Rządowy projekt ustawy o ochronie informacji niejawnych oraz o zmianie niektórych ustaw

5) uchyla decyzję o cofnięciu poświadczenia bezpieczeństwa, gdy
stwierdzi istnienie podstaw do jej uchylenia na podstawie art. 39 ust. 1;
6) uchyla decyzję o utrzymaniu w mocy decyzji o cofnięciu
poświadczenia bezpieczeństwa oraz poprzedzającą ją decyzję
o cofnięciu poświadczenia bezpieczeństwa, gdy stwierdzi istnienie
podstaw do jej uchylenia na podstawie art. 39 ust. 1.

Art. 41. 1. Od decyzji o odmowie wznowienia postępowania, o którym mowa
w art. 23 ust. 2 – 5, oraz od decyzji o odmowie uchylenia decyzji wydanej w wyniku
postępowania, o którym mowa w art. 23 ust. 2 – 5, osobie sprawdzanej przysługuje
odwołanie do Prezesa Rady Ministrów.
2. Od decyzji pełnomocnika ochrony o odmowie wznowienia
postępowania, o którym mowa w art. 23 ust. 1 i art. 60 ust. 2, oraz od decyzji pełnomocnika
ochrony o odmowie uchylenia decyzji wydanej w wyniku postępowania, o którym mowa
w art. 23 ust. 1 i art. 60 ust. 2, osobie sprawdzanej przysługuje odwołanie odpowiednio do
Szefa ABW albo Szefa SKW.
3. Od decyzji Prezesa Rady Ministrów o odmowie wznowienia
postępowania, o którym mowa w art. 35, oraz od decyzji o odmowie uchylenia decyzji
wydanej w wyniku postępowania, o którym mowa w art. 35, nie służy odwołanie, jednakże
osoba sprawdzana niezadowolona z decyzji może zwrócić się do Prezesa Rady Ministrów
z wnioskiem o ponowne rozpatrzenie sprawy.
4. Od decyzji Szefa ABW albo Szefa SKW o odmowie wznowienia
postępowania, o którym mowa w art. 37, oraz od decyzji o odmowie uchylenia decyzji
wydanej w wyniku postępowania, o którym mowa w art. 37, nie służy odwołanie, jednakże
osoba sprawdzana niezadowolona z decyzji może zwrócić się odpowiednio do Szefa ABW
albo Szefa SKW z wnioskiem o ponowne rozpatrzenie sprawy.

Rozdział 7
Kancelarie tajne. rodki bezpieczeństwa fizycznego

Art. 42. 1. Kierownik jednostki organizacyjnej, w której są przetwarzane
informacje niejawne o klauzuli „tajne” lub „ściśle tajne”, tworzy kancelarię, zwaną dalej
„kancelarią tajną”, i zatrudnia jej kierownika.
41


2. W przypadku uzasadnionym względami organizacyjnymi kierownik
jednostki organizacyjnej może utworzyć więcej niż jedną kancelarię tajną.
3. W uzasadnionych przypadkach, za zgodą odpowiednio ABW lub
SKW, można utworzyć kancelarię tajną obsługującą dwie lub więcej jednostek
organizacyjnych. Podległość, obsada i zasady finansowania takiej kancelarii zostaną
określone przez właściwych kierowników jednostek organizacyjnych.
4. Kancelaria tajna stanowi wyodrębnioną komórkę organizacyjną,
w zakresie ochrony informacji niejawnych podległą pełnomocnikowi ochrony, obsługiwaną
przez pracowników pionu ochrony, odpowiedzialną za właściwe rejestrowanie,
przechowywanie, obieg i wydawanie materiałów uprawnionym osobom.
5. Kierownik jednostki organizacyjnej może wyrazić zgodę na
przetwarzanie w kancelarii tajnej informacji niejawnych o klauzuli „poufne” lub
„zastrzeżone”.
6.
Kierownik jednostki organizacyjnej informuje odpowiednio ABW lub
SKW o utworzeniu i likwidacji kancelarii tajnej, z określeniem klauzuli tajności
przetwarzanych w niej informacji niejawnych.

