Poselski projekt ustawy o zmianie ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym

Uzasadnienie

Celem proponowanych zmian w ustawie o planowaniu i zagospodarowaniu
przestrzennym, jest: rozszerzenie katalogu obiektów budowlanych i robót budowlanych
na realizację, których nie będzie wymagana decyzja o warunkach zabudowy. Powyższe
dotyczyłoby rozbudowy polegającej na dobudowie do istniejących obiektów
budowlanych: wiatrołapów, zewnętrznych klatek schodowych, tarasów, galerii,
balkonów, pochylni, ramp, oraz ich obudowę ścianami i dachem. Rozbudowa nie
mogłaby jednak powodować zmiany sposobu użytkowania i przeznaczenia obiektu
budowlanego oraz znacząco wpływać na formę architektoniczną obiektu budowlanego,
a także gdy w/w roboty budowlane nie są zaliczane do przedsięwzięć wymagających
przeprowadzenia postępowania w sprawie oceny oddziaływania na środowisko,
w rozumieniu przepisów o ochronie środowiska.
Wprowadzenie w projekcie ustawy zapisu mówiącego, że termin uzgodnienia
"projektu decyzji" o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego oraz "projektu
decyzji" o warunkach zabudowy przez organy i instytucje wymienione w ustawie, nie
może przekroczyć 14 dni. Przekroczenie terminu do uzgodnienia decyzji powoduje
z mocy prawa, nałożenie przez ministra właściwego do spraw administracji publicznej,
kary w wysokości 1000 zł, za każdy dzień zwłoki, która to kara stawiłaby odpowiednio:
dochód budżetu jednostek samorządu terytorialnego lub dochód skarbu państwa.
Tak przyjęte prawne rozwiązania spowodują, że czas oczekiwania inwestora na
otrzymanie decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego, czy decyzji o
warunkach zabudowy uległby znacznemu skróceniu nawet o kilka miesięcy. Tym
samym cały proces inwestycyjny, łącznie z uzyskaniem pozwolenia na budowę, byłby
znacząco krótszy, niż ma to miejsce w obecnym stanie prawnym.
Proponuje się również w projekcie zmiany ustawy o planowaniu i
zagospodarowaniu przestrzennym, aby odwołania/zażalenia od decyzji/postanowień
w sprawie decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego lub decyzji
o warunkach zabudowy, były rozpatrzone przez właściwy organ (Samorządowe

5
Kolegium Odwoławcze), w terminie do 30 dni. Niewywiązanie się z 30 – dniowego
terminu, spowoduje nałożenie na organ odwoławczy kary, w wysokości 1000 zł za każdy
dzień zwłoki, która stanowiłaby dochód budżetu państwa. Również w przypadku
niewydania decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego lub decyzji
o warunkach zabudowy przez właściwy organ wyższej instancji, naliczana będzie kara
w wysokości 1000 zł, za każdy dzień zwłoki.
Wniesienie skargi na decyzję lub postanowienie, w sprawie decyzji o ustaleniu
lokalizacji inwestycji celu publicznego lub decyzji o warunkach zabudowy powoduje, że
sąd administracyjny obowiązany będzie do rozpoznania sprawy (wydanie orzeczenia),
w terminie do 3 miesięcy.
Przyjęte rozwiązania w omawianym projekcie ustawy, spowodują znaczące
skrócenie procedur administracyjnych i postępowań przed sądami administracyjnymi,
związanych z wydawaniem decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego
oraz decyzji o warunkach zabudowy.
Proponowane regulacje są zgodne z prawem Unii Europejskiej oraz nie stanowią
obciążenia dla budżetu państwa, ani budżetów jednostek samorządu terytorialnego.
Projekt ustawy rodzi pozytywne skutki społeczno-gospodarcze.
6
Warszawa, 27 listopada 2009 r.
BAS-WAL-2401/09

Pan Bronisław Komorowski
Marszałek Sejmu RP
Rzeczypospolitej Polskiej

Opinia prawna o zgodności poselskiego projektu ustawy o zmianie ustawy o
planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (przedstawiciel
wnioskodawców: poseł Edward Czesak) z prawem Unii Europejskiej

