Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o swobodzie działalności gospodarczej oraz niektórych innych ustaw

21
Projekt przewiduje nałożenie na urzędy skarbowe nowych obowiązków związanych
ze składanymi przez przedsiębiorców wnioskami o wpis do Centralnej Ewidencji i Informacji
o Działalności Gospodarczej. Dla realizacji tych zadań jest konieczne zatrudnienie w każdym
z 400 urzędów skarbowych jednego pracownika.
Do wyliczenia skutków finansowych wprowadzanej regulacji przyjęto następujące założenia:
I Według danych planistycznych zawartych w projekcie ustawy budżetowej na rok 2011:
1) średnia wartość wynagrodzenia miesięcznego pracownika urzędu skarbowego w 2011 r.
bez DWR według projektu ustawy budżetowej na rok 2011 wynosi 3 914 zł,
2) pochodne od wynagrodzenia miesięcznego wynoszą 652 zł,
3) kwota pozostałych wydatków bieżących (rozdział 75009) w urzędzie skarbowym
miesięcznie, na jeden etat wynosi 383 zł,
4) szacunkowy średni koszt pierwszego wyposażenia dla nowego stanowiska pracy wynosi
6 000 zł.
II Według wytycznych dotyczących stosowania jednolitych wskaźników
makroekonomicznych będących podstawą oszacowywania skutków finansowych
projektowanych ustaw, o których mowa w art. 50a ustawy o finansach publicznych
(znowelizowanej ustawą z dnia 16 grudnia 2010 r.), przewidywane przeciętne wynagrodzenie
w gospodarce narodowej w 2011 r. wyniesie 3 359 zł (plus pochodne: 561 zł).
Według założeń przyjętych w pkt I roczne skutki finansowe będą się kształtować
na poziomie 26
155
200 zł, a według założeń przyjętych w pkt II – na poziomie
23 054 400 zł.
ródło finansowania – środki finansowe posiadane przez urzędy skarbowe w ramach
przyznanych planów finansowych.
Nowe zadania nałożone na urzędy skarbowe będą związane z uruchomieniem Centralnej
Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej i możliwością składania przez
przedsiębiorców w urzędach skarbowych wniosków o wpis do CEIDG. Zadania te będą
dotyczyć przyjęcia, weryfikacji treści wniosku i przekazania do CEIDG, skorygowania
lub uzupełnienia wniosku, a także przechowywania tego wniosku przez 10 lat przez urząd
skarbowy. Miernikiem określającym stopień realizacji celów będzie liczba przekazanych do
CEIDG wniosków.
Należy podkreślić, że powyższe wyliczenie odnosi się do skutków finansowych w zakresie
urzędów skarbowych. Należy jednakże zaznaczyć, że umożliwienie realizacji rejestracji
działalności gospodarczej także w urzędach skarbowych będzie skutkować zmniejszeniem
liczby przedsiębiorców dokonujących tych czynności w urzędach gmin. W efekcie koszty
ponoszone przez gminy ulegną dalszemu obniżeniu. Oszacowanie wielkości tych przesunięć

22
będzie jednak możliwe dopiero po dokonaniu analizy pierwszego okresu obowiązywania tych
przepisów.
c) Zaświadczenia REGON
Modernizacja rejestru REGON, która jest związana z koniecznością przystosowania
systemów rejestru do współpracy z CEIDG oraz jednoczesnego zwiększenia roli
udostępniania danych rejestru na stronie internetowej, wymaga poniesienia kosztów
w wysokości około 4 mln zł. Planuje się, że koszty te zostaną pokryte w większości w ramach
projektu strukturalnego realizowanego przez Główny Urząd Statystyczny, który jest
współfinansowany przez Unię Europejską.
Mogą wystąpić pewne koszty związane z modernizacją niektórych systemów
informatycznych, jednak nie przewiduje się, że będą one istotne i pilne. Określenie ich
wysokości nie jest możliwe.

