Rządowy projekt ustawy o świadczeniu usług na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej

wydanych w stosunku do rzeczoznawców majątkowych, pośredników w obrocie
nieruchomościami oraz zarządców nieruchomości w państwach członkowskich UE/EOG.
Dodanie w art. 191 ust. 3a ma na celu wprowadzenie wyjątku od zakazu wymagania przez
organ przedłożenia dokumentów w formie oryginału, poświadczonej kopii lub
poświadczonego tłumaczenia, ze względu na nadrzędny interes publiczny. Ponieważ
ochrona konsumenta, ochrona mienia publicznego i zapewnienia uczciwości transakcji są
niewątpliwie przejawem realizacji nadrzędnego interesu publicznego w kontekście
nadawania uprawnień zawodowych w zakresie gospodarki nieruchomościami,
wprowadzenie ww. wyjątku jest zasadne. Zmiany wynikające z treści art. 191 ust. 3a
i dalszych dodanych przepisów (ust. 3b – 3e) mają na celu wprowadzenie do postępowań
kwalifikacyjnych zasady dorozumianej zgody. W związku z powyższym konieczne stało się
ustawowe określenie terminów rozpatrzenia wniosku o nadanie uprawnień i licencji
zawodowych, zasad liczenia wspomnianego terminu, przypadków, kiedy termin ten ulega
zawieszeniu lub przedłużeniu.
Dodanie w art. 193 ust. 6 ma na celu umożliwienie właściwym organom pozyskiwanie
danych z centralnych rejestrów rzeczoznawców majątkowych, pośredników w obrocie
nieruchomościami oraz zarządców nieruchomości. Zgodnie z proponowanym brzmieniem
przepisu ww. organ uzyska dane na podstawie uzasadnionego wniosku w zakresie
wskazanym w ww. wniosku.
Zmiana art. 197 ma charakter uzupełniający i ma na celu umożliwienie w ramach praktyk
zawodowych, postępowań kwalifikacyjnych oraz doskonalenia zawodowego korzystania
z dokumentów w formie elektronicznej.
Treść art. 48 ustawy rozstrzyga o mocy obowiązującej aktów wykonawczych wydanych na
podstawie art. 175 ust. 5, art. 181 ust. 4, art. 186 ust. 4 i art. 197 pkt 1 – 6 ustawy
o gospodarce nieruchomościami. Zgodnie z proponowaną treścią art. 48, rozporządzenia
wydane na podstawie ww. upoważnień ustawowych zachowają moc do dnia wejścia w
życie nowych przepisów wykonawczych – nie dłużej jednak niż przez 6 miesięcy od dnia
wejścia w życie niniejszej ustawy.
Art. 32 wprowadza zmiany w ustawie z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt
(Dz. U. z 2003 r. Nr 106, poz. 1002, z późn. zm.).
Po art. 3 dodano art. 3a, który wyłącza stosowanie instytucji dorozumianej zgody
w przypadku procedury uzyskiwania zezwolenia na hodowlę lub utrzymywanie psa rasy
uznawanej za agresywną, uzyskiwania zezwolenia na nową technologię chowu zwierząt,
jak również obowiązku uzyskiwania dokumentów urzędowych przez podmioty

19

zamierzające prowadzić lub prowadzące działalność w zakresie transportu zwierząt. Art. 3a
wyłącza również stosowanie innych przepisów proceduralnych wprowadzanych do
regulacji ustawy o swobodzie działalności gospodarczej w związku z wdrożeniem
dyrektywy o usługach.
Art. 10 wprowadza obowiązek uzyskania zezwolenia na hodowlę lub utrzymywanie psa
rasy uznawanej za agresywną, wydawanego przez właściwy organ gminy. Celem
wprowadzenia wymienionej regulacji jest zapewnienie bezpieczeństwa ludzi i zwierząt.
Wykaz ras psów uznanych za agresywne został określony w rozporządzeniu Ministra
Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 28 kwietnia 2003 r. w sprawie wykazu ras
psów uznawanych za agresywne (Dz.
U. Nr
77, poz.
687). Psy należące do ras
agresywnych, w szczególności hodowane w niewłaściwy sposób, mogą stanowić poważne
zagrożenie dla zdrowia i życia ludzi oraz zwierząt. Z tego powodu, wyłączenie
zastosowania instytucji dorozumianej zgody w sprawach wydawania zezwoleń, o których
mowa w art. 10 ustawy o ochronie zdrowia zwierząt, jest uzasadnione nadrzędnym
interesem publicznym.

