Poselski projekt ustawy o upadłości konsumenckiej

1) w art. 27 wprowadzono możliwość prowadzenia łącznego postępowania upadłościowego
małżonków,
2) dodaje
się w art. 124 ust 3 zdanie doprecyzowujące wierzytelność małżonka upadłego
podlegającą zgłoszeniu.

Zasadnicze założenie ustawy tj. stworzenie możliwości ogłoszenia upadłości także dłużnikom,
którzy stali się niewypłacalni wskutek innych niż wyjątkowe okoliczności jest zbieżne
z postulatem sformułowanym przez prof. dr hab. A. Zolla w Opinii w sprawie projektu nowelizacji
prawa upadłościowego w zakresie postępowania wobec osób nie będących przedsiębiorcami
(druk 556) sporządzonej na zlecenie Biura Analiz Sejmowych, Kraków 15 lipca 2008, s. 7-9

Ocena skutków finansowych dla budżetu państwa
Wprowadzenie ustawy doprowadzi do wzrostu liczby wniosków składanych do sądów. Jednakże
wzrost liczby wniosków nie przełoży się bezpośrednio na wyliczalny koszt dla budżetu państwa.

Ocena zgodności projektu z prawem Unii Europejskiej
Przedmiot projektu ustawy nie jest objęty prawem Unii Europejskiej.


20 
 
Warszawa, 13 grudnia 2010 r.
BAS-WAPEiM-2246/10

Pan
Grzegorz Schetyna
Marszałek Sejmu
Rzeczypospolitej Polskiej

Opinia prawna
w sprawie zgodności z prawem Unii Europejskiej poselskiego projektu
ustawy o upadłości konsumenckiej (przedstawiciel wnioskodawców: poseł
Beata Szydło)

Na podstawie art. 34 ust. 9 uchwały Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 30 lipca
1992 roku – Regulamin Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej (Monitor Polski z 2009 r. Nr 5, poz.
47, ze zmianami) sporządza się następującą opinię:

1. Przedmiot projektu ustawy
Proponowana ustawa określa „postępowanie upadłościowe
konsumenckie” osób fizycznych oraz skutki ogłoszenia upadłości, włączając w
zakres regulacji także osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą.
Projekt ustawy przewiduje zmianę ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. – Prawo
upadłościowe i naprawcze (Dz. U. z 2009 r. Nr 175, poz. 1361, ze zmianami), w
tym uchylenie przepisów tytułu V części trzeciej tej ustawy, regulujących
postępowanie upadłościowe wobec osób fizycznych nieprowadzących
działalności gospodarczej. Projekt zakłada też zmianę ustaw: z dnia 28 lipca
2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. z 2010 r. Nr 90,
poz. 594, ze zmianami) oraz z dnia 15 czerwca 2007 r. o licencji syndyka (Dz.
U. Nr 123, poz. 850, ze zmianami). Projekt zawiera przepis przejściowy.
Proponowana ustawa ma wejść w życie po upływie trzech miesięcy od
dnia ogłoszenia.

2. Stan prawa Unii Europejskiej w materii objętej projektem ustawy
Ze względu na przedmiot regulacji, której dotyczy projekt (prawo
upadłościowe) należy wskazać rozporządzenie Rady (WE) nr 1346/2000 z dnia
29 maja 2000 r. w sprawie postępowania upadłościowego (Dz. Urz. WE L 160 z
30.6.2000 r., str. 1, ze zmianami; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne rozdz.
19, t. 1, str. 191).

3. Analiza przepisów projektu pod kątem ustalonego stanu prawa
Unii Europejskiej
Rozporządzenie Rady (WE) nr 1346/2000 stosuje się do zbiorowych
postępowań przewidujących niewypłacalność dłużnika, które obejmują
całkowite lub częściowe zajęcie majątku dłużnika oraz powołanie zarządcy.
Rozporządzenie reguluje kwestie dotyczące właściwości w zakresie
wszczynania postępowań upadłościowych oraz wydawania orzeczeń
bezpośrednio na podstawie postępowań upadłościowych i ściśle związanych z
takimi postępowaniami. Zawiera także przepisy dotyczące uznawania orzeczeń
oraz zasad ustalania prawa właściwego dla postępowania upadłościowego.
Rozporządzenie nie wprowadza jednolitego postępowania upadłościowego na
terytorium Unii Europejskiej, pozostawiając państwom członkowskim swobodę
w tej dziedzinie. W zakresie dotyczącym właściwości terytorialnej organów,
uznawania orzeczeń oraz ustalania prawa właściwego, rozporządzenie
wprowadza zasady, które stosuje się wprost na terytorium państw
członkowskich UE. W szczególności art. 4 ust. 1 rozporządzenia stanowi, że dla
postępowania upadłościowego i jego skutków właściwe jest co do zasady prawo
państwa członkowskiego, w którym zostaje wszczęte postępowanie. Prawo tego
państwa określa przesłanki wszczęcia postępowania upadłościowego, sposób
jego prowadzenia i ukończenia (art. 4 ust. 2). Rozporządzenie wskazuje państwo
członkowskie, którego sądy są właściwe dla wszczęcia postępowania (motyw
15 preambuły do rozporządzenia). Zgodnie z art. 3 ust. 1 rozporządzenia
właściwe dla wszczęcia postępowania upadłościowego są sądy państwa
członkowskiego, na terytorium którego znajduje się główny ośrodek
podstawowej działalności dłużnika. Rozporządzenie będzie bezpośrednio
stosowane w przypadku, gdy prowadzone na podstawie proponowanej ustawy
postępowanie upadłościowe konsumenckie będzie miało element
transgraniczny.

4. Konkluzja
Przedmiot projektu ustawy o upadłości konsumenckiej nie jest objęty
prawem Unii Europejskiej.


Dyrektor Biura Analiz Sejmowych
Michał Królikowski



2
Warszawa, 13 grudnia 2010 r.
BAS-WAPEiM-2247/10


Pan
Grzegorz Schetyna
Marszałek Sejmu
Rzeczypospolitej Polskiej


Opinia prawna
w sprawie stwierdzenia – w trybie art. 95a ust. 3 Regulaminu Sejmu – czy
poselski projekt ustawy o upadłości konsumenckiej (przedstawiciel
wnioskodawców: poseł Beata Szydło) jest projektem ustawy wykonującej
prawo Unii Europejskiej

Proponowana ustawa określa „postępowanie upadłościowe
konsumenckie” osób fizycznych oraz skutki ogłoszenia upadłości, włączając w
zakres regulacji także osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą.
Projekt ustawy przewiduje zmianę ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. – Prawo
upadłościowe i naprawcze (Dz. U. z 2009 r. Nr 175, poz. 1361, ze zmianami), w
tym uchylenie przepisów tytułu V części trzeciej tej ustawy, regulujących
postępowanie upadłościowe wobec osób fizycznych nieprowadzących
działalności gospodarczej. Projekt zakłada też zmianę ustaw: z dnia 28 lipca
2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. z 2010 r. Nr 90,
poz. 594, ze zmianami) oraz z dnia 15 czerwca 2007 r. o licencji syndyka (Dz.
U. Nr 123, poz. 850, ze zmianami).
Przedmiot projektu ustawy nie jest objęty prawem Unii Europejskiej.
Projekt ustawy o upadłości konsumenckiej nie jest projektem ustawy
wykonującej prawo Unii Europejskiej.


Dyrektor Biura Analiz Sejmowych
Michał Królikowski