Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy - Prawo energetyczne oraz o zmianie innych ustaw

2) sposoby wykorzystania ciepła użytkowego w kogeneracji przyjmowanego do
obliczania danych podanych we wniosku o wydanie świadectwa pochodzenia z
kogeneracji, o którym mowa w art. 9l ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo
energetyczne, zwanej dalej „ustawą”;
3) referencyjne wartości sprawności dla wytwarzania rozdzielonego, oddzielnie dla
energii elektrycznej i ciepła, służące do obliczania oszczędności energii pierwotnej
uzyskanej w wyniku zastosowania kogeneracji;
4) wymagania dotyczące pomiarów ilości energii elektrycznej i ciepła użytkowego w
jednostkach kogeneracji oraz ilości paliw zużywanych do ich wytwarzania, w tym na
potrzeby realizacji obowiązku potwierdzania danych, o którym mowa w art. 9l ust. 8
ustawy;
5) wielkość i sposób obliczania udziałów ilości energii elektrycznej wytwarzanej w
wysokosprawnej kogeneracji, wynikającej z obowiązku uzyskania i przedstawienia do
umorzenia świadectw pochodzenia z kogeneracji, o których mowa w art. 9l ust. 1
ustawy, lub uiszczenia opłaty zastępczej, w sprzedaży energii elektrycznej odbiorcom
końcowym, oddzielnie dla energii elektrycznej wytworzonej w jednostkach
kogeneracji, o których mowa w art. 9l ust. 1 pkt 1 – 2 ustawy;
6) maksymalną wysokość i sposób uwzględniania w kalkulacji cen energii elektrycznej
ustalanych w taryfach przedsiębiorstw energetycznych, o których mowa w art. 9a
ust. 8 ustawy:
a) kosztów uzyskania i przedstawienia do umorzenia świadectw pochodzenia z
kogeneracji, o których mowa w art. 9l ust. 1 ustawy,
b) poniesionej opłaty zastępczej, o której mowa w art. 9a ust. 8 pkt 2 ustawy.
§ 2. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają:
1) jednostka mikrokogeneracji – jednostkę kogeneracji o mocy zainstalowanej
elektrycznej poniżej 50 kW;
2) jednostka kogeneracji na małą skalę – jednostkę kogeneracji lub grupę jednostek
kogeneracji o łącznej mocy zainstalowanej elektrycznej dla źródła energii poniżej
1 MW.
§
3.1. Do obliczania ilości energii elektrycznej z wysokosprawnej kogeneracji,
średniorocznej sprawności ogólnej oraz wielkości oszczędności energii pierwotnej, stosuje się
wartości określane na podstawie rzeczywistych parametrów funkcjonowania jednostki
kogeneracji, w normalnych warunkach jej pracy, oraz danych dotyczących ilości i jakości
wytwarzania energii elektrycznej i ciepła użytkowego w okresie od dnia 1 stycznia do dnia 31
grudnia danego roku.
2. Dla jednostki mikrokogeneracji obliczenia, o których mowa w ust. 1, mogą być
wykonane na podstawie parametrów i wartości określonych w dokumentacji technicznej tej
jednostki, oraz czasu jej pracy w ciągu roku.
3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się do obliczania ilości energii elektrycznej z
wysokosprawnej kogeneracji i wielkości oszczędności energii pierwotnej, określonej we
wniosku o wydanie świadectwa pochodzenia z kogeneracji, obejmujących okres jednego lub
więcej następujących po sobie miesięcy kalendarzowych danego roku kalendarzowego oraz
dla jednostek kogeneracji nowobudowanych, z wyjątkiem wartości średniorocznej sprawności
ogólnej, którą przyjmuje się na podstawie wartości planowanych dla danego roku
kalendarzowego.

