Rządowy projekt ustawy o świadczeniu usług na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej

rejestru, o którym mowa w art. 43a ust. 6 ustawy wymienionej w art. 43 w brzmieniu
nadanym niniejszą ustawą.


Art. 52. Dotychczasowe przepisy wykonawcze, wydane na podstawie art. 5 ust. 7
pkt 2 – 5 i art. 75 ust. 6 ustawy wymienionej w art. 43, zachowują moc do dnia wejścia w
życie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 5 ust. 7 oraz art. 75 ust. 8
ustawy wymienionej w art. 43 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, nie dłużej jednak niż
przez 18 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.


Art. 53. Jednostki będące przedsiębiorcami w rozumieniu ustawy z dnia 2 lipca 2004 r.
o swobodzie działalności gospodarczej, które przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy
zostały upoważnione do przeprowadzenia szkoleń w zakresie integrowanej produkcji na
podstawie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 5 ust. 7 pkt 1 ustawy
wymienionej w art. 43 lub zostały upoważnione na podstawie art. 75 ust. 1 tej ustawy przez
wojewódzkiego inspektora ochrony roślin i nasiennictwa do prowadzenia szkoleń, o których
mowa w art. 64 ust. 4 pkt 1 lit. a, art. 66 ust. 1 i art. 74 tej ustawy w dotychczasowym
brzmieniu, wpisuje się z urzędu do rejestru, o którym mowa w art. 75 ust. 1 ustawy
wymienionej w art. 43, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.
2. Wpisów, o których mowa w ust. 1, dokonuje się nie później niż w terminie
6 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.
3. Wojewódzki inspektor, o którym mowa w art. 75 ust. 2 ustawy wymienionej w art. 43
w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, potwierdza dokonanie wpisu, o którym mowa
w ust. 1, przez wydanie zaświadczenia o dokonaniu wpisu do rejestru, nie później niż
w terminie 7 dni od dnia dokonania tego wpisu.
4. Do dnia doręczenia przedsiębiorcy zaświadczenia, o którym mowa w ust. 3,
przedsiębiorca może prowadzić szkolenia w zakresie integrowanej produkcji na podstawie
przepisów dotychczasowych.


Art. 54. Jednostki niebędące przedsiębiorcami w rozumieniu ustawy z dnia 2 lipca
2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej, które przed dniem wejścia w życie niniejszej
ustawy zostały upoważnione do przeprowadzenia szkoleń w zakresie integrowanej produkcji
na podstawie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 5 ust. 7 pkt 1 ustawy

60
wymienionej w art. 43 lub zostały upoważnione na podstawie art. 75 ust. 1 tej ustawy przez
wojewódzkiego inspektora ochrony roślin i nasiennictwa do prowadzenia szkoleń, o których
mowa w art. 64 ust. 4 pkt 1 lit. a, art. 66 ust. 1 i art. 74 tej ustawy w dotychczasowym
brzmieniu, wpisuje się z urzędu do rejestru, o którym mowa w art. 75a ust. 1 ustawy
wymienionej w art. 43, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.
2. Wpisów, o których mowa w ust. 1, dokonuje się nie później niż w terminie
6 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.
3. Wojewódzki inspektor, o którym mowa w art. 75a ust. 1 ustawy wymienionej
w art. 43 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, potwierdza dokonanie wpisu, o którym
mowa w ust. 1, przez wydanie zaświadczenia o dokonaniu wpisu do rejestru, nie później niż
w terminie 7 dni od dnia dokonania tego wpisu.
4. Do dnia doręczenia jednostce zaświadczenia, o którym mowa w ust. 3, jednostka
może prowadzić szkolenia w zakresie integrowanej produkcji na podstawie przepisów
dotychczasowych.

Art. 55. Spółki prowadzące w dniu wejścia w życie ustawy kancelarie patentowe są
obowiązane do dostosowania postanowień swoich umów, składu osobowego oraz składu
osobowego organów do wymogów określonych w art. 5 ustawy wymienionej w art. 35
niniejszej ustawy w brzmieniu nadanym niniejsza ustawą, w terminie 5 lat od dnia wejścia
w życie niniejszej ustawy.