Na podstawie art. 34 ust. 9 uchwały Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 30 lipca 1992
roku – Regulamin Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2009 r. Nr 5, poz. 47) sporządza
się następującą opinię:

1. Przedmiot projektowanej regulacji
Projekt zmierza do wprowadzenia zmian do ustawy z dnia 27 marca 2003
roku o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717
ze zmianami; dalej: ustawa). Wnioskodawcy proponują:
• rozszerzenie katalogu wyjątków od wymogu wydania decyzji o
ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego oraz, w
konsekwencji, wymogu wydania decyzji o warunkach zabudowy
(art. 1 pkt 1 projektu),
• modyfikację wymogów dotyczących osoby, której powierza się
sporządzenie projektu decyzji o ustaleniu lokalizacji celu
publicznego lub projektu decyzji o ustaleniu warunków zabudowy
(art. 1 pkt 2 i pkt 11 projektu);
• zmianę zasad postępowania w sprawie wydania decyzji o ustaleniu
lokalizacji inwestycji celu publicznego oraz decyzji o warunkach
zabudowy, w tym zasad uzgadniania treści rozstrzygnięcia oraz
rozpatrywania odwołań i zażaleń (art. 1 pkt 3 – pkt 12 projektu).
Wobec budzącego wątpliwości interpretacyjne sformułowania art. 1 pkt 1
projektu w zakresie, w jakim wprowadza nowy art. 50 ust. 2 pkt 3 zdanie drugie
ustawy, niniejsza opinia opiera się na założeniu, że zgodnie z projektowanym
przepisem wymóg wydania decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu
publicznego nie dotyczy określonych w projektowanym art. 50 ust. 2 pkt 3
ustawy kategorii rozbudowy z wyjątkiem m.in. rozbudowy, gdy obiekt
budowlany zaliczony jest do przedsięwzięć wymagających przeprowadzenia
postępowania w sprawie oceny oddziaływania na środowisko.
Podobnie przyjmuje się, że odesłanie, o którym mowa w projektowanym
art. 53 ust. 5aa ustawy, odnosi się do uzgodnień wyliczonych w art. 53 ust. 4
ustawy.
Ustawa ma wejść w życie po upływie 2 miesięcy od dnia ogłoszenia.

2. Stan prawa Unii Europejskiej w materii objętej proponowaną
regulacją
Ocena
zgodności projektowanego art. 50 ust. 2 ustawy z prawem Unii
Europejskiej wymaga uwzględnienia ="http://10.1.2.112/cgi-bin/genhtml?id=481871024a50&&pspdate=2008.04.30&psphas=1&comm=spistr&akt=nr67427540&ver=-1"arlamentu Europejskiego i
Rady 85/337/EWG z dnia 27 czerwca 1985 roku w sprawie oceny wpływu
wywieranego przez niektóre przedsięwzięcia publiczne i prywatne na
środowisko (Dz. Urz. WE L 175 z 5.7.1985, s. 40, z późn. zm.; dalej: dyrektywa
85/337);
W
pozostałym zakresie projekt nie dotyczy zagadnień objętych regulacją
prawa Unii Europejskiej.

