Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy - Kodeks pracy oraz o zmianie niektórych innych ustaw

V. Wpływ regulacji na rynek pracy
Wejście w życie projektu rozporządzenia nie wpłynie na rynek pracy.

VI. Wpływ regulacji na konkurencyjność gospodarki i przedsiębiorczość, w tym na funkcjonowanie
przedsiębiorstw
Wejście w życie projektu rozporządzenia nie wpłynie na konkurencyjność gospodarki
i przedsiębiorczość.

VII. Wpływ regulacji na sytuację i rozwój regionalny
Wejście w życie projektu rozporządzenia nie wpłynie na sytuację i rozwój regionalny.



05/08si

10
Projekt
R O Z P O R Z Ą D Z E N I E
RADY MINISTRÓW
z dnia




w sprawie chorób zawodowych

Na podstawie art. 237 § 1 pkt 3-6 i § 11 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy
(Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm.1)) zarządza się co następuje:
§ 1. 1. Rozporządzenie określa:
1) wykaz chorób zawodowych;
2) okres, w którym wystąpienie udokumentowanych objawów chorobowych
upoważnia do rozpoznania choroby zawodowej pomimo wcześniejszego
zakończenia pracy w narażeniu zawodowym;
3) sposób i tryb postępowania dotyczący zgłaszania podejrzenia, rozpoznawania
i stwierdzania chorób zawodowych;
4) podmioty właściwe w sprawie rozpoznawania chorób zawodowych.
2. Rozporządzenie wskazuje instytut medycyny pracy, do którego pracodawca przesyła
zawiadomienie o skutkach choroby zawodowej oraz termin, w którym ma ono być przesłane.
§ 2. 1. Ustala się wykaz chorób zawodowych, stanowiący załącznik do rozporządzenia.
2. W załączniku, o którym mowa w ust. 1 określa się okres, w którym wystąpienie
udokumentowanych objawów chorobowych, upoważnia do rozpoznania choroby zawodowej
pomimo wcześniejszego zakończenia pracy w narażeniu zawodowym.
§ 3. 1. Narażenie zawodowe podlega ocenie przy dokonywaniu, której uwzględnia się
w odniesieniu do:
1) czynników chemicznych i fizycznych - rodzaj czynnika, wartość stężeń lub
natężeń i okres narażenia zawodowego;
2) czynników biologicznych - rodzaj czynnika, ustalenie czasu kontaktu oraz
stwierdzenie mechanizmu działania lub drogi szerzenia się czynnika, bez
konieczności określenia stężenia tego czynnika;

