Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o bezpieczeństwie żywności i żywienia oraz niektórych innych ustaw

9) art. 9 otrzymuje brzmienie:
„Art. 9. Wymagania dotyczące substancji dodatkowych do żywności określa
rozporządzenie nr 1333/2008.”;

10) art. 10 otrzymuje brzmienie:
„Art. 10. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia:
1) wykaz substancji dodatkowych (dozwolonych substancji dodatkowych), które mogą
być wprowadzane do obrotu i stosowane w żywności, w tym w aromatach, zgodnie
z ich funkcjami technologicznymi, oraz szczegółowe warunki ich stosowania, w tym
rodzaj środków spożywczych, w których mogą być stosowane, oraz ich
dopuszczalne maksymalne poziomy,
2) specyfikacje i kryteria czystości substancji dodatkowych
–
mając na względzie potrzebę zapewnienia bezpieczeństwa żywności oraz wymagania
w tym zakresie obowiązujące w Unii Europejskiej.”;

11) po art. 10 dodaje się art. 10a w brzmieniu:
„Art. 10a. Wymagania dotyczące enzymów spożywczych określa rozporządzenie
nr 1332/2008.”;


12) uchyla się art. 11;

13) art. 13 otrzymuje brzmienie:
„Art. 13. Wymagania dotyczące aromatów i składników żywności o właściwościach
aromatyzujących określa rozporządzenie nr 1334/2008.”;

14) art. 16 i 17 otrzymują brzmienie:
„Art. 16. rodki spożywcze produkowane i wprowadzane do obrotu muszą spełniać
wymagania:
20
1) mikrobiologiczne określone w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 2073/2005 z dnia
15 listopada 2005 r. w sprawie kryteriów mikrobiologicznych dotyczących środków
spożywczych (Dz. Urz. UE L 338 z 22.12.2005, str. 1, z późn. zm.);
2) w zakresie najwyższych dopuszczalnych poziomów substancji zanieczyszczających
określonych w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 1881/2006 z dnia 19 grudnia 2006 r.
ustalającym najwyższe dopuszczalne poziomy niektórych zanieczyszczeń w środkach
spożywczych (Dz. Urz. UE L 364 z 20.12.2006, str. 5, z późn. zm.), zwanym dalej
„rozporządzeniem nr 1881/2006”.

Art. 17. 1. Minister właściwy do spraw zdrowia w porozumieniu z ministrem właściwym
do spraw rolnictwa może określić, w drodze rozporządzenia, maksymalne poziomy
substancji zanieczyszczających innych niż określone w rozporządzeniu nr 1881/2006,
które mogą się znajdować w
środkach spożywczych lub na ich powierzchni,
przeznaczonych do obrotu lub do produkcji innych środków spożywczych, mając na
względzie potwierdzone dane naukowe, potrzebę zapewnienia bezpieczeństwa żywności
oraz ochronę zdrowia publicznego.
2. Minister właściwy do spraw zdrowia może wydać rozporządzenie, o którym mowa
w ust. 1, z zachowaniem trybu i po spełnieniu warunków określonych w art. 5 ust. 3
rozporządzenia nr 315/93.
3. Minister właściwy do spraw zdrowia w porozumieniu z ministrem właściwym do
spraw rolnictwa może określić, w drodze rozporządzenia, na potrzeby urzędowej kontroli
żywności i monitoringu, w celu oznaczania poziomów zawartości substancji
zanieczyszczających innych niż określone w rozporządzeniach Unii Europejskiej2):
1) metody pobierania i przygotowywania próbek określonych środków spożywczych,
2) kryteria dla metod analitycznych stosowanych do oznaczania tych poziomów
– mając na względzie potrzebę zapewnienia bezpieczeństwa żywności.”;

2) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 401/2006 z dnia 23 lutego 2006 r. ustanawiające metody pobierania próbek i
analizy do celów urzędowej kontroli poziomów mikotoksyn w środkach spożywczych (Dz. Urz. UE L 70
z 23.02.2006, str. 12); rozporządzenie Komisji (WE) nr 1882/2006 z dnia 19 grudnia 2006 r. ustanawiające
metody pobierania próbek do celów urzędowej kontroli poziomów azotanów w niektórych środkach
spożywczych (Dz. Urz. UE L 364 z 20.12.2006, str. 25), rozporządzenie Komisji (WE) nr 1883/2006 z dnia
19 grudnia 2006 r. ustanawiające metody pobierania próbek i metody analizy do celów urzędowej kontroli
dioksyn i dioksynopodobnych polichlorowanych bifenyli (PCB) w środkach spożywczych (Dz. Urz. UE L 364
z 20.12.2006, str. 32), rozporządzenie Komisji (WE) nr 333/2007 z dnia 28 marca 2007 r. ustanawiające metody
pobierania próbek i metody analiz do celów urzędowej kontroli poziomów ołowiu, kadmu, rtęci, cyny
nieorganicznej, 3-MCPD i benzo[a]pirenu w środkach spożywczych (Dz. Urz. UE L 88 z 29.03.2007, str. 29).
21

15) w art. 24 w ust. 2 wprowadzenie do wyliczenia otrzymuje brzmienie:
„ rodki spożywcze specjalnego przeznaczenia żywieniowego, ze względu na swoje
przeznaczenie, obejmują w szczególności następujące grupy:”;

16) art. 28 i 29 otrzymują brzmienie:
„Art. 28. 1. Do środków spożywczych mogą być dodawane witaminy, składniki
mineralne lub inne składniki o działaniu odżywczym lub innym fizjologicznym,
z uwzględnieniem wymagań określonych w rozporządzeniu (WE) nr 1925/2006
Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 grudnia 2006 r. w sprawie dodawania do
żywności witamin i składników mineralnych oraz niektórych innych substancji
(Dz. Urz. UE L 404 z 30.12.2006, str. 26, z późn. zm.), zwanym dalej „rozporządzeniem
nr 1925/2006”.
2. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia:
1) środki spożywcze, do których są obligatoryjnie dodawane witaminy i składniki
mineralne,
2) poziomy lub maksymalne poziomy witamin i składników mineralnych
– mając na względzie potwierdzone dane naukowe, w tym dotyczące zmiennego
zapotrzebowania różnych grup konsumentów, wymagania określone w art. 12
rozporządzenia nr 1925/2006 oraz potrzebę zapewnienia bezpieczeństwa żywności.
3. Minister właściwy do spraw zdrowia może określić w rozporządzeniu, o którym
mowa w ust. 2, zakazy lub ograniczenia w stosowaniu niektórych substancji innych niż
witaminy i składniki mineralne w produkcji określonych środków spożywczych.
Art. 29. 1. W celu monitorowania produktów wprowadzanych do obrotu na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, podmiot działający na rynku spożywczym, który wprowadza
lub ma zamiar wprowadzić po raz pierwszy do obrotu:
1) preparaty do początkowego żywienia niemowląt oraz środki spożywcze specjalnego
przeznaczenia żywieniowego, które nie należą do grup określonych w art. 24 ust. 2
pkt 1 – 3,
2) suplementy diety,
22
3) środki spożywcze, do których dodawane są witaminy, składniki mineralne lub
substancje, o których mowa w załączniku III część B i C do rozporządzenia
nr 1925/2004
– jest obowiązany powiadomić o tym fakcie Głównego Inspektora Sanitarnego.
2. W powiadomieniu, o którym mowa w ust. 1, podmiot działający na rynku
spożywczym podaje następujące dane:
1) nazwę produktu oraz jego producenta;
2) postać produktu, w jakiej jest on wprowadzany do obrotu;
3) wzór oznakowania w języku polskim;
4) kwalifikację lub rodzaj środka spożywczego przyjętą przez podmiot działający na
rynku spożywczym;
5) skład jakościowy i ilościowy obejmujący dane dotyczące składników zawartych
w produkcie, w tym substancji czynnych;
6) nazwę i adres podmiotu powiadamiającego o pierwszym wprowadzeniu do obrotu
oraz numer identyfikacji podatkowej (NIP), jeżeli taki numer podmiot
powiadamiający posiada.
3. Jeżeli środek spożywczy, o którym mowa w ust. 1, znajduje się w obrocie w innym
państwie członkowskim Unii Europejskiej, w powiadomieniu należy ponadto wskazać
właściwy organ tego państwa, który został powiadomiony o wprowadzeniu środka
spożywczego do obrotu lub zezwolił na wprowadzenie środka spożywczego do obrotu
w tym państwie, załączając równocześnie kopię uprzedniego powiadomienia lub
zezwolenia.
4. Powiadomienia, o którym mowa w ust. 1, dokonuje się w formie:
1) elektronicznej, przez wprowadzenie do elektronicznego formularza powiadomienia,
którego wzór określają przepisy wydane na podstawie art. 31 ust. 4 pkt 1,
z zastrzeżeniem danych stanowiących tajemnicę przedsiębiorcy oraz
2) pisemnej na formularzu według wzoru, o którym mowa w pkt 1.
5. Za dzień złożenia powiadomienia, o którym mowa w ust. 1, uznaje się dzień
otrzymania przez Głównego Inspektora Sanitarnego powiadomienia w formie
pisemnej.”;