Art. 43. 1. Organizacja pracy kancelarii tajnej zapewnia możliwość ustalenia
w każdych okolicznościach, gdzie znajduje się materiał o klauzuli „tajne” lub „ściśle tajne”
pozostający w dyspozycji jednostki organizacyjnej oraz kto z tym materiałem się zapoznał.
2.
Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do organizacji pracy innych niż
kancelaria tajna komórek, w których są rejestrowane materiały o klauzuli „poufne”.
3. Kierownik jednostki organizacyjnej zatwierdza, opracowane przez
pełnomocnika ochrony, zasady obiegu informacji niejawnych o klauzuli „poufne”
w podległych komórkach organizacyjnych.
4. Kierownik jednostki organizacyjnej, w której są przetwarzane
informacje niejawne o
klauzuli „poufne” lub wyższej, zatwierdza opracowaną przez
pełnomocnika ochrony dokumentację określającą poziom zagrożeń związanych
z nieuprawnionym dostępem do informacji niejawnych lub ich utratą.
5. Kierownik jednostki organizacyjnej zatwierdza, opracowaną przez
pełnomocnika ochrony, instrukcję dotyczącą zasad obiegu informacji niejawnych o klauzuli
„zastrzeżone” w podległych komórkach organizacyjnych oraz zakres i warunki stosowania
środków bezpieczeństwa fizycznego do ich ochrony.
42


6. Kancelaria tajna lub komórka, o której mowa w ust. 2, odmawia
udostępnienia lub wydania materiału osobie nieuprawnionej.

Art. 44. 1. W jednostkach organizacyjnych, o których mowa w art. 47 ust. 3,
dopuszcza się organizowanie innych niż kancelaria tajna komórek organizacyjnych
odpowiedzialnych za przetwarzanie materiałów niejawnych. W uzasadnionych przypadkach
obowiązki pełnomocnika ochrony, z wyłączeniem prowadzenia postępowań sprawdzających,
może przejąć kierownik tej komórki organizacyjnej.
2. Do komórek organizacyjnych, o których mowa w ust. 1, przepisy
art. 46 stosuje się odpowiednio.

Art.
45.
1. Jednostki organizacyjne, w których są przetwarzane informacje
niejawne, stosują środki bezpieczeństwa fizycznego odpowiednie do poziomu zagrożeń
w celu uniemożliwienia osobom nieuprawnionym dostępu do takich informacji,
w szczególności chroniące przed:
1) działaniem obcych służb specjalnych;
2) zamachem terrorystycznym lub sabotażem;
3) kradzieżą lub zniszczeniem materiału;
4) próbą wejścia osób nieuprawnionych do pomieszczeń, w których są
przetwarzane informacje niejawne;
5) nieuprawnionym dostępem do informacji o wyższej klauzuli
tajności niż posiadane uprawnienia.
2. Zakres
stosowania
środków bezpieczeństwa fizycznego uzależnia się
od poziomu zagrożeń związanych z nieuprawnionym dostępem do informacji niejawnych lub
ich utratą.
3. W
określeniu poziomu zagrożeń, o którym mowa w ust. 2, uwzględnia
się w szczególności występujące rodzaje zagrożeń, klauzule tajności i liczbę informacji
niejawnych. W uzasadnionych przypadkach w określeniu poziomu zagrożeń uwzględnia się
wskazania odpowiednio ABW lub SKW.

Art. 46. W celu uniemożliwienia osobom nieuprawnionym dostępu do informacji
niejawnych o klauzuli „poufne” lub wyższej należy w szczególności:
1) zorganizować strefy ochronne;
2) wprowadzić system kontroli wejść i wyjść ze stref ochronnych;
43


3) określić uprawnienia do przebywania w strefach ochronnych;
4) stosować wyposażenie i urządzenia, którym przyznano certyfikaty.