2
4. Sposób obliczania danych stosowanych do obliczania ilości energii elektrycznej z
wysokosprawnej kogeneracji oraz wielkości oszczędności energii pierwotnej, o których mowa
w ust. 1, dla różnych rodzajów i układów urządzeń wchodzących w skład jednostki
kogeneracji określają załączniki nr 1 i 2 do rozporządzenia.
§ 4.1. Średnioroczną sprawność ogólną, oznaczoną symbolem „η” i wyrażoną w %,
oblicza się według wzoru:
3,6 ⋅ Ab + Q
η
uq
=
⋅100
Qb − Qbck
gdzie poszczególne symbole oznaczają:
Ab – całkowitą ilość energii elektrycznej brutto, rozumianą jako sumę ilości
wytworzonej energii elektrycznej brutto i ilości energii elektrycznej
odpowiadającej energii mechanicznej brutto, wytworzonych w jednostce
kogeneracji [w MWh];
Quq – ilość ciepła użytkowego w kogeneracji w jednostce kogeneracji dostarczonego
do sieci ciepłowniczej lub przeznaczonego do procesu produkcyjnego [w GJ];
Qb – ilość energii chemicznej zawartej w paliwach zużytych w jednostce kogeneracji
[w GJ];
Qbck – ilość energii chemicznej paliw zużytych do wytworzenia ciepła użytkowego w
jednostce kogeneracji poza procesem kogeneracji [w GJ]
2. Ilość wytworzonej energii elektrycznej brutto oblicza się jako sumę ilości
wytworzonej energii elektrycznej brutto, zmierzonej na zaciskach generatorów lub ogniw
paliwowych wchodzących w skład jednostki kogeneracji.
3. Ilość energii elektrycznej odpowiadającej energii mechanicznej brutto wytworzonej
w jednostce kogeneracji oblicza się jako sumę ilości energii wykorzystanej na potrzeby
własne jednostki kogeneracji do bezpośredniego napędzania urządzeń lub dostarczonej na
zewnątrz tej jednostki. Energię mechaniczną przelicza się na energię elektryczną w stosunku
1:1.
4. Ilość ciepła użytkowego w kogeneracji, oznaczoną symbolem „Quq”, o którym mowa
w ust. 1, obejmuje ilość ciepła użytkowego w kogeneracji uzyskanego z upustów i wylotów
turbin parowych, kotłów odzysknicowych, ciepłowniczych turbin gazowych i silników
spalinowych, stanowiących wyodrębniony zespół urządzeń jednostki kogeneracji oraz
dostarczonego do instalacji lub sieci ciepłowniczej i przeznaczonego w szczególności:
1) do ogrzewania budynków i przygotowania ciepłej wody użytkowej;
2) do przemysłowych procesów technologicznych;
3) dla obiektów wykorzystywanych do produkcji rolnej, roślinnej lub zwierzęcej, w celu
zapewnienia odpowiedniej temperatury i wilgotności w tych obiektach;
4) do wytwarzania chłodu w przypadkach, o których mowa w pkt 1-3.
5. Do ilości ciepła użytkowego w kogeneracji nie wlicza się ciepła użytkowego
wytworzonego w jednostce kogeneracji poza procesem kogeneracji.
6. Ilość energii chemicznej, oznaczoną symbolem „Qb”, o którym mowa w ust. 1,
oblicza się jako sumę ilości energii chemicznej zawartej w paliwach zużytych w jednostce
kogeneracji. Ilość energii chemicznej zawartej w paliwach określa się stosując metodę
bezpośrednią, na podstawie wartości opałowej i ilości tych paliw.

3
7. W przypadku gdy stosowanie metody bezpośredniej, o której mowa w ust. 6, z
powodów technicznych nie jest możliwe lub koszty jej stosowania są niewspółmiernie
wysokie w stosunku do wartości energii z wysokosprawnej kogeneracji wytworzonej w tej
jednostce, a metoda pośrednia daje co najmniej taką samą dokładność jak metoda
bezpośrednia, wówczas ilość energii chemicznej zawartej w paliwach zużytych w źródle
energii, w skład którego wchodzą jednostki kogeneracji, można rozdzielić na poszczególne
urządzenia wchodzące w skład tego źródła, stosując metodę pośrednią.
§ 5.1. Ilość energii dostarczonej do jednostki kogeneracji z innych procesów, zwanej
dalej „równoważnikiem paliwowym”, należy doliczyć do ilości energii chemicznej zawartej
w paliwie, o której mowa w § 4 ust. 1.
2. Równoważnik paliwowy oblicza się z uwzględnieniem współczynnika określającego
zmianę ilości wytwarzanej energii elektrycznej lub mechanicznej w wyniku dostarczenia
energii z innych procesów przy stałej ilości energii chemicznej zawartej w zużytych paliwach,
zwanego dalej „współczynnikiem zmiany mocy”.
3. Współczynnik zmiany mocy wyznacza się na podstawie aktualnych pomiarów
przeprowadzonych oddzielnie dla każdego strumienia energii dostarczonej do jednostki
kogeneracji z innego procesu lub wyprowadzonej z tej jednostki.