Przepis art. 13 ustawy o ochronie zwierząt wprowadza obowiązek uzyskania zezwolenia
marszałka województwa przez podmiot, który zamierza wprowadzić dotychczas
niestosowaną na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej technologię chowu zwierząt.
Wymaganie powyższe ma na celu ochronę zwierząt utrzymywanych przez człowieka przed
niehumanitarnym traktowaniem. Wydanie takiego zezwolenia wywołuje skutki prawne nie
tylko dla podmiotu, który ubiegał się o jego wydanie, lecz również dla innych podmiotów,
które mogą powoływać się na fakt, że określona technologia chowu zwierząt była już
stosowana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Biorąc pod uwagę przedmiot
wymienionych zezwoleń oraz zakres podmiotów, dla których wywołują one skutki prawne,
rozstrzygnięcia te powinny spełniać wysokie standardy, tak aby ich treść nie budziła
wątpliwości. Zastosowanie do ich wydawania instytucji dorozumianej zgody powinno
zatem zostać wykluczone, w celu ochrony nadrzędnego interesu publicznego.

Przepis art. 24a ustawy o ochronie zwierząt dotyczy obowiązku uzyskiwania określonych
dokumentów urzędowych, wydawanych przez powiatowego lekarza weterynarii (to jest
zezwoleń dla przewoźników, licencji kierowców i osób obsługujących pojazdy drogowe
oraz świadectw zatwierdzenia środków transportu), przez podmioty zamierzające
prowadzić lub prowadzące działalność w zakresie transportu zwierząt oraz inne osoby
biorące udział w transporcie zwierząt. Powyższe wymagania mają na celu zapewnienie
właściwych warunków w zakresie dobrostanu transportowanych zwierząt, w tym ochronę
takich zwierząt przed niehumanitarnym traktowaniem.


20

Nadzór nad dobrostanem zwierząt podczas transportu sprawuje, na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, Inspekcja Weterynaryjna. Zasady sprawowania tego nadzoru
zostały ujednolicone na szczeblu Wspólnoty w przepisach rozporządzenia Rady (WE)
nr 1/2005 z dnia 22 grudnia 2004 r. w sprawie ochrony zwierząt podczas transportu
i związanych z tym działań oraz zmieniającego dyrektywy 64/432/EWG i 93/119/WE oraz
rozporządzenie (WE) nr 1255/97 (Dz. Urz. UE z 5.1.2005 L 3, str. 1 oraz z 15.3.2008 L 73,
str. 35). Nadzór nad transportem zwierząt opiera się w dużym stopniu na zasadzie
uprzedniej kontroli spełniania przez przewoźników lub inne osoby odpowiednich wymagań.
W wymienionym akcie prawnym nałożono szereg obowiązków na przewoźników oraz
osoby uczestniczące w transporcie zwierząt (np. kierowcy, osoby obsługujące pojazdy
drogowe, personel punktów gromadzenia zwierząt), w tym obowiązek uzyskiwania
dokumentów, o których mowa w art. 24a pkt 2 lit. a, b i c ustawy o ochronie zwierząt.
W celu ułatwienia wykonywania kontroli transportu zwierząt, w art. 6 ust. 1 i 5
wymienionego rozporządzenia przewidziano w szczególności, że dokumenty, o których
mowa w art. 24a pkt 2 lit. a i b ustawy o ochronie zwierząt (kopie zezwoleń dla
przewoźników oraz licencje kierowców i osób obsługujących pojazdy drogowe), powinny
być w posiadaniu osób przewożących zwierzęta podczas transportu zwierząt oraz
okazywane na żądanie organu przeprowadzającego kontrolę. Również świadectwo
zatwierdzenia środka transportu powinno być udostępniane na żądanie właściwych władz
kraju, do którego przewożone są zwierzęta (art. 6 ust. 8 rozporządzenia Rady (WE)
nr 1/2005).

