Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy - Prawo energetyczne oraz o zmianie innych ustaw

konkurencyjne zasoby energii odnawialnej) oraz skojarzonego wytwarzania energii
elektrycznej z ciepłem, jak również przedsiębiorstw współpracujących z tego rodzaju
przedsiębiorstwami energetycznymi. To z kolei może pozytywnie wpływać na lokalne rynki
pracy.
Z kolei budowa lub modernizacja połączeń międzysystemowych może poprawiać sytuację na
rynkach pracy w rejonach nadgranicznych, w związku z prowadzonymi pracami
budowlanymi przez przedsiębiorstwa budowy sieci oraz późniejszymi działaniami
eksploatacyjnymi elektroenergetycznych przedsiębiorstw sieciowych.
Proponowane zmiany do ww. ustawy mają na celu m.in. rozwój mikroenergetyki, opartej
o surowce pochodzenia rolniczego. Lokalnie dostępna energia, zarówno w postaci energii
elektrycznej, jak i biogazu o jakości gazu ziemnego, przyczyni się do aktywizacji
gospodarczej tych regionów. Dodatkowe przychody ze sprzedaży energii, będą pozytywnie
oddziaływać na rozwój tych regionów.
Oparcie dostaw gazu oraz energii elektrycznej na wielu lokalnych wytwórniach biogazu
wpłynie na poprawę jakości dostarczanej energii elektrycznej lub wręcz stworzy możliwość
dostawy biogazu, o jakości gazu ziemnego, dla wielu mieszkańców obszarów wiejskich.
Dywersyfikacja nośników energii oraz miejsc ich wytwarzania, w szczególności na terenach,
gdzie nie ma zawodowych elektrowni lub elektrociepłowni, stanowić będzie odciążenie sieci
przesyłowych krajowego systemu elektroenergetycznego. Działanie takie umożliwi
dostarczenie energii zawartej w biogazie rolniczym odbiorcom na obszarach
niezgazyfikowanych lub zgazyfikowanych w niewielkim stopniu (obszary, gdzie brak sieci
przesyłowych lub występują niedobory tego nośnika) oraz wpłynie na stabilizację dostaw
energii elektrycznej.
Potencjał produkcyjny krajowego rolnictwa docelowo umożliwia pozyskanie surowców
(substratów) niezbędnych do wytworzenia około 5 – 6 mld m3 biogazu o czystości metanu
rocznie. Potencjał ten zakłada wykorzystanie w pierwszej kolejności produktów ubocznych
i pozostałości rolnictwa, płynnych i stałych odchodów zwierzęcych oraz produktów
ubocznych i pozostałości przemysłu rolno-spożywczego. Równocześnie z wykorzystaniem
tych surowców przewiduje się prowadzenie upraw roślinnych, w tym określanych jako
energetyczne, z przeznaczeniem na substrat dla biogazowni. Jest to możliwe docelowo na
około 700 tys. ha, co pozwoli na pełne zabezpieczenie naszych potrzeb żywnościowych oraz
pozyskanie surowców niezbędnych do wytwarzania biopaliw i biogazu. W szacunkach
rolniczego potencjału produkcyjnego uwzględniono zmiany jakie wynikają z rozwoju:

59
budownictwa mieszkaniowego, usług i produkcji oraz infrastruktury transportowej. Ponadto
założono, że wzrost popytu w naturalny sposób wywoła wzrost podaży (w tym przypadku
produkcji i dostaw surowców energetycznych). Wykorzystanie produktów ubocznych
rolnictwa, w tym płynnych i stałych odchodów zwierzęcych oraz pozostałości przemysłu
rolno-spożywczego pozwoli na zachowanie podstawowej funkcji rolnictwa, którą jest
produkcja żywności przy jednoczesnej produkcji biogazu rolniczego. Biogazownie rolnicze
mogą odegrać ważną rolę w pielęgnacji krajobrazu przez zagospodarowanie traw i turzyc
z
parków narodowych (wymóg ich wykaszania raz w roku na użytkach zielonych
znajdujących się na obszarze parków narodowych).
7. Skutki ekologiczne
Jednym z pośrednich celów ustawy jest również uwzględnienie wymagań ochrony
środowiska naturalnego, a tym samym przyczynianie się do zrównoważonego rozwoju.
Sprzyjać temu ma racjonalizacja zużycia energii (np. przez coraz bardziej skuteczne
zarządzanie popytem), jak również wzrost udziału w produkcji energii elektrycznej źródeł
o niższych emisjach, przede wszystkim źródeł odnawialnych i produkujących energię
elektryczną w skojarzeniu z ciepłem. Przewiduje się przy tym, że wśród odnawialnych źródeł
energii najszybciej rozwijać się będą lokalne źródła wykorzystujące biomasę i energię wiatru.
To dodatkowo będzie wpływać na wzrost udziału rozproszonego wytwarzania energii
elektrycznej lokowanego w sieciach dystrybucyjnych kosztem wytwarzania scentralizo-
wanego, zlokalizowanego w sieciach przesyłowych.
W ramach całej Unii Europejskiej oczekuje się, że rozwój połączeń międzysystemowych
będzie sprzyjał rozwojowi energetyki wiatrowej zlokalizowanej w strefach przybrzeżnych,
a także lepszemu wykorzystaniu istniejących źródeł wodnych, które stanowiłyby rezerwę dla
źródeł wiatrowych silnie zależnych od warunków pogodowych. Dzięki rozwojowi energetyki
wiatrowej, zastępującej energetykę cieplną wykorzystującą kopalne nośniki energii, można
osiągnąć istotne oszczędności w zakresie emisji dwutlenku węgla do atmosfery.
Przewidywany rozwój generacji rozproszonej, w tym kogeneracji wysokosprawnej oraz
odnawialnych źródeł energii wykorzystujących odpady komunalne istotnie wpłynie na
zmniejszenie zanieczyszczenia środowiska przez energetykę.
Jednakże rozwój sieci przesyłowych i dystrybucyjnych, jak również połączeń
międzysystemowych, który ma być skutkiem wdrożenia dyrektywy, może nieść także
negatywne skutki dla środowiska. Wiąże się to głównie z negatywnym oddziaływaniem linii
i stacji elektroenergetycznych na krajobraz, oddziaływaniem pól elektromagnetycznych na

60
środowisko. Wpływ linii elektroenergetycznych na krajobraz można minimalizować m.in.
przez wykorzystanie wspólnych korytarzy dla inwestycji infrastrukturalnych (np. budowa linii
energetycznych w pobliżu autostrad).
Ze względu na nierównomierny rozkład zasobów naturalnych wpływających na ekonomikę
wykorzystania źródeł energii opartych o metan uwalniany i ujmowany przy dołowych
robotach górniczych w czynnych i zlikwidowanych kopalniach węgla kamiennego oraz gaz
uzyskiwany z przetwarzania biomasy, można się spodziewać stymulacji rozwoju terenów
o większych możliwościach wykorzystania przedmiotowych źródeł energii (tj. tereny
znajdujące się w pobliżu kopalń węgla kamiennego oraz o większych możliwościach
pozyskania biomasy).
8. Wskazanie źródeł finansowania
Wysokość kosztów rozwoju i modernizacji sieci przesyłowych i dystrybucyjnych, połączeń
międzysystemowych, źródeł wytwórczych i utrzymania rezerw, a także koszty wynikające ze
wzrostu wymagań w zakresie eksploatacji sieci, wpływających na bezpieczeństwo pracy
systemu elektroenergetycznego i jakości dostaw, będzie uzależniona od ustanowionych
krajowych standardów niezawodności i jakości pracy sieci elektroenergetycznych. Koszty
rozwoju sieci elektroenergetycznych w całości mają być przenoszone na podmioty
uczestniczące w rynku energii elektrycznej przez taryfy za użytkowanie sieci. Utrzymanie
równowagi między wytwarzaniem i zapotrzebowaniem będzie realizowane przez
mechanizmy rynku energii elektrycznej i dzięki nim związane z tym koszty będą efektywnie
alokowane na poszczególnych użytkowników systemu elektroenergetycznego i uczestników
rynku energii.
Jednym z podstawowych celów dyrektywy i ustawy jest poprawa bezpieczeństwa pracy
systemów elektroenergetycznych i zmniejszanie prawdopodobieństwa wystąpienia rozległych
awarii systemowych na europejskim rynku energii elektrycznej. Skutki takich awarii są trudne
do precyzyjnej oceny. Przyjmując, że wdrożenie przepisów będzie sprzyjać zmniejszeniu
prawdopodobieństwa wystąpienia awarii systemowych, w pełni uzasadniony jest program
rozwoju połączeń międzysystemowych oraz poprawy bezpieczeństwa dostaw energii
elektrycznej. Wdrożenie dyrektywy ma także sprzyjać polepszeniu warunków konkurencji na
europejskim rynku energii elektrycznej. Dzięki temu zapewnianie warunków zbilansowania
wytwarzania energii elektrycznej z zapotrzebowaniem ma być bardziej efektywne niż
w warunkach scentralizowanych monopoli. Według szacunków, w dłuższej perspektywie
powinno to doprowadzić do obniżenia marży stosowanej przez przedsiębiorstwa energetyczne