3. Analiza założeń projektu pod kątem prawa Unii Europejskiej

Projektowany art. 1 pkt 1 projektu w zakresie, w jakim wprowadza nowy
art. 50 ust. 2 pkt 3 zdanie drugie ustawy, budzi wątpliwości interpretacyjne.
Przepis ten stanowi, że „Rozbudowa nie może powodować zmiany sposobu
użytkowania i przeznaczenia obiektu budowlanego, jego formy
architektonicznej, a także gdy obiekt nie jest zaliczony do przedsięwzięć
wymagających przeprowadzenia postępowania w sprawie oceny oddziaływania
na środowisko, w rozumieniu przepisów o ochronie środowiska.” Należy
przyjąć, że przepis ten wyłącza zastosowanie wyjątku od wymogu wydania
decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego – i, zgodnie z art. 59
ust. 1 zdanie drugie ustawy, decyzji o warunkach zabudowy – w odniesieniu do
rozbudowy, gdy obiekt budowlany nie jest zaliczony do przedsięwzięć
wymagających przeprowadzenia postępowania w sprawie oceny oddziaływania
na środowisko, o której mowa w art. 59 z dnia 3 października 2008 r. o
udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w
ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz. U. Nr
199, poz. 1227 z późn. zm.; dalej: ustawa o udostępnianiu). Należy wskazać, że
art. 59 i n. ustawy o udostępnianiu zawierają przepisy implementujące wymogi
dotyczące oceny skutków oddziaływania, które są określone w art. 2 i n.
dyrektywy 85/337. Zgodnie z art. 2 ust. 1 dyrektywy 85/337 państwa
członkowskie przyjmują wszystkie niezbędne środki, aby zapewnić, że
przedsięwzięcia mogące znacząco oddziaływać na środowisko naturalne,
między innymi z powodu ich charakteru, rozmiarów lub lokalizacji podlegają
wymaganiom w celu uzyskania zezwolenia na inwestycję i ocenie w odniesieniu
do ich skutków przed udzieleniem zezwolenia. Według art. 2 ust. 2 zdanie
pierwsze dyrektywy 85/337 ocena wpływu na środowisko może być
zintegrowana z istniejącymi procedurami udzielania zezwolenia na
przedsięwzięcia. Ponadto, w myśl art. 1 ust. 2 akapit trzeci dyrektywy 85/337 za
zezwolenie na decyzję należy uznać decyzję właściwej władzy lub władz, na
podstawie której wykonawca otrzymuje prawo do wykonania przedsięwzięcia.

2
Uwzględniając powyższe ustalenia wskazać należy, że ocenę
oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko przeprowadza się m.in. w ramach
postępowania w sprawie wydania decyzji o pozwoleniu na budowę (art. 61 ust.
1 pkt 2 w związku z art. 72 ust. 1 pkt 1 ustawy o udostępnianiu). Oznacza to, że
– bez względu na zastrzeżenie, iż zakresem wyjątku z projektowanego art.50
ust. 2 pkt 3 ustawy nie są objęte rozbiórki, gdy obiekt zaliczony jest do
przedsięwzięć wymagających przeprowadzenia postępowania w sprawie oceny
oddziaływania na środowisko - uchylenie wymogu uzyskania decyzji o ustaleniu
lokalizacji celu publicznego lub decyzji o warunkach zabudowy nie podważa
mechanizmu ustawowego, który ma na celu implementację wymogów art. 2 i n.
dyrektywy 85/337. W myśl art. 32 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. –
Prawo budowlane (Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 ze zmianami, dalej:
prawo budowlane) pozwolenie na budowę może być wydane po uprzednim
przeprowadzeniu oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko, jeżeli
jest ona wymagana przepisami ustawy o udostępnianiu. Jednocześnie, w myśl
art. 3 pkt 6 prawa budowlanego przez budowę należy rozumieć w szczególności
rozbudowę obiektu budowlanego. Z perspektywy prowadzonych ustaleń
znaczenie ma ponadto treść art. 33 ust. 2 pkt 3 prawa budowlanego, który
stanowi, że wydanie pozwolenia na budowę jest możliwe również w sytuacji,
gdy do wniosku o pozwolenie nie jest załączona decyzja o ustaleniu lokalizacji
inwestycji celu publicznego lub decyzja o warunkach zabudowy. Sytuacja taka
zachodzi wówczas, gdy ustawa nie wymaga wydania takiej decyzji. W
przypadku rozbudowy, o której mowa w projekcie, wymóg wydania tych
decyzji znoszony jest na podstawie projektowanego art. 50 ust. 2 pkt 3 ustawy.

4. Konkluzja

Projekt ustawy o zmianie ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu
przestrzennym nie jest sprzeczny z prawem Unii Europejskiej.



Opracował: Zespół Prawa Europejskiego i Międzynarodowego
Akceptował: p.o. Szefa Kancelarii Sejmu

Lech Czapla
Deskryptory bazy Rex: Unia Europejska, projekt ustawy, planowanie i zagospodarowanie
przestrzenne

3