Zastosowanie instytucji dorozumianej zgody w sprawach, o których mowa w art. 24a
ustawy o ochronie zwierząt naruszyłoby system nadzoru nad wykonywaniem transportu
zwierząt na terytorium Unii Europejskiej, określony w przepisach rozporządzenia Rady
(WE) nr 1/2005, utrudniłoby sprawowanie tego nadzoru oraz zmniejszyłoby dobrostan
zwierząt podczas transportu. W związku z powyższym uznano, że zapewnienie wysokiego
poziomu ochrony zwierząt podczas transportu stanowi nadrzędny interes publiczny,
w rozumieniu art. 13 ust. 4 zd. 2 dyrektywy o usługach, który uzasadnia wyłączenie
instytucji dorozumianej zgody w postępowaniach w sprawie wydawania dokumentów,
o których mowa w art. 24a ustawy o ochronie zwierząt.

Art. 33 wprowadza zmiany w ustawie z dnia 22 sierpnia 1997 r. o ochronie osób i mienia
(Dz. U. z 2005 r. Nr 145, poz. 1221, z późn. zm.).
W art. 17 po ust. 1 dodaje się ust. 1a, który wprowadza wymóg dołączania do wniosku
o udzielenie koncesji na działalność gospodarczą w zakresie ochrony osób i mienia
dokumentów w formie oryginałów, poświadczonej kopii lub poświadczonego tłumaczenia.
Jest to uzasadnione nadrzędnym interesem publicznym, gdyż brak dokumentów w formie

21

wskazanej w przepisie może stanowić zagrożenie porządku publicznego lub
bezpieczeństwa publicznego. Wykonywanie usług ochrony osób i mienia związane jest
z dodatkowymi uprawnieniami dla przedsiębiorców i ich pracowników, związanymi ze
stosowaniem środków przymusu bezpośredniego, broni i amunicji, w tym broni na
okaziciela (świadectwo broni). Koncesjonowane usługi ochrony realizowane w formie
zabezpieczenia technicznego dotyczą wyłącznie obszarów, obiektów i urządzeń
przeznaczonych do obligatoryjnej ochrony z uwagi na ich znaczenie dla obronności,
interesu gospodarczego państwa, bezpieczeństwa publicznego i innych ważnych interesów
państwa. Obie formy realizacji usług, tj. bezpośrednia ochrona fizyczna oraz
zabezpieczenie techniczne są ze sobą powiązane i stanowią zabezpieczenie porządku,
bezpieczeństwa i zdrowia publicznego.

