Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o udziale Rzeczypospolitej Polskiej w Systemie Informacyjnym Schengen oraz Systemie Informacji Wizowej oraz niektórych innych ustaw

Ponadto w związku z dodaniem art. 3a i art. 4a, w których mowa jest o pośrednim dostępie
i organach pełniących rolę punktów dostępu, niezbędne było uwzględnienie tego faktu
w niniejszy definicji.
Art. 1 pkt 2 lit. g ustawy nowelizującej – dodanie art. 2 pkt 14a ustawy
Zmiana ma na celu wprowadzenie nowej definicji „system centralny SIS II”, która zastąpi
pojęcie „jednostki centralnej Systemu Informacyjnego Schengen” z dniem określonym w decyzji
Rady zgodnie z art. 55 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1987/2006 Parlamentu Europejskiego
i Rady z dnia 20 grudnia 2006 r. w sprawie utworzenia, funkcjonowania i użytkowania Systemu
Informacyjnego Schengen drugiej generacji (SIS II). Zmiana ta ma charakter redakcyjny, a jej
wprowadzenie wiąże się ściśle z potrzebą ujednolicenia nazewnictwa w prawie krajowym
z terminologią stosowaną w prawie wspólnotowym dotyczącym SIS II, tj. art. 4 ust. 1 lit. a
rozporządzenia (WE) nr 1987/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 grudnia 2006 r.
w sprawie utworzenia, funkcjonowania i użytkowania Systemu Informacyjnego Schengen drugiej
generacji (SIS II) oraz z art. 4 ust. 1 lit. a decyzji Rady 2007/533/WSiSW z dnia 12 czerwca
2007 r. w sprawie utworzenia, funkcjonowania i użytkowania Systemu Informacyjnego Schengen
drugiej generacji (SIS II).
Art. 1 pkt 2 lit. h ustawy nowelizującej – zmiana art. 2 pkt 15 ustawy
Artykuł 2 pkt 15 ustawy definiuje pojęcie „Systemu Informacyjnego Schengen” przez
odwołanie do art. 92 ust. 1 – 3 KWS. Proponowana zmiana polega na powiązaniu terminu
„System Informacyjny Schengen” z aktami prawa wspólnotowego dotyczącymi SIS II, tj. art. 1
oraz 4 rozporządzenia (WE) nr 1987/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 grudnia
2006
r.
w sprawie utworzenia, funkcjonowania i użytkowania Systemu Informacyjnego Schengen drugiej
generacji (SIS II) oraz art. 1 oraz 4 decyzji Rady 2007/533/WSiSW z dnia 12 czerwca 2007 r.
w sprawie utworzenia, funkcjonowania i użytkowania Systemu Informacyjnego Schengen drugiej
generacji (SIS II). Zgodnie z art. 5 ustawy nowelizującej zmiana art. 2 pkt 15 ustawy wchodzi
w życie dopiero w momencie określonym w decyzji Rady zgodnie z art. 55 ust. 2 rozporządzenia
(WE) nr 1987/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 grudnia 2006 r. w sprawie

10
utworzenia, funkcjonowania i użytkowania Systemu Informacyjnego Schengen drugiej generacji
(SIS II).
Art. 1 pkt 2 lit. i ustawy nowelizującej – dodanie art. 2 pkt 15a ustawy
Zaproponowana zmiana ma na celu wprowadzenie nowej definicji „systemu krajowego
N.SIS II”, która zastąpi pojęcie „modułu krajowego” z dniem określonym w decyzji Rady
zgodnie z art. 55 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1987/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady
z dnia 20 grudnia 2006 r. w sprawie utworzenia, funkcjonowania i użytkowania Systemu
Informacyjnego Schengen drugiej generacji (SIS II). Zmiana ta ma charakter redakcyjny,
a jej wprowadzenie wiąże się ściśle z potrzebą ujednolicenia nazewnictwa w prawie krajowym
z terminologią przyjętą w prawie wspólnotowym dotyczącym SIS II, tj. art. 4 ust. 1 lit. b
rozporządzenia (WE) nr 1987/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 grudnia 2006 r.
w sprawie utworzenia, funkcjonowania i użytkowania Systemu Informacyjnego Schengen drugiej
generacji (SIS II) oraz z art. 4 ust. 1 lit. b decyzji Rady 2007/533/WSiSW z dnia 12 czerwca
2007 r. w sprawie utworzenia, funkcjonowania i użytkowania Systemu Informacyjnego Schengen
drugiej generacji (SIS II).
Art. 1 pkt 2 lit. j ustawy nowelizującej – zmiana art. 2 pkt 16 i 17 ustawy
Wprowadzona zmiana do art. 2 pkt 16) ustawy ma związek z dostosowaniem użytych
w ustawie pojęć do nazewnictwa wspólnotowego. Ponadto istotnym jest, żeby określenie
używane w obrębie całej ustawy znalazło swoje odzwierciedlenie w definicji, tak aby jego
brzmienie nie budziło wątpliwości.
Ponadto zmiana art. 2 ust. 17 ustawy ma na celu uniknięcie wątpliwości interpretacyjnych
odnośnie definicji „wpis”. W myśl ustawy „wpis” to zespół faktycznych czynności, które
skutkują wprowadzeniem do systemów VIS lub SIS określonych danych. Owe czynności
faktyczne mogą polegać na dokonaniu wpisu, jego usunięciu lub modyfikacji. Również usunięcie
czy modyfikacja skutkują wprowadzeniem danych, stanowią bowiem istotną dla użytkowników
systemów informację. Zatem modyfikacja czy usunięcie prowadzą do skutku w postaci
wprowadzenia nowego zestawu danych. Niemniej jednak, z uwagi na wątpliwości, jakie zgłosiły
organy z związku z obecną redakcją definicji „wpis” została ona zmodyfikowana,