Art. 56. 1. Koncesje, zezwolenia, licencje i zgody wydane przed dniem wejścia
w życie niniejszej ustawy zachowują ważność do upływu terminu, na który zostały wydane.

2. Do postępowań:

1) o udzielenie koncesji, zezwolenia, licencji i zgody,

2) dokonania wpisu do rejestru działalności regulowanej
– wszczętych i niezakończonych do dnia wejścia w życie niniejszej ustawy stosuje się
przepisy dotychczasowe.


Art. 57. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem
art. 175 ust. 5 ustawy wymienionej w art. 31 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, który
wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia.

61
U Z A S A D N I E N I E

CEL REGULACJI

Projekt ustawy o świadczeniu usług na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ma na celu
wdrożenie przepisów dyrektywy 2006/123/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia
12 grudnia 2006 r. dotyczącej usług na rynku wewnętrznym (Dz. Urz. L 376 z 27.12.2006,
str. 36), zwana dalej „dyrektywą o usługach”, do polskiego porządku prawnego.
Dyrektywa o usługach reguluje podejmowanie i wykonywanie działalności usługowej,
w rozumieniu art. 50 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską – zwanego dalej
TWE, zarówno w odniesieniu do swobody przedsiębiorczości, gwarantowanej na podstawie
art. 43 TWE jak i swobody świadczenia usług, o której mowa w art. 49 TWE.
Postanowienia dyrektywy o usługach uwzględniają dorobek orzecznictwa Trybunału
Sprawiedliwości WE zarówno w zakresie swobody świadczenia usług oraz swobody
przedsiębiorczości np. w odniesieniu do określenia wymogów zakazanych, o których mowa
w art. 14, wymogów podlegających ocenie (art. 15) czy ograniczeń w transgranicznym
świadczeniu usług, których katalog otwarty zawiera art. 16 ust. 2.
Regulacje dyrektywy o usługach mają na celu:
1) zniesienie barier w zakresie swobody przedsiębiorczości dla usługodawców, a także
barier w swobodnym przepływie usług między państwami członkowskimi w celu
umożliwienia usługodawcom prowadzenia działalności usługowej w ramach rynku
wewnętrznego poprzez rozpoczęcie prowadzenia przedsiębiorstwa w innych
państwach członkowskich albo skorzystanie z możliwości tymczasowego
świadczenia usług w innym państwie członkowskim nie prowadząc w nim
przedsiębiorstwa,
2)
urzeczywistnienie w pełni zintegrowanego rynku w dziedzinie usług
i w konsekwencji wzrost gospodarczy oraz stworzenie nowych miejsc pracy w tym
sektorze.
Przepisy dyrektywy o usługach dotyczą szerokiego zakresu działalności usługowej m.in.
działalności związanej z wykonywaniem większości zawodów regulowanych (np. radców
prawnych, doradców podatkowych, architektów), rzemieślników, usług dla przedsiębiorstw
(np. doradztwo w zakresie zarządzania, organizacja imprez), działalności handlowej
(zarówno detalicznego jak i hurtowego obrotu towarami i usługami), usług turystycznych,
hotelarskich, gastronomicznych, szkoleniowych czy edukacyjnych.