4. Sposób określania:
1) ilości energii chemicznej zawartej w zużytych paliwach, o której mowa w § 4 ust. 1,
2) ilości wytworzonej energii elektrycznej i mechanicznej, o której mowa w § 4 ust. 2,
3) ilości ciepła użytkowego w kogeneracji dla różnych układów urządzeń wchodzących
w skład jednostki kogeneracji, o której mowa w § 4 ust. 4,
4) równoważnika paliwowego,
5) współczynnika zmiany mocy
- określa załącznik nr 1 do rozporządzenia.
§ 6.1. Obliczona zgodnie z art. 3 pkt 36 ustawy ilość energii elektrycznej z kogeneracji,
oznaczona symbolem „Abq”, o którym mowa w § 7 ust. 3, jest równa ilości energii
elektrycznej z wysokosprawnej kogeneracji, pod warunkiem uzyskania przez jednostkę
kogeneracji oszczędności energii pierwotnej, obliczonej stosownie do § 7 ust. 1, w wysokości
określonej w art. 3 pkt 38 ustawy.
2. Wartość współczynnika określającego stosunek energii elektrycznej z kogeneracji do
ciepła użytkowego w kogeneracji, oznaczonego symbolem „C”, o którym mowa w pkt 1.6
załącznika nr 1 do rozporządzenia, oblicza się na podstawie rzeczywistych parametrów
technologicznych jednostki kogeneracji, dla danego przedziału czasowego, w sposób
określony w tym załączniku.
3. Jeżeli ilość wytworzonej energii elektrycznej lub mechanicznej zmniejsza się na
skutek wzrostu wytwarzania ciepła użytkowego przy stałej ilości energii chemicznej zawartej
w paliwach zużytych w jednostce kogeneracji, wartość współczynnika określającego stosunek
energii elektrycznej z kogeneracji do ciepła użytkowego w kogeneracji, oznaczonego
symbolem „C”, o którym mowa w pkt 1.6 załącznika nr 1 do rozporządzenia, wyznacza się z
uwzględnieniem współczynnika zmiany mocy.
4. Jeżeli określenie wartości współczynnika określającego stosunek energii elektrycznej
z kogeneracji do ciepła użytkowego w kogeneracji, oznaczonego symbolem „C”, o którym
mowa w pkt 1.6 załącznika nr 1 do rozporządzenia, nie jest technicznie możliwe w wyniku

4
pomiarów lub jeżeli koszty przeprowadzenia pomiarów są niewspółmiernie wysokie w
stosunku do wartości energii z kogeneracji wytworzonej w danej jednostce kogeneracji,
przyjmuje się wartość podaną przez producenta zamieszczoną w aktualnej dokumentacji
technicznej. Gdy dokumentacja ta nie jest dostępna, do obliczeń przyjmuje się następujące
wartości domyślne współczynnika „C”:
1) 0,95 dla układu gazowo-parowego z odzyskiem ciepła,
2) 0,45 dla turbiny parowej przeciwprężnej,
3) 0,45 dla turbiny parowej upustowo- kondensacyjnej,
4) 0,55 dla turbiny gazowej z odzyskiem ciepła,
5) 0,75 dla silnika spalinowego
- pod warunkiem, że obliczona ilość energii elektrycznej z kogeneracji jest niższa lub równa
całkowitej produkcji energii elektrycznej z tej jednostki.
§ 7.1. Oszczędność energii pierwotnej, oznaczoną symbolem „PES”, wyrażoną w
procentach, oblicza się według wzoru:
⎛
⎞
⎜
⎟
1
PES
⎜
= 1
⎟
−
⋅100
⎜
η

