Rządowy projekt ustawy o świadczeniu usług na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej

zawiadomienia o zakończeniu świadczenia usług detektywistycznych przez usługodawcę
świadczącego tymczasowo usługi detektywistyczne na terytorium RP.
Przedsiębiorcy wykonujący usługi detektywistyczne współuczestniczą w realizacji funkcji
państwa, jaką jest zbieranie informacji w sprawie, w której toczy się postępowanie karne,
postępowanie w sprawach o przestępstwa skarbowe lub wykroczenia skarbowe albo inne,
jeżeli w toku postępowania można zastosować przepisy prawa karnego. Przedsiębiorcy ci
uczestniczą także w poszukiwaniu osób zaginionych, w tym dzieci, poszukiwaniu mienia –
tym samym działają na styku działalności zastrzeżonej wyłącznie dla organów
państwowych. Ich działalność w wielu przypadkach pozostaje w związku ze zdrowiem lub
życiem osoby, np. poszukiwanej. Tym samym wykonywanie działalności
detektywistycznej może stanowić naruszenie porządku publicznego oraz zdrowia. Należy
przy tym wskazać, że wprawdzie w Rzeczypospolitej Polskiej wykonywanie czynności
detektywistycznych nie uprawnia do posiadania broni, to takie uprawnienia mogą posiadać
detektywi z innych krajów wskazanych w art. 5 ust. 1 projektowanej ustawy.
2) Ponadto wprowadza się art. 16a określający wymogi jakie powinno zawierać zgłoszenie
o zamiarze wykonywania usług detektywistycznych na terytorium RP przez usługodawcę
z innego państwa członkowskiego.
Art. 39 wprowadza zmiany w ustawie z dnia 3 lipca 2002 r. – Prawo lotnicze (Dz. U.
z 2006 r. Nr 100, poz. 969, z późn. zm.).
1) Projektowany przepis art. 160 ust. 1a wyłącza zastosowanie ustawy o świadczeniu usług
na terytorium RP w dziedzinie transportu lotniczego. Zgodnie z opinią Komisji
Europejskiej wyłączenie to nie powinno być interpretowane zbyt szeroko i nie może
obejmować krajowych przepisów prawnych dotyczących usług, które same w sobie nie
stanowią usług transportowych sensu stricte, a do takich usług należy zaliczyć usługi
w zakresie szkolenia lotniczego oraz działalności polegającej na świadczeniu usług
lotniczych innych niż przewóz lotniczy. W tym ostatnim przypadku chodzi o działalność,
która mieści się w treści przepisu art. 160 ust. 3 pkt 1 ustawy – Prawo lotnicze, dotyczącego
certyfikacji wykonywania działalności gospodarczej przy użyciu statków powietrznych.
Jego zakres przedmiotowy obejmuje zarówno usługi w ramach komercyjnego przewozu
lotniczego (wyłączonego z dyrektywy ze względu na harmonizację tego obszaru), jak
i świadczenie usług lotniczych innych niż przewóz lotniczy, przez które rozumie się
następujące rodzaje usług określanych jako prace lotnicze: wykonywanie prac

24

agrolotniczych – m.in. opryski pól, zrzucanie szczepionek, wykonywanie zdjęć lotniczych
(fotogrametria), gaszenie pożarów itp.
Należy podkreślić, że proces certyfikacji ośrodków szkolenia lotniczego oraz usług
lotniczych innych niż przewóz lotniczy został częściowo zharmonizowany
rozporządzeniem (WE) nr 216/2008 w sprawie wspólnych zasad w zakresie lotnictwa
cywilnego i utworzenia Europejskiej Agencji Bezpieczeństwa Lotniczego oraz uchylającym
dyrektywę Rady 91/670/EWG, rozporządzenie (WE) nr 1592/2002 i dyrektywę
2004/36/WE (Dz. Urz. UE L 79 z 19.3.2008). Rozporządzenie to w swojej zasadniczej
części weszło w życie w marcu 2008 r., natomiast przepisy dotyczące certyfikacji ośrodków
szkolenia lotniczego przez Europejską Agencję Bezpieczeństwa Lotniczego (art. 7) oraz
certyfikacji działalności gospodarczej (zarobkowej) przy użyciu statków powietrznych,
w tym certyfikowania prac lotniczych (art. 8 ust. 2), mają być stosowane najpóźniej do
dnia 8