przez wskazanie wprost, że wpis obejmuje również modyfikację lub usunięcie danych.

11

Art. 1 pkt 4 ustawy nowelizującej – zmiana art. 3 ustawy
Z uwagi na dużą ilość zmian w art. 3 ustawy nadane zostało nowe brzmienie tego przepisu.
Art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy w dotychczasowym brzmieniu budził wątpliwości interpretacyjne z
uwagi na użycie zwrotu „państwo obce”. Nie było jasne, czy przepis ten dotyczy zarówno
ekstradycji czynnej jak i biernej, czy też tylko ekstradycji biernej. Obecny zapis ma na celu
usunięcie zaobserwowanych wątpliwości. W nowej redakcji przepis ten jednoznacznie wskazuje
uprawnienie sądów i prokuratur do dokonywania wpisów danych do SIS dotyczących osób
w przypadku tzw. ekstradycji czynnej, czyli wystąpienia władzy polskiej do państwa obcego
o wydanie danej osoby.
Z uwagi na obecne brzmienie art. 3 ust. 1 pkt 3 ustawy, w szczególności użycie wyrażenia
„przed sądami”, istniały wątpliwości natury interpretacyjnej czy prokurator na etapie
postępowania przygotowawczego posiada uprawnienia do dokonywania wpisów danych do SIS
tej kategorii. Wprawdzie KWS przez pojęcie „organów sądowych” rozumie również prokuraturę,
to jednak na gruncie obowiązującej ustawy z uwagi na wyra ne rozróżnienie między sądem a
prokuraturą powyższe uprawnienie prokuratury nie było jednoznaczne.
Z praktycznego punktu widzenia zasadnym wydaje się przyjęcie rozwiązania polegającego
na tym, że to sąd powinien dokonywać wpisów danych do SIS w ramach przysługujących
mu uprawnień na etapie postępowania jurysdykcyjnego w fazie rozpoznawczej i wykonawczej,
zaś w gestii prokuratora pozostaje umieszczanie wpisów w sprawach pozostających w fazie
postępowania przygotowawczego. Dokonywanie wpisów danych do SIS przez sądy i prokuratury
ma służyć poszukiwaniu osób bąd przedmiotów, dlatego też oczywistym jest, że organy
te powinny w tym zakresie dzielić kompetencje w zależności od fazy postępowania karnego.
Dlatego też użyty w analizowanym przepisie zwrot „do stawienia się przed sądami” zastąpiono
zwrotem „do stawienia się przed sądem lub prokuratorem”.
We wskazanym przepisie wyra nie wyróżniono ponadto pojęcia świadka, podejrzanego,
oskarżonego i skazanego, zastępując poprzednie zwroty mówiące o „osobach wezwanych”,
„osobach ściganych”, „osobach, wobec których powinien zostać wykonany wyrok” i „osobach
wezwanych do stawienia się w celu odbycia kary”.

