Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o udziale Rzeczypospolitej Polskiej w Systemie Informacyjnym Schengen oraz Systemie Informacji Wizowej oraz niektórych innych ustaw
- znowelizowanie przepisów poprzez doprecyzowanie zakresu stosowania przepisów o SIS (System Informacyjny Schengen) i VIS (Wizowy System Informacyjny) oraz dostosowanie przepisów do wymagań systemu SIS II;- znowelizowanie przepisów polegające na rozszerzeniu listy instytucji uprawnionych do bezpośredniego dostępu do Krajowego Systemu Informatycznego (KSI), poprzez umożliwienie dokonywanie wpisów określonych danych do SIS i wgląd do danych SIS tym instytucjom oraz nałożenie na te instytucje nowych obowiązków;
projekt mający na celu wykonanie prawa Unii Europejskiej
- Kadencja sejmu: 6
- Nr druku: 2480
- Data wpłynięcia: 2009-11-06
- Uchwalenie: Projekt uchwalony
- tytuł: o zmianie ustawy o udziale Rzeczypospolitej Polskiej w Systemie Informacyjnym Schengen oraz Systemie Informacji Wizowej i ustawy o ochronie danych osobowych
- data uchwalenia: 2010-02-12
- adres publikacyjny: Dz.U. Nr 41, poz. 233
2480
dodaniu do katalogu organów uprawnionych do bezpośredniego dostępu do Krajowego Systemu
Informatycznego (KSI) w celu wglądu do danych SIS ministra właściwego do spraw
wewnętrznych znajduje swoje uzasadnienie w ustawowych zadaniach i kompetencjach
przedmiotowego podmiotu. Minister ten prowadzi centralną ewidencję pojazdów, a także jest
administratorem danych znajdujących się w wyżej wskazanej ewidencji (art. 80a ust. 4 ustawy
z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym – Dz. U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908,
z pó n. zm.). Jako administrator danych minister właściwy do spraw wewnętrznych posiada
uprawnienie do podejmowania decyzji odnośnie celów i środków przetwarzania danych
osobowych (art. 7 pkt 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych – Dz. U.
z 2002 r. Nr 101, poz. 926, z pó n. zm.).
Z kolei wykreślenie z listy organów wymienionych w treści art. 4 ust. 1 pkt 9 (poprzednio
art. 4 ust. 1 pkt 10 ustawy – Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Centralnego Biura
Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, organów kontroli skarbowej oraz Służby Celnej wynika
z faktu, że uprawnienie do bezpośredniego dostępu do Krajowego Systemu Informatycznego
(KSI) w celu wglądu do danych SIS dotyczących przedmiotów, o których mowa w art. 4 ust. 1
pkt 9 (poprzednio art. 4 ust. 1 pkt 10 ustawy), wyżej wskazanym organom przysługuje już na
mocy art. 4 ust. 1 pkt 7 (poprzednio art. 4 ust. 1 pkt 8 ustawy).