Art. 34 wprowadza zmiany w ustawie z dnia 21 grudnia 2000 r. o dozorze technicznym
(Dz. U. Nr 122, poz. 1321, z późn. zm.).
W art. 9 po ust. 1 dodano ust. 1a, który wprowadza obowiązek uzyskiwania przez
usługodawcę czasowo świadczącego usługi na terytorium RP uprawnień w zakresie
naprawiania lub modernizowania urządzeń technicznych oraz materiałów i elementów
stosowanych do ich modernizowania lub naprawy.
System uzyskiwania uprawnień do naprawiania lub modernizowania urządzeń technicznych
materiałów i elementów stosowanych do ich modernizowania lub naprawy ma na celu
zapewnienie bezpieczeństwa funkcjonowania urządzeń technicznych jako części obszaru
bezpieczeństwa publicznego. Dlatego też, tego typu działalność powinna być wykonywana
przez podmioty posiadające odpowiednie kompetencje i potwierdzone przez niezależny
organ dozoru technicznego upoważniony przez organy administracji państwowej. Brak
dozoru nad uzyskiwanymi uprawnieniami może doprowadzić do sytuacji, gdy działalność
związaną z naprawianiem i modernizowanie urządzeń będą podejmować osoby bez
odpowiedniej wiedzy, umiejętności niestosujące uznanych technologii i odpowiedniego
sprzętu. Tym samym, zmiana w ustawie o dozorze technicznym jest uzasadniona
nadrzędnym interesem publicznym.

Art. 35 wprowadza zmiany w ustawie z dnia 11 kwietnia 2001 r. o rzecznikach
patentowych (Dz. U. Nr 49, poz. 509, z późn. zm.).
Zmiana w art. 5 stwarza możliwość tworzenia spółek multidyscyplinarnych z udziałem
przedstawicieli innych zawodów prawniczych niż rzecznik patentowy.

22

Przedmiotowe zmiany wymagają również dostosowania przepisów w zakresie
obowiązkowych ubezpieczeń od odpowiedzialności cywilnej w przypadku utworzenia
spółki multidyscyplinarnej (art. 16).

Art. 36 wprowadza zmiany w ustawie z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu
w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (Dz. U. z 2006 r. Nr 123, poz. 858, z 2007 r.
Nr 147, poz. 1033 oraz z 2009 r. Nr 18, poz. 97).
W art. 18b dodano ust. 3, który wyłącza instytucję dorozumianej zgody z procedury
uzyskiwania zezwolenia na prowadzenie zbiorowego zaopatrzenia w wodę lub zbiorowego
odprowadzania ścieków. Jest to uzasadnione ze względu na ochronę środowiska
naturalnego i zdrowia publicznego. W art. 18b również dodano ust. 4, który ustanawia
obowiązek prowadzenia przez wójta (burmistrza, prezydenta miasta) elektronicznej
ewidencji udzielonych zezwoleń.

Art. 37 wprowadza zmiany w ustawie z dnia 22 czerwca 2001 r. o wykonywaniu
działalności gospodarczej w zakresie wytwarzania i obrotu materiałami wybuchowymi,
bronią, amunicją oraz wyrobami i technologią o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym
(Dz. U. z 2001 r. Nr 67, poz. 679, z późn. zm).
Zmiana polega na wprowadzeniu w art. 12 po ust. 2 nowego ust. 2a który zawiera wymóg
dołączania do wniosku o udzielenie pozwolenia na broń dokumentów w formie oryginałów,
poświadczonej kopii lub poświadczonego tłumaczenia. Działalność gospodarcza
obejmująca materiały wybuchowe, broń, amunicję oraz wyroby i technologie
o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym jest nierozerwalnie powiązana z porządkiem
i bezpieczeństwem publicznym stąd konieczność wprowadzenia do ustawy art. 12 ust. 2a
stwarzającego dodatkowe zabezpieczenie dla bezpieczeństwa państwa.
Ponadto umowy międzynarodowe, a także dyrektywy UE nakazują objęcie tych rodzajów
działalności ścisłą kontrolą państwa, na terenie którego są wykonywane.

Art. 38 wprowadza zmiany w ustawie z dnia z dnia 6 lipca 2001 r. o usługach
detektywistycznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 12, poz. 110, z późn. zm.).
1) Po art. 3 zostaje dodany art. 3a, który wprowadza obowiązek złożenia ministrowi
właściwemu do spraw wewnętrznych zgłoszenia zamiaru rozpoczęcia czasowego
świadczenia usług detektywistycznych na terytorium RP, jak również obowiązek

23