kwietnia 2012 r. (art. 70), zgodnie z datami ustalonymi w przepisach
wykonawczych do rozporządzenia (WE) nr 216/2008. Wynika z tego, że w ciągu
najbliższych 3 lat certyfikacja ośrodków szkolenia oraz prac lotniczych będzie musiała być
wyłączona z zakresu dyrektywy usługowej, a co za tym idzie ustawy o świadczeniu usług.
Wobec braku konkretnej daty, od której będą stosowane przepisy dotyczące certyfikacji
ośrodków szkolenia lotniczego oraz prac lotniczych, proponuje się na obecnym etapie
uwzględnienie obu rodzajów działalności usługowej w zakresie przedmiotowym projektu
ustawy.
2) W projektowanym art. 161 ust. 1a w zakresie rozpatrywania przez Prezesa Urzędu
Lotnictwa Cywilnego wniosku o wydanie certyfikatu ośrodka szkolenia lotniczego, jak
również certyfikatu na prowadzenie prac lotniczych proponuje się wyłączenie regulacji
dotyczącej instytucji dorozumianej zgody oraz zasady, zgodnie z którą koncesje, licencje,
zgody, wpisy do rejestru działalności gospodarczej uprawniają do wykonywania
działalności przez czas nieokreślony. Wprowadzenie instytucji dorozumianej zgody
w przypadku rozpatrywania wniosku o certyfikację ośrodka lub organizacji szkolenia
lotniczego oraz wniosku o certyfikat na prowadzenie prac lotniczych uniemożliwi
gruntowne i kompleksowe przeprowadzenie procesu certyfikacji podmiotu. Proces ten jest
bardzo złożony i składa się z kilku etapów, podczas których bada się nie tylko
dokumentację podmiotu ubiegającego się o certyfikat na prowadzenie szkoleń lotniczych,
ale również prowadzone są szczegółowe testy praktyczne. Biorąc pod uwagę złożoność
procesu poprzedzającego uzyskanie certyfikatu na prowadzenie działalności szkoleniowej
z

zakresu lotnictwa cywilnego, uzasadnioną przede wszystkim bezpieczeństwem

25

nie można wykluczyć sytuacji, w której niemożliwym będzie rozpatrzenie wniosku
i wydanie certyfikatu „jak najszybciej” z uwagi np. na konieczność powtórzenia niektórych
czynności składających się na proces certyfikacji. Wprowadzenie dorozumianej zgody
i stwierdzenie, że certyfikat został udzielony w przypadku nieotrzymania odpowiedzi w
ustawowym terminie (w tym terminie jednokrotnie przedłużonym) spowoduje, że
działalność szkoleniową mogłyby prowadzić ośrodki, które niekoniecznie spełniają
wszystkie wymagania określone w przepisach prawa lotniczego, w tym w przepisach prawa
międzynarodowego. W przypadku certyfikatu na prowadzenie prac lotniczych sytuacja jest
analogiczna.
Art. 40 wprowadza zmiany w ustawie z dnia 5 lipca 2002 r. o świadczeniu przez
prawników zagranicznych pomocy prawnej w Rzeczypospolitej Polskiej ( Dz. U. Nr 126,
poz. 1069, z późń. zm.).
Zmiany w art. 15 ust. 4 i art. 19 umożliwiają tworzenie spółek multidyscyplinarnych
z udziałem przedstawicieli innych zawodów prawniczych.

Art. 41 wprowadza zmiany w ustawie – Prawo pocztowe (Dz. U. z 2008 r. Nr 189,
poz. 1159 oraz z 2009 r. Nr 18, poz. 97 i Nr 168, poz. 1323).
Zmiany wprowadzane w art. 6 polegają na dodaniu ust. 6. Rozszerzenie zakresu tego
przepisu spowodowane jest wprowadzeniem w ustawie o świadczeniu usług na terytorium
RP możliwości czasowego wykonywania usług przez przedsiębiorców bez konieczności
uzyskania certyfikatu, koncesji, licencji, zezwoleń, zgody lub wpisu do rejestru, o ile
przepisy odrębnych ustaw nakładają taki obowiązek ze względu na porządek publiczny,
bezpieczeństwo publiczne, zdrowie publiczne lub ochronę środowiska naturalnego.
Działalność pocztowa jest działalnością regulowaną i niezależnie od sposobu jej
świadczenia, czasowego bądź stałego, należy uzyskać wpis do rejestru lub uzyskać
zezwolenie.
Dodany ust. 6 nakłada obowiązek na przedsiębiorców z innych państw członkowskich
czasowo świadczących usługi pocztowe na terytorium RP uzyskania zezwolenia albo wpisu
do rejestru.
Zmiany proponowane w art. 9 ust. 1 mają na celu uporządkowanie aparatury pojęciowej
przez zastąpienie określenia „oznaczenie przedsiębiorcy” wyrażeniem „firma
przedsiębiorcy” stosownie do art. 432 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny
(Dz. U. Nr 16, poz. 93, z późn. zm.), który stanowi, że przedsiębiorca działa pod firmą.
Ponadto wprowadza się pojęcie „adresu zamieszkania”, które występuje obecnie także