qc
ηqe ⎟
⎜
+
⎝
η
⎟
refc
ηrefe ⎠
gdzie poszczególne symbole oznaczają:
ηqc – sprawność wytwarzania ciepła użytkowego w kogeneracji [w %];
ηrefc – referencyjną wartość sprawności dla wytwarzania rozdzielonego ciepła [w %];
ηqe – sprawność wytwarzania energii elektrycznej z kogeneracji [w %];
ηrefe – referencyjną wartość sprawności dla wytwarzania rozdzielonego energii
elektrycznej [w %].
2. Sprawność wytwarzania ciepła użytkowego w kogeneracji, oznaczoną symbolem
„ηqc”, wyrażoną w procentach, oblicza się według wzoru:
Q
η
uq
qc =
⋅100
Qbq
gdzie poszczególne symbole oznaczają:
Quq – ilość ciepła użytkowego wytworzonego w kogeneracji w jednostce kogeneracji,
dostarczonego do sieci ciepłowniczej lub przeznaczonego do procesu produkcyjnego
[w GJ];
Qbq – ilość energii chemicznej paliw zużytych do wytwarzania energii elektrycznej z
kogeneracji i ciepła użytkowego w kogeneracji [w GJ].
3. Sprawność wytwarzania energii elektrycznej z kogeneracji, oznaczoną symbolem
„ηqe”, wyrażoną w procentach, oblicza się według wzoru:
3,6 ⋅ A
η
bq
qe =
⋅100
Qbq
gdzie poszczególne symbole oznaczają:

5
Abq – ilość energii elektrycznej z kogeneracji [w MWh];
Qbq – ilość energii chemicznej paliw zużytych do wytwarzania energii elektrycznej z
kogeneracji i ciepła użytkowego w kogeneracji [w GJ].
4. Ilość energii chemicznej paliw zużytych do wytwarzania energii elektrycznej i ciepła
użytkowego w procesie kogeneracji, oznaczoną symbolem „Qbq”, o którym mowa w ust. 2,
wyrażoną w GJ, oblicza się według wzoru:
bq
Q =
b
Q − bck
Q
− bek
Q

gdzie poszczególne symbole oznaczają:
Qb – ilość energii chemicznej zawartej w paliwach zużytych w jednostce kogeneracji
[w GJ];
Qbck – ilość energii chemicznej paliw zużytych do wytworzenia ciepła użytkowego w
jednostce kogeneracji poza procesem kogeneracji [w GJ];
Qbek – ilość energii chemicznej paliw zużytych do wytworzenia energii elektrycznej w
jednostce kogeneracji poza procesem kogeneracji [w GJ].
5. Referencyjne wartości sprawności dla wytwarzania rozdzielonego energii
elektrycznej i ciepła użytkowego określa załącznik nr 2 do rozporządzenia.
§ 8.1. Pomiaru ilości energii elektrycznej wytworzonej w jednostce kogeneracji, w tym
na potrzeby realizacji obowiązku potwierdzania danych, o którym mowa w art. 9l ust. 8
ustawy, dokonuje się na zaciskach generatorów lub ogniw paliwowych wchodzących w skład
jednostki kogeneracji.
2. Pomiaru ilości ciepła użytkowego wytworzonego w jednostce kogeneracji i
dostarczonego do instalacji lub sieci ciepłowniczej, o której mowa w § 4 ust. 4, dokonuje się na
granicy bilansowej jednostki kogeneracji lub wyodrębnionego zespołu urządzeń wchodzących
w skład jednostki kogeneracji.
3. Pomiaru ilości paliw zużywanych w jednostce kogeneracji dokonuje się na granicy
bilansowej tej jednostki lub wyodrębnionego zespołu urządzeń jednostki kogeneracji.
4. Miejsca pomiarów i granicę bilansową jednostki kogeneracji, o których mowa w ust.
1-3, oznacza się na schemacie wyodrębnionego zespołu urządzeń wchodzących w skład
jednostki kogeneracji, o którym mowa w art. 9l ust. 10 ustawy.
§ 9. Obowiązek uzyskania i przedstawienia do umorzenia świadectwa pochodzenia z
kogeneracji lub uiszczenia opłaty zastępczej, o którym mowa w art. 9a ust. 8 ustawy, uznaje
się za spełniony, jeżeli za dany rok kalendarzowy udział ilościowy sumy energii elektrycznej
wynikającej z uzyskanych i umorzonych świadectw pochodzenia z kogeneracji lub z
uiszczonej opłaty zastępczej, w wykonanej całkowitej rocznej sprzedaży energii elektrycznej
przez dane przedsiębiorstwo energetyczne odbiorcom końcowym, wynosi nie mniej niż:
1) dla jednostki kogeneracji, o której mowa w art. 9l ust. 1 pkt 1 ustawy:
a) 2,9 % w 2009 r.,
b) 3,1 % w 2010 r.,
c) 3,3 % w 2011 r.,
d) 3,5 % w 2012 r.;
2) dla jednostki kogeneracji, o której mowa w art. 9l ust. 1 pkt 1a ustawy:

6