Art. 47. 1. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia:
1) podstawowe kryteria i sposób określania poziomu zagrożeń oraz
dobór środków bezpieczeństwa fizycznego właściwych do
wskazanego poziomu zagrożeń;
2) wymagania w zakresie organizacji i funkcjonowania kancelarii
tajnych oraz obiegu informacji niejawnych;
3) rodzaje zagrożeń, które należy uwzględnić w określaniu poziomu
zagrożeń;
4) podstawowe elementy, które powinien zawierać plan ochrony
informacji niejawnych;
5) zakres stosowania środków bezpieczeństwa fizycznego;
6) kryteria tworzenia stref ochronnych;
7) strukturę organizacyjną kancelarii tajnej, z uwzględnieniem
możliwości tworzenia jej oddziałów;
8) podstawowe zadania kierownika kancelarii;
9) tryb obiegu informacji niejawnych;
10) wzór karty zapoznania z dokumentem;
11) wzory dzienników ewidencji.
2. W
rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1, Rada Ministrów
uwzględni potrzebę racjonalizacji nakładów ponoszonych przez jednostki organizacyjne
w zakresie tworzenia systemu bezpieczeństwa fizycznego informacji niejawnych, zgodnie
z zasadami określonymi w ustawie.
3. Ministrowie właściwi do spraw wewnętrznych, administracji
publicznej, spraw zagranicznych, finansów publicznych, budżetu i instytucji finansowych,
Minister Obrony Narodowej, Minister Sprawiedliwości, Prezes Narodowego Banku
Polskiego, Prezes Najwyższej Izby Kontroli, Pierwszy Prezes Sądu Najwyższego, Prokurator
Generalny, Szefowie Kancelarii Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, Sejmu, Senatu oraz
Prezesa Rady Ministrów, Szef Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Szef Agencji
Wywiadu, Szef Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Szef Służby Wywiadu Wojskowego,
Szef Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Komendant Główny Policji, Komendant Główny
Straży Granicznej, Szef Biura Ochrony Rządu, a także Prezes Instytutu Pamięci Narodowej –
44


Komisji cigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu, określą, w drodze zarządzenia,
każdy w zakresie swojego działania, szczególny sposób organizacji i funkcjonowania
kancelarii tajnych oraz komórek organizacyjnych, o których mowa w art. 44 ust. 1, sposób
obiegu informacji niejawnych oraz dobór i stosowanie środków bezpieczeństwa fizycznego.
4.
Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia:
1) tryb i sposób nadawania, przyjmowania, przewożenia, wydawania
i ochrony materiałów;
2) sposób postępowania nadawców przesyłek zawierających
informacje niejawne oraz wymogi, jakie muszą spełniać te
przesyłki;
3) sposób postępowania podmiotów, które wykonują zadania
przewoźników tych materiałów, z przesyłkami zawierającymi
informacje niejawne;
4)
sposób dokumentowania przyjmowania przez przewoźników
przesyłek oraz ich wydawania adresatom, wraz z załącznikami
w postaci wzorów niezbędnych formularzy;
5) warunki ochrony i sposoby zabezpieczenia przesyłek przez
przewoźnika oraz warunki, jakie muszą spełniać wykorzystywane
przez niego środki transportu i uczestniczące w konwojach osoby;
6) sposób postępowania w przypadku zaistnienia nieprzewidzianych
okoliczności, mogących mieć wpływ na bezpieczeństwo przesyłki;
7) warunki przewożenia materiałów poza granicami Rzeczypospolitej
Polskiej.
5. W
rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 4, Prezes Rady Ministrów
uwzględni potrzebę zabezpieczenia materiałów przed nieuprawnionym ujawnieniem, utratą,
uszkodzeniem lub zniszczeniem oraz szczególne warunki ochrony ze względu na rozmiary
lub charakter materiału.

Rozdział 8
Bezpieczeństwo teleinformatyczne

Art.
48.
1.
Systemy teleinformatyczne, w których mają być przetwarzane
informacje niejawne, podlegają akredytacji bezpieczeństwa teleinformatycznego.
45