169, poz. 1414, z późn. zm.) projekt ustawy został
udostępniony na stronach urzędowego informatora teleinformatycznego – Biuletynu
Informacji Publicznej z dniem wysłania projektu do uzgodnień międzyresortowych. W trybie
ww. ustawy żaden z podmiotów zajmujących się działalnością lobbingową w procesie
stanowienia prawa nie zgłosił zainteresowania pracami nad omawianym projektem.
3
Zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 23 grudnia 2002 r. w sprawie
sposobu funkcjonowania krajowego systemu notyfikacji norm i aktów prawnych
(Dz. U. Nr 239, poz. 2039, z późn. zm.) projekt ustawy nie podlega notyfikacji.
Projekt ustawy jest zgodny z prawem Unii Europejskiej.




4