Wdrożenie projektowanych rozwiązań nie będzie angażowało dodatkowych środków budżetu
państwa w jakiejkolwiek fazie realizacji projektowanych przedsięwzięć, a w konsekwencji nie
będzie generowało dodatkowych kosztów dla budżetu państwa.
3) Rynek pracy
Projektowana regulacja nie będzie mieć wpływu na rynek pracy.
4) Konkurencyjność gospodarki i przedsiębiorczość, w tym funkcjonowanie przedsiębiorstw
Przewiduje się, iż projektowane rozwiązania będą mieć zdecydowanie pozytywny wpływ
na przedsiębiorczość. Znoszą bowiem niektóre obciążenia administracyjne, usprawniają
kontakty przedsiębiorców z administracją, sprzyjają jawności obrotu gospodarczego.
Jednak oszacowanie tego wpływu nie jest możliwe.
5) Sytuację i rozwój regionalny
Ustawa nie będzie mieć wpływu na sytuację i rozwój regionalny.
6) rodowisko
Przewiduje się, iż generalnie wprowadzenie CEIDG zamiast gminnych ewidencji działalności
gospodarczej oraz skrócenie czasu uzyskiwania informacji z punktu kontaktowego przyczynią
się do wzrostu zainteresowania przedsiębiorców elektroniczną formą składania wniosków.
W związku z tym należy spodziewać się ograniczenia stosowania wniosku w wersji
papierowej przy pomijalnym wzroście zapotrzebowania na energię elektryczną. W efekcie

23
wpływ projektowanej regulacji na środowisko, choć niewielki, będzie pozytywny. Podobny
wpływ może mieć ograniczenie stosowania zaświadczeń o nadanym numerze REGON.


6. ródła finansowania
Zgodnie z przepisami Regulaminu pracy Rady Ministrów wskazanie źródeł finansowania jest
wymagane, jeżeli projekt pociąga za sobą obciążenie budżetu państwa lub budżetów
jednostek samorządu terytorialnego.
W zakresie regulacji związanych z punktem kontaktowym oraz zawieszeniem wykonywania
działalności gospodarczej przedkładany projekt ustawy nie pociąga za sobą obciążeń
budżetowych.
Koszty związane ze zmianami w rejestrze REGON zostaną pokryte w większości z projektu
strukturalnego realizowanego przez Główny Urząd Statystyczny, który jest
współfinansowany przez Unię Europejską.
Projekt pn. CEIDG jest finansowany ze środków Programu Operacyjnego Innowacyjna
Gospodarka. Przedmiotowa nowelizacja nie wpłynie na zmiany finansowe w ramach
projektu.

II W zakresie problemów związanych z zawieszaniem działalności gospodarczej
1. Identyfikacja problemu
Nowelizacja ustawy o swobodzie działalności gospodarczej dokonana w 2008 r.1)
wprowadziła procedurę pozwalającą przedsiębiorcy niezatrudniającemu pracowników
na zawieszenie działalności gospodarczej na okres od 1 miesiąca do 24 miesięcy.
Rozwiązanie to umożliwia czasowe przerwanie działalności gospodarczej bez konieczności
dopełniania wszystkich obowiązków formalnych, jakie byłyby związane z likwidacją
działalności oraz jej ponownym rozpoczęciem. Prowadzi to tym samym do zmniejszenia
obciążeń administracyjnych przedsiębiorców. Ponadto instytucja zawieszenia działalności
gospodarczej zapewnia redukcję zobowiązań publicznoprawnych przedsiębiorcy (zaliczki
na podatek dochodowy, składki na ubezpieczenia społeczne) w okresie zawieszenia
działalności, kiedy nie osiąga on przychodów.
Obecna regulacja prawna zawiera jednak niedoskonałości utrudniające przedsiębiorcom
zawieszenie działalności gospodarczej. Przede wszystkim nie uwzględnia ona sytuacji
przedsiębiorców, którzy wykonują działalność jednocześnie w kilku formach, np. w formie

1) Ustawa z dnia 10 lipca 2008 r. o zmianie ustawy o swobodzie działalności gospodarczej oraz o zmianie
niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 141, poz. 888).

