Rządowy projekt ustawy o ratyfikacji Protokołu zmieniającego Konwencję o ograniczeniu odpowiedzialności za roszczenia morskie z 1976 r., sporządzonego w Londynie dnia 2 maja 1996 r.

PROTOKÓŁ

ZMIENIAJ CY KONWENCJĘ O OGRANICZENIU ODPOWIEDZIALNOŚCI ZA
ROSZCZENIA MORSKIE Z 1976 R.

sporządzony w Londynie dnia 2 maja 1996 r.
STRONY NINIEJSZEGO PROTOKOŁU,
ZWA YWSZY, że pożądanym jest zmienić Konwencję o ograniczeniu odpowiedzialności za
roszczenia morskie, sporządzoną w Londynie, w dniu 19 listopada 1976 r., w celu
zapewnienia większego odszkodowania oraz ustanowienia uproszczonej procedury
aktualizacji kwot ograniczenia,
UZGODNIŁY, co następuje:
Artykuł 1
W rozumieniu niniejszego Protokołu:
1. „Konwencja” oznacza Konwencję o ograniczeniu odpowiedzialności za roszczenia morskie
z 1976 r.
2. „Organizacja” oznacza Międzynarodową Organizację Morską.
3. „Sekretarz Generalny” oznacza Sekretarza Generalnego Organizacji.
Artykuł 2
Artykuł 3 litera a) Konwencji otrzymuje brzmienie:
a) roszczeń z tytułu ratownictwa, łącznie z wszelkimi, przysługującymi w stosownych
przypadkach roszczeniami z tytułu specjalnego wynagrodzenia, o których mowa w artykule
14 Międzynarodowej Konwencji o ratownictwie morskim z 1989 r. wraz ze zmianami, lub
udziału w awarii wspólnej.


2
Artykuł 3
Artykuł 6, ustęp 1 Konwencji otrzymuje brzmienie:
1. Granice odpowiedzialności dla roszczeń innych niż wymienione w artykule 7, wynikłych z
każdego odrębnego zdarzenia, powinny być obliczone następująco:
a) w odniesieniu do roszczeń z tytułu śmierci lub uszkodzenia ciała:
i) 2 miliony jednostek obliczeniowych dla statku o tonażu nie przekraczającym 2 000 ton,
ii) dla statku o większym tonażu następujące kwoty dodane do wymienionej w i):
za każdą tonę od 2 001 do 30 000 ton - 800 jednostek obliczeniowych;
za każdą tonę od 30 001 do 70 000 ton - 600 jednostek obliczeniowych; oraz
za każdą tonę ponad 70 000 ton - 400 jednostek obliczeniowych,
b) w odniesieniu do wszelkich innych roszczeń:
i) 1 milion jednostek obliczeniowych dla statku o tonażu nie przekraczającym 2 000 ton,
ii) dla statku o większym tonażu następujące kwoty dodane do wymienionej w i):
za każdą tonę od 2 001 do 30 000 ton - 400 jednostek obliczeniowych;
za każdą tonę od 30 001 do 70 000 ton - 300 jednostek obliczeniowych; oraz
za każdą tonę ponad 70 000 ton - 200 jednostek obliczeniowych.
Artykuł 4
Artykuł 7, ustęp 1 Konwencji otrzymuje brzmienie:
1. W odniesieniu do roszczeń wynikłych z każdego odrębnego zdarzenia, z tytułu śmierci lub
uszkodzenia ciała pasażerów statku, granicę odpowiedzialności właściciela statku stanowi
kwota 175 000 jednostek obliczeniowych pomnożona przez liczbę pasażerów, do której
przewożenia statek jest uprawniony zgodnie z certyfikatem okrętowym.

3
Artykuł 5
Artykuł 8, ustęp 2 Konwencji otrzymuje brzmienie:
2. Niezależnie od powyższego, te państwa, które nie są członkami Międzynarodowego
Funduszu Walutowego i których prawo nie zezwala na stosowanie przepisów ustępu 1, mogą
w czasie podpisywania bez zastrzeżenia ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia albo w czasie
ratyfikacji, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia, albo też w dowolnym późniejszym
terminie oświadczyć, że granice odpowiedzialności przewidziane w niniejszej Konwencji,
stosowane na ich obszarach, będą ustalane następująco:
a) w odniesieniu do artykułu 6 ustęp 1 litera a) kwota:
i) 30 milionów jednostek walutowych - dla statku o tonażu nie przekraczającym 2 000 ton;
ii) dla statku o większym tonażu następujące kwoty dodane do wymienionej w i):
za każdą tonę od 2 001 do 30 000 ton - 12 000 jednostek walutowych;
za każdą tonę od 30 001 do 70 000 ton - 9 000 jednostek walutowych; oraz
za każdą tonę ponad 70 000 ton - 6 000 jednostek walutowych; oraz
b) w odniesieniu do artykułu 6 ustęp 1 litera b) kwota:
i) 15 milionów jednostek walutowych - dla statku o tonażu nie przekraczającym 2 000 ton;
ii) dla statku o większym tonażu następujące kwoty dodane do wymienionej w i):
za każdą tonę od 2 001 do 30 000 ton - 6 000 jednostek walutowych;
za każdą tonę od 30 001 do 70 000 ton - 4 500 jednostek walutowych; oraz
za każdą tonę ponad 70 000 ton - 3 000 jednostek walutowych; oraz
c) w odniesieniu do artykułu 7 ustęp 1 kwota 2 625 000 jednostek walutowych, pomnożona
przez liczbę pasażerów, do której przewożenia statek jest uprawniony zgodnie ze swoim
certyfikatem.