61
dla odbiorców końcowych. Przewiduje się, że tylko realizacja na europejskim rynku energii
elektrycznej projektów połączeń międzysystemowych o najwyższym priorytecie powinna
zwiększyć zdolności przesyłowe o 12 800 MW.
Wspomniany wyżej wzrost cen energii elektrycznej może obciążyć dodatkowymi kosztami
odbiorców końcowych tej energii, w tym gospodarstw domowych.
9. Zgodność z prawem Unii Europejskiej
Projekt ustawy jest zgodny z prawem Unii Europejskiej. Zgodnie z art. 8 ust. 1 i 2 dyrektywy
państwa członkowskie zobowiązane zostały do wprowadzenia w życie przepisów ustaw,
rozporządzeń i przepisów administracyjnych, niezbędnych do stosowania dyrektywy do dnia
24 lutego 2008 r. Do dnia 1 grudnia 2007 r. państwa członkowskie zobowiązane zostały do
przekazania Komisji tekstów przyjętych przepisów (uchwalonej przez Sejm RP ustawy)
w dziedzinie objętej dyrektywą.
10. Projekt ustawy nie zawiera regulacji podlegających notyfikacji w rozumieniu
przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 23 grudnia 2002 r. w sprawie
sposobu funkcjonowania krajowego systemu notyfikacji norm i aktów prawnych
(Dz. U. Nr 239, poz. 2039 z późn. zm.)
Projekt nie zawiera regulacji, które wymagają notyfikacji na podstawie art. 15 ust. 7
dyrektywy 2006/123/WE z dnia 12 grudnia 2006 r. dotyczącej usług na rynku wewnętrznym.


62
Konsultacje społeczne
Rozdzielnik:

1. Krajowa Izba Gospodarcza, ul. Trębacka 4, 00-074 Warszawa,
2. Polska Konfederacja Pracodawców Prywatnych LEWIATAN, ul. Klonowa 6, 00-591
Warszawa,
3. Business Center Club, Plac Żelaznej Bramy 10, 00-136 Warszawa,
4. Konfederacja Pracodawców Polskich, ul. Brukselska 7, 03-973 Warszawa,
5. Związek Rzemiosła Polskiego, 00-952 Warszawa, skrytka pocztowa 54,
6. Związek Pracodawców Prywatnych Energetyki, ul. Czackiego 7/9, 00-043
Warszawa,
7. Federacja Związków Pracodawców Energetyki Polskiej, ul. Wadowicka 14, 30-415
Kraków,
8. Naczelna Organizacja Techniczna FSN-T, ul. Czackiego 3/5, 00-043 Warszawa,
9. Federacja Konsumentów, ul. Aleja Stanów Zjednoczonych 53, 04-028 Warszawa,
10. Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, ul. Wały Piastowskie 24, 80-855 Gdańsk,
11. Sekretariat Górnictwa i Energetyki NSZZ „Solidarność”, ul. Floriana 7, 40-286
Katowice,
12. Sekcja Krajowa Energetyki NSZZ „Solidarność”, ul. Floriana 7, 40-286 Katowice,
13. Sekcja Krajowa Górnictwa Węgla Kamiennego NSZZ „Solidarność”, ul. Floriana 7,
40-286 Katowice,
14. Sekcja Krajowa Elektrowni i Elektrociepłowni NSZZ „Solidarność”, ul. Młodych
Energetyków 12, 59-916 Bogatynia,
15. Sekcja Krajowa Górnictwa Węgla Brunatnego NSZZ „Solidarność”, ul. 600-lecia 9,
K.W.B. Konin w Kleczewie, 62-540 Kleczew,
16. Ogólnopolskie Porozumienie Związków Zawodowych, ul. Kopernika 36/40, 00-368
Warszawa,
17. Sekcja Energetyczna Związku Zawodowego Inżynierów i Techników Elektrownia
Turów, ul. Młodych Energetyków 12, 59-916 Bogatynia 3,
18. Forum Związków Zawodowych, Pl. Teatralny 4, 85-069 Bydgoszcz,
19. Zrzeszenie Związków Zawodowych Energetyków, ul. Marszałkowska 21/25 lok. 76,
00-628 Warszawa,
20. Ogólnokrajowe Zrzeszenie Związków Zawodowych Pracowników Ruchu Ciągłego,
ul. Ciołka 12/313, 01-402 Warszawa,

63