1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 113,
poz. 717, z 1999 r. Nr 99, poz. 1152, z 2000 r. Nr 19, poz. 239, Nr 43, poz. 489, Nr 107, poz. 1127 i Nr 120, poz. 1268,
z 2001 r. Nr 11, poz. 84, Nr 28, poz. 301, Nr 52, poz. 538, Nr 99, poz. 1075, Nr 111, poz. 1194, Nr 123, poz. 1354,
Nr 128, poz. 1405 i Nr 154, poz. 1805, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 135, poz. 1146, Nr 196, poz. 1660, Nr 199,
poz. 1673 i Nr 200, poz. 1679, z 2003 r. Nr 166, poz. 1608 i Nr 213, poz. 2081, z 2004 r. Nr 96, poz. 959, Nr 99,
poz. 1001, Nr 120, poz. 1252 i Nr 240, poz. 2407, z 2005 r. Nr 10, poz. 71, Nr 68, poz. 610, Nr 86, poz. 732 i Nr 167,
poz. 1398, z 2006 r. Nr 104, poz. 708 i 711, Nr 133, poz. 935, Nr 217, poz. 1587 i Nr 221, poz. 1615, z 2007 r. Nr 64,
poz. 426, Nr 89, poz. 589, Nr 176, poz. 1239, Nr 181, poz. 1288 i Nr 225, poz. 1672 oraz z 2008 r. Nr 93, poz. 586
i Nr 116, poz. 740.
3) czynników o działaniu uczulającym (alergenów) - rodzaj czynnika i stwierdzenie
kontaktu z takim czynnikiem w czasie pracy, jeżeli występował on w środowisku
pracy, surowcach, półproduktach lub gotowych wyrobach, bez konieczności
określania stężenia tego czynnika;
4) sposobu wykonywania pracy - określenie stopnia obciążenia wysiłkiem fizycznym
oraz chronometraż czynności, które mogą powodować nadmierne obciążenie
odpowiednich narządów lub układów organizmu ludzkiego.
2. Ocenę narażenia zawodowego przeprowadza:
1) w związku z podejrzeniem choroby zawodowej - lekarz kierujący na badania w celu
wydania orzeczenia o rozpoznaniu choroby zawodowej albo braku podstaw do jej
rozpoznania, jeżeli sprawuje profilaktyczną opiekę zdrowotną nad pracownikiem,
którego dotyczy podejrzenie;
2) w toku ustalania rozpoznania choroby zawodowej - lekarz zatrudniony w jednostce
orzeczniczej, o której mowa w § 6 ust. 2 i 3;
3) w toku podejmowania decyzji o stwierdzeniu choroby zawodowej lub decyzji
o braku podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej - państwowy powiatowy
inspektor sanitarny, zwany dalej "właściwym państwowym inspektorem
sanitarnym".
3. Ocenę narażenia zawodowego sporządza się na formularzu określonym w przepisach
w sprawie sposobu dokumentowania chorób zawodowych i skutków tych chorób, przy
wykorzystaniu dokumentacji gromadzonej na podstawie odrębnych przepisów przez pracodawców
i jednostki organizacyjne Państwowej Inspekcji Sanitarnej, a także, jeśli postępowanie dotyczy
aktualnego zatrudnienia, na podstawie oceny przeprowadzonej bezpośrednio u pracodawcy.
§ 4. 1. Podejrzenie choroby zawodowej zgłasza się:
1) właściwemu państwowemu inspektorowi sanitarnemu,
2) właściwemu inspektorowi pracy
– których właściwość ustala się według miejsca, w którym praca jest lub była
wykonywana przez pracownika, lub według krajowej siedziby pracodawcy
w przypadku, gdy dokumentacja dotycząca narażenia zawodowego jest gromadzona
w tej siedzibie.
2. Zgłoszenia podejrzenia choroby zawodowej dokonuje się na formularzu określonym
w przepisach w sprawie sposobu dokumentowania chorób zawodowych i skutków tych chorób,
a w przypadku choroby zawodowej o ostrym przebiegu lub podejrzenia, że choroba zawodowa była
przyczyną śmierci pracownika - dodatkowo w formie telefonicznej.

2
§ 5. 1. Właściwy państwowy inspektor sanitarny, który otrzymał zgłoszenie podejrzenia
choroby zawodowej, wszczyna postępowanie, a w szczególności kieruje pracownika, którego
dotyczy podejrzenie, na badanie w celu rozpoznania choroby zawodowej do jednostki orzeczniczej,
o której mowa w § 6 ust. 2, powiadamiając o tym pracodawcę i jednostkę podstawową służby
medycyny pracy sprawującą profilaktyczną opiekę zdrowotną nad pracownikiem, z którą
pracodawca zawarł umowę w trybie określonym odrębnymi przepisami.
2. Skierowania do jednostki orzeczniczej, o którym mowa w ust. 1, nie stosuje się, jeżeli
zgłoszenie podejrzenia choroby zawodowej zostało dokonane przez lekarza tej jednostki.
§ 6. 1. Właściwym do orzekania o rozpoznaniu choroby zawodowej lub o braku podstaw do
jej rozpoznania jest lekarz spełniający wymagania kwalifikacyjne określone w przepisach
w sprawie specjalizacji lekarskich niezbędnych do wykonywania orzecznictwa w zakresie chorób
zawodowych, zatrudniony w jednej z jednostek orzeczniczych, o których mowa w ust. 2 i 3.
2. Jednostkami orzeczniczymi I stopnia są:
1)
poradnie i oddziały chorób zawodowych wojewódzkich ośrodków medycyny pracy,
także w zakresie chorób zawodowych zakaźnych i inwazyjnych zakażeń;
2)
katedry, poradnie i kliniki chorób zawodowych akademii medycznych;
3) przychodnie i oddziały chorób zakaźnych poziomu wojewódzkiego - w zakresie
chorób zawodowych zakaźnych i inwazyjnych zakażeń;
4) jednostki organizacyjne zakładów opieki zdrowotnej, w których nastąpiła
hospitalizacja - w zakresie rozpoznawania chorób zawodowych u pracowników
hospitalizowanych z powodu wystąpienia ostrych objawów choroby.
3. Jednostkami orzeczniczymi II stopnia:
1) od
orzeczeń wydanych przez lekarzy zatrudnionych w jednostkach orzeczniczych,
o których mowa w ust. 2 pkt 1, 2 i 4, są przychodnie, oddziały i kliniki chorób
zawodowych jednostek badawczo-rozwojowych w dziedzinie medycyny pracy;
2) od
orzeczeń wydanych przez lekarzy zatrudnionych w jednostkach orzeczniczych,
o których mowa w ust. 2 pkt 1, w zakresie chorób zawodowych zakaźnych
i inwazyjnych zakażeń, oraz w pkt 3, są katedry, poradnie i kliniki chorób zakaźnych
i inwazyjnych akademii medycznych, a w odniesieniu do gruźlicy także jednostki
badawczo-rozwojowe prowadzące rozpoznawanie i leczenie gruźlicy.
4. Właściwość jednostki orzeczniczej I stopnia ustala się zgodnie z kryteriami określonymi
w § 4 ust. 1, a w przypadku gdy pracownik zamieszkuje w innym województwie, niż była
wykonywana praca powodująca zagrożenie zawodowe, właściwość jednostki orzeczniczej I stopnia
ustala się według aktualnego miejsca zamieszkania pracownika.