23
17) w art. 30:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Po otrzymaniu powiadomienia, o którym mowa w art. 29 ust. 1, Główny Inspektor
Sanitarny może przeprowadzić postępowanie mające na celu wyjaśnienie, czy produkt
objęty powiadomieniem, ze względu na jego skład, właściwości poszczególnych
składników oraz przeznaczenie:
1) jest środkiem spożywczym zgodnie z zaproponowaną przez podmiot działający na
rynku spożywczym kwalifikacją oraz czy spełnia wymagania dla danego rodzaju
środka spożywczego, w szczególności, czy jako:
a) środek spożywczy specjalnego przeznaczenia żywieniowego wyraźnie różni się
od żywności przeznaczonej do powszechnego spożycia oraz czy odpowiada
szczególnym potrzebom żywieniowym, zgodnie z jego przeznaczeniem, o którym
mowa w art. 3 ust. 3 pkt 43, i spełnia wymagania określone w przepisach wydanych
na podstawie art. 26 ust. 1 i 2,
b) suplement diety lub środek spożywczy, do którego dodano witaminy, składniki
mineralne lub inne substancje o działaniu odżywczym lub innym fizjologicznym,
spełnia warunki określone w przepisach wydanych – odpowiednio – na podstawie
art. 27 ust. 6 i 7 oraz w rozporządzeniu nr 1925/2006;
2) nie spełnia wymagań innego rodzaju produktu przeznaczonego do używania przez
ludzi, w szczególności produktu leczniczego w rozumieniu przepisów prawa
farmaceutycznego, kosmetyku w rozumieniu przepisów o kosmetykach lub wyrobu
medycznego w rozumieniu przepisów o wyrobach medycznych.”,
b) ust. 5 otrzymuje brzmienie:
„5. Główny Inspektor Sanitarny prowadzi rejestr produktów objętych
powiadomieniem o pierwszym wprowadzeniu do obrotu na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, o których mowa w art. 29 ust. 1. Rejestr produktów jest
prowadzony w formie elektronicznej i zawiera dane określone na podstawie art. 31
ust. 4 pkt 2 wprowadzone do rejestru w sposób, o którym mowa w art. 29 ust. 4.”,
c) dodaje się ust. 6 w brzmieniu:
„6. Dane z rejestru, o którym mowa w ust. 5, są publikowane na stronie internetowej
Głównego Inspektoratu Sanitarnego, z wyłączeniem danych stanowiących tajemnicę
przedsiębiorcy.”;
24