Art. 1 pkt 7 ustawy nowelizującej – dodanie nowego art. 4a ustawy
Dodany został nowy artykuł 4a dający możliwość pośredniego dostępu do Krajowego
Systemu Informatycznego (KSI) w celu dokonywania wglądu do danych SIS w odniesieniu do:
– osób poszukiwanych do tymczasowego aresztowania w celu wydania,
– osób poszukiwanych do tymczasowego aresztowania w celu przekazania osoby ściganej na
podstawie europejskiego nakazu aresztowania,
– świadków wezwanych do stawienia się przed sądem lub prokuratorem w związku
z postępowaniem karnym lub postępowaniem karnym skarbowym, lub podejrzanych
wezwanych do stawienia się przed prokuratorem w związku z postępowaniem karnym lub
postępowaniem karnym skarbowym, którzy są poszukiwani, lub oskarżonych wezwanych do
stawienia się przed sądem w związku z postępowaniem karnym lub postępowaniem karnym
20
skarbowym w celu poniesienia odpowiedzialności za czyny, za które są poszukiwani, lub
skazanych, wobec których powinien zostać wykonany wyrok w sprawie karnej lub w sprawie
o przestępstwo skarbowe, lub skazanych wezwanych do stawienia się w celu odbycia kary
pozbawienia wolności, dla ustalenia miejsca ich pobytu,
– przedmiotów
podlegających zatrzymaniu lub zatrzymaniu w celu wykorzystania, jako dowód
w postępowaniu karnym lub postępowaniu karnym skarbowym,
dla urzędów skarbowych za pośrednictwem jednego punktu dostępu dla każdego województwa,
którym będzie wyznaczony urząd skarbowy. Wskazanie upoważnionych organów nastąpi
w drodze zarządzenia ministra właściwego ds. finansów publicznych. Dostęp będzie realizowany
przy wykorzystaniu terminali i infrastruktury jednego urzędu skarbowego w każdym
województwie. W celu realizacji takiego rozwiązania zostałby wyznaczony jeden urząd
skarbowy, który działałby na rzecz pozostałych jednostek w danym województwie, w zakresie
dokonywania wglądu do danych SIS. Niniejsze rozwiązanie oprócz zapobieżenia generowaniu
wysokich kosztów wydaje się być uzasadnione również z punktu widzenia potencjalnej
częstotliwości pobierania danych.
Art. 4a ust. 2 ustawy zawiera jednocześnie wskazanie, że wyznaczone urzędy skarbowe, po
jednym w każdym województwie, korzystałyby z dostępu bezpośredniego. Przyjęcie takiej
konstrukcji wydaje się być uzasadnione z punktu widzenia określenia zasad dostępu dla wąskiej
grupy wyznaczonych organów. Warto zauważyć, że obowiązująca ustawa nie przewidywała
możliwości dostępu urzędów skarbowych do danych SIS. Natomiast umieszczenie urzędów
skarbowych w art. 4 ust. 1 pkt 1, 2, 3 i 7 jako kolejnego uprawnionego podmiotu nie byłoby
właściwe, ponieważ wskazywałoby na uprawnienie do bezpośredniego dostępu dla wszystkich
urzędów skarbowych, a faktycznie tylko kilka wyznaczonych jednostek będzie miało takie
kompetencje. Pozostałe urzędy skarbowe będą realizowały de facto dostęp pośredni.
Art. 1 pkt 8 ustawy nowelizującej – nadanie nowego brzmienia art. 5 ustawy
Zmiana niniejszego przepisu polega na usunięciu z art. 5 ust. 1 słów „zmieniania lub
usuwania”. Jest to uzasadnione nową redakcją artykułu 2 pkt 17 ustawy, zawierającego definicję
wpisu. W nowym pojęciu wpisu mieści się nie tylko wprowadzanie danych, ale również ich
modyfikacja lub usunięcie. Powtórne wymienienie owych czynności w art. 5 ust. 1 ustawy
21
byłoby zatem nie tylko niezrozumiałe, ale również wadliwe z punktu widzenia zasad techniki
prawodawczej.
Zaproponowana zmiana w art. 5 w ust. 2 polega na uregulowaniu wprost w ustawie
obowiązku organów, mających wgląd do danych VIS, w zakresie powiadamiania państwa
członkowskiego, które dokonało wpisu danych VIS, o tym, że wpis ten jest błędny lub
przetwarzanie danych w VIS jest niezgodne z prawem. Obowiązek ten wynika z art. 24 ust. 2
rozporządzenia (WE) nr 767/2008 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 9 lipca 2008 r. w
sprawie Wizowego Systemu Informacyjnego (VIS) oraz wymiany danych pomiędzy państwami
członkowskimi na temat wiz krótkoterminowych (rozporządzenie w sprawie VIS). W obecnym
stanie prawnym jest regulowany wprost jedynie obowiązek przyjmowania takich powiadomień
od innych państw członkowskich i ustosunkowania się do nich.