3
§ 7. 1. Lekarz, o którym mowa w § 6 ust. 1, wydaje orzeczenie lekarskie o rozpoznaniu
choroby zawodowej lub o braku podstaw do rozpoznania choroby zawodowej na podstawie
wyników przeprowadzonych badań lekarskich i pomocniczych, dokumentacji medycznej
pracownika, dokumentacji przebiegu zatrudnienia oraz oceny narażenia zawodowego.
2. Jeżeli zakres informacji zawartych w dokumentacji, o której mowa w ust. 1, jest
niewystarczający do wydania orzeczenia lekarskiego, lekarz występuje o ich uzupełnienie do:
1)
pracodawcy - w zakresie obejmującym przebieg oraz organizację pracy zawodowej
pracownika, w tym pracę w godzinach nadliczbowych, dane o narażeniu
zawodowym, obejmujące także wyniki pomiarów czynników szkodliwych
wykonanych na stanowiskach pracy, na których pracownik był zatrudniony,
stosowane przez pracownika środki ochrony indywidualnej, a w przypadku
narażenia pracownika na czynniki o działaniu uczulającym (alergenów) – także
o przekazanie próbki substancji, w ilości niezbędnej do przeprowadzenia badań
diagnostycznych;
2) lekarza
sprawującego profilaktyczną opiekę zdrowotną nad pracownikiem, którego
dotyczy podejrzenie choroby zawodowej - w zakresie dokonania uzupełniającej
oceny narażenia zawodowego oraz o udostępnienie dokumentacji medycznej
pracownika wraz z wynikami przeprowadzonych badań profilaktycznych;
3)
lekarza ubezpieczenia zdrowotnego lub innego lekarza prowadzącego leczenie tego
pracownika - o udostępnienie dokumentacji medycznej w zakresie niezbędnym do
rozpoznania choroby zawodowej;
4) właściwego państwowego inspektora sanitarnego - w zakresie oceny narażenia
zawodowego, zwłaszcza na podstawie dokumentacji archiwalnej oraz informacji
udostępnianej na jego wniosek przez odpowiednie jednostki organizacyjne
Państwowej Inspekcji Sanitarnej i służby medycyny pracy w odniesieniu do
zakładów pracy, które uległy likwidacji;
5) pracownika - w zakresie uzupełnienia wywiadu zawodowego przeprowadzonego
przez lekarza praktykującego indywidualnie lub zatrudnionego w zakładzie opieki
zdrowotnej albo właściwego państwowego inspektora sanitarnego wydającego
skierowanie na badanie w celu rozpoznania choroby zawodowej.
3. Orzeczenie lekarskie o rozpoznaniu choroby zawodowej lub o braku podstaw do
rozpoznania choroby zawodowej przesyła się właściwemu państwowemu inspektorowi
sanitarnemu, zainteresowanemu pracownikowi oraz osobie zgłaszającej podejrzenie choroby
zawodowej, a w przypadku gdy orzeczenie lekarskie zostało wydane przez lekarza zatrudnionego
w jednostce orzeczniczej II stopnia - również jednostce orzeczniczej I stopnia.

4