Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o grach hazardowych oraz niektórych innych ustaw

Pkt 22
Projektodawca wprowadza zmiany również w zakresie dotyczącym działania Funduszu
Rozwiązywania Problemów Hazardowych, z którego środków będą finansowane
działania dotyczące również innych uzależnień niestanowiących uzależnień od
substancji psychoaktywnych niż tylko uzależnienia od hazardu.
Pkt 23
Ustawa rozszerza również katalog podmiotów podlegających karom pieniężnym,
określonych w art. 89 ust. 1, o urządzających gry hazardowe bez wymaganej rejestracji
automatu lub urządzenia do gry. Wysokość kary w tym przypadku będzie wynosiła, tak
jak dla podmiotów urządzających gry bez zezwolenia lub koncesji, 100 % przychodu
uzyskanego z urządzanej gry.
Art. 2
Przepis wprowadzający zmianę w ustawie z dnia 14 grudnia 1995 r. o spółdzielczych
kasach oszczędnościowo-kredytowych ma na celu odzwierciedlenie w tej ustawie
projektowanego art. 75e ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o Służbie Celnej, który
wprowadza uprawnienie organu Służby Celnej do żądania dokonania blokady rachunku.
Ustawa o
spółdzielczych kasach oszczędnościowo-kredytowych, wprowadzając
skorelowany z tym prawem obowiązek kasy, zobowiązuje ją do uniemożliwienia
dysponowania i korzystania ze wszystkich wartości majątkowych zgromadzonych na
rachunku członka kasy przez okres 72 godzin od momentu otrzymania żądania blokady
rachunku.
Art. 3
W ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe dodaje się przepis, zgodnie
z którym bank dokonuje blokady środków na rachunku bankowym w całości, również
na żądanie blokady rachunku, o którym mowa w art. 75e ust. 1 ustawy z dnia
27

sierpnia 2009 r. o
Służbie Celnej. Podobnie jak w przypadku ustawy
o spółdzielczych kasach oszczędnościowo-kredytowych, przepis w ustawie – Prawo
bankowe stanowi odzwierciedlenie projektowanego art. 75e ust. 1 ustawy z dnia
27 sierpnia 2009 r. o Służbie Celnej. Ustawa ta wprowadza prawo organu Służby
Celnej do żądania dokonania blokady rachunku, a ustawa – Prawo bankowe wprowadza
skorelowany z tym prawem obowiązek banku.

20
Art. 4
Ustawą dokonuje się zmian także w ustawie z dnia 16 listopada 2000 r.
o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu. Zmiana w art. 9c
tej ustawy polega na rozszerzeniu, w stosunku do obecnie obowiązującego przepisu,
katalogu osób podlegających identyfikacji o osoby wchodzące do salonów gry bingo
pieniężne. Dotychczas obowiązek identyfikacji odnosił się tylko do klientów kasyn gry.
Zmiana ta jest związana z rozciągnięciem, w art. 15a ust. 1 ustawy o grach
hazardowych, obowiązku rejestracji gości na wszystkie ośrodki gier, a więc także na
salony gry bingo pieniężne. Zmiana ma na celu ujednolicenie obowiązków podmiotów
wynikających z obu ustaw.
Zmiana art. 33 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu
terroryzmu, polegająca na dodaniu w tym przepisie pkt 1a, pozwoli na uzyskiwanie od
Generalnego Inspektora Informacji Finansowej przez Szefa Służby Celnej lub
upoważnione przez niego osoby informacji o transakcjach objętych przepisami tej
ustawy. Generalny Inspektor Informacji Finansowej będzie udostępniać, na pisemny
i uzasadniony wniosek, informacje dotyczące zakresu zadań wykonywanych przez
Służbę Celną, tj. m.in. informacje niezbędne w celu poszukiwania środków
pochodzących z gier urządzanych nielegalnie w sieci Internet. Generalny Inspektor
Informacji Finansowej będzie również posiadał uprawnienie do informowania Szefa
Służby Celnej o takich transakcjach z własnej inicjatywy.
Art. 5
Ustawą dokonuje się także zmiany w ustawie z dnia 18 lipca 2002 r. o świadczeniu
usług drogą elektroniczną. Zgodnie z art. 3a tej ustawy świadczenie usług drogą
elektroniczną podlega prawu państwa członkowskiego Unii Europejskiej oraz
Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – strony umowy
o Europejskim Obszarze Gospodarczym, na którego terytorium usługodawca ma
miejsce zamieszkania lub siedzibę. W celu wyłączenia stosowania tej zasady
w stosunku do usług świadczonych drogą elektroniczną w zakresie gier hazardowych
w ustawie tej dodaje się przepis art. 3aa. Przepis ten ma na celu wyraźne wskazanie, iż
świadczenie usług drogą elektroniczną w zakresie gier hazardowych podlega prawu
polskiemu, w przypadku gdy gra hazardowa jest urządzana na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, tzn. gdy usługodawca prowadzi działalność na warunkach