Przewidywana zmiana, przez dodanie w art. 5 ust. 3, ma na celu jednoznaczne wskazanie
obowiązku organów mających wgląd do danych VIS, w zakresie niezwłocznego powiadomienia
państwa członkowskiego o nabyciu obywatelstwa polskiego przez osobę, która w tym państwie
członkowskim ubiega się lub ubiegała się o wizę. Użyty w mniejszym przepisie wyraz „nabycia”
pozwoli na wprowadzenie rozwiązania, dzięki któremu konsul lub wojewoda będą powiadamiać
o nabyciu obywatelstwa w każdym trybie przewidzianym ustawą z dnia 15 lutego 1962 r. o
obywatelstwie polskim (Dz. U. z 2000 r. Nr 28, poz. 353, z pó n. zm.). Obowiązek ten został
nałożony na konsula oraz na wojewodę z uwagi na fakt, że przedmiotowe organy biorą udział w
procedurze nadawania obywatelstwa polskiego zgodnie z przepisami ww. ustawy.
Wprowadzenie nowego ustępu wynika z postanowień art. 25 ust. 2 rozporządzenia (WE)
nr 767/2008 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 9 lipca 2008 r. w sprawie Wizowego
Systemu Informacyjnego (VIS) oraz wymiany danych pomiędzy państwami członkowskimi na
temat wiz krótkoterminowych (rozporządzenie w sprawie VIS).
Ponadto warto zauważyć, że pozostałe dokonane zmiany mają charakter redakcyjny, a ich
wprowadzenie wiąże się ściśle z potrzebą ujednolicenia nazewnictwa, w tym z nomenklaturą
obowiązującą w prawie wspólnotowym.
Art. 1 pkt 9 ustawy nowelizującej – zmiana art. 6 ustawy
22
W projekcie ustawy nowelizującej zaproponowano nowe brzmienie całego art. 6 ustawy.
Zabieg ten jest podyktowany dążeniem do zharmonizowania brzmienia przedmiotowego przepisu
z treścią aktualnych regulacji wspólnotowych płynących z rozporządzenia (WE) nr 767/2008
Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 9 lipca 2008 r. w sprawie Wizowego Systemu
Informacyjnego (VIS) oraz wymiany danych pomiędzy państwami członkowskimi na temat wiz
krótkoterminowych (rozporządzenie w sprawie VIS). Zmiana ta została wprowadzona w art. 6
pkt 1 – 8 ustawy i ma charakter jedynie redakcyjny.
Ponadto została dokonana również zmiana polegająca na wprowadzeniu nowego pkt 9 w art. 6
ustawy. Zmiana ta jest konsekwencją obowiązku wynikającego z art. 25 ust. 2 rozporządzenia
(WE) nr 767/2008 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 9 lipca 2008 r.
w sprawie Wizowego Systemu Informacyjnego (VIS) oraz wymiany danych pomiędzy
państwami członkowskimi na temat wiz krótkoterminowych (rozporządzenie w sprawie VIS).
W celu wykonania przedmiotowego obowiązku organy muszą mieć dostęp w celu wglądu
do danych VIS, aby zweryfikować, czy dana osoba, która uzyskała obywatelstwo polskie,
nie została wpisana do VIS w celu rozpatrzenia złożonego przez nią wniosku o przyznanie wizy.