24
jednoosobowej działalności gospodarczej oraz członkostwa w spółce cywilnej. W obecnym
stanie prawnym nie jest dopuszczalne zawieszenie jednej z kilku form prowadzonych
działalności przy utrzymaniu pozostałych, możliwe jest w takiej sytuacji jedynie zawieszenie
wszystkich form lub likwidacja jednej z nich.
Dodatkowym ograniczeniem wynikającym z obecnej regulacji jest sztywne określenie
momentu wznowienia działalności. Zgodnie z art. 14a ust. 6 ustawy o swobodzie działalności
gospodarczej jest nim dzień złożenia wniosku o wpis informacji o wznowieniu wykonywania
działalności gospodarczej. W związku z tym przedsiębiorca nie może określić
w przedmiotowym wniosku innego momentu wznowienia działalności. W szczególności
obowiązujące przepisy nie zawierają wprost rozstrzygnięcia w przypadku niezłożenia
wniosku o wznowienie działalności po upływie maksymalnego okresu jej zawieszenia,
tj. 24 miesięcy. Powoduje to wątpliwości interpretacyjne w przedmiocie dopuszczalności
złożenia wniosku z datą wsteczną, po wyznaczeniu dodatkowego terminu przez organ
ewidencyjny.
Utrudnieniem w funkcjonowaniu instytucji zawieszenia działalności gospodarczej może być
także brak odesłania do Kodeksu cywilnego w zakresie obliczania terminów.
Wskazane powyżej przepisy obowiązującej regulacji wywołujące wątpliwości interpretacyjne
powodują niepewność co do stanu prawnego oraz zwiększają koszty stosowania przepisów
przez przedsiębiorców. Ponadto zbyt wąskie określenie przesłanek zastosowania instytucji
zawieszenia działalności gospodarczej ogranicza zakres jej funkcjonowania w praktyce.
2. Określenie celu regulacji
Celem wprowadzenia do ustawy o swobodzie działalności gospodarczej instytucji
zawieszenia działalności gospodarczej było uregulowanie w jednym akcie prawnym
i ujednolicenie zasad odnoszących się do zawieszania działalności, istniejących dotychczas
w
ograniczonym zakresie w przepisach prawa (np. w prawie podatkowym i prawie
ubezpieczeniowym) i funkcjonujących w
praktyce organów administracji publicznej.
Uregulowanie takie ma umożliwić organom administracji stosowanie jednolitej interpretacji
przepisów prawa w tym zakresie2). Ponadto przyczynia się ono do redukcji obciążeń
administracyjnych i wysokości danin publicznych uiszczanych przez przedsiębiorców
w okresie zawieszenia działalności.
Celem projektowanej regulacji jest zwiększenie dostępności instytucji zawieszenia
działalności gospodarczej oraz ułatwienie korzystania z niej przez przedsiębiorców.

2) Uzasadnienie projektu ustawy z dnia 10 lipca 2008 r. o zmianie ustawy o swobodzie działalności gospodarczej
oraz o zmianie niektórych innych ustaw.

25
Przez zwiększenie zastosowania zawieszenia działalności niniejsza regulacja przyczyni się
pośrednio także do realizacji celów przyjętych przy tworzeniu tej instytucji prawnej.
3. Opcje realizacji celu
Opcja 0 – pozostawienie istniejących rozwiązań
Przy pozostawieniu obowiązujących regulacji w niezmienionym kształcie i braku innych
działań ze strony administracji publicznej opisane powyżej problemy związane
z zawieszeniem działalności gospodarczej pozostaną aktualne.
Opcja 1 – działania pozalegislacyjne
Opcja ta zakłada wydanie aktu wewnętrznego skierowanego do organów administracji
zawierającego interpretację wątpliwych przepisów. Z uwagi jednak na ponadresortowy
charakter przepisów o zawieszeniu działalności gospodarczej, taki akt prawny,



aby był wiążący dla wszystkich organów administracji rządowej, musiałby mieć formę
uchwały Rady Ministrów lub zarządzenia Prezesa Rady Ministrów. Akt prawny zapewniłby
jednolitą wykładnię przepisów przez organy administracji rządowej. Nie objąłby on jednak
organów państwowych stosujących ustawę o swobodzie działalności gospodarczej,
nienależących do administracji rządowej.
Należy dodatkowo zauważyć, że powyższy akt nie doprowadziłby do usunięcia istniejących
barier w zawieszaniu działalności gospodarczej, związanych np. z brakiem możliwości
zawieszenia jednej z form prowadzonej działalności. W związku z tym, że opcja ta nie
prowadzi do osiągnięcia zamierzonego celu regulacji, nie będzie ona brana pod uwagę
w dalszej analizie.

Opcja 2 – nowelizacja ustawy o swobodzie działalności gospodarczej
Opcja ta polega na zmianie tych przepisów ustawy, które wywołują wątpliwości
interpretacyjne lub stwarzają ograniczenia w zakresie korzystania z instytucji zawieszenia
działalności gospodarczej. W szczególności nowelizacja powinna obejmować:
− dopuszczenie możliwości zawieszenia jednej z form prowadzonych działalności,
− umożliwienie określenia we wniosku o wpis informacji o wznowieniu wykonywania
działalności gospodarczej dnia wznowienia innego niż dzień złożenia wniosku,
− odesłanie do Kodeksu cywilnego w zakresie sposobu obliczania terminów.
Opcja ta wymaga przeprowadzenia procesu legislacyjnego, w związku z tym jest
czasochłonna i wymaga zaangażowania innych, poza organami administracji, organów
państwowych. Z drugiej jednak strony pozwala ona na eliminację wszystkich wskazanych
powyżej wad obecnych przepisów prawnych. Nowelizacja przyczyni się tym samym