21
określonych w ustawie o grach hazardowych (np. korzystanie z serwera
umiejscowionego na terytorium Polski). wiadczenie tych usług podlega prawu
polskiemu także wówczas, gdy usługobiorca uczestniczy na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej w grze hazardowej oraz gdy usługa jest kierowana do
usługobiorców na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w szczególności dostępne jest
korzystanie z niej w języku polskim lub jest reklamowana na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej. Zatem jeżeli usługodawca będzie świadczył usługi w języku
polskim, np. strona internetowa umożliwiająca gry kasynowe (np. ruletkę) będzie
eksponowana w języku polskim, to również wtedy usługa ta będzie podlegała prawu
polskiemu. Wszystkie trzy przesłanki warunkujące stosowanie prawa polskiego są
oparte na zasadzie terytorialności świadczenia lub korzystania z oferowanej usługi.
Mając na uwadze projektowany art. 29a ustawy o grach hazardowych, którym wyraźnie
wprowadza się zakaz urządzania gier hazardowych przez sieć Internet oraz wyraźny
zakaz uczestniczenia w takich grach (z wyłączeniem ust. 3 – internetowe zakłady
wzajemne), konieczne jest sformułowanie odpowiednich warunków świadczenia usług
również dla podmiotów, które nie uzyskały w
Polsce stosownego zezwolenia,
a świadczą takie usługi spoza terytorium Polski.
Art. 6
Zmiany w art. 180a i 180d Prawa telekomunikacyjnego mają na celu umożliwienie
uzyskiwania przez Służbę Celną od operatorów telekomunikacyjnych (sieci
komórkowych i stacjonarnych) danych w postaci ustalenia zakończenia sieci,
telekomunikacyjnego urządzenia końcowego, użytkownika końcowego inicjującego
połączenie lub do którego kierowane jest połączenie, określenia daty i godziny
połączenia, czasu jego trwania oraz rodzaju połączenia i lokalizacji
telekomunikacyjnego urządzenia końcowego. Uzyskiwanie tych danych warunkuje
skuteczne prowadzenie czynności w toku postępowania w sprawie o przestępstwo
skarbowe, a jednocześnie nie powoduje naruszenia tajemnicy korespondencji. Przepis
ten nie uprawnia do stosowania kontroli korespondencji np. w postaci podsłuchu czy
odczytywania krótkich wiadomości tekstowych. Powyższe zmiany są konieczne dla
zapewnienia Służbie Celnej możliwości przeciwdziałania i zwalczania przestępstw
związanych z hazardem, w tym za pośrednictwem sieci Internet. W art. 180d
wprowadzono także zmianę doprecyzowującą, jednoznacznie wskazując, że