Art. 1 pkt 10 ustawy nowelizującej – zmiana art. 9 ustawy
Dotychczasowy przepis art. 9 ustawy odwoływał się do KWS, która przewidywała
istnienie jedynie SIS I. Dokonana zmiana wiąże się ściśle z budową systemu SIS II i polega
na dostosowaniu uprawnień Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych określonych
w art. 9 ustawy do rozporządzenia (WE) nr 1987/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia
20 grudnia 2006 r. w sprawie utworzenia, funkcjonowania i użytkowania Systemu
Informacyjnego Schengen drugiej generacji (SIS II) oraz decyzji Rady 2007/533/WSiSW z dnia
12 czerwca 2007 r. w sprawie utworzenia, funkcjonowania i użytkowania Systemu
Informacyjnego Schengen drugiej generacji (SIS II). Zgodnie z art. 5 ustawy nowelizującej
proponowana zmiana art. 9 ustawy wejdzie w życie w momencie określonym w decyzji Rady
zgodnie z art. 55 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1987/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady
z dnia 20 grudnia 2006 r. w sprawie utworzenia, funkcjonowania i użytkowania Systemu
Informacyjnego Schengen drugiej generacji (SIS II).
Art. 1 pkt 11 ustawy nowelizującej – zmiana art. 21 ust. 2 ustawy
23
Niniejsza zmiana ma na celu dostosowanie przepisu do nowej definicji wpisu, o której
mowa w art. 1 pkt 2 lit. j ustawy nowelizującej. Należy zauważyć, że przez wpis jest rozumiana
czynność faktyczna polegająca w szczególności na wprowadzeniu do Systemu Informacyjnego
Schengen lub Wizowego Systemu Informacyjnego, a także zmiany lub usunięciu z Systemu
Informacyjnego Schengen lub Wizowego Systemu Informacyjnego danych. Mając powyższe na
uwadze zasadne wydaje się wykreślenie z art. 21 ust. 2 ustawy wyrazów „zmieniania i usuwania”
zawartych w przywołanej definicji.
Art. 1 pkt 12 ustawy nowelizującej – art. 23 ust. 2 ustawy
Zmiana w przedmiotowym zakresie ma na celu doprecyzowanie art. 23 ust. 2, aby z tego
przepisu bezpośrednio wynikało nie tylko uprawnienie organu do wcześniejszego usunięcia
danych SIS, ale również do przedłużenia okresu przechowywania danych w uzasadnionych
okolicznościach, co wynika z art. 29 rozporządzenia (WE) nr 1987/2006 Parlamentu
Europejskiego i Rady z dnia 20 grudnia 2006 r. w sprawie utworzenia, funkcjonowania
i użytkowania Systemu Informacyjnego Schengen drugiej generacji (SIS II) oraz art. 44 i 45
decyzji Rady 2007/533/WSiSW z dnia 12 czerwca 2007 r. w sprawie utworzenia,
funkcjonowania i użytkowania Systemu Informacyjnego Schengen drugiej generacji (SIS II).
Wprowadzono tutaj określenie „przedłużenia wpisu”, odstępując od stosowanego w unijnych
aktach prawnych terminu „podejmuje decyzję”, gdyż takie pojęcie mogłoby sugerować na
gruncie prawa krajowego prawno-administracyjny charakter tej czynności, który mógłby
skutkować koniecznością m.in. wydania i doręczenia decyzji oraz zapewnienia procedury
odwoławczej.
Art. 1 pkt 13 lit. a ustawy nowelizującej – zmiana art. 27 ust. 1 pkt 7 ustawy
Konwencja sporządzona na podstawie artykułu K.3 Traktatu o Unii Europejskiej
w sprawie ustanowienia Europejskiego Urzędu Policji (Konwencja o Europolu) (Dz. U. z 2005,
Nr 29, poz. 243) posługuje się pojęciami „Europejski Urząd Policji (Europol)” (w szczególności
tytuł Konwencji) oraz „Jednostka Narodowa Europolu” (w szczególności art. 4 Konwencji),
uznano za zasadne zastąpienie użytych w ustawie terminów, tj. „Europejskie Biuro Policji
Europol” oraz „Krajowy Oddział Europolu”, powyższymi pojęciami.
Art. 1 pkt 13 lit. b ustawy nowelizującej – zmiana art. 27 ust. 1 pkt 12 i 13 ustawy
24
Dokumenty związane z tym projektem:
-
2480
› Pobierz plik