12
Kolejną zmianą w obrębie tego przepisu było dodanie słów: „lub postępowania karnego
skarbowego”. Zmiana ta ma na celu uniknięcie wątpliwości interpretacyjnych co do zakresu
pojęcia „postępowanie karne” przez jednoznaczne wskazanie, iż pojęcie to oznacza również
„postępowanie karne skarbowe”.
W art. 3 ust. 1 pkt 4 ustawy dokonano aktualizacji publikatora.
Zmiana dokonana w art. 3 ust. 1 pkt 5 ustawy polega na usunięciu wątpliwości
interpretacyjnych, co do kategorii osób podlegających wpisowi na podstawie tego przepisu. Ze
zmodyfikowanego brzemienia tego artykułu jednoznacznie wynika, że organy uprawnione
dokonują wpisu danych do SIS dotyczących osób zaginionych lub osób zaginionych, które dla
ich ochrony lub w celu zapobieżenia stwarzanym przez nie zagrożeniom powinny być oddane
pod opiekę właściwej placówki opiekuńczej lub leczniczej.
Z uwagi na zbieżność zakresu przedmiotowego artykułu 3 ust. 1 pkt 6 ustawy z art. 3 ust. 1
pkt 5 ustawy, należało ten przepis usunąć. Uprawnienie do bezpośredniego dostępu do KSI w
celu dokonywania wpisów danych do SIS dotyczących osób zaginionych w sposób wystarczający
zapewnia przepis art. 3 ust. 1 pkt 5 ustawy.
Zmiana art. 3 ust. 1 pkt 7 ustawy (obecnie jest to art. 3 ust. 1 pkt 6 z uwagi na zmianę
brzmienia art. 3 ustawy) ma charakter uszczegóławiający znaczenie tego przepisu. Ustawodawca
wprost wskazuje, że przez „pojazdy” rozumie „pojazdy silnikowe o pojemności silnika
przekraczającej 50 cm3”, co do tej pory powodowało wątpliwości interpretacyjne.
W art. 3 ust. 1 pkt. 6 lit. a oraz lit. b ustawy (poprzednio art. 3 ust. 1 pkt 7 lit. a oraz lit. b
ustawy) ustawodawca rozszerzył listę instytucji uprawnionych do bezpośredniego dostępu do
Krajowego Systemu Informatycznego w celu dokonywania wpisów danych do SIS o: Agencję
Bezpieczeństwa Wewnętrznego, andarmerię Wojskową oraz Centralne Biuro Antykorupcyjne.
Zmiana ta znajduje uzasadnienie z uwagi na ustawowe zadania i kompetencje wymienionych
podmiotów w zakresie określonym w art. 3 ust. 1 pkt 6 lit. a (poprzednio art. 3 ust. 1 pkt 7 lit. a
ustawy).
Uprawnienie Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego do bezpośredniego dostępu do KSI w celu
dokonania wpisów danych SIS, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 6 lit. a (poprzednio art. 3 ust. 1
pkt 7 lit. a ustawy) uzasadnione jest faktem, że zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 24 maja
2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu (Dz. U. Nr 74,

13
poz.
676, z pó n. zm.) do zadań Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego należy
m.in. rozpoznawanie, zapobieganie i wykrywanie przestępstw wymienionych w tym przepisie
oraz ściganie sprawców. Funkcjonariusze Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego wykonują
czynności operacyjno-rozpoznawcze oraz dochodzeniowo-śledcze i w tym zakresie przysługują
im uprawnienia procesowe Policji wynikające z przepisów Kodeksu postępowania karnego.
Analogiczna sytuacja dotyczy funkcjonariuszy andarmerii Wojskowej (art. 4 ustawy z dnia
24 sierpnia 2001 r. o andarmerii Wojskowej i wojskowych organach porządkowych – Dz. U.
Nr 123, poz. 1353, z pó n. zm.) i Centralnego Biura Antykorupcyjnego (art. 13 i 14 ustawy
z dnia 9 czerwca 2006 r. o Centralnym Biurze Antykorupcyjnym – Dz. U. Nr 104, poz. 708,
z pó n. zm.).
W art. 3 ust 1 pkt 7 (poprzednio art. 3 ust. 1 pkt 8 ustawy) ujednolicono obecną
terminologię zaczerpniętą z art. 100 KWS z nowymi pojęciami art. 38 decyzji Rady
2007/533/WSiSW z dnia 12 czerwca 2007 r. w sprawie utworzenia, funkcjonowania

i użytkowania Systemu Informacyjnego Schengen drugiej generacji (SIS II) przy jednoczesnym
uwzględnieniu instytucji i nomenklatury specyficznej dla polskiego systemu prawnego. Stąd
słowa: „przedmiotów do celów ich zajęcia lub wykorzystania jako dowód” zastąpiono słowami:
„przedmiotów podlegających zatrzymaniu lub zatrzymaniu w celu wykorzystania jako dowód ”.
Ponadto w art. 3 ust 1 pkt 7 (poprzednio art. 3 ust. 1 pkt 8 ustawy) rozszerzono katalog organów
uprawnionych do dokonywania wpisów danych do SIS dotyczących przedmiotów podlegających
zatrzymaniu lub zatrzymaniu w celu wykorzystania jako dowód w postępowaniu karnym
lub postępowaniu karnym skarbowym o: andarmerię Wojskową, ministra właściwego do spraw
wewnętrznych oraz dyrektora urzędu morskiego.
Z tego samego względu rozszerzono listę organów uprawnionych o andarmerię Wojskową.
Art. 4 ustawy z dnia 24 sierpnia 2001 r. o andarmerii Wojskowej i wojskowych organach
porządkowych (Dz. U. Nr 123, poz. 1353, z pó n. zm.) nakłada na andarmerię Wojskową
szeroki zakres zarówno zadań, jak i środków, którymi może się ona posługiwać w celu realizacji
przewidzianych zadań. Do zadań andarmerii Wojskowej należy np. ujawnianie i ściganie
sprawców, ujawnianie oraz zabezpieczanie dowodów przestępstw, a także wykroczeń. Warto
dodać, że przy realizacji tych zadań andarmeria Wojskowa może poszukiwać sprawców
przestępstw i wykroczeń oraz zaginionych żołnierzy, a także poszukiwać utracone


14