Komisyjny projekt ustawy o zmianie ustawy - Prawo lotnicze

Druk nr 351

Warszawa, 23 stycznia 2008 r.
SEJM
RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
VI kadencja
Komisja Infrastruktury

INF – 020 - 1 - 08



Pan

Bronisław Komorowski
Marszałek Sejmu
Rzeczypospolitej
Polskiej
Na podstawie art. 32 ust. 2 regulaminu Sejmu, Komisja Infrastruktury
wnosi projekt ustawy:

- o zmianie ustawy - Prawo lotnicze.

Do reprezentowania stanowiska Komisji w pracach nad projektem ustawy
został upoważniony poseł Zbigniew Rynasiewicz.

Z poważaniem



Przewodniczący Komisji
Infrastruktury

(-) Zbigniew Rynasiewicz



Projekt
U S T A W A
z dnia 2008r.
o zmianie ustawy - Prawo lotnicze


Art. 1. W ustawie z dnia 3 lipca 2002 r. – Prawo lotnicze (Dz. U. z 2006 r. Nr 100,
poz. 696, z późn. zm.1)) wprowadza się następujące zmiany:

1)

w
odnośniku nr 1 do tytułu ustawy dodaje się pkt 10 w brzmieniu:

10) dyrektywy 2004/36/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia
21 kwietnia 2004 r. w sprawie bezpieczeństwa statków powietrznych
państwa trzeciego korzystających z portów lotniczych Wspólnoty (Dz.
Urz. UE L 143 z 30.04.2004, str. 76, z późn. zm.; Dz.Urz. UE Polskie
wydanie specjalne, rozdz. 7, t. 8, str. 182, z późn. zm.).”;

2)
w art. 27:
a)
w ust. 3 uchyla się pkt 5 i 6,
b)
po ust. 3 dodaje się ust. 3a i 3b w brzmieniu:
„3a. W trakcie wykonywanej kontroli, Prezes Urzędu może, w drodze
decyzji administracyjnej, dokonać:
1) zabezpieczenia statku powietrznego, w celu niedopuszczenia
do jego używania, jeżeli:
a) statek ten znajduje się w nieodpowiednim stanie
technicznym, jest używany przez osoby nieuprawnione lub w
przypadku gdy stwierdzono naruszenie zasad bezpiecznego
użytkowania statków powietrznych,
b) statek ten zagrożony jest aktem bezprawnej ingerencji,
c) nie okazano dokumentu stwierdzającego zawarcie
umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności
cywilnej lub stwierdzającego opłacenie składki tego
ubezpieczenia – jeżeli obowiązek zawarcia umowy
obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej
wynika z przepisów dotyczących ubezpieczeń w odniesieniu
do przewoźników lotniczych i użytkowników statków
powietrznych;
2)
zabezpieczenia lub przyjęcia do depozytu lotniczego
urządzenia naziemnego, o którym mowa w art. 86, znajdującego
się w nieodpowiednim stanie technicznym lub używanego przez
osoby nieuprawnione – w celu niedopuszczenia do jego
używania;
3) wstrzymania lub ograniczenia eksploatacji lotniska albo
lądowiska lub ich części, jeżeli dalsza ich eksploatacja zagraża
życiu lub zdrowiu ludzi albo zagraża bezpieczeństwu działalności
lotniczej lub porządkowi publicznemu.
3b. Decyzji, o której mowa w ust. 3a, nadaje się rygor natychmiastowej
wykonalności.”;


3) art. 155 otrzymuje brzmienie:
„Art.
155.
1. Obcy statek powietrzny przebywający na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej oraz jego załoga mogą zostać poddane
inspekcji, a ich dokumenty mogą być sprawdzane przez Prezesa
Urzędu.
2. Z inspekcji wyłączone są państwowe statki powietrzne, chyba że są
wykorzystywane do prowadzenia działalności innej niż służba
publiczna.
3. Inspekcja może być prowadzona bez uprzedniego poinformowania
użytkownika statku o zamiarze jej przeprowadzenia.
4. Inspekcję prowadzi się w sposób niepowodujący nieuzasadnionego
opóźnienia odlotu.
5. Do prowadzenia inspekcji, o której mowa w ust. 1, stosuje się
odpowiednio przepisy art. 27 i 28.”;


4) po art. 155 dodaje się art. 155a - 155c w brzmieniu:
„Art. 155a. 1. W przypadku stwierdzenia naruszenia umów lub
przepisów międzynarodowych przez użytkowników statków
powietrznych lub członków ich załóg, w stopniu bezpośrednio
zagrażającym bezpieczeństwu lotu, Prezes Urzędu może wydać
decyzję administracyjną:
1) o zabezpieczeniu statku powietrznego na lotnisku na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej do czasu przywrócenia stanu
zgodnego z umowami lub przepisami międzynarodowymi;
2) wprowadzającą czasowy zakaz wlotu na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej określonego statku powietrznego lub
wszystkich statków powietrznych użytkowanych przez
określonego przewoźnika lotniczego do czasu trwałego usunięcia
przyczyn powstałego zagrożenia.
2. Decyzji, o której mowa w ust. 1, nadaje się rygor natychmiastowej
wykonalności.
3. O zabezpieczeniu obcego statku powietrznego, o którym mowa w
ust. 1 pkt 1, oraz o wprowadzeniu czasowego zakazu wlotu na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, o którym mowa w ust. 1 pkt 2,
Prezes Urzędu niezwłocznie informuje:
1) władze lotnicze państwa rejestracji statku oraz władze
państwa odpowiedzialnego za bezpieczeństwo użytkowania
statku;
2) władze lotnicze państw członkowskich Unii Europejskiej;
3) Komisję Europejską;
4) EASA.

Art. 155b. 1. Prezes Urzędu gromadzi informacje o

wynikach
inspekcji statków powietrznych, a także informacje otrzymane w
drodze wymiany od organów określonych w ust. 2.
2. Informacje o wynikach inspekcji, o których mowa w ust. 1,
podlegają niezwłocznie przekazaniu Komisji Europejskiej, władzom
lotniczym państw członkowskich Unii Europejskiej, EASA i ICAO, na
ich wniosek.
3. Informacje uzyskane przez Prezesa Urzędu od organów, o których
mowa w ust. 2, mogą być wykorzystane wyłącznie w celu
wykonywania inspekcji, o której mowa w art. 155.
4. Informacje, o których mowa w ust. 1, podlegają ochronie zgodnie z
przepisami ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych
osobowych.
Art. 155c.
Minister właściwy do spraw transportu, z uwzględnieniem
umów i przepisów międzynarodowych oraz mając na uwadze przepisy
Unii Europejskiej dotyczące bezpieczeństwa statków powietrznych
państwa trzeciego korzystających z portów lotniczych Wspólnoty,
określi, w drodze rozporządzenia:
1) szczegółowy sposób postępowania przy planowaniu oraz
prowadzeniu inspekcji, o której mowa w art. 155 ust. 1, oraz
sposób dokumentowania jej przebiegu i wyniku;
2) szczegółowy sposób postępowania przy zabezpieczeniu
statku powietrznego, o którym mowa w art. 155a ust. 1 pkt 1,
oraz warunki i sposób postępowania przy zwolnieniu statku
powietrznego z zabezpieczenia;
3) szczegółowy sposób postępowania przy wprowadzaniu
czasowego zakazu wlotu, o którym mowa w art. 155a ust. 1 pkt
2, oraz warunki i sposób postępowania przy jego cofaniu.”.

Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.