4
Ustępy 2 i 3 artykułu 6 stosuje się odpowiednio do liter a) i b) niniejszego ustępu.
Artykuł 6
W artykule 15 Konwencji dodaje się ustęp 3bis:
3bis. Niezależnie od granic odpowiedzialności, o których mowa w artykule 7 ustęp 1,
Państwo-Strona może regulować szczególnymi przepisami prawa wewnętrznego zasady
odpowiedzialności, które będą miały zastosowanie do roszczeń z tytułu śmierci lub
uszkodzenia ciała pasażerów statku, z tym zastrzeżeniem, że granica odpowiedzialności nie
może być niższa niż określona w artykule 7 ustęp 1. Państwo-Strona, które skorzysta z
możliwości, o której mowa w niniejszym ustępie, zawiadomi Sekretarza Generalnego o
przyjętych granicach odpowiedzialności albo o braku ich istnienia.
Artykuł 7
Artykuł 18 ustęp 1 Konwencji otrzymuje brzmienie:
1. Każde Państwo może w czasie podpisania, ratyfikacji, przyjęcia, zatwierdzenia lub
przystąpienia lub w każdym innym późniejszym czasie, zastrzec sobie prawo do:
a) wyłączenia stosowania artykułu 2 ustępu 1 liter d) i e);
b) wyłączenia roszczeń z tytułu poniesienia szkód w rozumieniu Międzynarodowej
Konwencji o odpowiedzialności i odszkodowaniu za szkody spowodowane w związku z
przewozem morskim substancji niebezpiecznych i szkodliwych z 1996 r., bądź jakiejkolwiek
jej zmiany lub protokołu do tej Konwencji.
Nie są dopuszczalne żadne inne zastrzeżenia do merytorycznych postanowień niniejszej
Konwencji.
Artykuł 8
Zmiany granic
1. Na wniosek co najmniej połowy, jednak w żadnym wypadku nie mniej niż sześciu Państw-
Stron niniejszego Protokołu, propozycje wprowadzenia zmian granic odpowiedzialności,
wskazanych w artykule 6 ustęp 1, w artykule 7 ustęp 1 oraz w artykule 8 ustęp 2 Konwencji

5
zmienionej niniejszym Protokołem są przekazywane przez Sekretarza Generalnego
wszystkim członkom Organizacji oraz wszystkim Umawiającym się Państwom.
2. Każda zmiana zaproponowana i podana do wiadomości w sposób określony powyżej
zostanie przedłożona do rozpatrzenia Komitetowi Prawnemu Organizacji (Komitetowi
Prawnemu) najpóźniej sześć miesięcy od chwili podania do wiadomości.
3. Państwa będące stronami Konwencji zmienionej niniejszym Protokołem, bez względu na
to, czy są członkami Organizacji, mają prawo do uczestnictwa w obradach Komitetu
Prawnego, mających na celu rozpatrzenie i przyjęcie zmian.
4. Zmiany będą przyjęte większością dwóch trzecich głosów Umawiających się Państw –
Stron Konwencji zmienionej niniejszym Protokołem, obecnych i głosujących w ramach
Komitetu Prawnego, powiększonego zgodnie z postanowieniami ustępu 3, pod warunkiem, że
w momencie głosowania obecna jest co najmniej połowa Umawiających się Państw – Stron
Konwencji zmienionej niniejszym Protokołem.
5. Podczas prac nad propozycją wprowadzenia zmian granic odpowiedzialności, Komitet
Prawny uwzględnia występowanie zdarzeń, w szczególności zaś wielkość szkód z nich
wynikających, zmiany wartości monetarnych, jak również wpływ proponowanych zmian na
koszty ubezpieczenia.
6. a) adna zmiana granic odpowiedzialności, zgodnie z niniejszym artykułem, nie może być
rozważona przed upływem pięciu lat od momentu otwarcia Protokołu do podpisu, ani przed
upływem pięciu lat od momentu wejścia w życie poprzednich zmian dokonanych zgodnie z
niniejszym artykułem.
b) adna granica odpowiedzialności nie może zostać zwiększona w stopniu przekraczającym
kwotę odpowiadającą granicy określonej w Konwencji zmienionej niniejszym Protokołem,
zwiększoną o sześć procent rocznie i obliczoną według metody składanej, począwszy od dnia
otwarcia do podpisu niniejszego Protokołu.
c) adna granica odpowiedzialności nie może zostać zwiększona w taki sposób, że będzie
przekraczała kwotę odpowiadającą granicy określonej w Konwencji zmienionej niniejszym
Protokołem, pomnożoną przez trzy.