Rządowy projekt ustawy o ratyfikacji Konwencji Rady Europy w sprawie działań przeciwko handlowi ludźmi, sporządzonej w Warszawie dnia 16 maja 2005 r.

19
Artykuł 26
Klauzula niekaralności

Każda Strona, zgodnie z podstawowymi zasadami swojego wewnętrznego systemu
prawnego, zapewni możliwość nie karania ofiar za ich udział w czynach bezprawnych
w zakresie, w jakim były do tego zmuszone.


Rozdział V
ciganie, oskarżanie i procedura karna

Artykuł 27
Wszczęcie postępowania na wniosek strony i z urzędu

1. Każda Strona zapewni, że wszczęcie postępowania przygotowawczego lub
sądowego w stosunku do czynów uznanych za przestępstwa zgodnie z niniejszą Konwencją
nie będzie uzależnione od wniesienia przez ofiarę skargi lub oskarżenia, przynajmniej
w sytuacji gdy przestępstwo zostało dokonane w całości lub w części na jej terytorium.

2. Każda Strona zapewni, aby ofiary przestępstwa popełnionego na terytorium innej
Strony niż ta, gdzie przebywają, mogły wnieść skargę do właściwych władz Państwa ich
pobytu. Właściwy organ, do którego wniesiono skargę, o ile sam nie ma kompetencji w tym
względzie, przekaże skargę bezzwłocznie do właściwego organu Strony, na terytorium której
przestępstwo zostało popełnione. Skarga zostanie rozpatrzona zgodnie z prawem
wewnętrznym Strony, na terytorium której przestępstwo zostało popełnione.

3. Każda Strona zapewni, poprzez działania ustawodawcze lub inne, zgodnie
z warunkami przewidzianymi w jej prawie wewnętrznym, każdej grupie, fundacji,
stowarzyszeniu lub organizacjom pozarządowym, których celem jest zwalczanie handlu
ludźmi, bądź ochrona praw człowieka, możliwość udzielenia ofierze za jej zgodą pomocy
i wsparcia w trakcie trwających postępowań karnych dotyczących popełnienia czynu
uznanego za przestępstwo zgodnie z artykułem 18 niniejszej Konwencji.



20
Artykuł 28
Ochrona ofiar, świadków i osób współpracujących z wymiarem sprawiedliwości

1. Każda Strona podejmie takie środki ustawodawcze lub inne, jakie mogą okazać się
konieczne dla udzielenia skutecznej i właściwej ochrony przed potencjalnym odwetem lub
zastraszeniem, w szczególności w trakcie i po zakończeniu postępowania przygotowawczego
lub sądowego, dla:
a) ofiar,
b) stosownie do okoliczności, osób, składających doniesienie o popełnieniu czynów
uznanych za przestępstwa zgodnie z artykułem 18 niniejszej Konwencji lub w inny sposób
współpracujących z organami prowadzącymi postępowanie przygotowawcze lub sądowe,
c) świadków, których zeznania dotyczą czynów uznanych za przestępstwa zgodnie
z artykułem 18 niniejszej Konwencji,
d) w sytuacji gdy jest to konieczne, członków rodzin osób, o których mowa w literze a i c.

2. Każda Strona podejmie takie środki ustawodawcze lub inne, jakie mogą okazać się
konieczne dla zapewnienia i zaofiarowania różnych rodzajów ochrony. rodki te mogą
obejmować: ochronę fizyczną, zmianę miejsca zamieszkania, zmianę tożsamości oraz pomoc
w uzyskaniu pracy.

3. Dziecku będącemu ofiarą zostaną zapewnione specjalne środki ochrony,
uwzględniające najlepszy interes dziecka.

4. Każda Strona podejmie takie środki ustawodawcze lub inne, jakie mogą okazać się
konieczne dla zapewnienia, gdy jest to niezbędne, właściwej ochrony przed potencjalnym
odwetem lub zastraszeniem dla członków grup, fundacji, stowarzyszeń i organizacji
pozarządowych prowadzących działania określone w artykule 27 ustęp 3, w szczególności
w trakcie i po zakończeniu postępowania przygotowawczego i sądowego przeciwko
sprawcom.

5. Każda Strona rozważy zawarcie umów lub porozumień z innymi Państwami w celu
implementacji postanowień niniejszego artykułu.




21

Artykuł 29
Organy wyspecjalizowane i jednostki koordynujące

1. Każda Strona podejmie takie środki, jakie mogą okazać się konieczne dla
zapewnienia osób lub jednostek organizacyjnych wyspecjalizowanych w zwalczaniu handlu
ludźmi i ochronie ofiar. Takie osoby lub jednostki organizacyjne będą posiadać niezbędną
niezależność zgodnie z podstawowymi zasadami systemu prawnego Strony, w celu
umożliwienia im sprawowania ich funkcji w sposób skuteczny i wolny od niewłaściwych
nacisków. Osoby te lub personel jednostek organizacyjnych będą posiadać odpowiednie
wyszkolenie oraz środki finansowe do wykonywania swoich zadań.