22
przedsiębiorcy telekomunikacyjni wykonują na własny koszt czynności określone
w tym przepisie dla sądów i prokuratorów.
Ponadto w art. 180g uzupełniono obowiązek przedsiębiorcy telekomunikacyjnego
o konieczność przekazywania Prezesowi UKE informacji o łącznej liczbie przypadków,
w których dane wskazane w art. 180c są udostępniane Służbie Celnej.
Art. 7
W przepisie tym wprowadza się szereg zmian w ustawie z dnia 27 sierpnia 2009 r.
o Służbie Celnej. W przepisie określającym zadania Służby Celnej wprowadza się
zmianę redakcyjną w art. 2 ust. 1 pkt 6 lit. e ustawy o Służbie Celnej, który ustawą
z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych wprowadził nowe zadanie dla tej
służby w postaci ścigania przez Służbę Celną również przestępstw w zakresie
niestosowania się do orzeczonego przez sąd zakazu wstępu do ośrodków gier
i uczestnictwa w grach hazardowych.
Następna zmiana w ustawie o Służbie Celnej polega na uchyleniu art. 34 ust. 1 pkt 2
lit. g tej ustawy. Przepis ten zobowiązywał podmioty urządzające i prowadzące gry lub
zakłady wzajemne do zgłaszania właściwemu naczelnikowi urzędu celnego przypadków
zniszczenia lub kradzieży urządzeń do gier. Obowiązek ten określony będzie w art. 23c
pkt 3 ustawy o grach hazardowych, stąd należało go uchylić w ustawie o Służbie
Celnej.
Ponadto w art. 34 ust. 1 dodaje się pkt 3, który określa specyficzne obowiązki podmiotu
urządzającego zakłady wzajemne przez sieć Internet. Podmiot ten jest bowiem
zobowiązany zapewnić funkcjonariuszowi celnemu dostęp do danych
przechowywanych w urządzeniu archiwizującym, o którym mowa w dodawanym
art. 15d ustawy o grach hazardowych – w miejscu ich przechowywania albo poprzez
zdalny dostęp do danych zgromadzonych w urządzeniu archiwizującym. Warto przy
tym wskazać, iż to podmiot urządzający zakłady wzajemne przez sieć Internet ma
możliwość wyboru formy wykonania tego obowiązku.
Następna zmiana jest ściśle związana z powyżej określoną możliwością udostępniania
funkcjonariuszowi celnemu danych zawartych na urządzeniu archiwizującym za
pomocą systemów teleinformatycznych. W tym przypadku zaistniała konieczność
określenia, iż organ Służby Celnej uzyskuje dostęp do wyżej wskazanych danych na

23
podstawie pisemnej zgody podmiotu urządzającego zakłady wzajemne przez sieć
Internet.
Kolejna zmiana w ustawie o Służbie Celnej polega na dodaniu przepisu art. 75d
umożliwiającego uzyskiwanie przez Służbę Celną danych od operatorów
telekomunikacyjnych (sieci komórkowych i stacjonarnych) w postaci ustalenia
zakończenia sieci, telekomunikacyjnego urządzenia końcowego, użytkownika
końcowego inicjującego połączenie lub do którego kierowane jest połączenie oraz
określenia daty i godziny połączenia oraz czasu jego trwania, rodzaju połączenia
i lokalizacji telekomunikacyjnego urządzenia końcowego (ust. 1). Wprowadzenie tego
przepisu podyktowane jest potrzebą wyposażenia Służby Celnej w skuteczne narzędzie
umożliwiające prowadzenie postępowań w sprawach o
przestępstwo skarbowe,
a jednocześnie niepowodujące naruszenia tajemnicy korespondencji. Przepis ten nie
uprawnia do stosowania kontroli korespondencji w postaci podsłuchu czy odczytywania
krótkich wiadomości tekstowych.
Przepis określa również podstawowe zasady przekazywania Służbie Celnej danych
telekomunikacyjnych (ust. 2). Należy dodać, że – za porozumieniem z podmiotem
prowadzącym działalność telekomunikacyjną – przepis wprowadza możliwość
przekazywania tych danych za pośrednictwem sieci telekomunikacyjnych (ust. 2 pkt 3
i ust. 3). Zastosowanie tej procedury jest jednak uzależnione (ust. 4) od specyfiki
wykorzystywanych sieci telekomunikacyjnych, które powinny zapewniać możliwość
ustalenia osoby uzyskującej dane oraz oferować zabezpieczenia techniczne
i organizacyjne uniemożliwiające osobie nieuprawnionej dostęp do danych.
Dodatkowo (ust. 4 pkt 2) wykorzystywanie sieci telekomunikacyjnych musi być
uzasadnione specyfiką lub zakresem zadań wykonywanych przez jednostki
organizacyjne Służby Celnej lub prowadzonych przez nie czynności. Uzasadnieniem dla
przyjęcia takiego rozwiązania jest możliwość uzyskiwania potrzebnych danych
w sposób szybki, z użyciem stałych pełnomocnictw, bez konieczności sporządzania
odrębnych pisemnych wniosków. Nałożone na organy Służby Celnej w tym przepisie
ograniczenia niwelują ryzyko nadmiernego korzystania z tego uprawnienia.
Ograniczeniami tymi są: potrzeba odrębnego wniosku lub upoważnienia sporządzanego
na poziomie dyrektora izby celnej albo Szefa Służby Celnej oraz, w przypadku
przekazywania danych za pośrednictwem sieci telekomunikacyjnych, konieczność
porozumienia się z podmiotem prowadzącym działalność telekomunikacyjną i potrzeba

24