Dyrektywa o usługach ustanawia ogólne ramy prawne dla podejmowania i wykonywania
działalności usługowej, które przyczynią się do harmonizacji ustawodawstwa dotyczącego
działalności usługowej, na obszarze państw członkowskich Unii Europejskiej oraz państw
EOG - Europejskiego Obszaru Gospodarczego.
Przepisy dyrektywy o usługach zwiększają pewność prawną oraz przyczyniają się do
poprawy środowiska instytucjalno – prawnego funkcjonowania usługodawców
i usługobiorców na rynku wewnętrznym UE, w szczególności poprzez wprowadzenie
regulacji dotyczących swobody świadczenia usług (art. 16 dyrektywy o usługach) oraz
pojedynczych punktów kontaktowych.
Realizację celów dyrektywy zapewniają w szczególności następujące rozwiązania:
1) uproszczenie procedur administracyjnych dotyczących podejmowania i wykonywania
działalności usługowej, w szczególności przez:
a) wprowadzenie jako zasady zakazu wymagania przez organy administracji dokumentów
w formie oryginałów, poświadczonych kopii lub poświadczonego tłumaczenia (art. 5
dyrektywy o usługach),
b) utworzenie pojedynczych punktów kontaktowych, posiadających funkcje ewidencyjne
i informacyjne (art. 6 i 7 dyrektywy o usługach),
c) elektronizację procedur dotyczących podejmowania i wykonywania działalności
usługowej oraz wprowadzenia możliwości dopełnienia wszelkich formalności z nimi
związanych poprzez pojedyncze punkty kontaktowe (art. 8 dyrektywy o usługach),
d) zakaz powielania wymogów (art. 5, art. 10 ust. 3, art. 23 dyrektywy o usługach),
e) określenie warunków reglamentacji m.in. zasada wykonywania działalności przez czas
nieograniczony (art. 11 dyrektywy o usługach),
f) uproszczenia proceduralne w zakresie reglamentacji m.in. instytucja dorozumianej zgody,
obowiązek potwierdzenia przyjęcia wniosku przez organ administracji publicznej,
jednokrotne przedłużenie terminu rozpatrzenia wniosku (art. 13 dyrektywy o usługach);
2) likwidacja lub złagodzenie barier w podejmowaniu lub prowadzeniu działalności
usługowej:
a) likwidacja wymogów zakazanych wymienionych w art. 14 dyrektywy o usługach m.in.
obowiązku wstępnej rejestracji, wymogu przeprowadzenia testu ekonomicznego, wymogów
związanych z przynależnością państwową usługodawcy lub jego personelu,
b) ocena wymogów wymienionych w art. 15 pod kątem ich niedyskryminacji, konieczności
i proporcjonalności oraz ich likwidacja, złagodzenie lub utrzymanie w zależności od
wyników dokonanej oceny, dotyczy m.in. wymogu określonej formy prawnej, określonych

2

minimalnych lub maksymalnych taryf, do których ustawodawca musi się stosować, zakazu
posiadania więcej niż jednego przedsiębiorstwa na terenie kraju;
3) regulacja swobody świadczenia usług, w szczególności co do zasady wprowadzenie
zakazu wymogu rejestracji na terytorium państwa przyjmującego oraz zakazu reglamentacji
(art. 16 dyrektywy o usługach);
4) przepisy gwarantujące prawa usługobiorców oraz zapewniające wysoką jakość usług:
a) obowiązek udostępniania usługobiorcom informacji, o których mowa w art. 21
dyrektywy o usługach,
b) katalog obowiązków informacyjnych przedstawianych przez usługodawcę usługobiorcy
(art. 22 dyrektywy o usługach),
c) obowiązek zniesienia całkowitego zakazu przedstawiania informacji handlowych przez
usługodawcę (art. 24 dyrektywy o usługach),
d) określenie zasad ograniczania łącznego wykonywania działalności różnego rodzaju lub
uczestniczenia w wykonywaniu działalności (art. 25 dyrektywy o usługach);
5) przepisy dotyczące współpracy administracyjnej, która ma zapewnić skuteczny nadzór
nad usługodawcami i przyczynić się do eliminacji zjawiska powielania kontroli,

w szczególności przez:
a) wymianę informacji dotyczących działalności usługowej,
b) realizację wniosków o przeprowadzenie kontroli;
6) zobowiązanie do sporządzenia sprawozdania, o którym mowa w art. 39, w zakresie:
a) systemów
zezwoleń (art. 9 dyrektywy o usługach),
b) wymogów
podlegających ocenie (art. 15 dyrektywy o usługach),
c) działalności wielodyscyplinarnej (art. 25 dyrektywy o usługach),
d) wymogów krajowych stosowanych zgodnie z art. 16 ust. 3 i przekazania go państwom
członkowskim i KE.

Wdrożenie rozwiązań dyrektywy o usługach do krajowego porządku prawnego wymaga
podjęcia działań zarówno o charakterze legislacyjnym jak i pozalegislacyjnym.
W odniesieniu do działań legislacyjnych, w dniu 4 marca 2008 r. KERM przyjął Założenia
ustawy transponującej przepisy dyrektywy 2006/123/WE dotyczącej usług na rynku
wewnętrznym UE, które m.in. określają zakres transpozycji poprzez wyszczególnienie
artykułów dyrektywy wymagających transpozycji w akcie prawnym o charakterze
horyzontalnym.

3