26

w art. 15 ust. 1 pkt 1 ustawy – Prawo pocztowe oraz pojęcie „głównego miejsca
wykonywania działalności”. Informacje te mają szczególne znaczenie dla skuteczności
kontroli operatorów prowadzonych przez UKE.
Uchylono także dotychczasowy pkt 5, jako bezprzedmiotowy w świetle proponowanej
zmiany brzmienia art. 11, zgodnie z którym zezwolenia będą wydawane na czas
nieoznaczony.
Zgodnie z nowym brzmieniem art. 11 Prawa pocztowego zezwolenie na prowadzenie,
określonej w art. 6 tej ustawy, działalności pocztowej będzie wydawane na czas
nieoznaczony. Ponadto w art. 12 ust. 1, w celu ujednolicenia nazewnictwa, zastąpiono
określenie „uprawniony przedsiębiorca” wyrażeniem „operator”, dodano także pojecie
„firmy” i doprecyzowano wymagane dane adresowe oraz dodano wymóg wskazania adresu
głównego miejsca wykonywania działalności.
Wprowadzana w art. 14 zmiana zawęża katalog przypadków kiedy konsekwencją cofnięcia
zezwolenia jest zakaz ponownego jego wydania przed upływem 3 lat od dnia, w którym
decyzja o cofnięciu zezwolenia stała się ostateczna. W ten sposób 3-letni zakaz nie będzie
dotyczył przedsiębiorcy, który nie rozpoczął działalności w ciągu 6 miesięcy od wydania
zezwolenia lub w odniesieniu do którego ogłoszono upadłość lub otwarto likwidację.
Natomiast zmiana w art. 15 ust. 1 umożliwiająca złożenie wniosku w formie elektronicznej
ma na celu zapewnienie załatwienia formalności związanych z podejmowaniem
działalności gospodarczej także drogą elektroniczną. Zmiany dotyczące rozszerzenia
danych adresowych firmy są konsekwencją wcześniej wprowadzonych regulacji
w art. 9 i 12.
Proponowana w art. 17 zmiana usuwa niespójności definicyjne (przedsiębiorca
uprawniony/operator) oraz usuwa wątpliwości interpretacyjne związane z określeniem
„wykonujący działalność”.
Proponowany nowy art. 17a reguluje kwestię wykreślenia z rejestru operatorów
pocztowych w sytuacjach innych niż na wniosek operatora lub w przypadku wydania
decyzji o zakazie wykonywania działalności (stosownie do art. 73 ustawy z dnia 2 lipca
2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej). Dotyczy to m.in. sytuacji trwałego
zaprzestania prowadzenia działalności (np. z powodu zgonu przedsiębiorcy) lub
uprawomocnienia się decyzji o cofnięciu zezwolenia.
Proponowane w art. 20 zmiany są konsekwencją zmian w art. 9.


27

Art. 42 wprowadza zmiany w ustawie z dnia 27 sierpnia 2003 r. o weterynaryjnej kontroli
granicznej (Dz. U. Nr 165, poz. 1590, z późn. zm.).
Dodaje się art. 30 a, który wyłącza stosowanie instytucji dorozumianej zgody w kwestiach
wymagań formalnych dla podejmowania i wykonywania działalności przez podmioty, nad
którymi Inspekcja Weterynaryjna sprawuje nadzór, a także władczych środków
administracyjnych stosowanych w przypadku niespełniania przez te podmioty wymagań dla
prowadzonej działalności. Inspekcja weterynaryjna sprawuje nadzór nad:
1) składami celnymi, składami wolnocłowymi i magazynami znajdującymi się w wolnych
obszarach celnych zatwierdzonymi do przechowywania przesyłek podlegających
weterynaryjnej kontroli granicznej, które nie spełniają wymagań przywozowych oraz
2) przedsiębiorcami, którzy bezpośrednio zaopatrują środki transportu morskiego
w komunikacji międzynarodowej w produkty do spożycia przez załogę i pasażerów
niespełniające wymagań przywozowych. Zastosowanie instytucji dorozumianej zgody
w sprawach, o których mowa w ustawie o weterynaryjnej kontroli granicznej, mogłoby
wpłynąć negatywnie na poziom ochrony zdrowia publicznego w Rzeczypospolitej Polskiej,
zagrażając w szczególności zdrowiu konsumentów.

Art. 43 wprowadza zmiany w ustawie z dnia 18 grudnia 2003 r. o ochronie roślin (Dz. U.
z 2008 r. Nr 133, poz. 849, z późn. zm.).
Przepisy ustawy z dnia 18 grudnia 2003 r. o ochronie roślin reglamentują możliwość
prowadzenia następującej działalności, objętej postanowieniami dyrektywy o usługach:
1) prowadzenia szkoleń w zakresie integrowanej produkcji,
2) wytwarzania, magazynowania, pakowania, sortowania lub wprowadzania, lub
przemieszczania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej roślin, produktów roślinnych
lub przedmiotów, które są szczególnie podatne na porażenie przez organizmy
kwarantannowe,
3) prowadzenia badań skuteczności działania środka ochrony roślin,
4) opracowywania ocen i raportów dotyczących środków ochrony roślin,
5) konfekcjonowania lub obrotu środkami ochrony roślin,
6) prowadzenia szkoleń w zakresie stosowania lub konfekcjonowania i obrotu środkami
ochrony roślin,
7) prowadzenia badań sprawności technicznej opryskiwaczy.
Szczegółowa analiza zasad reglamentacji prowadzenia wymienionych wyżej form
działalności wykazała niezgodności z postanowieniami wymienionej wyżej dyrektywy.

28