2. Każda Strona podejmie takie środki, jakie mogą okazać się konieczne dla
zapewnienia koordynacji polityki i działań jej resortów oraz innych organów publicznych
w zakresie przeciwdziałania handlowi ludźmi, stosownie do okoliczności, poprzez
ustanowienie organów koordynujących.

3. Każda Strona wprowadzi oraz rozwinie szkolenia dla właściwych urzędników
w zakresie zapobiegania i zwalczania handlu ludźmi, w tym szkolenia na temat praw
człowieka. Szkolenia mogą uwzględniać specyfikę instytucji i stosownie do okoliczności
koncentrować się na metodach wykorzystywanych w celu zapobiegania takiemu handlowi,
oskarżania osób dopuszczających się handlu ludźmi oraz ochrony praw ofiar, włączając w to
ochronę ofiar przed osobami dopuszczającymi się handlu ludźmi.

4. Każda Strona rozważy ustanowienie Krajowych Sprawozdawców lub innych
mechanizmów monitorowania działalności prowadzonej przez instytucje państwowe
przeciwko handlowi ludźmi oraz implementacji wymogów określonych w prawie
wewnętrznym.








22

Artykuł 30
Postępowania sądowe

Zgodnie Konwencją o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności,
a w szczególności z jej artykułem 6, każda Strona podejmie takie środki ustawodawcze lub
inne, jakie mogą okazać się konieczne dla zapewnienia w toku postępowania sądowego:
a) ochrony życia prywatnego ofiar i kiedy to odpowiednie, ich tożsamości,
b) zapewnienia bezpieczeństwa ofiar i ich ochrony przed zastraszaniem,
zgodnie z warunkami określonymi w prawie krajowym, a przypadku ofiar będących dziećmi,
poprzez zaspokojenie ich potrzeb i zapewnienie ich prawa do szczególnych środków ochrony.


Artykuł 31
Jurysdykcja

1. Każda Strona podejmie takie środki ustawodawcze lub inne, jakie mogą okazać się
konieczne dla ustanowienia swej jurysdykcji wobec każdego czynu uznanego za przestępstwo
zgodnie z niniejszą Konwencją, gdy to przestępstwo zostało popełnione:
a) na terytorium Strony, lub
b) na pokładzie okrętu pływającego pod banderą tejże Strony, lub
c) na pokładzie samolotu zarejestrowanego na podstawie prawa tejże Strony, lub
d) przez jednego z jej obywateli lub przez bezpaństwowca, który posiada swoje zwykłe
miejsce zamieszkania na jej terytorium, jeżeli przestępstwo to jest karalne według prawa
karnego miejsca jego popełnienia lub jeżeli zostało popełnione poza obszarem jurysdykcji
terytorialnej jakiegokolwiek Państwa,
e) przeciwko obywatelowi Strony.

2. Każda Strona może, podczas podpisania lub składania dokumentu ratyfikacyjnego,
akceptacji, zatwierdzenia bądź przystąpienia, poprzez oświadczenie adresowane do
Sekretarza Generalnego Rady Europy, zastrzec prawo do niestosowania bądź stosowania
tylko w szczególnych przypadkach lub warunkach zasad jurysdykcji ustanowionych w ustępie
1 litera d i e niniejszego artykułu, bądź jakiejkolwiek jego części.



23
3. Każda Strona podejmie takie środki, jakie mogą być konieczne dla ustanowienia
swojej jurysdykcji w odniesieniu do przestępstw określonych w niniejszej Konwencji,
w przypadkach gdy domniemany sprawca znajduje się na jej terytorium i po otrzymaniu
wniosku o ekstradycję nie jest poddawany ekstradycji do innej Strony wyłącznie ze względu
na swoje obywatelstwo.

4. W sytuacji gdy więcej niż jedna Strona uznaje swoją jurysdykcję w odniesieniu do
domniemanego czynu uznanego za przestępstwo zgodnie z niniejszą Konwencją,
zainteresowane Strony, stosownie do okoliczności, podejmą konsultacje celem określenia
czyja jurysdykcja jest najwłaściwsza dla wniesienia oskarżenia.

5. Bez uszczerbku dla ogólnych norm prawa międzynarodowego, niniejsza Konwencja
nie wyłącza jurysdykcji w sprawach karnych wykonywanej przez Stronę zgodnie z jej
prawem wewnętrznym.


Rozdział VI
Współpraca międzynarodowa i współpraca ze społeczeństwem obywatelskim

Artykuł 32
Ogólne zasady i środki współpracy międzynarodowej

1. Strony, w możliwie najszerszym zakresie, będą współpracować ze sobą zgodnie
z postanowieniami niniejszej Konwencji oraz poprzez zastosowanie odpowiednich
międzynarodowych i regionalnych instrumentów, porozumień uzgodnionych na podstawie
jednolitego lub wzajemnego ustawodawstwa oraz ich prawa wewnętrznego, dla celów:
⎯ zapobiegania i zwalczania handlu ludźmi,
⎯ ochrony ofiar i pomocy ofiarom,
⎯ postępowań przygotowawczych lub sądowych dotyczących czynów uznanych za
przestępstwa zgodnie z niniejszą Konwencją.